Możesz użyć do tego filtru Punkt zbiegu w Photoshopie .
Najłatwiej jest użyć wersji Photoshopa z obsługą 3D, ¹, jak przypuszczam, że masz, ponieważ nie wspomniałeś o żadnym innym oprogramowaniu 3D. Istnieje alternatywna ścieżka dla osób korzystających z wersji Photoshopa, która nie ma funkcji 3D, którą omówię poniżej.
Ta technika najlepiej działa na zdjęciu prostoliniowym , czyli takim bez zniekształceń . Zniekształcenie uniemożliwia Photoshopowi tworzenie geometrii 3D, która dokładnie dopasowuje się do elementów na zdjęciu. Możesz ręcznie edytować geometrię, którą tworzy Photoshop, aby utworzyć niedokładny model pasujący do niedokładnego zdjęcia, ale jest to problem, którego można uniknąć.
Najlepszym sposobem na uzyskanie zdjęcia prostoliniowego jest skorzystanie z obiektywu o niskim zniekształceniu. Baza danych obiektywów DxO może pomóc Ci wybrać jeden. Ponadto powinieneś użyć obiektywu obsługiwanego przez funkcję korekcji obiektywu w Lightroomie lub ACR , a następnie użyć tej automatycznej korekcji na zdjęciu przed próbą zbudowania z niego modelu 3D.
Oto jak sobie z tym poradzisz:
Otwórz swoje zdjęcie w Photoshopie, a następnie powiedz Filtr → Punkt zbiegu. Za pomocą narzędzia Utwórz płaszczyznę narysuj ramkę wokół powierzchni siedzącej dwóch w pełni widocznych poduszek.
Musisz być dość dokładny w ustalaniu tej płaszczyzny, ponieważ wszelkie błędy tutaj zostaną przeniesione na resztę modelu 3D. Photoshop ci w tym pomoże: siatka wewnątrz płaszczyzny zmienia kolor, aby wskazać, jak prawdopodobna jest płaszczyzna. Chcesz zobaczyć niebieską siatkę, a nie żółtą lub czerwoną. Niebieska siatka nie gwarantuje jednak, że jest poprawna dla twojej sceny, tylko że może być poprawna.
Trzymając wciśnięte Command (Mac) lub Control (Windows), przeciągnij w dół od pola zmiany rozmiaru na przedniej krawędzi tej płaszczyzny, aby upuścić nową płaszczyznę pionową w dół ponad przednią krawędzią tych dalekich poduszek.
Teraz powtórz ruch Cmd / Ctrl przeciągnij jeszcze 4 razy, aby utworzyć płaszczyzny, które zakrywają poduszkę najbliżej kamery: najpierw pionową, która zakrywa ukryty przód poduszki, następnie poziomą, obejmującą część wypoczynkową, a następnie dwie kolejne pionowe takie, które zakrywają boki skierowane w stronę aparatu.
Na koniec przedłuż pierwszą płaszczyznę, aby przykryła powierzchnię siedzącą wewnętrznej narożnej poduszki.
Dopasuj te płaszczyzny, aby pokryły całą widoczną powierzchnię, chociaż wymaga to zakrycia niektórych obszarów zdjęcia, które nie są częścią poduszek: ²
Później dostosujemy zasięg samolotu.
Jeśli zauważysz, że w miarę zbliżania się do pierwszej płaszczyzny, nowe stają się coraz słabiej wyrównywane z powierzchniami sofy, najprawdopodobniej przyczyną nie jest dokładne wyrównanie pierwszej płaszczyzny do powierzchni siedzącej poduszki. Kiedy wychodzisz z tej źle wyrównanej płaszczyzny, powiększasz ten błąd. Najlepszym rozwiązaniem tego jest usunięcie wszystkich oprócz pierwszej płaszczyzny, a następnie nieco poprawienie jej rogów, aby lepiej pasowała do sceny. Kiedy ponownie rozszerzysz pozostałe 5 płaszczyzn, powinny one teraz dokładniej dopasować scenę.
