Jakie są zalety fotografowania w zastrzeżonym formacie RAW w porównaniu z DNG?

Osobiście fotografuję w formacie DNG i unikam zastrzeżonego formatu RAW dla mojego aparatu (PEF na Pentaxie K200D). Lubię DNG, ponieważ jest otwarty i obsługuje osadzone metadane, co nie jest prawdą w przypadku formatów takich jak PEF (Pentax), NEF (Nikon) i CRW (Canon). Jakie są zatem zachęty do fotografowania w tych zastrzeżonych formatach?

Wyjaśnienie : Moje pytanie tak naprawdę nie dotyczy konwersji formatu RAW aparatu do formatu DNG w ramach przepływu pracy (powiedzmy podczas przetwarzania końcowego lub importowania), ale raczej, jeśli aparat obsługuje fotografowanie zarówno w formacie RAW, jak i DNG, to po co trzymać się RAW.

Jest coś szczególnie koncepcyjnie niewłaściwego w wyrzucaniu rzeczy, które wychodzą z twojego aparatu. Jeśli twój aparat fotografuje w formacie DNG, to z tym właśnie pracujesz. Jeśli strzela w formacie RAW, to samo. Jeśli pojawi się którykolwiek z nich, musisz dowiedzieć się, jaka jest różnica pod względem obsługiwanych metadanych, a także całego przepływu pracy.

Kiedy twój aparat fotografuje we własnym, zastrzeżonym formacie RAW, a konwertujesz go na DNG i wyrzucasz ten pierwszy, w zasadzie coś wyrzucasz, a smutne jest to, że prawdopodobnie nawet nie wiesz, co. To jest jak kręcenie w kolorowej negatywowej kliszy i zlecenie jej wydrukowania przez laboratorium na pozytywowej kolorowej kliszy, tylko dlatego, że boisz się, że pewnego dnia skaner nie będzie już skanować negatywnej kliszy.

Jeśli Twój przepływ pracy obsługuje dziś Twój zastrzeżony format, nie ma powodu, aby sądzić, że nie będzie on obsługiwał go jutro. Jaka jest korzyść netto z konwersji na inny zastrzeżony format, który jest po prostu „otwarty”, ponieważ Adobe opublikowało specyfikacje? Cała ta otwarta / zamknięta rzecz nie ma znaczenia. Ważne są narzędzia, których używasz i jak one je wspierają.

Popełniłem błąd konwersji i wyrzucania oryginałów i nauczyłem się na własnej skórze. Nie straciłem żadnych ujęć, ale straciłem swobodę używania ich w narzędziach, które chciałem, ponieważ te narzędzia nie obsługiwały DNG tak bardzo, jak chciałem.

Wydaje mi się, że technicznie rzecz biorąc, DNG (chociaż nazywa się to raw filea raw file archive) nie jest tak naprawdę surowe w najprawdziwszym tego słowa znaczeniu. Plik „RAW” to taki, który jest zasadniczo bezpośrednim zrzutem danych z przetwornika obrazu i procesorów obrazu (tj. Digic 4 w Canonie), bez zastosowania konwersji ani przetwarzania formatu. Takie nieprzetworzone pliki są dostrojone do sprzętu, aby uzyskać optymalną wydajność, i jako takie są unikalne dla sprzętu, na którym zostały napisane. Właśnie dlatego każdy producent aparatu ma swój własny format. Zapisanie do DNG w kamerze wymagałoby konwersji z macierzystego formatu plików RAW kamery na DNG.

Przewagi prawdziwego formatu RAW nad DNG są prawdopodobnie ograniczone. Jeśli często fotografujesz akcję i używasz aparatu z dużą liczbą klatek na sekundę, takiego jak Canon 1D lub Nikon D3, fotografowanie w macierzystym formacie RAW aparatu prawdopodobnie zapewni wyższą liczbę klatek na sekundę w porównaniu do fotografowania w formacie DNG (jeśli jest obsługiwany), ponieważ eliminujesz potrzebę konwersji. Jeśli wysoka liczba klatek na sekundę nie jest ważna, fotografowanie bezpośrednio do DNG jest prawdopodobnie korzystne, ponieważ może skrócić czas importu do przetwarzania końcowego.

