Odpowiedzi:
Fizyka ...
Zmielony szklany (lub plastikowy) ekran działa jak dyfuzor, rozpraszając światło przechodzące przez niego losowo, zamiast po prostu przepuszczać go bez zmian. Obraz można ustawić na ekranie, ustawiając obiektyw, a obraz, który postrzegamy, pochodzi z rozproszonego światła, które leci dokładnie w kierunku naszych siatkówek.
Jakość rozpraszania sprawia, że działa. To podstawa tego, jak postrzegamy rzeczy. Jeśli światło (fotony) padające na obiekt odbije się od niego w uporządkowany sposób, w pewnym kierunku, możesz zobaczyć ten obiekt tylko wtedy, gdy patrzysz na niego z tego samego kierunku, w którym podróżowało odbite światło. W ten sposób działają lustra . Z drugiej strony, fotony rozpraszające się losowo na obiekcie o powierzchni nie odbijającej lub nieprzezroczystej (na ogół większość rzeczy, z którymi się stykamy) pozwalają nam zobaczyć ten obiekt pod wieloma różnymi kątami.
To bardzo podobny proces do oglądania filmu w kinie. Światło jest rzutowane na rozproszoną powierzchnię, która następnie rozprasza się w dowolnym możliwym kierunku, i widzimy te fotony, które trafiają dokładnie na naszą drogę. System projekcji wstecznej jest dobrym analogiem do tego, co widzimy na ekranie ze szkła naziemnego, ekran musi rozpraszać światło, aby utworzyć obraz, ale także pozwolić, aby rozproszone światło przechodziło do obserwatora. Następnie postrzegamy rozproszone fotony zbliżające się do nas w ten sam sposób, w jaki postrzegamy każdy zwykły „prawdziwy” obiekt. Jeśli spróbujesz rzutować na całkowicie nierozproszoną powierzchnię, obraz nie powstanie, ponieważ nie ma rozproszenia światła, które przypadkowo trafi na naszą drogę, aby zostać przechwycone przez nasze siatkówki. Jedyne całkowicie nierozproszone powierzchnie są logicznie odblaskowe lub przezroczyste.
Wracając do rzeczy z aparatu, ekran ustawiania ostrości znajduje się dokładnie w tej samej odległości od obiektywu, co czujnik obrazu lub płaszczyzna filmu, więc kiedy światło zostanie skierowane na ekran, zostanie ono również skupione na czujniku (lub filmie). Bez warstwy szklanego podłoża nie mielibyśmy tego punktu odniesienia podczas ręcznego ustawiania ostrości - i chociaż nasze oczy mogą być w stanie ustawić ostrość na scenę, bez warstwy rozpraszającej nie ma gwarancji, że obiektyw również poprawnie ustawia ostrość zamierzony obraz na matrycy (lub filmie).
To może nie być najjaśniejsze wyjaśnienie - wszelkie zmiany są mile widziane, jeśli są bardziej spójne - ale mam nadzieję, że wpadniesz na pomysł ...
Mielone szkło lub ekran ogniskowania jest w najprostszym przypadku dosłownie tylko kawałkiem szkła, który został zmielony, więc jedna z jego boków ma chropowatą / matową powierzchnię (zobacz także artykuł Szlifowane szkło na Wikipedii . proste (przynajmniej dla dużych aparatów formatu), aby ziemi szkła siebie, zobaczyć to jak to zrobić na przykład.
Szkło mielone działa jak ekran projekcyjny, wynika to z jego przezroczystości *, tzn. Pozwala zobaczyć, co obiektyw rzuca na szkło mielone (bezpośrednio w kamerach wielkoformatowych lub z kilkoma dodatkowymi lustrzankami w lustrzankach i lustrzankach) . Rzeczywiste ogniskowanie odbywa się poprzez przesunięcie płaszczyzny ogniskowej obiektywu do właściwej pozycji względem zmielonego szkła, patrz na przykład ta odpowiedź .
Istnieją bardziej wyrafinowane typy ekranów ustawiania ostrości, które obejmują podzielone ekrany lub mikropryzmaty. Aby uzyskać wyjaśnienie, zobacz ten artykuł .
*) Zauważ, że przezierność jest „jakością rozpraszania”, co dobrze wyjaśniono w odpowiedzi Darkhausena na to pytanie.