Na co zwrócić uwagę w kompaktowym aparacie, aby zrobić zdjęcie czarnego psa?

Podczas wędrówek lubię robić zdjęcia mojego czarnego psa i denerwuję się aparatem. Zmieniające się warunki oświetleniowe i jego ruchy zmuszają mnie do korzystania z automatycznego trybu sportowego, który często go niedoświadcza. Pomiar światła wydaje się zawsze bardziej interesować tłem niż czarną plamą na środku obrazu. Czy istnieje aparat kompaktowy, który radzi sobie szczególnie dobrze w tych warunkach? Czy jest jakaś funkcja lub miara, na którą powinienem uważać?

Zdjęcie zostało zrobione aparatem Canon EOS 500D, ale poza tym nie pozwala na modyfikację trybów automatycznych, ale jest też zbyt duże, aby zabrać go ze sobą podczas każdej wędrówki.

Edytuj 2: Moje psy mają na imię „Tansu”, jeśli się zastanawiasz :)

Problem ze zdjęciem polega na tym, że zdjęcie jest niedoświetlone. Miernik aparatu próbuje sprawić, aby wszystko było 18% szare, a ten śnieg wygląda dla mnie na około 18% szary, więc miernik działał „poprawnie”.

Istnieje kilka różnych opcji, dzięki którym można to znaleźć. Pierwszym jest znalezienie aparatu, który ma tryb śniegu lub plaży. Przykład tego, co można zrobić, można znaleźć w samouczkach Adormy . Musisz spojrzeć na ustawienia sceny dla konkretnego aparatu, aby zobaczyć, czy ma on coś odpowiedniego do tego.

Inną opcją jest, zamiast pozwolić aparatowi wykonać pracę, uzyskać nieco bardziej zaawansowane sterowanie ręczne, które pozwala na kompensację ekspozycji. Zabawa zestawem kamer dostępnych w DPReview i wyszukiwanie funkcji aparatu - kompaktowy z pełną manualną kompensacją ekspozycji +/- 2 . Te aparaty pozwolą ci określić dokładne ustawienia, których potrzebujesz, aby właściwie odsłonić śnieg.

Podczas robienia zdjęcia prawdopodobnie będziesz chciał włączyć wyświetlanie histogramu , jeśli jest ono dostępne. Umożliwi to sprawdzenie, czy obraz jest zdmuchnięty, czy nie ... lub czy możliwe jest prawidłowe uchwycenie sceny (zbyt duży zakres dynamiczny dla aparatu).

Jeśli najgorsze dojdzie do najgorszego, wystaw go dla psa (punktowy miernik ... może zdobędziesz 18% szarą obrożę, którą możesz zmierzyć). Zawsze możesz poprawić śnieg w postprodukcji, ale szczegóły zagubione u psa są utracone - i to naprawdę chcesz sfotografować.

Byłoby pomocne, gdybyś powiedział, jakiego modelu aparatu obecnie używasz, ponieważ różne aparaty kompaktowe (nawet z tej samej epoki, producenta i przedziału cenowego) mogą mieć bardzo różne zestawy funkcji. To powiedziawszy, pozwól mi wymienić kilka opcji, które prawdopodobnie masz do dyspozycji.

Jak zauważyły ​​inne odpowiedzi, aparat może mieć „tryb śniegu”, który próbuje prawidłowo zmierzyć ekspozycję dla scen z dużą ilością bieli w tle. Mój, przynajmniej, pozwala również na regulację ekspozycji w tym trybie, więc możesz dopasować wyniki automatycznego pomiaru ekspozycji, jeśli są jeszcze ciemniejsze (lub jaśniejsze) niż chcesz.

Inną opcją jest fotografowanie w trybie P , który prawie na pewno obsługuje Twój aparat. Powinno to pozwolić na dostosowanie ekspozycji i powinieneś być w stanie naśladować „tryb sportowy”, wybierając odpowiednio wysokie ustawienie ISO. Jeśli aparat umożliwia regulację przysłony lub czasu otwarcia migawki, możesz także ustawić krótki czas otwarcia migawki i / lub szeroki otwór (co dla danego ISO i ekspozycji implikuje się nawzajem).