Inną prawdopodobną przyczyną jest zignorowanie powyższej porady, aby rozpocząć od zdjęcia prostoliniowego.
Powiedz filtrowi Vanishing Point, że ma on zwracać warstwę 3D do Photoshopa:
Jeśli w twojej wersji programu Photoshop brakuje tej funkcji, na razie pozostań w filtrze Punkt zbiegu. Kolejny krok zrobimy nieco inaczej, aby obejść ten brak bezpośredniego wsparcia 3D.
W przeciwnym razie powiedz OK, a otrzymasz nową warstwę 3D z prymitywnym modelem zarysowanych powierzchni sofy.
To prawie odpowiada na twoje pierwotne pytanie. Tak, to tylko 6 powierzchni w 3D, nie do końca szczegółowy model, ale jak zobaczysz, wystarczy do niektórych celów.
Co będziemy robić dalej jest zbliżona do odwzorowania kamery , techniki często wykorzystywane w VFX , aby uzyskać szybkie efekty 3D w scenie 2D bez wchodzenia w pełni 3D. Zamiast rzutować zdjęcie na szorstką geometrię 3D, użyjemy naszej szorstkiej geometrii 3D, aby wspomóc rzutowanie tekstur z powrotem na zdjęcie.
Po zwróceniu warstwy 3D do programu Photoshop z okna dialogowego filtru Punkt zbiegu może zostać wyświetlone pytanie, czy chcesz przejść do obszaru roboczego 3D; ³ zaakceptuj ofertę.
Jeśli zapyta o jednostki miary dla nowej warstwy, możesz podać dokładne wartości, jeśli cię to uszczęśliwia, ale o ile ta odpowiedź nie wpłynie na wyniki. Ma to znaczenie tylko wtedy, gdy zamierzasz wyeksportować warstwę 3D do innego programu i potrzebujesz nowej geometrii, aby dopasować ją do skali większej sceny.
Zobaczysz teraz swój prymitywny model 3D nałożony na zdjęcie podstawowe. Photoshop spróbuje wyodrębnić tekstury ze zdjęcia podstawowego dla tego modelu, ale nie przejmuj się nimi; użyjemy narzędzi do malowania w Photoshopie, aby wypełnić te powierzchnie 3D pożądaną teksturą
Tutaj użyłem pędzla z krzykliwym wzorem, więc łatwo zobaczyć efekt. Po prostu wypełnij wszystkie powierzchnie teksturą na początek:
Zauważ, że wzór jest we właściwej perspektywie, skurczając się na odległość. Dzieje się tak, ponieważ malujemy na powierzchni 3D, która odpowiada szorstkiej geometrii naszej sceny 2D.
Jeśli używasz wersji, która nie ma takiej możliwości, aby utworzyć obiekt 3D z płaszczyzn Punktu zbiegu, możesz użyć narzędzia Stempel z okna dialogowego Punktu zbiegu, aby skopiować płaskie tekstury na płaszczyzny. Ma to taki sam efekt jak malowanie na modelu 3D, który polega na naniesieniu tekstury na scenę we właściwej perspektywie.
Dodaj czarną maskę warstwy do warstwy 3D, klikając Option / Alt, klikając ikonę maski warstwy, a następnie pomaluj na biało obszary, które chcesz pokazać wzór:
Jak widać, wykonałem tutaj bardzo ciężką pracę. Celowo sprawiłem, że maska była nieco większa niż potrzebowała, używając dużego pędzla o twardych krawędziach i dużych, niechlujnych pociągnięć. Jeśli zajmuje Ci to więcej niż 30 sekund, tracisz czas. W kolejnym kroku zdławimy maskę, wykonując pewne szczegóły.
Zmniejsz krycie warstwy do około 50%, aby zobaczyć leżącą pod spodem fotografię wystarczająco dobrze, aby zobaczyć krawędzie poduszki, a następnie ostrożnie udoskonal krawędzie maski, aby zakryły tylko te części modelu 3D, które chcesz pokazać wzór.
