Czy powinienem martwić się o własność zdjęć zrobionych moim aparatem przez innych?

Jeśli bierzesz udział w wydarzeniu towarzyskim, takim jak impreza, a ktoś chce pożyczyć Ci aparat, aby zrobić kilka zdjęć (które zwykle będą fotografem!), Czy martwisz się kwestiami praw autorskich?

(Przez sekundę zignoruj ​​wiele innych problemów, takich jak lęk przed kradzieżą, uszkodzeniem, odciskami palców na obiektywie, utracone możliwości i cyniczne wątpliwości, czy ktokolwiek poza tobą może zrobić rozsądne zdjęcie.)

Niedawno rozmawiałem z jednym (amatorskim) fotografem, który powiedział, że stanowczo odmówił pożyczenia aparatu innym osobom z powodu dwóch obaw:

• Domagają się praw autorskich do zdjęć, które zrobili. Zakładam, że jest to niskie ryzyko, ale uczciwe: bez żadnej innej umowy prawo autorskie należy do osoby, która skomponowała ujęcie, a nie do osoby, która jest właścicielem aparatu, prawda? Widziałem niektóre wspólne prawa autorskie w sytuacjach, w których oświetlenie zostało ustawione przez jedną osobę, kompozycja przez inną osobę, temat stworzony przez trzecią osobę itp.

• Mogą (nieprawidłowo) dochodzić praw autorskich do innych zdjęć, które zrobił.

Brzmi to dla mnie mało prawdopodobne. Wydawało mi się, że na pożyczkobiorcy spoczywa ciężar udowodnienia, że ​​zdjęcia zostały przez nich zrobione.

Czy jestem naiwny? Czy zdarzyło Ci się to i / lub jesteś tym zaniepokojony?

Aktualizacja: zakładam w tym scenariuszu, że wcześniej nie było porozumienia co do rozporządzania prawami autorskimi.

Często zdarza się, że ktoś nalega na zrobienie mi zdjęcia na weselu, mówiąc: „robisz te wszystkie zdjęcia, ale założę się, że nigdy nie masz nikogo!” kiedy w rzeczywistości mam moje zdjęcia prawie w każdym z nich! Oto niektóre z najlepszych:

Uważam, że odmawianie jest nieuprzejmi, więc po prostu nie używam zdjęć (i tak zazwyczaj są nieostre). W rzeczywistości lubię zdjęcia, na których pamiętam to wydarzenie, ale w każdym razie bardzo rzadko trafiają do albumu, chyba że para o to poprosi. W sytuacjach, gdy ufam aparatowi komuś, kogo ufam, zwykle robię zdjęcie podłogi przed i po, a następnie, jeśli zrobię cokolwiek ze zdjęciami, dodam odpowiednie informacje.

Jedyny trudny przypadek, jaki widzę, to sytuacja, w której nieznajomy korzysta z aparatu podczas imprezy i tworzy dobry obraz, który chcesz wysłać klientowi, ale nie masz pojęcia, kto go wziął. W takim przypadku prawdopodobnie możesz uniknąć używania go na podstawie przepisów dotyczących dzieł osieroconych , ale jeśli naprawdę chcesz zakryć plecy, po prostu nie używaj obrazu!

Jeśli ktoś zrobi Ci zdjęcie aparatem, który okazuje się cenny, co wcale nie powinno być trudną sytuacją, po prostu nie ubiegasz się o kredyt ani zysk! Kiedy fotografuję aparatami innych osób, zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby uzyskać kopię zdjęć tego dnia w jakikolwiek możliwy sposób. Zapobiega to wszelkim sporom jeszcze przed ich rozpoczęciem!

Może się to wydawać paranoikiem, ale w pewnych okolicznościach może być prawdziwym problemem.

Wyobraź sobie przez chwilę, że twój przyjaciel podnosi aparat i robi zdjęcie sceny społecznościowej. Tego wieczoru umieścisz wszystkie zdjęcia w aparacie podczas pracy i z ciekawości obejrzyj zdjęcie swojego przyjaciela. Ku twojemu zdumieniu w tle widać żonatego i bardzo wybitnego polityka, który przytulnie śliczną nastolatkę. (Żadnych nagród za zgadywanie, kto to jest)

Oburzony jego dwulicowością i złym osądem przesyłasz zdjęcie do różnych gazet i publikujesz je na portalach społecznościowych.

Następnego dnia pokażesz to swojemu przyjacielowi, mówiąc mu z radością, co zrobiłeś. Ku twojemu zdziwieniu zwrócił się do ciebie wściekle, oskarżając cię o kradzież jego autorskich zdjęć i kosztując go znaczące możliwości finansowe. Potem pozwie cię o utratę dochodu.

