Jak uchwycić księżyc i otaczający go kontekst?

Chciałem sfotografować księżyc w pełni na pięknym głębokim, błękitnym niebie. Skończyło się na wypaleniu księżyca:

Więc przełączyłem się na pomiar punktowy i schwytałem księżyc, tracąc w ten sposób błękitne niebo:

Chcę jedno zdjęcie, które pokazuje zarówno księżyc, jak i otaczający go kontekst (w tym przypadku błękitne niebo). Wykonanie fuzji ekspozycji w Photomatix Essentials nie pomogło:

Fuzja HDR (ponownie w Photomatix):

Zauważ, że szczegóły na Księżycu zostały utracone w obu przypadkach, a niebo również zostało pomieszane w obu przypadkach: fuzja ekspozycji utraciła piękny niebieski kolor, podczas gdy HDR stworzył więcej tekstur, niż faktycznie było na niebie. Przełączałem opcję usuwania duchów przez Photomatix, ale to też nie pomogło.

Jak sfotografować księżyc wraz z otaczającym go kontekstem (w tym przypadku błękitne niebo, ale w innych przypadkach drzewo, budynki itp.) Bez rozjaśniania świateł i cieni? Używam Sony NEX-5R, z najdłuższym obiektywem, jaki mam i z ręcznym ustawianiem ostrości w razie potrzeby.

Sądząc, że powinnam ręcznie połączyć zdjęcia, próbowałem otworzyć obrazy jako warstwy w żołądź, z ciemniejszym zdjęciem na górze i kryciem ustawionym na 50%, i wypróbowałem wszystkie 15-20 trybów mieszania (normalny, unik, jaśniejszy, ciemniejszy, mnożenie i tak dalej), ale żaden z nich nie działał. Obawiam się, że nie wiem wystarczająco dużo, aby efektywnie używać warstw. Jakiego trybu mieszania oraz krycia i kolejności warstw powinienem używać do tego zadania?

Nie mam Photoshopa, ale mam Lightroom 5, Acorn i Nik Collection.

(Jeśli masz zamiar polecić oprogramowanie, zwróć uwagę na moje wymagania: używam komputera Mac, byłbym skłonny zapłacić 20-30 USD i nie chcę używać oprogramowania wiersza polecenia).

W ramach określonych ograniczeń GIMP byłby najlepszym sposobem. Jest całkowicie darmowy i całkowicie kompatybilny z Mac. Nie potrzebujesz „pełnego” oprogramowania HDR, po prostu musisz być w stanie skomponować odpowiednio naświetlony księżyc z odpowiednio naświetlonym pierwszym planem.

Biorąc pod uwagę ostro zdefiniowaną krawędź księżyca, w GIMP jest to sama prostota. Po prostu zrób dwa zdjęcia, a następnie wybierz księżyc z odpowiednio odsłoniętego zdjęcia księżyca i wklej go do zdjęcia na pierwszym planie.

Teoretycznie nie potrzebujesz nawet statywu, ponieważ możesz po prostu sklonować księżyc ze zdjęcia na pierwszym planie i umieścić odpowiednio odsłonięty księżyc w scenie w dowolnym miejscu. Jeśli masz długi obiektyw, który może wypełnić przyzwoitą ilość kadru księżycem, możesz nawet wkleić „większy” księżyc niż rzeczywistość.

Proces ten jest bardzo podobny do opisanego w tym samouczku na blogu Photo SE: http://photo.blogoverflow.com/2012/06/exposure-blending-for-landscape-photography/

Ale zamiast wklejać na całym niebie, wklejasz tylko na Księżycu.

Przy takim obrazie najlepszym i najłatwiejszym rozwiązaniem jest prawdopodobnie ręczne połączenie ekspozycji . Łatwo to zrobić w dowolnym edytorze grafiki rastrowej (GIMP, Photoshop itp.).

Na przykład oto, co udało mi się wytworzyć z twoich oryginalnych zdjęć w ciągu kilku minut w GIMP:

Oto kroki, które zastosowałem:

1. Otwórz oba obrazy jako warstwy w GIMP, z ciemniejszym obrazem (szczegół księżyca) na górze.

2. Tymczasowo ustaw krycie górnej warstwy na około 20% i przesuń ją, aby wyrównać z dolną warstwą. (Prawdopodobnie zechcesz potem wybrać kolejno Warstwy → Rozmiar warstwy do obrazu .)