Porada profesjonalisty: Jedno kliknięcie pędzlem Photoshopa, a następnie Shift-kliknięcie w innym miejscu, daje przyjemne proste pociągnięcie, którego nie można łatwo skopiować ręcznie. Tutaj możesz kliknąć maskę warstwy w pobliżu jednego rogu poduszki za pomocą pędzla o twardych krawędziach, tak aby pędzel ledwo dotykał krawędzi poduszki, a następnie kliknij z wciśniętym klawiszem Shift w tej samej odległości od drugiego rogu wzdłuż tej krawędzi poduszki . Pozwala to szybko i dokładnie przyciąć wyprawy maski poza proste krawędzie.
Podnieś krycie warstwy 3D do 90-100% i przełącz tryb mieszania na odpowiedni. W przypadku tej kombinacji tekstury i zdjęcia tła Linear Burn działa dobrze: ⁵
Voilà, tapicerka elektroniczna!
Ta technika nie jest idealna. Model ma tylko kilka płaszczyzn, więc malowane na nim tekstury nie wyginają się dokładnie wokół krzywizny sofy. Jak widać na powyższym obrazku, ograniczenie to może nie mieć znaczenia dla niektórych praktycznych celów. Cienie ze zdjęcia mieszają się z teksturą, dając wrażenie, że tekstura ściśle przylega do powierzchni sofy, chociaż tak naprawdę nie jest.
Jednym z szybkich sposobów rozwiązania tego problemu jest użycie filtrów Liquify i Warp, aby nieco wygiąć teksturę i dopasować się do konturów.
Jeśli naprawdę potrzebujesz dokładnego modelu lub pliku mapy 2D UV, aby móc wykonywać automatyczne zamiany tekstur, masz kilka opcji:
Przejdź przez kroki 1 i 2 powyżej. Następnie zamiast wybierać opcję „Przywróć warstwę 3D do Photoshopa” z menu wysuwanego, powiedz Photoshopowi, aby wyeksportował do 3DS ...
To dostaje wam 3ds Max plik, który wielu innych aplikacji 3D może również otwarte. Ten format jest używany na tyle szeroko, że zwykle można uzyskać import wierności w programach innych niż 3ds Max, szczególnie w przypadku geometrii tak prostej jak ta, którą tutaj stworzyliśmy.
W programie Photoshop CS4 Extended lub nowszym możesz przejść do kroku 3 powyżej, aby przywrócić warstwę 3D do programu Photoshop z okna dialogowego filtra Punkt zbiegu, a następnie powiedzieć 3D → Eksportuj warstwę 3D ...
Co dziwne, format 3ds Max nie jest tutaj jednym z twoich wyborów. Z tych, które daje Photoshop, polecam Wavefront OBJ. Jest mniej więcej tak kompatybilny jak *.3ds. Wiele programów 3D otworzy oba, a inne otworzą tylko jeden lub drugi.
COLLADA jest otwartym standardem, więc teoretycznie powinno to być najlepszym rozwiązaniem, ale uważam, że importerzy często Magiel geometry.⁶ Mimo to, może warto spróbować, jeśli *.3dsi *.objopcje nie działają na ciebie.
Photoshop może również eksportować do STL i DXF, które są szeroko obsługiwane, ale nieodpowiednie do tego rodzaju pracy. Są to rzeczywiste formaty CAD, a nie kreatywne formaty obrazowania. Możesz użyć ich do produkcji prawdziwych sof.
Wszystkie pozostałe opcje są „standardami” w sensie XKCD . Unikaj ich.
Teraz „wystarczy” otworzyć ten plik modelu w prawdziwym modelerze 3D i go udoskonalić. W pełni funkcjonalny pakiet 3D pozwala także na bezpośrednią pracę z mapą UV, jeśli zajdzie taka potrzeba.
