Czy Lightroom i Aperture zmuszają Cię do używania określonej struktury folderów?

Robię się zajęty, co jest dobrą rzeczą. Muszę być w stanie przetwarzać zbiorczo surowe dane, a raczej wprowadzać globalne zmiany, aby zwiększyć wydajność. Słyszałem, że Aperature i Lightroom są w tym dobrzy, ale także zmuszają cię do własnościowych struktur folderów i mogą zepsuć twój dysk twardy pod względem lokalizacji plików poza programami. Czy to prawda? Czy mogę korzystać z tych programów i zachować strukturę folderów taką, jaka jest? Ponadto odbijam się między Bridge i Photomechanic, ponieważ koder IPTC PM jest łatwiejszy i bardziej niezawodny niż Bridge, ale podoba mi się możliwość przeglądania i eksportowania / grupowania Bridges. Czy ktoś ma doświadczenie w obu programach? Gdzie mam położyć pieniądze?

Aperture pozwoli ci zostawić pliki we własnej strukturze folderów.

Nie mogę go porównać z Lightroomem, ponieważ używam wyłącznie Aperture.

Aperture przechowuje wszystkie metadane na zdjęciu w folderze Aperture Library. Domyślnie importuje wzorce do biblioteki. Podczas importowania możesz jednak wybrać:

• importować wzorce do biblioteki;
• pozostaw wzorce w istniejącym folderze lub
• zaimportuj wzorce do wybranego folderu.

Jestem użytkownikiem Maca z Lr i mam strukturę plików tak, jak chcę (RRRR / MMM / DD /).

Powiedziałbym jednak, że pobieram bezpłatne wersje próbne obu aplikacji, ponieważ oba są narzędziami do zarządzania przepływem pracy i mają dość przyzwoitą strukturę, którą narzucają i sprawdzają, która z nich najlepiej pasuje do Twojego przepływu pracy. Możesz pobrać bezpłatne wersje próbne tutaj i tutaj odpowiednio dla Lr i Aperture.

Jako ciężki użytkownik Lightrooma nie mogę sobie przypomnieć, kiedy wymusiłby jakąś szczególną strukturę folderów na dysku. Ma własny katalog, w którym przechowuje metadane, oryginalne wzorce i tak dalej, ale możesz wybrać, gdzie je przechowywać. Jeśli chodzi o zdjęcia, importuję gdziekolwiek zechcę. W szczególności w Lightroom 3 masz kilka bogatych opcji, wokół których folderów chcesz zaimportować, jakich nazw plików użyć itp. Możesz również tworzyć niestandardowe konfiguracje nazw folderów i plików, aby za każdym razem importować określone wzorce.

Nie mogę wiele powiedzieć o Aperture, ponieważ nie jestem użytkownikiem komputera Mac. Grałem z Aperture i naprawdę podoba mi się jego niemodalny, nieliniowy przebieg pracy. Możesz zrobić wszystko w dowolnym miejscu i czasie, co jest całkiem miłe. W Lightroom musisz najpierw wybrać odpowiedni moduł, który może nieco utrudnić przepływ pracy. Jeśli chodzi o importowanie, nie mogę powiedzieć, czy jesteś ograniczony do określonej struktury folderów.

Tak, możesz zachować swoje struktury katalogów w Lightroom, nawet jeśli są one oparte na bazie danych. Możesz faktycznie uczynić go bardziej niezawodnym, polegając na słowach kluczowych i nazwach, aby Lightroom mógł tworzyć rozsądne i przewidywalne struktury katalogów. Oto przykład ze świata rzeczywistego; jest to trochę arbitralne, ale działa dla mnie jako hybryda między opartym na słowach kluczowych i opartym na katalogach zarządzaniem przepływem pracy.

