Wielu fotografów powie Ci, że należy zawsze używać statywu, aby uzyskać najlepsze rezultaty. Ale co, jeśli mam czas otwarcia migawki ustawiony na 1/250 sekundy? Jak bardzo kamera poruszyłaby się lub poruszyłaby, gdybym stał nieruchomo na ziemi, rozchylał nogi i trzymał aparat mocno w dłoniach, opierając łokcie o ciało? Jeśli założymy, że aparat porusza się o 1 mm w momencie robienia zdjęcia, ile to naprawdę wpłynęłoby na powstały obraz? Czyż nie wszyscy są po prostu zbyt dramatyczni?

Ruch kamery jest zwykle mierzony w kategoriach wielkości kątowej lub łuku: to znaczy o ile stopni, minut i sekund kątowych oś optyczna porusza się w czasie, gdy migawka jest otwarta. Ile taka sama ilość ruchu wpływa na obraz jest również określana przez kątowej wielkości na pole widzenia (FOV) uzyskanych przez danego ogniskowej i filmowej / czujnik wielkości.

Na przykład w twoim pytaniu: Przy 1/250 sekundy przy użyciu dobrych technik z ręki, rozmycie będzie zależeć od FoV . Jeśli korzystasz z obiektywu szerokokątnego, takiego jak ogniskowa 18 mm, prawdopodobnie rozmycie będzie mało wykrywalne. Z drugiej strony, jeśli użyjesz ogniskowej 600 mm, prawdopodobnie wystąpi znaczne rozmycie, szczególnie jeśli używasz aparatu APS-C, który redukuje wartość FoV do odpowiednika obiektywu o ogniskowej 900 mm, zamontowanego na aparacie formatu 35 mm. Powodem tego jest to, że te same obiekty w tej samej odległości od osłony aparatu ponad 1000 razy więcej pikseli przy użyciu obiektywu 600 mm niż przy użyciu obiektywu 18 mm! (33,33 * 33,33 = 1 111,11)

W czasach filmu 35 mm ogólną zasadą było stosowanie czasu otwarcia migawki nie dłuższego niż 1 / ogniskowej podczas trzymania aparatu za rękę. Zakładało to rozmiar wyświetlacza 8 x 10 cali oglądany w odległości 10 cali przez osobę z wizją 20/20. W przypadku czujników cyfrowych, które są zwykle mniejsze, należy również zastosować współczynnik kadrowania (czasem nazywany mnożnikiem ogniskowej, który jest bardziej niż nieco mylący) (1,5x dla Nikon APS-C, 1,6x dla Canon APS- Kamery C). Jednak nadal zakłada to te same warunki oglądania. Jeśli zamierzasz oglądać sekcje obrazu w 100% na monitorze komputera, to nawet najmniejsze rozmycie, które nie jest wykrywalne w 8x10 na 10 "będzie widoczne.

tło

Doskonały blog lensrentals.com miał niedawno ciekawy artykuł na ten temat.

W tym artykule połączona jest aplikacja na Androida, która mierzy, jak mocno potrząsasz aparatem, trzymając go. Wypróbuj to sam.

Niektóre z ich wyników to (podkreślenie i formatowanie):

To, co znaleźliśmy, jest w rzeczywistości całkiem interesujące.

• Po pierwsze, ludzie są na ogół wyjątkowi w kontrolowaniu ruchu liniowego (w górę i w dół, na boki oraz do przodu i do tyłu).
• Około dziesięć razy gorzej kontrolujemy odchylenie i pochylenie (sposób, w jaki obraca się twoja głowa, gdy potrząsasz głową „nie” lub kiwasz głową „tak”).
• Jesteśmy mniej więcej czterokrotnie gorsi w kontrolowaniu obrotu kierownicy , co można naprawić za pomocą dowolnego narzędzia horyzontalnego na komputerze.