Twój aparat może mieć również opcję włączenia pomiaru punktowego , co powoduje, że aparat automatycznie eksponuje obraz na podstawie tylko punktu na środku ramki obrazu, a nie całego obrazu. (Mój kompaktowy aparat Canon ukrył go za przyciskiem „menu”, ale jest tam.) Jak zauważono w innych odpowiedziach, może to jednak prowadzić do prześwietlenia zdjęć podczas fotografowania ciemnego obiektu, takiego jak czarny pies. Można uzyskać dobre wyniki, kierując aparat bezpośrednio na obiekt, tak aby punkt pomiaru spadł częściowo na śnieg, a częściowo na obiekt, ale może to być dość trudne.

Wreszcie, ponieważ mówisz, że twój aparat to Canon, możesz spróbować CHDK . To bezpłatne, alternatywne oprogramowanie dla kompaktowych aparatów firmy Canon, które dodaje szereg funkcji częściej kojarzonych z wysokiej klasy modelami lub lustrzankami cyfrowymi, takich jak ręczne sterowanie ekspozycją, a zwłaszcza możliwość zapisywania zdjęć RAW.

Powodem, dla którego chcesz zapisać zdjęcia w formacie RAW zamiast w formacie JPEG, jest to, że pozwala on na dostosowanie ekspozycji (i wielu innych rzeczy, takich jak nasycenie kolorów) na komputerze po zrobieniu zdjęcia. Oczywiście możesz to zrobić również z plikami JPEG w Photoshopie (lub GIMP lub innym edytorze obrazów), ale z powodu stratnej kompresji i ograniczonego zakresu dynamicznego formatu JPEG, zbyt duże rozjaśnienie pliku JPEG ma tendencję do ujawniania się brzydko artefakty i hałas. Plik obrazu RAW zachowuje pełny zakres dynamiczny czujnika aparatu (który nawet w aparatach niższej klasy jest znacznie lepszy niż to, co może przechowywać JPEG) i nie stosuje żadnej kompresji stratnej, więc jest to znacznie lepszy wybór dla post- przetwarzanie.

(W rzeczywistości, kiedy fotografuję ośnieżone sceny za pomocą lustrzanki cyfrowej, zawsze celowo niedoświetlam ujęć, aby śnieg się nie wypalił. W ten sposób mogę później zwiększyć ekspozycję w trybie UFRaw w trybie „miękkich podświetleń” i może zastosuj odrobinę ręcznej korekcji krzywych, aby uzyskać ładne śnieżne tło zamiast po prostu brzydkiej nasyconej bieli.)

Główną wadą CHDK jest to, że może mieć znacznie bardziej stromą krzywą uczenia się niż zwykły interfejs użytkownika aparatu, a nawet samo skonfigurowanie może wymagać trochę nauki. To powiedziawszy, jeśli chcesz robić rzeczy takie jak strzelanie RAW bez wydawania pieniędzy na nowy aparat wysokiej klasy, CHDK to zdecydowanie najlepsza droga.

Ps. Nawet jeśli robisz zdjęcia w formacie JPEG, nadal możesz sporo zrobić z regulacją krzywych. Na przykład oto, co zyskało kilka minut w GIMP:

Nie chodzi tu tyle o funkcje aparatu, ile o to, jak działa system automatycznej ekspozycji aparatu. P&S spieprzy w ten sam sposób, co dSLR na tych ujęciach, jeśli po prostu ustawisz wszystko na automatyczne i wybijasz.

Potrzebną funkcją jest pomiar punktowy , który jest bardzo powszechny w aparatach P&S i działa prawie tak samo, jak w przypadku lustrzanki cyfrowej. Ma to nawet seria Canon Powershot A. Mój S90 na pewno tak. Ale musisz wyjść z trybów scen (np. Sportowych) i przejść przynajmniej do P (programowalny tryb automatyczny), aby mieć do niego dostęp. Idealnie byłoby, gdybyś chciał trybów „PSAM” (P, Av, Tv i M w Canon Powershot), ale kompaktowe aparaty niższej klasy mogą, ale nie muszą, podczas gdy wyższej klasy (S, SX i G ) zazwyczaj tak.