Największą zaletą dla mnie jest to, że to dodatkowy krok w moim przepływie pracy, aby przekonwertować moje nieprzetworzone pliki 5D2 do DNG. Ten dodatkowy krok przekłada się na więcej czasu na etapie przetwarzania końcowego. Przeglądam 20 GB zdjęć, które właśnie zrobiłem podczas pobytu w Hiszpanii, i przekonwertowanie ich na DNG, zanim zacznę z tym robić, byłoby uciążliwe. Mogę zapisać wynikowe obrazy jako DNG lub zlecić Lightroomowi konwersję do DNG podczas importu, ale to wciąż więcej czasu, co nie przekłada się na żadne postrzegane korzyści (ponieważ Lightroom już dla mnie zarządza metadanymi).

Gdyby mój aparat mógł fotografować DNG w sposób natywny, być może rozważałbym fotografowanie DNG.

Jest jedna szczególna różnica, o której wiem: zastrzeżone formaty RAW zawierają pełne dane, podczas gdy standard DNG ma określony format, który może nie pasować do formatu RAW. Wiem, że niektórzy dostawcy, w szczególności Nikon, szyfrowali niektóre swoje dane RAW, aby w ogóle nie można ich łatwo przekonwertować.

Zgodnie z prośbą znalazłem źródło z moich zakładek dotyczące problemu z szyfrowaniem. Poniżej cytat z postu na forum, którego w tej chwili nie mogę znaleźć. Tekst jest kopiowany z http://www.photoshopnews.com/2005/04/17/nikon-d2x-white-balance-encryption/ :

Oni (Nikon) zdecydowali SZYFROWANIE danych balansu bieli w pliku NEF dla tych aparatów. Wcześniej dane dotyczące balansu bieli były przechowywane w formacie niezaszyfrowanym i były odczytywane przez zewnętrzne konwertery Raw przy użyciu prostej inżynierii wstecznej formatu pliku.

Odnosząc się do D2X i D2H; wpis na blogu pochodzi z kwietnia 2005 r., za co jest wart. Być może od tego czasu się zmieniło - nie śledziłem problemu, po prostu używam NEF - ale wtedy było to problemem.

Kolejną zaletą jest to, że nieprzetworzone pliki producenta są lepiej obsługiwane przez oprogramowanie do przetwarzania końcowego . Na przykład używany przeze mnie surowy konwerter Bibble obsługuje zasadniczo wszystkie lustrzanki cyfrowe firmy Nikon i szybko dodaje obsługę nowych modeli. Robią to w ten sposób, aby uzyskać nieprzetworzone pliki z każdej kamery, przetestować je i dostosować w razie potrzeby. Odbywa się to za pomocą NEF, a nie DNG. Dlatego dla każdej kamery przepływ danych z czujnika do JPEG jest lepiej testowany, jeśli nie obejmuje DNG.

Utrata rodzimego pliku RAW wydaje się przypominać wyrzucanie negatywów tylko dlatego, że masz jakieś odbitki (okej, nie jest tak źle).

Wydaje się logiczne, że producenci aparatów najlepiej znają swoje aparaty, obiektywy, systemy. Chociaż DNG jest rozszerzalny, nie jest kontrolowany przez producentów aparatów, a wprowadzane przez niego innowacje mogą nie być łatwo odzwierciedlone w DNG. Z drugiej strony mogliby łatwiej rozszerzyć swój własny format RAW. Z drugiej strony, gdyby ograniczały je DNG, mogłoby to stłumić innowacje. Czy DNG zawsze wystarcza na wszystko? A może DNG jest po prostu lepszy dla Adobe?