• Waga też nie ma większego znaczenia.
• Trzymanie aparatu przy twarzy (DSLR) jest znacznie bardziej stabilne niż trzymanie go z wyciągniętymi ramionami (celowanie i strzelanie).
• Amplituda drgań zmniejsza się wraz z częstotliwością. Innymi słowy, wstrząs o wysokiej częstotliwości będzie się poruszał mniej niż wstrząs o niższej częstotliwości.

Co to wszystko oznacza dla twojego pytania?

1. Podstawowa fizyka mówi nam, że wpływ drgań aparatu na obraz ma dwie ważne rzeczy: długość ogniskowej i czas otwarcia migawki .

Im dłuższa ogniskowa, tym większy wpływ będzie miał ruch kątowy (taki ruch jest tutaj istotny). Jeśli obrócisz o jeden stopień w czasie otwierania migawki, ruch będzie o połowę mniejszy niż obrócenie o dwa stopnie. Oczywiste, prawda?

Tutaj pojawia się reguła 1 / focal_length, ponieważ najpierw musimy przeliczyć ogniskową na kąt widzenia przez obiektyw.

Im dłużej otwierasz migawkę, tym więcej czasu będzie musiał się poruszać aparat. W tym przypadku dwukrotnie dłuższy czas otwarcia migawki nie spowoduje dwukrotnie większego rozmycia. Aby to zrealizować, spójrz na wykres pokazany na linkowanym blogu. Krzywa częstotliwości i amplitudy ulega rozkładowi z przybliżonym ujemnym wykładniczym. Ale jako pierwsze przybliżenie można chyba powiedzieć, że podwójny czas otwarcia migawki oznacza podwójne rozmycie.

Możesz także nauczyć się zachować spokój. Wielu fotografów pożycza pomysły od wojskowych snajperów. Istnieje pewna technika, jak najlepiej trzymać aparat, a następnie trochę techniki, jak oddychać i kiedy nacisnąć przycisk migawki podczas cyklu oddychania.

tl; dr

1. Im większy zasięg obiektywu, tym krótszy czas migawki.
2. 1 / focal_length oznacza przyjęcie ogniskowej (w ekwiwalencie 35 mm) i podzielenie przez nią 1, daje w przybliżeniu wymagany czas otwarcia migawki. Jeśli strzelasz 30 mm-50 mm na APS-C, zbliż się jeszcze bardziej i wiedz, że wszystko do 1/60 s będzie w porządku, i możesz zejść do 1/30 s. Jeśli chcesz zejść do 1/10 s, musisz obserwować oddech i zrobić kilka zdjęć w trybie zdjęć seryjnych.
3. Jeśli chcesz uzyskać konkretną odpowiedź na swoje parametry (powinieneś podać ogniskową), proponuję ją wypróbować . Zobacz, jak nisko możesz zejść za pomocą migawki.

To naprawdę zależy od kilku czynników, w tym od ogniskowej i tego, jak stabilny jesteś. Jeśli jesteś bardzo stabilny, w pełni możliwe jest ręczne robienie ostrych zdjęć przy krótszej ogniskowej, nawet do zakresu 1/60 lub 1/30, szczególnie jeśli masz obiektyw stabilizujący obraz. Przy dłuższych ogniskowych i mniej stabilnych rękach może to stanowić problem nawet około 1/250.

Problemem nie jest przebyty dystans (z którym próbują sobie radzić tylko najnowsze wbudowane technologie stabilizacji obrazu), ale raczej zmiany kątowe w kierunku, w którym kamera jest skierowana. Jesteśmy całkiem dobrzy w utrzymywaniu czegoś wciąż pod względem pozycji, ale tym bardziej w utrzymywaniu tego w tym samym kierunku. Wynika to głównie z tego, jak niskie są tolerancje. Podczas fotografowania z super-teleobiektywem bardzo, bardzo małe zmiany kąta obiektywu powodują radykalne przesunięcia obrazu.