Chociaż korzystam z metadanych, słów kluczowych i inteligentnych kolekcji, istnieje ich wada: co dzieje się, gdy chcę przeglądać i wyszukiwać moje pliki na komputerze, na którym nie jest zainstalowany na przykład Lightroom? Jak mogę udostępniać zdjęcia w mojej sieci nowym urządzeniom, takim jak nowoczesne konsole do gier lub stare elementy elektroniczne, które obsługują jedynie strukturę katalogów, a nie bazę danych? Co zrobić, jeśli muszę szybko wysłać zdjęcia za pomocą telefonu lub utworzyć pliki ZIP dla znajomych lub klientów?

W mojej strukturze katalogów i bazie danych śledzę zarówno pliki RAW, jak i eksportowane kopie JPEG. Pliki JPEG są przechowywane najpierw w podfolderze uporządkowanym według szerokiej kategorii (np. Celebration, Concerts, Sports, Urban Exploration). Na drugim poziomie używam ścisłej konwencji nazewnictwa „Co - gdzie - kiedy” automatycznie generowanej przez Lightroom (większość aplikacji DAM obsługuje tę funkcję). Pliki RAW są przechowywane według roku, a następnie według daty z krótkim opisem.

Oto jak to wygląda zarówno z punktu widzenia katalogu / bazy danych / biblioteki, jak i Eksploratora plików Windows (jest to oczywiście tylko podzbiór):

Pictures/
    JPEG/
        Celebrations/
            St. Patrick's Day - Albany, NY - 09, Mar/
                St. Patrick's Day - Albany, NY - 09, Mar - 01.jpg
                St. Patrick's Day - Albany, NY - 09, Mar - 02.jpg
                ...
            4th of July - Albany, NY - 09, Jul/
        Urban Exploration/
            Hudson Cement Factory - Kingston, NY - 10, May/
    RAW/
        2009/
            2009-03-22 (St. Patrick's Day)/
                _MG_9046.dng
                _MG_9047.dng
                ...
            2009-07-04 (4th of July)/
        2010/
            2010-05-12 (Hudson Cement Factory)/

Oto jak się tam dostaję. Kiedy importuję moje pliki RAW (CR2), pozwalam Lightroom przekonwertować je na DNG i przechowywać je automatycznie w folderze RAW / rok / rok-miesiąc-dzień, na podstawie daty zrobienia zdjęć. Dla własnej korzyści ręcznie dodam do tego katalogu sufiks z krótkim opisem (np. Dzień Świętego Patryka lub Fabryka Cementu Hudson itp.). Wybieram wszystkie moje pliki RAW i aktualizuję ich metadane, ustawiając atrybut Scene na „czym” jest temat (tutaj Dzień Świętego Patryka lub Hudson Cement Factory, które wygodnie miałem w buforze kopiowania / wklejania z poprzedniego kroku). Ustawiam także atrybuty lokalizacji, tj. Miasto, stan i kraj. Im wcześniej ustawisz ten typ metadanych, tym lepiej.

Kiedy skończę przetwarzanie, zapisywanie słów kluczowych i geotagowanie moich plików RAW, eksportuję kopie sRGB JPEG (i przesyłam je później do Flickr z Lightroom). Mój predefiniowany eksport w Lightroom automatycznie tworzy pliki zgodne z konwencją nazewnictwa „Scena - Miasto, Stan - YY, Mon - Licznik”, używając wcześniej wypełnionych pól metadanych (data jest oczywiście znaleziona na samym zdjęciu). Wreszcie używam Lightrooma, aby szybko przenieść pliki do podkatalogu w podfolderze z szeroką kategorią (Celebrations, Urban Exploration itp.).

W tym momencie mam katalog / bazę danych, którą mogę przeglądać według metadanych (data, lokalizacja, scena, słowa kluczowe) w Lightroom, a także dość przejrzystą strukturę katalogów, którą mogę wiercić bez Lightroom. Ta struktura katalogów mówi mi „co”, „gdzie” i „kiedy”, po prostu patrząc na nazwy plików. My XBox zorganizuje i zaprezentuje moje zdjęcia w ten sam sposób. Proste wyszukiwanie plików szybko pobierze moje zdjęcia na podstawie tych kryteriów.

