Różne kolory światła zakłócają moją koncentrację. Jaka funkcja obiektywu to minimalizuje?

Zrobiłem to zdjęcie za pomocą kompaktowego obiektywu makro 50 mm firmy Canon i „naturalnej wielkości konwertera” firmy Canon i wyglądało to nieco rozmyte.

Po oddzieleniu kanałów RGB wydaje się oczywiste, że różne częstotliwości światła przechodzą różne ścieżki przez obiektyw. Wydaje mi się, że to nic dziwnego, ale wcześniej nie widziałem takiej różnicy w powstałym obrazie - płaszczyzna ogniskowa porusza się znacznie, szczególnie między zielonym a niebieskim.

Czy to zjawisko dotyczy niektórych soczewek bardziej niż innych? A może po prostu przesuwam ten obiektyw poza to, do czego jest zdolny?

Ponadto, jeśli chciałbym, aby mój następny zakup obiektywu był czymś, co minimalizuje ten efekt, dla jakiej funkcji kupuję? (A może moim najlepszym rozwiązaniem jest użycie filtra i kręcenie w trybie czarno-białym?)

Widzisz aberrację chromatyczną - efekt pryzmatyczny, który, jak ładnie ilustrujesz, zmniejsza ostrość nawet w fotografii czarno-białej.

Soczewka z większą korekcją nazywa się soczewką apochromatyczną - często coś w rodzaju „APO” w nazwie soczewki.

Pamiętaj, że w soczewkach do teleskopów i mikroskopów często można także zobaczyć soczewki achromatyczne - są one prostsze i tańsze. Oznaczenie to można także znaleźć w starszych obiektywach aparatu („dublet achromatyczny”), ale rzadko spotyka się je w reklamach współczesnych. Soczewki achromatyczne (lub „achromaty”) korygują dwie długości fali, a nie trzy, których potrzebujemy, aby dopasować je do ludzkiej wizji i fotografii kolorowej. W przypadku teleskopów są one zwykle połączone w niebiesko-czerwony; Canon twierdzi, że w przypadku fotografii jest to zazwyczaj niebiesko-fioletowy i żółty.

Nie widzę żadnych roszczeń dotyczących achromatyczności w opisie kompaktowego makro EF 50 mm f / 2.5 ; Myślę, że uczciwie jest powiedzieć, że tak, popychasz obiektyw. Z recenzji na Photozone.de (wszystkie z tym samym korpusem 8mp, więc są porównywalne), CA jest niskie, ale wyższe niż w przypadku niektórych innych obiektywów; porównaj swój Canon 50mm f / 2.5 ; Canon 180mm f / 3.5 L ; Sigma AF 150 mm APO - przewiń na dół każdej strony, aby zobaczyć wykresy.

Możliwe jest, że problem zostanie zaostrzony przez konwerter Life-Size. Zakładam, że to ten sprzedawany przez firmę Canon, aby pasował do obiektywu ; kilka recenzji tego sugeruje, że przyczynia się to znacząco do aberracji chromatycznej. Prawdopodobnie jest znacznie lepszy niż tanie przedłużacze jedno- lub dwuelementowe, ale jeśli chcesz uzyskać wyjątkowe wyniki na tym poziomie makrofotografii, prawdopodobnie chcesz zainwestować w obiektyw zaprojektowany do „prawdziwego” makro 1: 1 natywnie - i kupuj recenzje pod kątem bardzo niskiego CA przed zakupem.

Obiektyw aparatu jest soczewką zbieżną. Promienie świetlne z obiektu dostają się do soczewki, a ze względu na kształt i gęstość szklanej soczewki wyłaniają się zmienione ścieżki. Ta ścieżka przypomina stożek światła. Ustawiamy aparat, przesuwając obiektyw do przodu lub do tyłu. Ta czynność dostosowuje pozycję wierzchołka stożka. Chcemy, aby wierzchołek po prostu pocałował powierzchnię matrycy (lub filmu).

Z przykrością informujemy, że każdy kolor światła wykazuje nieco inną długość, stożek promieni tworzących obraz. Dlatego każdy kolor ma nieco inną ogniskową. Długość stożka określa rozmiar obrazu rzutowanego na czujnik obrazu.

Fioletowe światło tworzy obraz najbliższy soczewce. Czerwony tworzy obraz najdalej, podczas gdy zielony, żółty i pomarańczowy tworzą obraz w położeniach pośrednich. Dlatego rozmiar obrazu (powiększenie) dla każdego koloru jest inny. Widzimy to jako tęczę kolorów otaczających obraz. Jest to błąd soczewki zwany chromatyczną różnicą powiększenia. Mówimy tylko o aberracji chromatycznej.

Soczewka dodatnia jest wypukła (wypukła na zewnątrz). Soczewka ujemna jest wklęsła (wybrzusza się do wewnątrz). Na szczęście zachowują się przeciwnie do aberracji chromatycznych. Obiektyw aparatu mocuje mocny obiektyw dodatni i kanapki w słabym obiektywie ujemnym. Ta kombinacja ma w dużym stopniu aberrację chromatyczną. Nazywamy tę kanapkę achromatyczną soczewką (bez błędu koloru). Nikomu nigdy nie udało się stworzyć obiektywu, który naprawdę wyświetla wierny obraz. Twórca obiektywu ma do czynienia z 7 aberracjami. Robią co w ich mocy, ale jak dotąd nie mają naprawdę wiernego obrazu. Dostajesz to, za co płacisz. Przeciwdziałanie 7 aberracjom oznacza wiele elementów soczewek, każdy o innym kształcie i niektóre z gęstym szkłem, a niektóre wykonane z mniej ciężkiego szkła.

Nie wszystkie obiektywy są równe, jeśli chodzi o przeciwdziałanie aberracjom.

Jeśli dobrze rozumiem twój przykład, płaszczyzna ogniskowej zmienia się wraz z kolorem. Myślę, że to, co tu pokazujesz, to aberracja chromatyczna osiowa (podłużna) . Soczewki APO niekoniecznie są tutaj rozwiązaniem. Canon nie zaznacza żadnych obiektywów jako takich i, o ile wiem, żaden z ich obiektywów makro nie jest idealnie skorygowany pod kątem osiowego CA.

Posiadany obiektyw jest całkiem niezły. Być może dedykowany obiektyw makro 1: 1, taki jak 100L lub Canon Micro, zapewnia lepszą korekcję CA przy tym powiększeniu. Myślę jednak, że rozwiązaniem jest użycie wyższych liczb f / stop, aby wszystko skupić. Nie mogę pomóc w konkretnych technikach strzelania do pająków w skali 1: 1, ale być może dobra lampa błyskowa to funkcja, której szukasz. A jeśli absolutnie potrzebujesz strzelać z ręki, 100L ma AF i IS zaprojektowane właśnie do tego.