Optyczna stabilizacja obrazu próbuje temu zaradzić za pomocą pływającego elementu soczewki, który jest stabilizowany przez żyroskopy, aby utrzymać jego orientację i zrekompensować zmiany kąta soczewki, ale nadal istnieje limit, ile mogą zrobić, zanim jedno z nich wprowadzi a) zauważalne i niedopuszczalne opóźnienie w celowym panoramowaniu, b) niedopuszczalna ilość masy i zużycia energii lub c) po prostu wychodzi poza obszar, który soczewka jest w stanie zobaczyć, a zatem patrzy na wnętrze soczewki zamiast na świat zewnętrzny.

Statywy są z pewnością najbardziej stabilne, ale monopod ma duży wpływ na stabilność, a także zapobiega konieczności podparcia pełnej masy aparatu i daje trzeci punkt stabilności (dwie stopy i monopod). Jestem dość stabilny, ale strzelając monopodem, mogę bez problemu strzelać z odległości 1/60 sekundy z odległości 200 mm, używając optycznego stabilizatora obrazu. Wykonanie tego urządzenia przenośnego wymagałoby znacznego skupienia oprócz bardzo stabilnych rąk.

Bez żadnego wsparcia reguła 1 / ogniskowa jest przyzwoitą wytyczną, ale może istnieć duża różnorodność u różnych osób (słyszałem zakres od 1 / ogniskowej do 1 / (5 * ogniskowej)), więc eksperymentowanie ze swoimi możliwościami jest nadal najlepszym wyborem. Ale ogólna odpowiedź brzmi: nie, do wszystkiego nie trzeba używać statywu. Często nawet nie poprawi to znacznie twojego ujęcia, dopóki rozmycie nie stanowi problemu w przypadku ujęć, które wykonujesz. Fotografując 1/250, rzadko zawracałem sobie głowę statywem, chyba że potrzebowałem go do panoramy.

Zależy to od używanego obiektywu i aparatu oraz innych czynników. Jeśli używasz obiektywu szerokokątnego, rozmycie nie byłoby, ale jeśli używasz teleobiektywu o ogniskowej większej niż 250 mm (pod warunkiem, że obiektyw nie ma stabilizacji obrazu), czas otwarcia migawki wynosi 1/250 najprawdopodobniej wytworzy zamazany obraz. Oprócz teleobiektywu aparat odgrywa również istotną rolę, jeśli używasz aparatu o rozmiarze czujnika APS-C, to ze względu na współczynnik kadrowania, wynikowa długość ogniskowej będzie oryginalną długością ogniskową *, na przykład dla Współczynnik kadrowania aparatów canon aps-c wynosi 1,6x, więc ogniskowa 250 mm wyniesie 400 mm, dlatego podczas fotografowania z ogniskową 400 mm przy 1/250 s obraz najprawdopodobniej będzie rozmazany (zgodnie z zasadą 1 / ogniskowa).

Istotną rolę odgrywa także stabilizacja obrazu, niektóre obiektywy zapewniają stabilizację obrazu (redukcja drgań dla Nikona) do 4 stopni, więc do zrobienia zdjęcia można użyć do 4 krótszych czasów otwarcia migawki, ale jest to nadal ryzykowne. Dlatego najlepiej fotografować statywem tak dużo, jak to możliwe

Istnieją również inne czynniki, takie jak stabilność dłoni, które różnią się od ludzi i które zależą również od ciężaru obiektywu (ponieważ teleobiektyw jest zwykle ciężki) i teleobiektyw są bardziej podatne na to, ponieważ niewielkie zmiany kątowe mogą powodować niewyraźne obrazy.

Używam mojego aparatu typu „point-and-shoot” [PNS] z szybkością 1/60 sekundy z niewielkim rozmyciem. Rozmycie zaczynam od ponad 1/40 do 1/30 sekundy. Mogę zamieścić kilka zdjęć jako dowód, czy to, co powiedziałem, wydaje się całkowicie szalone.

Edycja: PNS to strzelanie do celu. Nic oficjalnego, tylko sposób na powiedzenie tego. I o tym, że ludzie są zbyt dramatyczni w kwestii ostrości i innych rzeczy ...