Cały katalog JPEG nie musi być zarządzany przez LR (tj. Być częścią jego katalogu), ale uznałem, że jest to całkiem wygodne, ponieważ wciąż mam wiele plików JPG, które nie mają odpowiednika RAW. Po co zarządzać niektórymi, a nie innymi? To prawda, że ​​wyszukiwanie słów kluczowych zwróci zarówno plik RAW, jak i plik JPEG (ponieważ plik JPEG ma te same słowa kluczowe), ale można to łatwo rozwiązać, dodając regułę, która będzie filtrować nasze pliki JPG lub RAW / DNG (w inteligentnych kolekcjach w szczególności).

Tak czy inaczej, jak dotąd działało dobrze, ale mam tam tylko 7000 zdjęć.

Byłem cały LR2, dopóki nie wyszła Aperture 3 i dałem LR3 vs Aperture 3 długą trudną próbę i skończyłem z Aperture 3. Głównym powodem, dla którego zdecydowałem się na Aperture 3 jest to, że otworzyłem obraz RAW w obu edytorach i albo nie dokonywałem żadnych (lub minimalnych, tj. ekspozycji) korekt i patrzyłem na wyeksportowane pliki JPG obok siebie Zawsze lubiłem wygląd pliku JPG z Aperture.

Nie mogę dokładnie położyć na tym palca, coś o kontraście i szczegółach. Powiem, że bardziej podobał mi się przepływ pracy LR3, ale ostatecznie wyniki są tym, czego szukam.

Używałem Aperture od czasu jego pojawienia się, również często używałem Lightrooma we wczesnych wersjach beta i od tego czasu, aby sprawdzić, dokąd zmierza.

Jak dotąd trzymałem się Aperture, ponieważ:

1) Lepsza jest edycja pełnoekranowa - jeden klawisz, aby przejść do prawdziwego pełnego ekranu. Poziomy „wyłączonego światła” w LightRoomie wyglądają fajnie, ale uważam, że bezramkowa edycja pełnoekranowa w Aperture jest ładniejsza. Nie próbowałem tego przez kilka wersji, więc LightRoom mógł to zadziałać.

2) Lubię mieć możliwość natychmiastowej edycji w dowolnym momencie - LightRoom ma różne „tryby”, w których jesteś, które określają, jaki rodzaj edycji możesz obecnie wykonać. W programie Aperture dla dowolnego obrazu możesz otworzyć interfejs edycji i wykonać dowolną edycję przez chwilę, a następnie wrócić do tego, co robiłeś. Uważam, że pozwala mi to łatwiej dostosowywać obrazy do konkretnych zastosowań wokół nich, kiedy ich potrzebuję, z ogólną edycją z góry, gdy wybieram obrazy.

3) Naprawdę podoba mi się podejście organizacyjne Aperture, po prostu wydaje się bogatsze ... Lubię (i używam) stosy, foldery, albumy i inteligentne albumy wszystko inaczej. Wygląda również na to, że Aperture może mieć bardziej zaawansowane możliwości wyszukiwania, chociaż nie jestem pewien, czy to prawda. Ale bardzo podoba mi się sposób grupowania projektów związanych z jednym ujęciem w folderze, a następnie tworzenia albumów w innej hierarchii według tematów niezwiązanych z konkretnymi zdjęciami.

4) Naprawdę lubię projektanta książek w Aperture.

Krótka odpowiedź: profesjonalni organizatorzy zdjęć lubią umieszczać obrazy tam, gdzie chcą abstrakcyjne mechanizmy przechowywania, ale możesz to zmienić, jeśli chcesz - „karą” jest to, że jeśli przeniesiesz pliki, oprogramowanie nie będzie wiedział, gdzie jesteś połóż je i będziesz musiał zapytać.

Pomiędzy nimi i myślę, że przyczyny są wyjaśnione w innych odpowiedziach całkiem dobrze, Aperture wygrywa, ale w niewielkim stopniu - oba są bardzo zdolne.