Jedynym dostępnym narzędziem, które może utworzyć plik RAW, jest, o ile mi wiadomo, aparat fotograficzny i nie ma żadnych standardowych narzędzi do manipulowania nim. Słyszałem, że dlatego pliki RAW są wykorzystywane w różnych konkursach fotograficznych, aby udowodnić, że fotograf nie manipulował przesłaną fotografią.
Jednak pliki RAW to tylko pliki danych i dowolnymi bitami można manipulować.
Co sprawia, że pliki RAW są trudne do manipulacji?
Odpowiedzi:
Nic nie utrudnia manipulacji plikami surowymi dla kogoś z odpowiednią wiedzą i narzędziami. Po prostu niewielu ludzi ma takie narzędzia i wiedzę.
Narzędzia potrzebne do manipulowania plikiem surowym w formacie JPEG są znacznie bardziej rozpowszechnione i dobrze znane niż narzędzia potrzebne do manipulowania plikiem surowym w innym pliku surowym. Prawdopodobnie z tego wynika przekonanie, że trudniej jest manipulować plikami raw: większość organizatorów takich konkursów jest bardziej zaznajomiona z produkcją mocno zmanipulowanych plików JPEG z plików raw. Większość z nich prawdopodobnie nie zdaje sobie sprawy z tego, że surowymi danymi można w ogóle manipulować, a tym bardziej, jak można by to zrobić. To znaczy, nawet nie rozumieją, co 300 dpi (nie oznacza) w agnostycznym środowisku cyfrowym wielkości wyświetlacza.
Jak na ironię, organizacja informacyjna Reuters ma na odwrót: akceptują tylko obrazy, które (wydają się) były generowane jako zdjęcia JPEG w aparacie w momencie ich robienia.
Plik RAW to niewiele więcej niż pojemnik na wyjście czujnika aparatu. Musi zostać przetworzony na obraz, który zapewnia pełne informacje o kolorze przy każdym pikselu. W związku z tym nie ma programów przeznaczonych do manipulowania plikiem RAW, ponieważ ma on służyć jako dane wejściowe do oprogramowania do konwersji RAW.
Ponieważ jest on po prostu zbudowany z bitów, jak każdy inny plik cyfrowy, można oczywiście zmienić dowolną część, na przykład za pomocą edytora binarnego. Trudniej byłoby wprowadzić spójne zmiany w pliku RAW, które byłyby naturalne. Nie można przyciąć pliku RAW, ponieważ rozmiar obrazu nie byłby już zgodny z działaniem aparatu. Dodanie lub usunięcie obiektów ze sceny wymagałoby wykonania odwrotnej transformacji konwersji RAW specyficznej dla konkretnego aparatu.
Istnieją lepsze formaty do bezstratnego przechowywania i wymiany obrazów o dużej głębi bitów. Główną zaletą nieprzetworzonych plików jest to, że zawierają one minimalnie przetworzone dane czujnika. Nie ma więc żadnego ważnego powodu, aby ktokolwiek wkładał (dość znaczący) wysiłek w pisanie kodu do pisania plików raw. Oznacza to, że przesłanie nieprzetworzonych plików jest praktycznym sposobem wykazania (i) posiadania oryginalnego strzału oraz (ii) jak wyglądał oryginalny strzał. Jest to słaby dowód legalnej własności oryginału.
Plikami RAW trudno manipulować, ponieważ nie ma do tego żadnych narzędzi.
Nie ma narzędzi, ponieważ manipulowanie nimi jest bezcelowe.
Pliki RAW nie zawierają standardowych zdjęć. Przechowują dane odczytane bezpośrednio z czujnika jednego określonego modelu kamery. Muszą być przetwarzane w sposób specyficzny dla każdego modelu aparatu, aby uzyskać standardowy obraz.
Aby „wyświetlić” nieprzetworzony plik, musisz mieć szczegółowe informacje o modelu aparatu, z którego pochodzi - dlatego konwertery RAW, takie jak Lightroom, muszą otrzymywać aktualizację dla każdego nowo wydanego aparatu. Z kolei pliki JPEG lub PNG są zaprojektowane do wyświetlania na dowolnym urządzeniu bez konieczności dowiedzenia się, skąd pochodzą. Mają być w stanie pomieścić dowolny obraz.
Mam nadzieję, że to wyjaśnia, że absolutnie nie ma sensu tworzenie plików RAW w jakikolwiek inny sposób niż bezpośrednio w aparacie. (Chyba że chcesz popełnić oszustwo lub chyba, że chcesz odtworzyć konkretny format RAW, aby lepiej zrozumieć aparat, lub stworzyć dla niego własny konwerter RAW).
Typowy czujnik aparatu nie przechwytuje pikseli RGB, ale zamiast tego przechwytuje wyraźne piksele wykrywające czerwień, piksele wykrywające zieleń i piksele wykrywające niebieski w nieco innych lokalizacjach; nieprzetworzony plik zgłosi wartości poszczególnych pikseli jako uchwycone.
Kiedy nieprzetworzony plik jest konwertowany na format RGB, każdy piksel w pliku wyjściowym będzie zwykle ważoną i przefiltrowaną średnią liczbą pikseli na oryginalnym czujniku. Po przekonwertowaniu danych każdy piksel w wynikowym pliku będzie mógł niezależnie reprezentować dowolny kolor. Jeśli chcemy np. Wyregulować nasycenie w pliku pikseli RGB, wartość każdego piksela na czerwono może być oparta na jego wartościach niebieskiego i zielonego, a także dopasować kolor niebieski każdego piksela na podstawie jego czerwieni i zieleni, a także dostosować jego zieleń na podstawie jego czerwony i niebieski.
Jeśli ktoś chciałby zastosować korektę balansu bieli do surowego pliku, nie byłby jednak w stanie dopasować koloru poszczególnych pikseli, ponieważ każdy pojedynczy piksel jest w stanie wykryć tylko jedną wartość jasności. Jeśli ktoś chce zmniejszyć nasycenie surowego obrazu czerwonego obiektu, nie byłoby możliwe zwiększenie wartości niebieskiego i zielonego wszystkich pikseli wykrywających czerwień; zamiast tego należałoby zwiększyć zgłaszane wartości pikseli wykrywających niebieski i zielony, które były w pobliżu jasno oświetlonych pikseli wykrywających czerwone. Takie operacje nie są trudne, ale za każdym razem, gdy zostaną zastosowane, obraz nieco się pogorszy. Natomiast przekształcenie danych czujnika w obraz RGB jest generalnie stratne, ale taka strata musi zostać poniesiona tylko raz.
Ponieważ nie ma takiej potrzeby.
Zaawansowane programy do manipulacji zwykle nie niszczą , więc programy zwykle używają oryginalnego obrazu, ale zapisują manipulacje w dodatkowym pliku (lub bazie danych). Do prostej edycji używany jest boczny plik .xmp .
Ogromną zaletą jest nieniszczący przepływ pracy. Jeden dla wszystkich: łatwiej wykonać kopię zapasową, ale zawsze możesz mieć oryginalne informacje, aby wykonać dalsze manipulacje, nie tracąc nic.
Myślę, że UFRaw może również oszczędzać na surowo.
Technicznie nie jest trudne ich utworzenie: zwykłe pliki raw to tylko skompresowane pliki TIFF, z pewną dobrze znaną interpretacją kolorów i geometrii pikseli (ponieważ jest używana przez czytelników) oraz z pewnymi dodatkowymi informacjami EXIF.