Czy istnieją pisemne wskazówki lub praktyczne zasady dotyczące ustawiania nasycenia kolorów, przejrzystości, jaskrawości itp. W przetwarzaniu końcowym (lub ogólnie)?

To nie jest kolejne pytanie „jak sprawić, żeby zdjęcie wyglądało jak takie i takie-link-wstawione tutaj w LR”. Te pytania są nasycone (bez słów). Ciekawe, ale niewystarczająco ogólne.

Naprawdę pytam , w jaki sposób ludzie podejmują decyzje postprocesowe w celu poprawy kolorów skóry, a nawet poprawy koloru i oświetlenia dowolnego obrazu?

Zazwyczaj go przesuwam, dotykam dźwigni w Lightroomie (zwykle ekspozycja i kontrast i balans bieli, a czasami nasycenie), aż wszystko będzie dobrze. Osobiście dążę do realizmu, a nie czegoś złośliwie przetworzonego (sprawia, że ​​jestem leniwy, gdy robię zdjęcia inaczej). Poza tym fotografuję w formacie RAW, aby aparat nie działał w „stylu obrazu”.

Ale to nie wydaje się tak konsekwentne; dla kontrastu (również bez zamierzonej gry słów), jeśli patrzysz na podstawowe zasady dotyczące kadrowania ujęć, technik oświetleniowych i wielu innych rzeczy, możesz je znaleźć wszędzie, a zwłaszcza na StackExchange. Możesz uzyskać spójność szybciej, gdy uczysz się tych rzeczy. Ale technika postprocesowa wydaje mi się bardziej przypadkowa.

Bardzo zainteresowany usłyszeniem o tym, co myślą / robią profesjonaliści. To nie może być całkowicie subiektywna i czarna sztuka (pozwól mi to wyregulować i zobaczyć, co się stanie) ... czy to jest ...?

Większość decyzji ma charakter artystyczny i zależy od twojego osobistego stylu i wizji oraz do pewnego stopnia gatunku fotografii, czy to krajobrazowego, czy portretowego, komercyjnego czy niekomercyjnego.

Zanim zaczniesz, musisz mieć pojęcie o tym, jak ma wyglądać Twój obraz. Wysoki klucz czy niski klucz? Ostry i kontrastowy, czy lekki i eteryczny? Każdy obraz jest inny, dlatego do każdego obrazu nie mają zastosowania żadne ustalone reguły. Spróbuję jednak podać ogólne wytyczne.

Korzystając z Lightroom lub Camera Raw, przesuwam suwaki od góry do dołu.

Balans bieli

Powiedziałbym, że w większości przypadków jest to decyzja artystyczna. Tak, możesz użyć narzędzia do pomiaru balansu bieli, aby oszacować „prawidłowy” balans bieli, ale to często wysysa ciepło z ładnego obrazu. Często używam narzędzia do balansu bieli, aby sprawdzić, jak wpływa na obraz, i aby zachować uczciwość, aby nie przesadzić z ociepleniem, ale w większości zwiększam ciepło, dopóki go nie przesadzę, a następnie cofam kawałek.

Kontrast

Nigdy nie dotykam kontrastu na etapie konwersji pierwotnej. Korzystam z Photoshopa i wolę stosować warstwy dopasowania krzywych, które mogę maskować / szczotkować w razie potrzeby. Gdybym miał przetwarzać tylko przez Lightroom, prawdopodobnie pominąłbym suwak Kontrast i powróciłbym do niego po dokonaniu innych korekt związanych z ekspozycją.

Ekspozycja, światła, cienie, czerń, biel

Dla większości zdjęć potrzebuję pełnej gamy odcieni od czerni do bieli. Oznacza to, że dla większości obrazów chcę, aby histogram rozciągał się od lewej do prawej. Zakładając, że próbuję osiągnąć taki obraz, moje myślenie wyglądałoby mniej więcej tak:

Czy ogólne narażenie jest w przybliżeniu prawidłowe?