3. Zresetuj krycie górnej warstwy i - oto sztuczka - nadaj jej maskę warstwy, która jest kopią samej warstwy w skali szarości ( Warstwa → Maska → Dodaj maskę warstwy ... , wybierz „Kopia warstwy w skali szarości”).

   Powoduje to, że górna warstwa jest w większości nieprzezroczysta w obszarach, w których jest odpowiednio odsłonięta (tj. W samym księżycu) i przezroczysta w miejscach niedoświetlonych (tj. Wszędzie indziej). To wystarczy, aby dać ci zdjęcie z połączeniem ekspozycji, jakby, ale nie wygląda bardzo dobrze: księżyc jest zbyt ciemny, a otoczenie zbyt jasne, więc musimy go nieco poprawić.

4. Wybierz właśnie utworzoną maskę warstwy (w oknie dialogowym Warstwy) i użyj opcji Kolory → Poziomy ..., aby dostosować poziomy maski. Tutaj zostawiłem poziomy wejściowe w spokoju i po prostu wyregulowałem minimalny poziom wyjściowy do około 25 (aby przyciemnić otoczenie, czyniąc górną warstwę lekko nieprzezroczystą wszędzie) i maksymalny poziom wyjściowy do około 175 (aby rozjaśnić twarz księżyca, robiąc to nieco przezroczyste).

Po spłaszczeniu obrazu i wyeksportowaniu go jako JPEG, wynik jest taki, jak widać powyżej.

Ps. Pozostającym problemem, który można zauważyć na wynikowym obrazie, jest to, że wokół Księżyca widoczne są paski Macha , szczególnie gdy obraz jest zmniejszany. Jest to powszechny problem podczas pracy z obrazami z subtelnymi gradientami kolorów przy użyciu 8-bitowych kolorów. Idealnym rozwiązaniem jest praca w edytorze obrazów, który obsługuje większą głębię kolorów i jest wystarczająco inteligentny, aby zastosować dithering podczas eksportowania do formatu 8-bitowego, takiego jak JPEG. Jeśli możesz zacząć od zdjęć RAW, które mają większą głębię kolorów i brak kompresji JPEG, jest to nawet lepsze, ale nie bezwzględnie wymagane.

Najlepszą metodą, jaką znalazłem, jest strzelanie do księżyca, gdy na niebie jest jeszcze wystarczająco dużo światła, aby zawęzić zakres dynamiczny między powierzchnią Księżyca a otaczającym niebem.

Niedawno nowy księżyc można wystrzelić krótko po zachodzie słońca i odsłonić, dzięki czemu detale są widoczne ze światła ziemskiego odbijającego się od ciemnej części nowiu. Fotografowanie prawie nowiu tuż przed wschodem słońca pozwala również na taką samą ekspozycję. Możesz nawet uchwycić kilka jasnych gwiazd, a może planetę lub kometę w tym samym kadrze. Poniżej przedstawiono pojedynczą ekspozycję z tylko ogólnymi korektami dokonanymi w pliku RAW. Został zastrzelony około dwa dni po nowiu około 50 minut po zachodzie słońca, tuż pod końcem morskiego zmierzchu.

Jeśli chcesz pełniejszego księżyca, musisz go zastrzelić w ciągu dnia lub bardzo krótko po zachodzie słońca podczas wczesnego zmierzchu i wystawić na powierzchnię księżyca. Spowoduje to niedoświetlenie otaczającego nieba. Poniższe zdjęcie zostało zrobione na około dwie minuty przed zachodem słońca. Księżyc był w odległości około dwóch dni od pełni i wstał około godziny i czterdziestu pięciu minut wcześniej.

Stosunek ilości światła księżyca do otaczającego nieba zmienia się gwałtownie w ciągu godziny przed wschodem słońca i około godziny po zachodzie słońca. Robienie zdjęć przy użyciu tych samych ustawień i kadrowanie w odstępie kilku sekund może znacząco zmienić wyniki.

Podobnie jak komedia, jest na czas. Strzelaj wcześniej w ciągu dnia. Zostało to zrobione w południowej Kalifornii w grudniu około 17:00. Księżyc. Niebieskie niebo. Nie ma potrzeby HDR ani fuzji ekspozycji ani masek i warstw.

Księżyc jest bardzo jasnym obiektem oświetlonym bezpośrednio przez słońce. Traktuj odpowiednio.

Canon XT / 350D. EF 400 mm f / 5.6L USM. iso 100, f / 11, 1 / 20s. Zwolnienie statywu i kabla.

