W jaki sposób obiektyw taki jak 18–55 mm może mieć więcej niż jedną ogniskową?

W jaki sposób obiektyw może mieć zakres ogniskowych? Czy nie powinien to być pojedynczy numer?

Czy ogniskowej nie należy ustalać dla soczewki o określonym kształcie i geometrii?

czego mi brakuje?

Ile soczewek faktycznie znajduje się w „soczewce”?

Zakres ogniskowych wskazuje na obiektyw zmiennoogniskowy. Istnieją dwie główne klasy soczewek. Obiektywy stałoogniskowe lub podstawowe mają pojedynczą ogniskową. Zwykle mają wyższą jakość, ponieważ może być mniej elementów soczewek i mniej grup elementów ruchomych. Jedynym wyjątkiem od tej zasady są super-teleobiektywy stałoogniskowe, szczególnie szybsze (f / 2.8), które są jednymi z najbardziej zaawansowanych układów optycznych na ziemi i zawierają liczne grupy elementów ze specjalnymi rodzajami elementów soczewkowych (tj. Szkło o ultra niskiej dyspersji, fluoryt soczewki, elementy asferyczne itp.)

Drugą klasą są obiektywy zmiennoogniskowe i mają zakres ogniskowych. Na ogół mają więcej grup elementów i zwykle mają kilka ruchomych grup. Długość obiektywu zmiennoogniskowego można zwiększyć lub skrócić, zmieniając w ten sposób ogniskową. Jakość obiektywu zmiennoogniskowego zależy od jego budowy. Niektóre mają doskonałą jakość na jednym końcu zakresu, a gorszą na drugim końcu. Niektóre mają świetną jakość na końcach zakresu ogniskowego, ale gorszą jakość w środku zakresu. Super teleobiektywy mają często specjalne typy soczewek.

Aby odpowiedzieć na pytanie „ile soczewek znajduje się w soczewce”, pytanie zależy. Niektóre soczewki mają niewiele elementów soczewek (pojedyncze soczewki szklane lub inne materiały w korpusie obiektywu aparatu), a inne mają wiele. Liczba elementów soczewki w danej soczewce zwykle wskazuje na kilka rzeczy. Soczewki o niższej jakości mają zwykle mniej elementów, a szkło zastosowane w tych elementach ma zazwyczaj niższą jakość (mniej gęsta, większa szansa na rozszczepienie światła i spowodowanie aberracji chromatycznej). Soczewki niższej klasy mogą mieć soczewki 3-5 elementy ogółem. Soczewki wyższej jakości mają zwykle więcej elementów, a często większe elementy. Wiele wysokiej klasy obiektywów ma zwykle więcej elementów, około 5-10. Teleobiektywy wyższej klasy mogą mieć 14-20 elementów lub więcej. Na ogół potrzeba więcej szkła, aby uzyskać szersze otwory, a posiadanie bardzo szerokiego przedniego obiektywu często wymaga dodatkowych elementów obiektywu, aby skupić to światło do rozmiaru, który może przejść przez mocowanie obiektywu do aparatu. Wraz ze wzrostem ogniskowej utrzymanie jakości generowanego obrazu często wymaga dodatkowych elementów, które służą różnym celom. Wysokiej klasy teleobiektywy często zawierają elementy asferyczne, elementy o ultra niskiej dyspersji, elementy fluorytowe, grupy elementów ruchomych itp. Te dodatkowe elementy soczewki zwiększają kontrolę nad obiektywem nad światłem, ale także zwiększają całkowitą masę soczewki i jej wytwarzanie złożoność. utrzymanie jakości generowanego obrazu często wymaga dodatkowych elementów, które służą różnym celom. Wysokiej klasy teleobiektywy często zawierają elementy asferyczne, elementy o ultra niskiej dyspersji, elementy fluorytowe, grupy elementów ruchomych itp. Te dodatkowe elementy soczewki zwiększają kontrolę nad obiektywem nad światłem, ale także zwiększają całkowitą masę soczewki i jej wytwarzanie złożoność. utrzymanie jakości generowanego obrazu często wymaga dodatkowych elementów, które służą różnym celom. Wysokiej klasy teleobiektywy często zawierają elementy asferyczne, elementy o ultra niskiej dyspersji, elementy fluorytowe, grupy elementów ruchomych itp. Te dodatkowe elementy soczewki zwiększają kontrolę nad obiektywem nad światłem, ale także zwiększają całkowitą masę soczewki i jej wytwarzanie złożoność.

Przesuwając i wyjmując szklane elementy, zmieniasz ogniskową.

Wyobraź sobie, że trzymasz szkło powiększające do oka. Odciągając szkło, zmieniasz ogniskową.

Tak dzieje się w przypadku obiektywu zmiennoogniskowego po obróceniu pierścienia zoomu. Zasadniczo przesuwasz jeden lub więcej elementów optycznych do środka i na zewnątrz, zmieniając punkt centralny.

Te dwie liczby odnoszą się do wartości minimalnej i maksymalnej ogniskowej. Na 18 mm ustawiasz punkt ogniskowy w odległości 18 mm od płaszczyzny ogniskowania aparatu (płaszczyzny filmu lub czujnika obrazu). Przy ogniskowej 55 mm punkt ogniskowania znajduje się 55 mm od płaszczyzny ogniskowania aparatu.

18–55 mm daje zakres ogniskowych obiektywu, chociaż w praktyce obiektywy do aparatów to tak naprawdę kilka obiektywów, które poruszają się razem w skomplikowany sposób w celu regulacji ostrości itp.

Soczewka będzie miała ustalone odchylenie promieni uderzających w nią, więc jeśli promienie światła w nią uderzające są równoległe, będziesz miał stałą ogniskową. Jeśli masz częściowo zogniskowane promienie uderzające w niego, wówczas dostosuje ogólną długość ogniskowej. W rzeczywistości jest to nieco bardziej złożone, ponieważ ma wiele elementów obiektywu (w przypadku Canona 18-55 mm f / 3.5-5.6, 11 obiektywów) w 9 osobnych grupach, które mogą się poruszać względem siebie, umożliwiając ogniskową długości, a także skupienie.

Jedną z rzeczy, o których należy pamiętać, szczególnie przy określaniu, który obiektyw kupić w odniesieniu do ogniskowej, jest współczynnik kadrowania czujnika aparatu. Obiektywy przeznaczone do kamer pełnoklatkowych wytwarzają węższe pole widzenia na matrycy APS-C lub podobnej wielkości, jak w większości nieprofesjonalnych lustrzanek cyfrowych i kamer micro 4 / 3rds, z wyjątkami.

Długości ogniskowej obiektywu są zwykle określane w odniesieniu do czujnika pełnoklatkowego (35 mm), biorąc pod uwagę jego tradycję w aparatach filmowych. Większość entuzjastów i początkujących lustrzanek cyfrowych będzie miała rozmiar APS-C lub podobny, a współczynnik kadrowania wynosi 1,6. Oznacza to, że ogniskowa 18 mm na matrycy APS-C wytworzy pole widzenia takie samo jak ogniskowa 28,8 mm na matrycy pełnoklatkowej.