Chcę przejść od operatora kamery do fotografa

Jako maniak fotografia jest świetnym tematem. Wiele gadżetów, fizyki, elektroniki itp. Do dyskusji, dyskusji i nauki. ale jak przejść od bycia facetem, który wie, co robią wszystkie przyciski i pokrętła, do bycia facetem, który robi świetne zdjęcia. Zasadniczo pytam, w jaki sposób technofil rozwija „styl”, „oko” lub „wizję”? Zawsze czułem, że moim problemem był brak sprzętu. Ale dużo wydałem na sprzęt filmowy, a jeszcze więcej na sprzęt cyfrowy, ale nadal często mam wrażenie, że mam aparat typu point and shoot. Jasne, mogę uzyskać idealnie naświetlony, ostry obraz. Ale zazwyczaj są płaskie i pozbawione życia. Wydaje mi się, że pytam o co powinienem myśleć przy kadrowaniu ujęcia innego niż f-stop i ISO?

Ty, mój przyjacielu, wpatrujesz się w beczkę czterech lat szkoły artystycznej!

Niezupełnie ... Chociaż często polecam przeprowadzenie audytu lekcji historii sztuki moim studentom i nigdy nie widziałem studenta, który nie poprawiłby się jako fotograf po przyjęciu. Ale niezależnie od tego, czy uczęszczasz na formalną klasę, czy nie, musisz zostać studentem sztuki w taki sam sposób, w jaki stałeś się studentem technicznych aspektów fotografii. Studiowanie „języka” fotografii, światła, cienia, kompozycji, tematu, przesłania ... To są wszystkie aspekty fotografii, w które chcesz się zagłębić.

Książki, które sugeruje mattdm, są doskonałymi punktami wyjścia, ale nie sądzę, że można zostać naprawdę dobrym fotografem bez częstej interakcji z innymi fotografami. Gorąco polecam znalezienie mentora lub „towarzystwa fotograficznego” w Twojej okolicy. Poproś o krytykę - im bardziej brutalna, tym lepiej. Wiem, że to nie brzmi jak dużo zabawy, ale proszę mi wierzyć, pierwszy raz ktoś zapyta „co były myślisz o tym bałaganie fotografią?” zostaniesz zmieniony. A później, kiedy ktoś pyta cię „no naprawdę ... co zostało Ci myśli ” z fotografią i rzeczywiście mieć odpowiedź , zostanie ponownie zmieniona.

Daj krytykę. Nawet jeśli nie wiesz dokładnie, co to znaczy. Naucz się mówić o tym, co działa lub nie działa, gdy widzisz zdjęcie. Im więcej interakcji, tym szybciej staniesz się kimś więcej niż zwykłymi migawkami najdroższym aparatem w pokoju.

Albo możesz zrobić to, co zrobiłem i ... iść do czterech lat szkoły artystycznej. :-)

Musisz nauczyć się wyrażać siebie poprzez przedmioty, które przechwytujesz, mieć historię do opowiedzenia lub punkt widzenia do przekazania. Musisz współczuć swoim poddanym, przezwyciężyć racjonalną stronę i zaufać intuicji. Musisz uwierzyć, że masz coś, co warto pokazać światu, a następnie ustalić, czy wykonane zdjęcia odpowiednio wyrażają to, co chcesz pokazać.

Sztuka jest podróżą duchową, a nie techniczną. Dobra sztuka wymaga dobrej techniki (moim zdaniem inni zapewne będą się kłócić), ale dobra technika nie gwarantuje dobrej sztuki.

Możesz także szukać sztuki, która rezonuje z tobą. Może to być zbieranie kopii Vanity Fair i oglądanie ich portretu (właśnie to zrobiłem), chodzenie do muzeum, aby zobaczyć prace innych, lub przejście do Internetu i przeglądanie tagów „ciekawości” Flickr. Znajdź te, które ci się podobają i zadaj sobie pytanie, co możesz zrobić, aby wyrazić te same uczucia lub wyrazić swoją odpowiedź na te fragmenty. Pewna sztuka jest wyraźnie odpowiedzią na inną sztukę, część sztuki jest całkowicie oryginalna, a większość leży pomiędzy nimi (przynajmniej dla mnie).

Będę brzmieć jak szyling dla Michaela Freemana. Ale tak naprawdę uważam, że te dwie książki są dokładnie tym, czego szukasz:

• Oko fotografa: Kompozycja i design dla lepszych zdjęć cyfrowych
• Umysł fotografa: kreatywne myślenie dla lepszych zdjęć cyfrowych

Cieszę się, że ktoś zadaje to pytanie.

Może to zabrzmieć dość sztucznie, ale moja odpowiedź na „o czym powinienem myśleć” to… nic. Nie myśl o swoim wizerunku, spróbuj go poczuć. Podejdź do swojej fotografii nie jako sposobu na rejestrowanie rzeczywistości, ale jakbyś tworzył obraz. Zacznij tworzyć obraz tak, jakby był celowy, co jest o wiele trudniejsze niż się wydaje. Śpiew syreny fotografii polega na tym, że naciśnięcie spustu migawki jest tak łatwe i natychmiast satysfakcjonujące.

To właściwie moja rada dla wielu fotografów: uczyć się malarstwa, zwłaszcza starych mistrzów. Wszystko na ich płótnach zostało tam przez nich umieszczone, nic nie jest przypadkiem. Każda kompozycja jest idealna. Najlepszą techniką, jaką kiedykolwiek stosowałem, aby rozwinąć swoje poczucie kompozycji, było śledzenie obrazów. Tylko kalka kreślarska i ołówek, kilka kółek i zawijasów. „Przez ramię do oczu”, jak mawiał jeden z moich wykładowców. Zapomnij o „zasadach” kompozycji, są one dla studentów pierwszego roku malarstwa. Kompozycja to nic innego jak tworzenie wizualnego porządku, istnieją miliony sposobów, aby to zrobić.