Problem polega na tym, że próbujesz zrobić zdjęcie poza zakresem dynamicznym czujnika aparatu, ale w (bardzo szerokim) zakresie dynamicznym ludzkiego widzenia. Księżyc jest oświetlony przez pełne światło słoneczne, ale niebo tylko przez niski poziom rozproszonego światła.

Możesz spróbować strzelać wcześniej, gdy na niebie pozostaje więcej światła, co daje węższy zakres dynamiczny do uchwycenia.

Bez wymazywania rozproszonego światła wokół księżyca na zdjęciu na niebie, nie dostaniesz czystego, ostrego księżyca, gdy edytujesz na księżycu, który jest prawidłowo naświetlony.

Jeśli chodzi o inne oprogramowanie do edycji, możesz wypróbować GIMP , który jest oprogramowaniem typu open source. (Nie używam go, więc nie jestem pewien jego pełnych możliwości, ale rozumiem, że jest potężny).

Wiele osób pamięta zasadę „ słonecznej 16 ”. Cóż, było to coś, o czym wszyscy wiedzieli od dawnych lat, zanim światłomierze były powszechne w aparatach (lub podczas fotografowania z biodra przy manualnej ekspozycji). Wygląda to tak:

Właściwa ekspozycja dla czegoś w pełnym słońcu przy f / 16 wynosi 1 / ISO

Tak więc, jeśli w aparacie załadowano film ISO 400, możesz chodzić po strzelaniu z prędkością 1/400 w ciągu dnia i uzyskać ekspozycję w zakresie szerokości geograficznej filmu.

Księżyc, który widzisz w nocy, jest obiektem w pełnym słońcu . Nie ma znaczenia, że ​​tutaj jest godzina dwudziesta druga, oświetlony księżyc wciąż jest w słońcu. Dlatego naprawdę łatwo jest uzyskać odpowiednio naświetlone zdjęcia księżyca w ciągu dnia.

Jednak albedo księżyca wynosi około 11% - 12%. Światłomierz aparatu jest skalibrowany do 18% szarej karty . Różnica między księżycem a szarą kartą jest o jeden przystanek ... i w ten sposób dostajesz zwariowane 11 .

Wyznacz punktowy księżyc, ustawiając ekspozycję aparatu w celu dodatkowego zatrzymania ... a następnie zwariuj. Możesz także zrobić podwójną ekspozycję (dla typów filmów) lub inną magię postprodukcyjną.

Kluczem jest zlokalizowanie licznika. Gdy masz aparat na mierniku matrycowym, prawdopodobnie będzie on zdezorientowany przez otaczające niebo (będąc ciemne), a tym samym spróbujesz naświetlić go i zdmuchnąć ekspozycję księżyca.

Pamiętaj jednak, że różnica między nocnym niebem a księżycem (w pełnym słońcu) może być znacznie większa niż można to zrobić w pojedynczej klatce.

Podobnie jak notatki, ty nie chcesz ze statywu i szybszą ekspozycji zamiast wolniejsze jeden. Wschód księżyca do wschodu księżyca wynosi około 23,5 godziny, a w połowie tego czasu obejmie 180º. Oznacza to, że porusza się z prędkością około 0,004º / s. W przypadku obiektywu 200 mm i kadrowania obrazu 1,5 poziome pole widzenia wynosi 6,9 stopnia. Oznacza to, że księżyc porusza się o 1/1725 ^TH kadru / sek ... lub około 3 pikseli w aparacie / sekundę. Ma to znaczący wpływ, gdy wykonujesz dłuższą ekspozycję (lub nawet starasz się idealnie dopasować do ekspozycji).

Mieszkam w Holandii i robię astrofotografię.

Jeśli chcesz sfotografować księżyc, radzę kupić teleskop i pierścień T-ring. W ten sposób używasz teleskopu jako soczewki. Minusem tego jest to, że ma swoją cenę. Kupiłem swój teleskop za 600 euro (bez statywu) i powinieneś kupić niezbędne akcesoria (takie jak Star Diagonal Mirror, które mogą kosztować 100 euro).

Możesz kupić coś takiego (zdjęcie poniżej to mój kanon 600d z teleskopem refraktorowym)

Z tym sprzętem zrobiłem to zdjęcie, patrz poniżej.

Aby uzyskać kontekst, możesz przetworzyć obraz. Może mógłbyś zastosować do tego efekt ortona.