Jeśli obraz jest zbyt ciemny, zwiększę ekspozycję. Zbyt lekkie, zmniejszy to. Oczywiście nie można uzyskać ładnie wyglądającego histogramu, ale ładnie wyglądający obraz. Obraz z wysokim kluczem może być na przykład dobrze po prawej stronie. Staram się przybić ekspozycję w aparacie, ale są chwile, kiedy nie możesz lub celowo eksponujesz po prawej stronie . Również jeśli coś zostanie przycięte na jednym końcu, mogę dostosować ogólną ekspozycję. Zwykle nie muszę dotykać suwaka Ekspozycja.

Następnie, w jaki sposób są punkty końcowe mojego histogramu?

Jeśli po dostosowaniu ekspozycji nadal są przycinane czerń lub biel, lub częściej, jeśli nie rozciągają się do krawędzi histogramu (co oznacza, że ​​nie mam czystej czerni lub bieli), użyję suwaków Czerń / Biel, aby rozszerz histogram, aż będę miał pełny zakres tonalny. Oczywiście jest to nieco decyzja artystyczna, ale w przypadku obrazów, w których chcesz uzyskać pełny zakres tonalny, jest to najlepszy sposób na osiągnięcie tego.

Jak wyglądają światła i cienie?

Oszczędnie używam suwaków Światła i Cienie, aby dostroić jasne i ciemne obszary. Nie jest to wcale potrzebne na większości zdjęć. Zwiększyłem suwak Cienie, na przykład na podświetlanym obrazie, aby rozjaśnić fotografowany obiekt, i mogłem zmniejszyć suwak rozjaśnienia, gdybym miał dużą przestrzeń białych chmur i chciałem nieco wydobyć kontrast.

Przejrzystość

Zwiększenie przejrzystości może sprawiać wrażenie lepszego kontrastu i szczegółów. Obniżenie klarowności może nadać ładny senny wygląd, szczególnie wodzie lub chmurom. Myślę, że jest to wybór czysto artystyczny. Zwykle nie dokonuję korekt jasności w konwerterze RAW i pozostawiam to do później, w Photoshopie, gdzie mogę użyć wyostrzania, lokalnych korekt krzywych lub filtrów efektów, takich jak Topaz Detail / Adjust, aby uzyskać podobne efekty lokalnie.

Nasycenie / Wibracja

Rzadko używam nasycenia lub wibracji w module Camera Raw. Jeśli kolor na obrazie wygląda płasko, mogę podnieść poziom wibracji, ale zwykle zrobię to w wybranych obszarach lub w wybranych kolorach, później w Photoshopie. Kolejny artystyczny wybór - rób to, co wydaje się właściwe. Uważaj, aby nie przyciąć żadnych kanałów. Vibrance to nieco bezpieczniejszy wybór.

Nie, tak naprawdę nie ma takich zasad. Tutaj pojawia się oko na te rzeczy, poprzez naturalną zdolność lub poprzez praktykę (lub obie te rzeczy). Jest subiektywny , ale nie arbitralny i jest sztuką, ale nie czarną .

W końcu rozwiniesz osobisty styl, który będzie Ci odpowiadał. Wielu fotografów ma bardzo charakterystyczny wygląd. Wspominasz o „zawodowcach” i warto zastanowić się nad tym, ponieważ najważniejszy jest gust Twoich klientów. Jeśli fotografujesz portrety w małych miasteczkach, zapewne chcesz mieć prosty wygląd z odrobiną „popu”. Kilka lat temu moi dziadkowie wykonali swój portret, a podczas gdy fotograf nalegał, aby miękki wygląd był wyborem artystycznym, moi dziadkowie byli zdenerwowani - wcale nie było to w ich guście. Ale jeśli jesteś fotografem ślubnym, „marzycielski” wygląd prawdopodobnie nie zrobi ci krzywdy. Lub, jeśli zamiast tego dążysz do masowej sprzedaży „sztuki”, sądząc z tego, co widziałem w galerii w Vegas, prawdopodobnie chcesz zwiększyć nasycenie, aż oczy zaczną krwawić i odwzorować tony, dopóki halo nie uduszą całej sceny. Jeśli szukasz reprezentacji w galerii, pomoże ci to poznać aktualne trendy w sztuce (nawet jeśli, na szczęście, Twoja twórczość popycha tę kopertę). Ale jeśli szukasz bardziej trwałej sztuki lub pracujesz dla własnej satysfakcji, będziesz musiał być swoją publicznością.