Co się stanie, jeśli DNG stanie się standardem i będzie wymagało rozszerzenia w celu obsługi nowej funkcji, którą wprowadza Canon, ale Nikon ma większą kontrolę nad kartą standardów? A może Canon chce zachować to zastrzeżenie? DNG się psuje i wszyscy znów używają własnych formatów, a DNG. Lepiej byłoby po prostu korzystać z formatu RAW natywnego dla aparatu.

Jeśli chodzi o przepływ pracy, poparłbym konwersję do DNG, jeśli ulepszy to oprogramowanie, ale jeśli mój Nikon zapisze najlepszy obraz jako NEF, możesz być pewien, że zapisam ten plik NEF, nawet jeśli przekonwertuję na DNG. Jeśli mój następny Nikon wyrzuci pliki DNG, wybiorę to tylko wtedy, gdy nie będę mógł uzyskać z tego NEF.

Jeśli twój Pentax robi oba, trzymałbym się pliku PEF. Jeśli używasz DNG w swoim przepływie pracy i masz miejsce na kartę do wypalenia, a wolisz, aby aparat przeprowadzał konwersję DNG w aparacie, skorzystaj z tego i zapisz oba te elementy. Ale wyrzucić plik PEF? Nie ma mowy. Co jeśli twój następny Pentax nie uratuje DNG? Co jeśli DNG ostatecznie zniknie? Czy kiedyś skopiesz się za brak PEF?

Ponieważ moja inna odpowiedź (choć popularna) nie jest tak naprawdę odpowiedzią na pytanie, postaram się odpowiedzieć poprawnie.

Jeśli Twój aparat fotografuje w formacie DNG „natywnie”, to idę dalej i wybieram DNG, ponieważ to właśnie producent przyjął jako „surowy” format. Będzie zawierał każdą informację, którą może wygenerować aparat. Uważam, że to właśnie robi Leica, ale nie jestem pewien.

Jeśli Twój aparat oferuje zarówno DNG, jak i własny „zastrzeżony” format RAW, rozważę użycie zastrzeżonego formatu, jeśli pozwala na to przepływ pracy. W moim przypadku, jeśli LR będzie obsługiwał format surowy, użyłbym tego. Musisz się zastanawiać, jaką korzyść dostrzegł producent aparatu, obsługując własny, zastrzeżony format oprócz DNG, i podejrzewam, że nie może on zawierać wszystkich potrzebnych informacji lub pożądanego formatu lub oprogramowanie po prostu pominęło niektóre fragmentów brak czasu na wdrożenie.

Jeśli martwisz się, że twój zastrzeżony format może kiedyś nie być już czytelny, przekonwertuj na DNG, ale na miłość boską i wszystko, co święte, nie wyrzucaj oryginałów .

To, czy jest jakaś korzyść ze strzelania w zastrzeżonym formacie, zależy od konkretnej implementacji dwóch surowych formatów przez producenta. Na przykład, czy format DNG przechowuje te same metadane? Czy używa kompresji bezstratnej? Jeśli pliki dają identyczne wyniki i zawierają identyczne metadane, może być korzystne (bardziej przyszłościowe) strzelanie do DNG w aparacie.

To powiedziawszy, jeden z moich aparatów fotografuje tylko DNG. Podczas importowania do Lightroom nadal pozwalam mu „przekonwertować” na DNG. Gdy plik jest przetwarzany w ten sposób, LR dodaje dane szybkiego ładowania i niektóre inne informacje, które ułatwiają edycję plików. Tak więc w moim przypadku przepływ pracy i czas przetwarzania są takie same jak w przypadku aparatu, który przechowuje tylko zastrzeżony format.

Podsumowując, porównałbym wyniki pod kątem jakości i metadanych. Jeśli nie ma różnicy, strzelałbym do DNG. Jeśli jest różnica, nakręciłbym format, który daje lepsze wyniki i sprawia, że ​​aparat jest bardziej szczęśliwy. Zrezygnowałbym z DNG w Lightroom. Mój obieg pracy oparty jest na LR, YMMV.