W menu fotografowania poszukaj ikony z liniami ramki. Trzy wspólne ustawienia to: Ocena, Centralnie ważony i Punktowy.

Pierwsze ustawienie oznacza, że ​​przed dokonaniem ustawień aparat ocenia wszystkie wartości nad czujnikiem, aby znaleźć ogólny poziom ekspozycji. Drugi oznacza, że ​​algorytm waży więcej informacji ze środka kadru przy określaniu ekspozycji. A trzeci oznacza tylko niewielki wyznaczony obszar ramki używany do określania ekspozycji.

Użycie ekspozycji punktowej i umieszczenie punktu AF nad psem oznaczałoby, że tylko ten niewielki obszar zostanie zmierzony dla ekspozycji. A potem możesz mieć odwrotny problem prześwietlenia, ponieważ masz czarnego psa. :)

Gdy aparat dokonuje pomiaru sceny, przed ustawieniem ustawień ekspozycji przyjmuje się założenie, że ogólnie wszystko wyniesie średnio 18% szarości. Tak więc, dla uproszczenia, powiedzmy, że bierze średnią wartość całej sceny, a następnie ustawia ekspozycję, aby średnia wynosiła 18% szarości. Działa świetnie do wielu rzeczy. Ale przy śniegu lub na plaży, kiedy ta „średnia” jest w rzeczywistości o wiele jaśniejsza niż 18% szarości, dostaniesz niedoświetlenie. W przypadku sceny nocnej lub strzelania w kopalni węgla, kiedy „średnia” jest w rzeczywistości znacznie ciemniejsza niż 18% szarości, dostajesz prześwietlenie.

Centralnie ważony może pomóc. Nauka czytania histogramu i korzystanie z trybu ręcznego prawdopodobnie pomogłoby jeszcze bardziej. Ale najprostszą rzeczą jest przejście w tryb P, pomiar centralnie ważony lub pomiar punktowy, a następnie, gdy spojrzysz na podgląd z tyłu aparatu i (zakładając, że działa symulacja ekspozycji w trybie podglądu na żywo), dostosuj kompensację do wpuszczaj mniej lub więcej światła, dopóki podgląd nie będzie wyglądał dobrze. Następnie zrób zdjęcie.

Kompakty często mają podgrupę „plaża i śnieg”, co może w tym przypadku pomóc. Problem polega na tym, że śnieg i piasek silnie odbijają światło, więc średnie wartości używane przez aparat w trybie automatycznym mają tendencję do wysadzania w powietrze.

Pomiar punktowy jest tym, czego chcesz, ale nie wiem, czy mają go kompaktowe aparaty w rozsądnej cenie.

Dla konkretnego kompaktu, który pozwala:

• pełna kontrola twoich ekspozycji,
• pomiar punktowy,
• balans bieli,
• Tryb Raw,
• Pełna instrukcja,
• Bracketing ekspozycji,
• 30-krotny zoom optyczny
• GPS itp. Itp.

Nie mogę się pochwalić Panasonic Lumix DMC-TZ60 , istnieje nawet celownik na te okazje, gdy nie widać ekranu z powodu jasnego światła słonecznego. Przy 240 g (z baterią i kartą SD) oraz 110,6 x 64,3 x 34,4 mm po wyłączeniu możesz nosić go cały czas (tak jak ja). Jeśli szukasz czegoś nieco tańszego, możesz wybrać jeden z wcześniejszych modeli z tej serii.

Przejdź do strony http://www.dpreview.com/reviews/canoneos500d Aparat ma pomiar punktowy, kompensację ekspozycji, formaty Raw itp. Sugeruj, aby przejść do dobrego sklepu z aparatem i poprosić o lekcje lub dołączyć do klubu fotograficznego. Przeczytaj instrukcję i wypróbuj inne ustawienia. Masz znacznie więcej niż „strzel i strzelaj”. Użyj tego.