Inne praktyczne porady, które przychodzą mi do głowy (tak, poszedłem do szkoły artystycznej):

• Obraz jest wszystkim. Dosłownie nic innego nie ma znaczenia, ani historia, kontekst, ani akapit tekstu. To obraz (lub ewentualnie seria obrazów). Nic więcej.
• Nakręć serię.
• Postaraj się zachować dystans do własnej pracy. Przestań robić zdjęcia rzeczy, na których ci zależy, emocje zmienią twój osąd.
• Ładne to za mało.
• Pracuj w czerni i bieli. Kolor utrudnia ocenę kompozycji. Po przybiciu kompozycji możesz ponownie wprowadzić kolor do swojej pracy.
• Spójrz na światło. Jeśli znajdziesz interesujące światło, przestudiuj je i obserwuj, jak płynie nad wszystkim, co świeci.
• Poznaj najlepszą fotografię, jaką ma do zaoferowania. Odłącz się od Internetu, idź do galerii, pokazów, odwiedź bibliotekę, aby studiować albumy.
• Rób złe zdjęcia. Wiesz, jak robić doskonałe technicznie zdjęcia, to świetnie. Teraz eksperymentuj poza tym. Strzelaj z ręki na 1/8, niedoświetlaj, prześwietlaj, spadaj podczas strzelania, strzelaj pijany, strzelaj z zamkniętymi oczami. Spróbuj wszystkiego, zawsze możesz wrócić do robienia dobrze oświetlonych, ostrych zdjęć.
• Zrób szeroki kąt na f / 8. Strzelaj, wiedząc, że wszystko w kadrze będzie ostre. Nie używaj płytkiej głębi ostrości jako kuli, komponuj ze wszystkim w kadrze.
• Zapytaj osoby, których praca szanuje (nie osoby, które szanujesz lub osoby, których praca jest ładna) o opinie na temat Twojej pracy. Nie słuchaj jednak tego, co ludzie związani emocjonalnie z twoimi tematami myślą o pracy, jest to całkowicie nieistotne dla twojej fotografii.
• Banalność jest największym wrogiem sztuki.

Och, jest o wiele więcej. Witamy w fotografii!

Sposób, w jaki postrzegam rzeczy jako „maniaków”, „technofilów” lub innych, nie stanowi żadnej wady, jeśli chodzi o fotografię - nie pozwól, aby ktoś powiedział ci inaczej lub umniejszał cię, ponieważ jesteś z wykształcenia technicznego.

Sztuka i nauka są tak naprawdę dwiema stronami tego samego medalu i na najbardziej podstawowym poziomie mają te same cele i maksymy, obie dotyczą abstrakcji, symetrii i piękna.

Aby odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób opracować „styl” lub „oko”, można je oprzeć na analizie i wytrwałości. Myślę, że większość ludzi robi to podświadomie, ale najlepsi fotografowie będą stale analizować to, co widzą, co robią i co robią inni. Tutaj zdolności techniczne mogą się opłacić, ponieważ możesz być w stanie świadomie rozbić wszystko, co widzisz, podczas gdy inni robią to bez zastanowienia. Pod koniec dnia jest to podobny proces. Więc nie mogę ci powiedzieć, co masz robić, oprócz podkreślania wytrwałości i wiary w siebie. Nie myśl o sobie jako o zwykłym operatorze kamery, trzymaj się tego, a stanie się to na swój własny sposób.

Słyszałem o 2 ćwiczeniach, które brzmią dziwnie, ale będą ćwiczyć twój kreatywny mózg. Pierwszy raz zrobiłem i na pewno mi pomógł!

1. Weź literę czegoś, co wygląda jak każda litera alfabetu, jedyną zasadą jest to, że tak naprawdę nie może to być ta litera.
2. Zrób zdjęcie koszykówki z różnych kątów, źródeł światła itp.

Przez chwilę spróbuj robić zdjęcia za pomocą czegoś taniego i lo-fi, na przykład telefonu komórkowego lub drugiej ręki Olympus Trip 35, i eksperymentuj z czarno-białymi. Może się to wydawać wyzwalające - nie będziesz myślał o jakości technicznej, tylko o zawartości obrazu i będzie szansa na większą zabawę. Nie sugeruję, abyś porzucił cały swój piękny sprzęt cyfrowy, po prostu spędź z nim wakacje, a potem wróć do niego z tym, czego się nauczyłeś.

Kompozycja: klasyczna jest tutaj zasada trzeciej części, która w skrócie wyobraża sobie scenę podzieloną na trzy części w poziomie i w pionie, a następnie umieszcza obiekt na jednym ze skrzyżowań. Istnieją jednak inne „zasady” kompozytorskie, które można przypisać tym, które pojawiły się z czasem w wyniku sztuk wizualnych. Wikipedia ma świetne podsumowanie wielu z nich z linkami do dalszych szczegółów.

Powodem, dla którego przywołuję kompozycję, jest to, że świadome ich użycie jest świetnym sposobem na rozpoczęcie tworzenia znacznie lepszych, bardziej dynamicznych zdjęć. Kiedy ich użyjesz i będziesz w nich wzrastać, w końcu dowiesz się, jak i kiedy je złamać. Myślę, że właśnie wtedy osiągniesz prawdziwą wizję, której szukasz.