Co oznacza „rozszerzona ISO”?

Specyfikacja ISO Canona EOS 7D brzmi następująco:

Wysoka czułość W przypadku fotografowania z ręki w słabym świetle aparat EOS 7D oferuje czułość ISO do 6400. Możliwość rozszerzenia do ISO 12800, dla scen przy słabym świetle, w których użycie lampy błyskowej jest niepożądane.

Dlaczego jest tak sformułowany? Czy jest coś dodatkowego, co jest potrzebne do „rozszerzenia” ISO do 12800?

Jeśli nie, to prawdopodobnie aparat jest w stanie wyjąć 12800 po wyjęciu z pudełka - dlaczego więc nie wymienić tego jako maksymalnej czułości ISO?

Podobnie Nikon D5100 używa Hi1i Hi2zamiast numerycznych ustawień ISO powyżej 6400. Jeśli są to „prawdziwe” ustawienia ISO, dlaczego po prostu nie nazwać ich ISO 6400 i ISO 12800?

Co z kamerami, które mają niższy zakres ISO ? Na przykład, rozszerzone ustawienie ISO może pozwolić na wybór wartości 50 zamiast 100. Zasadniczo standardowe wysokie ISO jest bardzo głośne, a rozszerzone ISO jeszcze bardziej. Czy te niższe ISO są mniej głośne niż „podstawa”?

Jak te rozszerzone ISO wpływają na jakość obrazu po obu stronach? Czy lepiej ich unikać i zrobić później równoważne przetwarzanie plików RAW, czy też jest korzyść z używania tych ustawień w aparacie?

Istnieją dwa powody, dla których ISO nie wchodzi w zakres „normalnego” zakresu:

1. Uznaje się to za trywialny spadek jakości i nie chcesz, aby użytkownicy narzekali na jego działanie. Innymi słowy, jeśli różnica jakości między ISO 12800 a 6400 jest większa niż ta z 3200 do 6400. Należy pamiętać, że może być więcej zmian niż po prostu więcej szumu, kolory mogą również zostać zmienione.

2. Kamera mierzy i odsłania wspomniany ISO, powiedzmy 12800, ale wyniki nie są ściśle zgodne ze standardem ISO. Kiedy tak się stanie, zauważysz, że ISO NIE jest przechowywane w EXIF ​​obrazu. Zwykle dzieje się tak z powodu spadku zakresu dynamicznego przy rozszerzonym ustawieniu.

Zasadniczo wszystkie „rozszerzone” oznaczają, że nie jest to część standardowego zalecanego zakresu. Często rozszerzone ISO są implementowane raczej w oprogramowaniu niż w sprzęcie (co jest złe)

Z ISO 50 możesz uzyskać prześwietlony ISO 80 (natywny, niezamplifikowany ISO), więc może skończyć się mniejszym zakresem dynamicznym. Odbywa się to poprzez pomiar ISO 50, ale w rzeczywistości fotografowanie z ISO 80 (ponieważ nie można sprawić, aby czujnik był mniej czuły niż w stanie bez wzmocnienia), a następnie dostosowując liczby. Doprowadzi to do wcześniejszego przycięcia pasemek. Przynajmniej tak jest w przypadku niektórych lustrzanek cyfrowych Canon.

ISO 50 jest naprawdę przydatny tylko wtedy, gdy absolutnie potrzebujesz użyć określonego czasu otwarcia migawki i nie masz filtra ND. Nie używałbym ISO 50 ze względu na jakość obrazu.

edycja: znaleziono źródło , z kanadyjskiego przedstawiciela Chucka Westfalla:

Jest mniej więcej zakres dynamiczny zatrzymania w światłach przy ISO 50, co jest powodem, dla którego to ustawienie jest zwykle zablokowane.

Myślę, że to częściowo pokrywa ich tyłek (jeśli ludzie narzekają, że ich obraz ISO 12800 jest naprawdę głośny, Canon może powiedzieć „no cóż, to nie jest normalne ISO ...”), ale także dlatego, że takie ISO nie są realizowane przez analogowe wzmocnienie jak inne, ale zamiast tego są wykonywane cyfrowo poprzez podwojenie liczb. Z tego powodu są czasami nazywane „fałszywymi ISO”.

Ta metoda jest podobna do niedoświetlenia o jeden lub dwa stopnie, a następnie do zwiększenia jasności w poście, co częściowo powoduje, że hałas jest tak zły, że podwajasz / quadruopling hałas odczytu!

Osobiście wolę nie używać tych trybów, ponieważ nic nie zyskujesz w porównaniu do robienia tego samemu pocztą (co nie jest prawdą w przypadku niższych ISO) i ryzykujesz przeeksponowaniem i utratą danych.

To samo dotyczy rozszerzonych niskich ISO (50, 100). Aparat po prostu prześwietla i tracisz miejsce na rozjaśnienie.

Uważam, że rozszerzone ustawienie ISO jest osiągane w inny sposób niż standardowy zakres.

Przy standardowym zakresie ISO czułość jest zmieniana na poziomie sprzętowym, zapewniając większe wzmocnienie sygnału z czujnika.

