Jak uniknąć aureoli wokół krawędzi?

Właśnie przetwarzam niektóre zdjęcia, które zrobiłem zeszłej wiosny. Na wielu z nich zauważam aureolę wokół krawędzi obiektów, które znajdują się nieco poza skupioną głębią.

Fotografowałem bez statywu obiektywem Nikon 18-200, ale włączono stabilizację. Być może problemem jest to, że aparat drżał w moich rękach podczas fotografowania, ale zogniskowane obiekty wyglądają dla mnie wystarczająco ostro.

Nie sądzę, że można je usunąć podczas przetwarzania końcowego, ale jeśli tak, chciałbym usłyszeć, jak to zrobić. Jeśli nie, chciałbym uzyskać poradę, jak tego uniknąć podczas następnego kręcenia.

Cały obraz:

Próbka krawędzi w skali 100%. Zauważ, że problem występuje z krawędziami łodygi i płatkami kwiatu w tle, ale nie na krawędzi kwiatu na pierwszym planie.

Obraz został poddany obróbce wstępnej w ciężkich kolorach w trybie surowym, ale poza tym nie został poddany edycji (szczególnie brak wyostrzenia, co Google sugeruje jako częstą przyczynę aureoli krawędzi).

Edytuj: aby było jasne, ponieważ większość odpowiedzi wydaje się zakładać, że nie podoba mi się fakt, że tło jest nieostre, ponieważ znajduje się poza DOF. Wiem, że płatek znajdujący się poza skupioną głębią zawsze będzie rozmazany. Ale spodziewałem się bardziej stopniowego rozmycia, a nie tej „drugiej” krawędzi. Przykład, w którym występuje rozmycie, ale nie ma aureoli:

To jest z innego zdjęcia zrobionego w tej samej sesji. Ponownie jest płatek, który jest ostry i nie ma rozmycia ani aureoli, a za nim płatek. Drugi płatek jest poza ostrością, więc jest rozmazany zgodnie z oczekiwaniami, ale nie ma tego śmiesznego efektu, jak na pierwszym zdjęciu.

Nazywa się to aberracją sferyczną. Jak mówi mattdm, bardziej złożone soczewki (szczególnie superzoomy) wymagają więcej kompromisów niż np. Proste złożone soczewki, więc często wykazują więcej wad. Jeśli chcesz uzyskać „lepszy” efekt bokeh, musisz użyć innego obiektywu. Osobiście nie mam nic przeciwko temu efektowi, ale chodzi o to, że jest on nieodłączny dla twojego obiektywu.

W przedstawionym tutaj przykładzie myślę, że faktycznie znajdujesz się na granicy głębi pola, a tylne płatki są w rzeczywistości nieostre - mówię to, ponieważ płatki na pierwszym planie nie wykazują tego samego efektu, a ostrość wydaje się być na trąbce żonkila.

Wąska przysłona podczas fotografowania zwiększy głębię ostrości i zwiększy obszar, który najwyraźniej jest ostry - ale to także stwarza ryzyko, że tło będzie miało mniej rozmycia, co, jak sądzę, było efektem, który byłeś próbując tutaj osiągnąć.

To obiektyw z super-zoomem, od szerokiego kąta po całkiem blisko. Będzie jakiś kompromis, a fakt, że obszary nieostre są nieco mniejsze niż idealne, nie jest naprawdę zaskakujący.

Sprawdź kalkulator głębi ostrości (DOF), taki jak ten , a zobaczysz, że przy długich ogniskowych twój DOF będzie bardzo mały, nawet przy f / 11 lub f / 16, gdy jesteś blisko.

W zależności od obiektywu może się okazać, że uzyskasz wyższy DOF (dla tego samego powiększenia obiektu), jeśli podejdziesz trochę bliżej i zmniejszysz ogniskową. Zależy to oczywiście od obiektywu i jego minimalnej odległości od obiektu.

W przypadku tego typu ujęć bardzo dobrze jest dobrze wiedzieć, ile DOF można uzyskać z różnych obiektywów w różnych zakresach (przynajmniej w najkrótszych lub najczęściej używanych zakresach) z różnych przysłon.

Być może możesz zrobić mały stolik z różnymi ogniskowymi oferowanymi przez obiektywy (lub ich wartości graniczne, jeśli nie są liczbami stałymi) i DOF dla kilku różnych przysłon w kilku różnych odległościach. Jest to trochę trudne, biorąc pod uwagę, że jest to problem z 3 wymiarami (przysłoną, ogniskową, odległością od obiektu) i tylko stołem 2D, ale nawet znajomość granic w kilku różnych zakresach da ci dobry pomysł przed zrobieniem zdjęcia.

Jak wspominają inni, wygląda to na renderowanie nieostre. Nie jest to zła rzecz sama w sobie . Możesz użyć tego efektu artystycznie. Jednak w ujęciach makro głębia ostrości jest bardzo ograniczona (zależy od przysłony, ogniskowej i odległości od obiektu). Więc jeśli chcesz zrobić ostre zdjęcie większego obiektu, może to być trudne lub niemożliwe.

Istnieje jednak technika, która pozwala wykonać serię zdjęć z różnymi odległościami ustawiania ostrości, a następnie scalić je razem na jednym zdjęciu z wyższą głębią ostrości. Ta technika nazywa się

Układanie ostrości

Jest to technika przetwarzania końcowego stosowana do zwiększenia głębi ostrości za pomocą kilku zdjęć. Istnieje wiele pakietów oprogramowania zdolnych do ustawiania w stos . Te bezpłatne to:

enfusez Huginem align_image_stack. Ascetyczne narzędzia wiersza poleceń, ale powinny działać. Sprawdź ten samouczek .

ALE , syntetyczny renderer przechwytywania. Może również skupiać się na układaniu, zgodnie z Wikipedią.

Wtyczki Stack Focuser i Extended Depth of Field dla ImageJ.

CombineZP (tylko Windows).

Wikipedia informuje, że Photoshop CS4 też może to zrobić.

Z mojego doświadczenia wynika, że ​​często wynika to z nadmiernego wyostrzenia w moim edytorze zdjęć. Ogólnie nawet nadmierne przetwarzanie. Czasami mogę to złagodzić, zmniejszając podświetlenia i / lub białe. Ale ogólnie po prostu usuwam zdjęcie, a nie próbuję go zapisać. Zawsze robię kilka dowolnych ujęć. Niektóre są dobre, niektóre nie. Myślę, że nawet przy idealnej ekspozycji to klaps.