Często słyszę, że czujniki są pełnoklatkowe (co moim zdaniem oznacza rozmiar 35 mm), a inne są przycinane (jeśli są mniejsze), takie jak czujniki wielkości APS-C.
Moje pytanie brzmi: co jest takiego specjalnego w rozmiarze 35 mm? Dlaczego jest stosowany jako standard, w stosunku do którego mierzy się wszystko inne? Czy jest to największy możliwy czujnik, czy też ma inne cechy, które go wyróżniają?
Odpowiedzi:
W przypadku aparatów cyfrowych wynika to wyłącznie z przyczyn historycznych - 35 mm był dominującym rozmiarem dla kamer filmowych i zdjęć. Jeśli chodzi o powód, dla którego kamery filmowe mają 35 mm, proponuję film 35 mm i 135 filmów w Wikipedii jako dobry początek. Warto również zauważyć, że „35 mm” nie jest tak naprawdę rozmiarem obrazu, który wynosi 36 x 24 mm, ale szerokością filmu.
Z pewnością nie jest to największy dostępny czujnik - wiele firm (Hasselblad, Phase One, Pentax) produkuje czujniki „średniego formatu”, które są większe niż czujniki 35 mm.
Ponieważ przez długi czas standardowy rozmiar kamer filmowych wynosił 135, który mierzy 35 mm szerokości, w tym perforacje, i pozostawia wystarczająco dużo miejsca na rozmiar negatywny 36 x 24 mm. Ponieważ pole widzenia (FoV) dla dowolnego obiektywu o określonej ogniskowej jest określone przez rozmiar filmu lub czujnika, na który rzutowany jest okrąg obrazu, z czasem różne obiektywy o ogniskowej skojarzyły się w umysłach fotografów z odpowiednimi wartościami FoV dla tej ogniskowej w przypadku korzystania z kamery filmowej 35 mm. Dzięki powiązaniu czujników cyfrowych o innych rozmiarach jako stosunku liniowego z rozmiarem pełnoklatkowego czujnika 36x24mm, zadaniem jest określenie równoważnego kąta widzenia (AoV)dla każdego obiektywu o określonej ogniskowej proste ćwiczenie polegające na pomnożeniu współczynnika przycięcia mniejszego czujnika przez ogniskową obiektywu.