Problem polega na tym, że łatwo założyć, że zdjęcie w aparacie jest Twoją własnością. Wiem, bo moja żona zrobiła zdjęcie moim aparatem i wykorzystałem je, przez co była mniej niż szczęśliwa.
Odpowiedź jest prosta, zawsze używaj tylko tych zdjęć, które wyraźnie znasz.

Moim zdaniem myślę, że amator jest tu trochę paranoikiem.

Wygląda na to, że jest to wymyślona sytuacja. Nie wiem, czy pożyczyłbym aparat nieznajomemu i nie sądzę, żebym był przyjacielem nikogo, kto próbowałby ubiegać się o własność moich zdjęć.

Jeśli chodzi o udowodnienie, kto zrobił zdjęcia, jeśli są (jak powiedziałeś) fotografem, byłoby całkiem oczywiste, że fotograf ich nie zabrał - a ponadto byłby pokój pełen udokumentowanych osób, które poświadczyłyby brak konfiguracji statywu / samowyzwalacza.

Osobiście nie martwię się o to, kto jest właścicielem zdjęć; Pozwalam mojej dziewczynie korzystać z mojego zapasowego ciała, gdy jesteśmy w podróży - ona może dowiedzieć się więcej o fotografii i robię porządne zdjęcia tam, gdzie ja jestem. Rozumiem z nią, że mogę publikować dobre zdjęcia, które zrobiła na mojej stronie ze zdjęciami, z odpowiednim przypisaniem. Oprócz niej jestem jednak bardzo szczególny w kwestii moich narzędzi i nie jestem kimś, kto pożycza je znajomym lub rodzinie tylko dlatego, że czuję, że jestem jedynym na planecie, który właściwie by coś zastąpił, gdyby się zepsuł w moim posiadaniu.

Tak, twój przyjaciel byłby właścicielem praw autorskich, ale byłoby mu bardzo trudno to udowodnić. „Wysoki sądzie, wszystkie te zdjęcia są kimś innym, z wyjątkiem tych 5 kluczowych, są moje!” Uh ... powodzenia z tym.

Jeśli pożyczę komuś mój sprzęt na kilka chwil, nie czyni mnie to autorem zdjęć, które robią. Podobnie, jeśli używam wypożyczonego sprzętu, wypożyczalnia nie bierze wszystkiego ze wszystkiego, co produkuję.

Gdybym profesjonalnie fotografował wydarzenie, prawdopodobnie nie pozwoliłbym nikomu pożyczyć aparatu, ponieważ sam byłbym zajęty. Nadal jednak nie sądzę, że to taki problem prawny, aby pozwolić komuś innemu robić zdjęcia, ale nie dostarczyłbym ich klientowi, ponieważ wtedy mogliby się zastanawiać, po co zatrudniać profesjonalistę, kiedy daje im zdjęcia wuja Boba. Rozwiązanie Matta polegające na fotografowaniu podłogi przed i po zidentyfikowaniu takich zdjęć jest w tym względzie bardzo pomocne.

Nie sądzę, że stworzyłoby to jakiś problem w użytkowaniu amatorskim, a jeśli przypadkowo sprzedałem zdjęcie z mojego archiwum, które zostało zastrzelone przez kogoś innego, postaram się osiągnąć porozumienie w sprawie przekazania im odpowiedniej części zysku, pod warunkiem, że przekonaj mnie, że naprawdę zrobili zdjęcie. W każdym razie martwienie się o prawa autorskie podczas imprez ze znajomymi wydaje się dość niezręczne.

W obliczu podobnego dylematu społecznego byłem ze swoim amatorskim sprzętem, robiąc wycieczkę po mieście z wybitnym profesjonalnym fotografem. Chciał mnie sfotografować, a moją datą dnia i moim komentarzem, gdy podałem mu aparat, było: „Zachowuję wszelkie prawa do zdjęć, które robisz dziś tym aparatem”. Uśmiechnął się i zrobił kilka fajnych zdjęć.

Chociaż nie jestem zawodowcem, istnieje wiele komplikacji związanych z roszczeniem praw do obrazu, gdy ktoś nie jest właścicielem mediów. Z pewnością można rościć sobie prawa autorskie, ale zawłaszczenie obrazu do korzystania z niego może być problematyczne. Nie tylko to, ale odegrałeś znaczącą rolę w przechwytywaniu obrazu poprzez konfigurację aparatu, przetwarzanie końcowe itp.

Przynajmniej z moim warunkiem wypożyczenia kamery na kilka zdjęć, ustanowiłem niewyłączne prawo, które może uchronić mnie przed kłopotami, jeśli jakieś nieprzewidziane użycie zdarzy się później.

Na koniec zauważam, że przynosząc nowy, być może nowy sprzęt, zwiększa się prawdopodobieństwo, że ktoś inny zechce go wypróbować.