To nas jednak wykracza poza zakres tej strony. Nawet gdyby modelowanie 3D było tutaj na temat, aby pójść znacznie dalej, musiałbym zasadniczo odpowiedzieć na pytanie: „Jak robisz modelowanie 3D?” Ten temat wymaga wyjaśnienia całych książek. Potrzebujesz miesięcy praktyki, aby zdobyć kompetencje, i około 10 000 godzin ukierunkowanej, rozwijającej umiejętności praktyki, aby osiągnąć poziom wiedzy specjalistycznej. Ta umiejętność jest dość rzadka, wystarczająco trudna i wystarczająco cenna, abyś mógł zarabiać na życie.
Po uzyskaniu szczegółowego modelu 3D możesz go przywrócić do programu Photoshop, jeśli chcesz. Photoshop to całkiem dobre narzędzie do malowania tekstur 3D. Istnieją również dedykowane narzędzia, takie jak MARI , 3D-Coat i BodyPaint 3D . Wysokiej klasy pakiety 3D często zawierają funkcje malowania tekstur, które rywalizują lub przekraczają Photoshop w ich bardziej wyspecjalizowanym zakresie: CINEMA 4D , modo , Blender itp.
Jeśli subskrybujesz pełną usługę Creative Cloud , masz już CINEMA 4D Lite , uproszczoną, ale dość funkcjonalną wersję C4D, która teraz zawiera BodyPaint, funkcję, która była wcześniej dostępna tylko w wersjach innych niż Lite. Możesz myśleć o BodyPaint jako o trójwymiarowej alternatywie dla Photoshopa, stworzonej do malowania bezpośrednio na modelach, jak zrobiliśmy powyżej. Głównym praktycznym ograniczeniem jest to, że musisz go używać poprzez After Effects, co jest niezręczne, jeśli nie korzystałeś już z AE do swojego projektu. Na plus można dostać się do AE prosto z filtra Vanishing Point:
Przypisy:
Oznacza to CS3 Extended, CS6 Extended lub dowolną wersję Creative Cloud. Przetestowałem tę technikę w CS3 Extended oraz w CC 2014.2.
Zobaczysz niebieskie siatki, a nie jednolicie ponumerowane płaszczyzny. Pokolorowałem i ponumerowałem samoloty, aby przykład był wyraźniejszy.
Jeśli szukasz żółtego trzeciego samolotu, jest on odwrócony od aparatu. Musieliśmy go tylko zbudować, aby ominąć narożnik w kształcie litery L.
Wszystkie wersje programu Photoshop z obsługą 3D mają funkcję Obszary robocze, ale wcześniejsze wersje nie wykonywały tego automatycznego przełączania trybu przestrzeni roboczej. Obszar roboczy 3D został dodany do Photoshopa dopiero w wersji CS4. Ponadto wersje, które oferują przejście do przestrzeni roboczej 3D, mogą zapamiętać wybór, więc może po prostu zmienić przestrzeń roboczą bez pytania.
Ściśle mówiąc, nie daje to mapy UV , o którą prosiłeś, ale bezpośrednie malowanie modelu jest tym, czego naprawdę chcesz w większości przypadków. Jeśli naprawdę potrzebujesz osobnego pliku mapy UV, musisz wyeksportować model 3D programu Photoshop do innej aplikacji, jak opisano powyżej.
Malowanie tekstur działa inaczej w Photoshop CS3 Extended. CS4 dodał możliwość malowania bezpośrednio na modelu, podczas gdy w CS3 musisz otwierać i edytować każdą teksturę osobno. W przypadku tej techniki różnica naprawdę nie ma znaczenia.
Tryb wielokrotnego mieszania może również dobrze działać w przypadku tego rodzaju kombinacji. Inne tekstury i podstawowe zdjęcia mogą całkowicie wymagać innego trybu mieszania.
Jest tak prawdopodobnie dlatego, że COLLADA nie jest wspierana przez jednego z głównych producentów oprogramowania 3D, a zatem brakuje mu siły rynkowej, aby określić, co standard oznacza w prawdziwym świecie. Jest to otwarty standard, więc każda firma, która go wdraża, ma swoje własne niekompatybilne podejście.
