Jak niektóre stare kamery filmowe bez elektroniki mogą ustawić ekspozycję?

Kiedyś miałem kompaktowy aparat filmowy, ale byłem zbyt młody, aby zrozumieć cokolwiek poza „kliknięciem”. O wiele bardziej znam się na fotografii cyfrowej, a ustawienie ekspozycji zawsze było możliwe z mojego doświadczenia.

Teraz, myśląc o moim starszym aparacie, zdaję sobie sprawę, że nie było w nim żadnej elektroniki i nie ma sposobu na ustawienie przysłony i czasu otwarcia migawki.

Więc oprócz używania filmu o innym ISO, jak możesz zmienić ekspozycję w tych aparatach? Czy byłeś ograniczony tylko do jednego?

Więc oprócz używania filmu o innym ISO, jak możesz zmienić ekspozycję w tych aparatach? Czy byłeś ograniczony tylko do jednego?

Jeśli twój aparat nie miał żadnej elektroniki ani elementów sterujących użytkownika, najprawdopodobniej był ograniczony do jednego ustawienia przysłony i czasu otwarcia migawki. Nie powinno to być zaskakujące - to samo dotyczy jednorazowych kamer filmowych, które są nadal powszechne. Przysłona na środku drogi, taka jak f / 8, pozwala robić zdjęcia w szerokim zakresie warunków oświetleniowych, a jednocześnie uzyskać negatyw, który może dać odpowiedni wydruk. Używanie czułości filmu w celu dostosowania ekspozycji było czymś, co ludzie robili przez cały czas - nawet dzisiaj założę się, że większość ludzi jest na tyle duża, aby pamiętać, że używanie kamery filmowej klasy konsumenckiej uważa ISO 100 za film „na zewnątrz” i ISO 400 jako folia „wewnętrzna”.

Niektóre aparaty nie miały możliwości kontrolowania czegokolwiek. Jednak niektóre automatyczne aparaty fotograficzne wykorzystywały małą komórkę fotowoltaiczną do poruszania wewnętrznego sprężynowego „ruchu miernika”. Pamiętaj, że ogniwo może wytwarzać tylko niewielką ilość energii elektrycznej, ale wrażliwy ruch miernika nie zajmuje wiele. Zwróć uwagę, że ruch miernika nie musiał bezpośrednio przesuwać niczego innego za pomocą aparatu, w związku z czym może być bardzo czuły.

Po kliknięciu przycisku migawki kawałek metalu „w kształcie schodów” byłby przesuwany prostopadle do ruchu miernika, dopóki igła nie zablokowałaby jego ścieżki (metal miałby kształt schodka, a nie rampę, aby uniknąć popycha igłę na boki). Taki kawałek metalu może być użyty do ustawienia przysłony lub - jeśli kawałek metalu zaczął się poruszać w tym samym czasie, gdy otworzyła się jedna płaszczyzna migawki - kontakt z igłą może spowodować zamknięcie drugiej płaszczyzny migawki.

Jeśli twój aparat wymagał tylko naciśnięcia przycisku, aby zrobić zdjęcie, prawie na pewno był w stanie samodzielnie zmierzyć, ustawić przysłonę i czas otwarcia migawki, podobnie jak aparaty cyfrowe; po prostu nie miałeś dostępu do tych ustawień, ze względu na prostą konstrukcję, mającą na celu obniżenie kosztów, a jednocześnie uczynienie go przyjaznym dla użytkownika. Wszystko to sugeruje, że w środku była elektronika.

Aparaty kompaktowe P&S mają zwykle bardzo prosty pomiar centralnie ważony oraz niewielki zakres ustawień przysłony i migawki, ale wystarcza to do obsługi większości scen w świetle dziennym. Jest znacznie gorzej o zmierzchu lub w pomieszczeniu, na pewno zauważyłeś :)

Czy pamiętasz, czy twój aparat potrzebował baterii? Gdyby przesuwanie filmu było obsługiwane ręcznie, prawdopodobnie nie musiałbyś wymieniać baterii przez bardzo długi czas, a prosty aparat taki mógłby naprawdę wyglądać, jakby nie miał elektroniki.

edycja: Powiedziałbym, że najprawdopodobniej najczęstsze w przypadku bardzo prostych kamer filmowych (przynajmniej w ostatnich dziesięcioleciach) jest posiadanie jednego otworu i wąskiego zakresu czasów otwarcia migawki, z pewną elektroniką do pomiaru i ustawiania migawki. Pamiętam niektóre prawie zabawkowe aparaty z przełącznikami do wyboru nasłonecznienia lub zachmurzenia, które mogły być sposobem kontrolowania ekspozycji, prawdopodobnie zmieniając czas otwarcia migawki.