Jak wyjaśnić, że przetwarzanie końcowe jest ważnym krokiem w tworzeniu dobrych zdjęć?

Wczoraj zrobiłem kilka bardzo dobrych zdjęć, wróciłem do domu i przetworzyłem je. Po kilku godzinach pokazałem wyniki moim znajomym. Powiedzieli mi, że „zrobiliście to w Photoshopie”, co jest prawdą, ale nic specjalnego: zmienione nasycenie i kontrast.

Ale chodzi o to, że dla nich wartość zdjęcia zniknęła, ponieważ korzystałem z Photoshopa i wszystko inne (kompozycja, kolory, czas, motyw obrazu, umiejętności techniczne) nie są tak ważne.

Jak wytłumaczyć im, że przetwarzanie końcowe jest ważnym etapem tworzenia dobrych zdjęć?

Fotograf, który twierdzi, że zdjęcie jest kompletne po zrobieniu zdjęcia, jest jak lekarz, który twierdzi, że zostałeś uzdrowiony po zdiagnozowaniu choroby - wymaga leczenia.

Skorzystaj z przykładu filmu. Powrót do dnia, w którym wybierałeś swoje materiały filmowe, chemikalia, procesy chemiczne, papier, metody przycinania i drukowania. Wszystko to miało ogromny wpływ na wynik zdjęcia. Była to zasadnicza część tworzenia ostatecznego obrazu - „kliknięcie” migawki to tylko ułamek procesu. Dzisiaj technologia cyfrowa naśladuje te procesy wraz ze wszystkimi nowszymi technikami dostępnymi dla fotografa.

Jedną z rzeczy, które możesz spróbować, jest poproszenie ich o pokazanie przykładu świetnego zdjęcia, które nie zostało „zakupione”. Jeśli zdefiniujesz to jako dowolne zdjęcie, które nie było dokładnie tak, jak wyglądało po uruchomieniu migawki, prawdopodobnie nie mogą. Tak jak decyzje podejmowane w ciemni miały wielki wpływ na gotowy produkt w erze filmowej, tak samo decyzje podejmowane na monitorze komputera w erze cyfrowej.

Krytycy sztuki nazwali zdjęcie Ansel Adams „Moonrise, Hernandez, Nowy Meksyk” jednym z najlepszych zdjęć w historii. Historyk sztuki HW Janson nazwał to zdjęcie „idealnym połączeniem prostej i czystej fotografii”. Jednak jeśli przyjrzysz się niektórym z ponad 900 wydruków, które sam Adams wyprodukował z negatywu, bardzo jasne jest, że w ciągu ponad dwóch dekad stworzył serię o niezwykłym zakresie zmienności. Adams badał relacje między różnymi elementami sceny, aż w końcu znalazł to, czego szukał. Wydruki, które teraz postrzegamy jako „ostateczne”, pojawiły się dopiero w latach sześćdziesiątych. Adams zrobił zdjęcie w 1941 roku.

Jeśli Twoi znajomi nie znają historii technologii fotograficznej, prawdopodobnie nie ma wiele do powiedzenia, co zmieni ich zdanie. Obraz, który został „sfotografowany”, jest postrzegany przez niedoinformowane masy jako mniej uzasadniony. Wiele osób dzisiaj obejrzy zdjęcie i natychmiast oznaczy je jako „zakupione”, aby nie mogły zaakceptować oświadczenia, które przedstawia zdjęcie, zaprzeczyć przedstawionemu wydarzeniu historycznemu lub odrzucić założenie, że takie zdjęcie można wyprodukować bez „photoshopowania” „jeśli nie mogą zrozumieć, jak to zostało zrobione.

Ostatecznie jedyną osobą, którą musisz spełnić jako artysta, jesteś sam. Czy produkt końcowy zrealizował wizję, którą miałeś, kiedy strzelałeś?

Witamy w samotnym świecie „Artysty”!

Artykuł Artnet.com o historii i aktualnych wartościach rynkowych „Moonrise, Hernandez, Nowy Meksyk” Artykuł w Wikipedii dla „Moonrise, Hernandez, Nowy Meksyk”

Zdjęcia z Adams późno w życiu stwarzających z przodu dwie odbitki „Moonrise ...”

Być może wpadłeś w pułapkę, którą ja i większość innych mamy: przesadzamy!

Ponieważ widzieliśmy nudny, niemal monochromatyczny, surowy obraz, opracowany z ustawień domyślnych, naprawdę odczuwamy potrzebę podkręcenia „mocy” (nasycenia, kontrastu), aby był żywy jak na plakatach filmowych i artystycznych zdjęciach, które widzimy wszyscy nad miejscem.

Dobrym początkiem jest podkręcenie go, a następnie odzyskanie 50%. A jeśli jesteś ślepy na kolor jak ja, cofnij to o 75% :)

Chociaż odpowiedź została już zaakceptowana, pozwolę sobie dodać jeszcze jeden niewypowiedziany argument.

Post-processing jest bardzo ważnym krokiem, szczególnie w dziedzinie fotografii cyfrowej. Celem przetwarzania końcowego jest a) poprawienie błędów fotografa (linia horyzontu, ekspozycja), b) wzbogacenie zdjęcia w specyficzny nastrój poprzez zmianę gamy kolorów lub wprowadzenie kadrowania, c) nadanie mu naturalnego wyglądu. Przynajmniej ostatni punkt wymaga wyjaśnienia.

Aparat cyfrowy działa inaczej niż ludzkie oko. Przechwytuje światło liniowo (światło jest rejestrowane przez licznik na każdym pikselu czujnika), podczas gdy ludzkie oko widzi więcej szczegółów w jasnych obszarach, a mniej w ciemności. Mówimy, że ludzkie oko ma nieliniową gamę kolorów. Właśnie dlatego ujęcia z południa wydają się tak wypalone, gdy wykonano je aparatem cyfrowym. Balans bieli to kolejna podobna historia, w której aparat musi zastosować algorytmy w celu ustalenia prawidłowego balansu bieli. Ludzkie oko dostosowuje się automatycznie. Można powiedzieć, że przetwarzanie końcowe jest wbudowaną opcją w ludzkim mózgu.

Aby zdjęcie wyglądało „naturalnie”, zmieniamy krzywą światła, zmieniamy balans bieli, wzbogacamy nasycenie i bawimy się wieloma innymi ustawieniami. Jeśli zrobi się to wystarczająco jakościowo, osoba niezaznajomiona z fotografią niczego nie zauważy. Dla niego / niej będzie to standardowe, może „dobrze wyglądające” zdjęcie.

Przetwarzanie końcowe jest w pełni uzasadnione w przypadkach, gdy pozostaje niewidoczne (jak na zdjęciu Ansel Adams cytowanym w odpowiedzi Michaela Clarka ) lub gdy dodaje efekty artystyczne. Kiedy żadna z nich nie ma zastosowania, gdy ludzie nie widzą na fotografii artystycznej, mają tendencję do szukania tego, co naturalne. Obawiam się, że kiedy usłyszysz, jak ludzie mówią, że Twoje zdjęcie zostało zrobione w Photoshopie, może to oznaczać, że zmieniłeś je zbyt mocno, aby nie wyglądało ani artystycznie, ani naturalnie.