„Nie ma nic gorszego niż ostry obraz rozmytej koncepcji”. świetny człowiek powiedział kiedyś :)

Nie jest to problem przy 1/60 lub szybszym, ale przy wolniejszych ekspozycjach może być, a nawet przy szybszych, jeśli na scenie znajdują się punkty o wysokim kontraście, takie jak małe źródła światła na ciemnym tle, które pozostawiają wyraźne ślady ruchu które zmniejszają ich kształt.

Podczas wykonywania odręcznego zdjęcia za pomocą spustu w aparacie głównym problemem jest to, że naciśnięcie przycisku i kolejne odrzuty dodają ruch do aparatu tuż przed momentem akwizycji obrazu.

Aby zmniejszyć wywołany wyzwalaczem ruch aparatu podczas ekspozycji podczas robienia zdjęcia z ręki, bez statywu i zewnętrznego wyzwalacza, używam krótkiego samowyzwalacza. Dwusekundowe opóźnienie między naciśnięciem przycisku a akwizycją obrazu umożliwia aparatowi ustabilizowanie się do normalnego ruchu w tle spowodowanego drżeniem rąk.

Możesz zredukować ten ruch tła, utrzymując nadgarstki sztywne, pozostając jednocześnie możliwie najbardziej zrelaksowanym. Chodzi o to, że twoja ręka, aparat i przedramię stanowią pojedyncze, mniej lub bardziej sztywne wahadło. Wahadło jest dość masywne, więc oscyluje z dość niską częstotliwością. Musisz tylko zachować maksymalną kontrolę nad niepożądanym ruchem w czasie rzeczywistej ekspozycji. Odliczając czas wraz z samowyzwalaczem, wiesz dokładnie, kiedy ten moment nadejdzie.

Ćwicząc, możesz robić przyzwoite zdjęcia przy słabym świetle do około 1/20. Wolniejsze prędkości niż około 1/20 wymagają stabilizacji.

Podczas dpreview odbył się ciekawy eksperyment dotyczący wpływu uderzenia lustra oraz blokowania lustra, w którym tylko migawka wywołuje ruch aparatu. Dokonano tego na statywie w 1/500 sek. z użyciem obiektywu Canon 1DsIII i 5DsR oraz 70-200 ISM II bez stabilizacji obrazu (jak to ma miejsce na statywie). Zbadał ruch kamery, patrząc na zmniejszenie MTF przy 55 L / mm. Na 5DsR tłumienie zarówno uderzenia lustra, jak i migawki zmniejszyło MTF z 0,55 do 0,3 wzdłuż osi pionowej, w której występuje większość ruchu kamery. W przypadku blokady lustra redukcja była znacznie mniejsza od 0,57 do 0,48.

Słupek wskazuje, że ruch kamery z tego testu w przybliżeniu podwaja się w 1/250 sekundy i rośnie w dół do około 1/15 sekundy, kiedy zaczyna się poprawiać, ponieważ ruch na statywie zwalnia.

Byłoby interesujące zobaczyć, jak wpływa na to trzymanie za ręce i stabilizacja, ale prawdopodobnie byłoby to gorsze i wysoce zmienne. Prawdopodobnie należy wziąć zestaw 10 lub więcej zdjęć i spojrzeć na statystyki.

Oto link https://www.dpreview.com/forums/post/56681755

Stara zasada, aby stosować czas otwarcia migawki 1 / f, zawsze była śmieci. Umożliwia uzyskanie ostrego obrazu, ale go nie gwarantuje. Moje dłonie są tak samo stabilne jak ręce chirurga mózgu, ale muszę używać 1 / 250s z obiektywem 50 mm, aby mieć pewność, że nie ma drgań aparatu, a przy długich teleobiektywach 1/1000 to moje minimum.

Jeśli trzymasz się za ręce, lepszą zasadą jest użycie najszybszego czasu otwarcia migawki zgodnego z wybranym DOF.

W ostateczności poprawiasz ustawienie ISO, ponieważ więcej szumu cyfrowego jest o wiele mniej straszne (i znacznie łatwiejsze w przetwarzaniu końcowym) niż rozmycie drgań aparatu.