Dlaczego ludzie poruszają kamerami w kwadratowym ruchu?

Często widzę fotografów, gdy mają zamiar sfotografować, poruszają aparatami w szybkim, kwadratowym ruchu, jednocześnie trzymając obiekt w aparacie przed kontynuowaniem zdjęcia.

czego mi brakuje? Czy to ma coś wspólnego z Regułą Trzecie?

photography-basics wedding

— Suthan Bala
źródło

Odpowiedzi:

Istnieje koncepcja zwana „ustawianie ostrości i ponowne komponowanie”, która jest zwykle stosowana w aparatach, które mają ograniczony rozkład przestrzenny punktów autofokusa (AF) lub tylko jeden naprawdę dobry punkt autofokusa w środku kadru.

Jeśli tak jest, a fotograf chce sfotografować obiekt, który nie jest przypadkowo w tym samym miejscu w ramce, co punkt autofokusa, może wykonać następującą procedurę:

aparat punktowy, tak aby punkt automatycznego ustawiania ostrości był skierowany na cel
automatyczne ustawianie ostrości (i utrzymywanie ostrości zablokowane)
przesuń ramkę / kamerę, aby uzyskać ostateczną pożądaną kompozycję
zwolnij migawkę

Uwaga: Ta technika nie wymaga tak naprawdę ruchu kwadratowego . Ruch może być wykonywany w czystej linii prostej. Ale może wyglądać inaczej.

Istnieje również szansa, że fotograf po prostu nie chce zmieniać punktów AF między ujęciami lub że nie jest w stanie tego zrobić, ponieważ zbyt długo trwało majstrowanie przy elementach sterujących.

To może być rzeczywiście uzasadnione przez fotografa, który chce przestrzegać zasady trzech trzecich. Ale może mieć również zastosowanie w innych sytuacjach. Wiele lustrzanek ma raczej zły rozkład punktów AF. (który w przyszłości będzie coraz lepszy)

Drugim powodem takiego zachowania może być, że chce korzystać z ekspozycji Pomiar punktowy , który często jest możliwe tylko w centrum kadru. Obowiązują tutaj te same zasady, jak powyżej.

Informacje dodatkowe: Jeśli fotograf używa lustrzanki w trybie LiveView lub aparatu bezlusterkowego, istnieje duże prawdopodobieństwo, że nie będzie musiał cofać się, aby ustawić ostrość i zmienić kompozycję, ponieważ punkty AF w tym ustawieniu są rozmieszczone równomiernie na prawie całym obszarze czujnika.

— Doomsn
źródło

Ustawianie ostrości i ponowne komponowanie jest czasem przydatne, nawet jeśli aparat ma odpowiedni punkt automatycznego ustawiania ostrości we właściwym miejscu; możesz nie mieć czasu na wybranie właściwego punktu ostrości, jeśli zdjęcie ma krytyczne znaczenie dla czasu (często zdarza mi się to podczas fotografowania dzieci). Aparaty z ekranami dotykowymi do wyboru punktu ostrości zwykle nie mają tego problemu.

— Logan Pickup

@Logan Odbieraj minus ekranu dotykowego, aby wybrać punkt ostrości, jeśli trzymasz za rękę, musisz zmienić uchwyt i / lub odsunąć aparat od twarzy. W przypadku, gdy nużące koło jest lepsze, chociaż użycie punktu środkowego i ponowne komponowanie jest (jak mówisz) często prostsze

— Chris H

Logan i Russell, zgadzam się. mój aparat ma wiele punktów ostrości, ale z przyzwyczajenia używam tylko centralnego, a następnie ponownie się komponuję. O wiele szybsze jest dla mnie skupienie się i ponowne skomponowanie, niż wybranie odpowiedniego punktu ostrości

— laurencemadill,

W jaki sposób skupienie się i ponowna kompozycja wymagają ruchu zgodnego z pełnym kwadratem? Po co przesuwać aparat we wszystkich czterech kierunkach zamiast w linii prostej od pozycji „ustawiania ostrości” do pozycji „komponowania”?

— Michael C

Point and repoint ma również związek z pomiarem. Jeśli obiekt ma znajdować się poza środkiem, ale używany jest niewielki obszar pomiaru, można nałożyć na twarz twarz, a następnie ponownie skomponować kadr. Jest to przycisk oznaczony symbolem *w aparatach EOS.

— JDługosz,

Wiele aparatów nie ma wizjera pełnego zasięgu. Oznacza to, że wizjer nie pokazuje pełnej klatki, która zostanie przechwycona przez obraz. Przesuwając aparat do każdej z czterech stron kadru, fotograf może sprawdzić krawędzie, aby upewnić się, że na zdjęciu nie ma nic, czego by nie chciał.

— Michael C.
źródło

Wydaje się to mało prawdopodobne - jeśli cruft (lub pijane wiewiórki :-)) pojawia się na pełnym obrazie, wykrawanie go przed dostarczeniem produktu końcowego jest banalne.

— Carl Witthoft,

Wydaje mi się, że jestem po prostu mało prawdopodobnym fotografem, bo już w tym dniu to zrobiłem. Nie wszyscy są tak swobodnie nastawieni do kadrowania, szczególnie ci, którzy nauczyli się w erze filmu, kiedy „niestandardowe” usługi laboratoryjne obejmowały dodatkowe opłaty. Wielu z nas miało czarno-białe ciemnie. Niewielu z nas miało kolorowe ciemnie.

— Michael C

Nie wspominając o tym, że w obecnym środowisku jest więcej niż kilku fotografów / użytkowników aparatów, którzy wolą korzystać z obrazów prosto z aparatu: oszczędzają pliki JPEG, a nie surowe. Przesyłają wszystkie 378 zdjęć zrobionych z tego drzewa w parku na facebook, gdy tylko wrócą do domu. Kto ma czas na kadrowanie?

— Michael C

@CarlWitthoft Jak przyciąć zdjęcie wykonane na pozytywowym filmie (slajdzie) przed włożeniem slajdu odzyskanego z fotoofinisher do karuzeli projektora?

— Michael C

Michael, dostajesz co z powrotem od tego, kto umieścił w co ? Czy to 1965 czy coś takiego? Stańmy się tutaj, prawda?

— Carl Witthoft,

Możliwe, że obserwujesz fotografa przy użyciu metody Brenizer (patrz także strona Ryana Brenizera ) w akcji. Zasadniczo metoda Brenizer wykorzystuje szwy panoramiczne do tworzenia bardzo płytkich efektów głębi ostrości w fotografii portretowej. Fotograf wykonuje nakładające się zdjęcia w prostokątny sposób, często więcej niż tylko 4 lub 5, i łączy je z oprogramowaniem do szycia.

— scottbb
źródło