Uwaga: W konkretnym przypadku, w którym aparat faktycznie wykonuje zdjęcia w formacie DNG, nie ma powodu, aby nie używać go, ponieważ jest to format RAW aparatu. Zwróć uwagę, że definicja DNG to Digital Negative (DNG): otwarty, bezstratny nieprzetworzony format obrazu . Oznacza to, że DNG jest również formatem RAW.

Chociaż istnieją bardzo mocne argumenty dotyczące DNG VS RAW, chciałbym podsumować kilka rzeczy z praktycznego punktu widzenia:

DNG to lepszy format w 99% przypadków. Oryginalny RAW jest ważny tylko wtedy, gdy korzystasz z zastrzeżonych narzędzi do edycji (na przykład nikon capture nx 2) lub jeśli bierzesz udział w konkursie (lub możesz się spodziewać), który wymaga dostarczenia oryginalnego RAW. Nawet w tych przypadkach zaleciłbym używanie DNG z oryginalnym RAW osadzonym w DNG.

Czasem zapominamy, że obraz RAW nie jest obrazem końcowym, jedyną wartością, jaką naprawdę ma, jest zapewnienie autentyczności zdjęcia, jeśli jest to wymagane. Plik RAW jest równoważny negatywowi, musisz go rozwinąć, aby miał rzeczywistą wartość. Co ma wartość, to ostateczne obrazy, które można wyodrębnić z tego pliku RAW, i do tego nigdy nie zauważyłem żadnej różnicy między tworzeniem pliku z RAW lub z przekształconego DNG.

Wbrew temu, co się zwykle uważa, DNG nie jest formatem Adobe, jest otwartym formatem RAW utworzonym przez Adobe, ale jest otwarty, co oznacza, że ​​informacje o formacie są dostępne dla wszystkich, w przeciwieństwie do formatów zastrzeżonych, które są zwykle szanowanym inżynierem.

Ma to kilka implikacji:

1. Jeśli korzystasz z niezależnego oprogramowania (tj. Nie oprogramowania producenta aparatu), i tak dokonują konwersji oryginalnego RAW na coś, co mogą zrozumieć. O ile wiem, żaden (lub przynajmniej nie najczęściej używany program) działa bezpośrednio z plikami RAW, interpretują informacje, a następnie przechowują zmiany w różnych formatach. Oznacza to, że jeśli korzystasz z Camera Raw lub Lightroom do edycji zdjęć, praca z oryginalnymi postami RAW nie przynosi żadnych korzyści .
2. Po przekształceniu RAW w DNG niektóre informacje są tracone, jednak ponownie, jeśli używasz jednych z najczęściej używanych narzędzi komercyjnych (w zasadzie wszystkiego, co nie jest oprogramowaniem producenta aparatu), informacje, które i tak są wyrzucane, to informacje które w żadnym wypadku nie mogą zostać wykorzystane przez oprogramowanie ... a informacje, które są wyrzucane, nigdy nie są częścią informacji zgodnych z obrazem.
3. Niektóre konkursy fotograficzne wymagają dostarczenia oryginalnego pliku RAW, a DNG są nieprawidłowe, chyba że jest to macierzysty format aparatu. Należy to wziąć pod uwagę, a jeśli uważasz, że zdjęcie może być godne konkursu, powinieneś dołączyć oryginalny plik RAW do DNG.
4. DNG są mniejsze, co przekłada się na mniejsze zużycie miejsca i krótszy czas ładowania w większości programów.
5. Istnieje teoretyczna możliwość, że niektóre informacje z twojego RAW, których Photoshop nie rozumie dzisiaj, okazują się być wykorzystywane w przyszłej wersji Photoshopa i po konwersji do DNG tracisz je. To naprawdę niewielka możliwość.