Często widzę fotografów, gdy mają zamiar sfotografować, poruszają aparatami w szybkim, kwadratowym ruchu, jednocześnie trzymając obiekt w aparacie przed kontynuowaniem zdjęcia.
czego mi brakuje? Czy to ma coś wspólnego z Regułą Trzecie?
Często widzę fotografów, gdy mają zamiar sfotografować, poruszają aparatami w szybkim, kwadratowym ruchu, jednocześnie trzymając obiekt w aparacie przed kontynuowaniem zdjęcia.
czego mi brakuje? Czy to ma coś wspólnego z Regułą Trzecie?
Odpowiedzi:
Istnieje koncepcja zwana „ustawianie ostrości i ponowne komponowanie”, która jest zwykle stosowana w aparatach, które mają ograniczony rozkład przestrzenny punktów autofokusa (AF) lub tylko jeden naprawdę dobry punkt autofokusa w środku kadru.
Jeśli tak jest, a fotograf chce sfotografować obiekt, który nie jest przypadkowo w tym samym miejscu w ramce, co punkt autofokusa, może wykonać następującą procedurę:
Uwaga: Ta technika nie wymaga tak naprawdę ruchu kwadratowego . Ruch może być wykonywany w czystej linii prostej. Ale może wyglądać inaczej.
Istnieje również szansa, że fotograf po prostu nie chce zmieniać punktów AF między ujęciami lub że nie jest w stanie tego zrobić, ponieważ zbyt długo trwało majstrowanie przy elementach sterujących.
To może być rzeczywiście uzasadnione przez fotografa, który chce przestrzegać zasady trzech trzecich. Ale może mieć również zastosowanie w innych sytuacjach. Wiele lustrzanek ma raczej zły rozkład punktów AF. (który w przyszłości będzie coraz lepszy)
Drugim powodem takiego zachowania może być, że chce korzystać z ekspozycji Pomiar punktowy , który często jest możliwe tylko w centrum kadru. Obowiązują tutaj te same zasady, jak powyżej.
Informacje dodatkowe: Jeśli fotograf używa lustrzanki w trybie LiveView lub aparatu bezlusterkowego, istnieje duże prawdopodobieństwo, że nie będzie musiał cofać się, aby ustawić ostrość i zmienić kompozycję, ponieważ punkty AF w tym ustawieniu są rozmieszczone równomiernie na prawie całym obszarze czujnika.
*
w aparatach EOS.
Wiele aparatów nie ma wizjera pełnego zasięgu. Oznacza to, że wizjer nie pokazuje pełnej klatki, która zostanie przechwycona przez obraz. Przesuwając aparat do każdej z czterech stron kadru, fotograf może sprawdzić krawędzie, aby upewnić się, że na zdjęciu nie ma nic, czego by nie chciał.
Możliwe, że obserwujesz fotografa przy użyciu metody Brenizer (patrz także strona Ryana Brenizera ) w akcji. Zasadniczo metoda Brenizer wykorzystuje szwy panoramiczne do tworzenia bardzo płytkich efektów głębi ostrości w fotografii portretowej. Fotograf wykonuje nakładające się zdjęcia w prostokątny sposób, często więcej niż tylko 4 lub 5, i łączy je z oprogramowaniem do szycia.