Rozumiem, że z rozszerzonym ISO jest obsługiwany na poziomie oprogramowania. W twoim przypadku, gdy ustawisz ISO na 12800, sygnał z czujnika jest wzmacniany w taki sam sposób, jak w ISO 6400, ale uzyskana ekspozycja obrazu jest dostosowywana, aby uzyskać wyniki tak, jakbyś robił zdjęcia przy 12800. Zasadniczo wynik jest taki sam jak jeśli zrobiłeś niedoświetlone zdjęcie przy ISO 6400, a następnie zwiększyłeś ekspozycję podczas przetwarzania końcowego. Rozszerzony zakres robi to za Ciebie, dzięki czemu możesz używać ustawienia aparatu podczas fotografowania z prędkością 12800

Wyraźnie stwierdzasz, że chcesz korzystać z rozszerzenia ISO poprzez niestandardowe funkcje w menu (opcja ma tendencję do przenoszenia lub zmiany numeracji między modelami, a ja nie mam w tej chwili 7D pod ręką, aby sprawdzić dwukrotnie).

Rozumiem, że należy to włączyć ręcznie, co stanowi prawie potwierdzenie, że wyniki mogą nie być tej samej jakości (dokładność szumu / dokładności koloru itp.), Jaką można uzyskać w „normalnym” zakresie.

Korzystasz z menu funkcji niestandardowych I (Ekspozycja), pozycja 3, aby włączyć ekspansję ISO. Następnie normalnie zmieniasz ustawienie ISO, a dodatkowe ustawienie 12800 jest dostępne.

Często chronione są w ten sposób bardzo wysokie ustawienia ISO, abyś nie używał ich przez pomyłkę, ponieważ w rezultacie występuje bardzo dużo hałasu. Producent aparatu chce wymienić oba ustawienia, jedno pokazujące, czego można racjonalnie użyć w normalnych sytuacjach, a drugie chwalić się ...

Pamiętam, że mój Canon D60 poszedł do ISO 800, ale z rozszerzonym trybem dozwolonym ISO 1000 ...

To głównie marketing (przynajmniej IMO). Z jednej strony ich reklamy mogą chwalić wspieranie ogromną gamę czułościach ISO - ale w momencie czasowym, jeśli starają się umieścić go używać i nie lubią wyników, mogą w zasadzie winy cię za to.

Poważnie, jest w tym coś więcej - starają się zadowolić szeroką gamę fotografów. W czasach filmowych różni fotografowie używali różnych filmów. Ludzie, którzy fotografowali krajobrazy, kupili Velvię i / lub Provię za cegłę. Fotografowie ślubni kupili Vericolor w ten sam sposób. Gazety kupiły Tri-X w stu rolkach. Wszyscy mogą strzelać identycznymi aparatami, ale uzyskali wyniki dostosowane do własnych potrzeb, wybierając film.

Technologia cyfrowa w dużej mierze eliminuje to dostosowywanie, ale rozszerzone zakresy ISO starają się przywrócić ją przynajmniej w pewnym stopniu. Chociaż trudno jest dokładnie zdefiniować „wygląd” zmniejszonych ustawień ISO (i różni się w zależności od aparatu), można z nim grać, a jeśli ci się spodoba, możesz go użyć. W tym samym czasie, jeśli dostaniesz zdumiewające pasemka, cóż, oni szczerze cię ostrzegli ...

W przypadku filmu ISO jest kontrolowane przez wielkość ziarna (istnieją inne czynniki, ale to wystarcza do tej rozmowy). Zasadniczo, im niższe ISO, tym mniejsze ziarno. Im mniejsze ziarno, tym więcej szczegółów film może rozwiązać, i tym mniej przypadkowych różnic między ziarnem. Krótko mówiąc, dzięki filmowi możesz uzyskać więcej szczegółów podczas nagrywania filmu ISO 25 niż w przypadku filmu ISO 100 - przynajmniej w obrębie tej samej marki.

W przypadku cyfrowej rozdzielczość jest stała. Jedyną różnicą w jakości jest ilość szumu cyfrowego. Szum cyfrowy jest powodowany przez ciepło i istnieją dwa sposoby na zwiększenie ilości szumu cyfrowego: wzmocnienie czujnika (wyższe ISO) i wydłużenie czasu ekspozycji. Przy normalnym zakresie ekspozycji aparatu nie powinno być żadnych problemów z powodu nagromadzonego hałasu. To czas otwarcia migawki podczas zdjęć poklatkowych, o który musisz się martwić.

Dzisiejsze lustrzanki cyfrowe poprawiły swoje cyfrowe działanie szumu tak dobrze, że prawie niemożliwe jest odróżnienie ISO 100 od ISO 400. W rzeczywistości jest to prawie w miejscu, w którym chciałbym włączyć ISO 800 w niektórych modelach z tym stwierdzeniem. Krótko mówiąc, nie ma powodu, aby wybierać niższe ISO ze względu na jakość obrazu. Są przeznaczone do ekspozycji artystycznych, ale nie do problemów związanych z wydajnością hałasu.