Problem polega na tym, że zakres dynamiczny jest subiektywny, ponieważ definicja zakresu dynamicznego (przynajmniej pod względem czujników) stanowi różnicę między najjaśniejszymi i najciemniejszymi szczegółami, które czujnik może zarejestrować.
Najjaśniejszą wartość, jaką może zarejestrować czujnik, można łatwo znaleźć, patrząc na to, w którym miejscu zdjęcia czujnika są nasycone, a zatem nie mogą zapisać żadnych dodatkowych informacji. Zakres dynamiczny ostatecznie sprowadza się do tego, w którym momencie wszystkie dostrzegalne szczegóły są tracone na hałas.
Witryna porównawcza DXO-znak definiuje zakres dynamiki jako różnicę między nasyceniem stron i punktem, w którym stosunek sygnału do szumu osiąga 1: 1, czyli tam, gdzie sygnał i szum są równe. Wątpliwe jest, czy rzeczywisty szczegół jest widoczny, gdy SNR jest tak zły, jednak jest to wygodna w użyciu i łatwa do zmierzenia postać. Możesz przeczytać o ich definicjach i procedurze testowej tutaj:
DPreview również mierzy DR w podobny sposób, znajdując punkt nasycenia, a następnie przyciemniając obraz, aż szum osiągnie pewien poziom, ale pomimo poświęcenia całej strony na ten temat, nie wspominają, jaką wartość szumu uważają za granicę zakresu dynamicznego!
Biorąc pod uwagę, że ich wyniki DR są niższe niż znak DXO, zakładam, że są nieco zwężone i przyjmują niższy próg sygnału do szumu. Jeśli chodzi o 5-6 EV DR podane dla ciał 35 mm, liczba ta najprawdopodobniej będzie oceną jakościową przez fotografów z bardziej konserwatywnym poglądem na akceptowalny poziom szczegółowości. Niewielka ilość szczegółów cienia wykrywanych przez program komputerowy raczej nie zostanie sklasyfikowana przez fotografów jako „użyteczna”. Jednak podczas porównywania wielu czujników trzeba mierzyć ilościowo, przy jakim poziomie szczegółów światła jest tracony, aby zastosować stosunek sygnału do szumu.
Skoro zajmujemy się zakresem dynamicznym, warto zauważyć, że [zmierzony] zakres dynamiczny czujnika w dobrym świetle będzie większy niż zakres dynamiczny w słabym świetle. Wynika to po prostu z faktu, że DR jest określane przez hałas cienia, ponieważ wzrost hałasu zmniejsza DR.
Istnieje jednak wiele źródeł hałasu, w dobrym świetle szum w cieniach jest głównie spowodowany elektroniką, podczas gdy w słabym świetle szum pochodzi głównie z dyskretnej natury światła (tzw. Szum fotonowy). Małe aparaty kompaktowe z dobrą elektroniką będą miały zatem bardzo dobry zakres dynamiki w dobrym świetle. Dopiero gdy spadają poziomy światła, zdolność dużych czujników do wychwytywania większej liczby fotonów daje im przewagę, jeśli chodzi o DR.