Myślę, że „reguły” są wspólne dla kompozycji, ponieważ aparat nie może zrobić tego automatycznie dla ciebie. Aparat może zrównoważyć ekspozycję, ale nie może wybrać, gdzie ma być wyśrodkowany obiekt . Te zasady kompozycji są zwykle wątpliwe , ale zapewniają podstawowe ramy i wygodne punkty wyjścia, gdy nie wiesz, czego chcesz.

Jeśli nie wiesz, jaki wygląd masz w stylu wizualnym , możesz po prostu wybrać ustawienie wstępne, albo „style obrazu” w aparacie, albo wstępnie zapakowane ustawienia w konwerterze RAW. We wcześniejszych czasach czarno-białej fotografii filmowej tak nie było i można znaleźć wiele zebranych mądrości (i, jak zwykle, bardziej wątpliwych nakazów) z tamtej epoki. Ponieważ pojawiła się mniej elastyczna kolorowa folia, podejście to spowodowało poważną ranę, a chociaż technologia cyfrowa przywraca elastyczność, zapewnia również łatwe do spakowania, wstępnie wykonane „wyglądy”, więc jest mało prawdopodobne, aby pacjent całkowicie wyzdrowiał.

To powiedziawszy, mogę wymyślić jedną wytyczną podczas pracy nad tym stylem: wszystko z umiarem. Jest to często wyrażane jako coś takiego: Po uzyskaniu specjalnego efektu, który ci się podoba, zmniejsz go z powrotem do połowy tej siły i idź z tym. Ale, podobnie jak te zasady kompozycji, jest to linia konserwatywna, a konserwatywna rzadko jest cenioną wartością w sztuce. Możesz więc spróbować czegoś przeciwnego: bądź odważny . Jasne, za kilka lat możesz spojrzeć na swoją pracę z pewnym zawstydzeniem, ale przynajmniej nie będziesz oskarżony o nieśmiałość.

Pomaga być celowym. Tutaj nieskończona elastyczność jest twoim wrogiem. Pozwala ci robić, co chcesz, a to może utrudnić osiedlenie się we własnym rytmie. Oto jedno podejście, aby spróbować ... Odłóż aparat cyfrowy i podnieś stary korpus filmu. Pentax K1000, Nikon F, może dalmierz Canonet. Podnieś kilka rolek Kodaka Portra 400, Fujicolor 160NS i Ilford Delta 1600. Lub przynajmniej odłóż konwerter RAW i wybierz kilka z tych stylów obrazu - w grę wchodzi wiele prac badawczo-rozwojowych, więc są całkiem niezłe . Jeśli twój aparat pozwala (mam nadzieję, że tak), dostosować je do twoich osobistych preferencji (powiedzmy, zwiększyć kontrast), ale kiedy już dokonasz kilku poprawek, zostaw to na chwilę. Możesz nawet wyjąć „filtry artystyczne”, jeśli robi to kamera. Efektywnie,zasady, których szukasz, zostały zautomatyzowane.

Spędzenie tygodnia na celowym fotografowaniu z zasadą jednej trzeciej nie spowoduje, że automatycznie staniesz się lepszym fotografem, ale nadal jest to dobre ćwiczenie, ponieważ jeśli to zrobisz i dokładnie przejrzysz wyniki (oceniając nie tylko zastosowanie reguły, ale ogólny efekt ), będziesz wiedział lepiej, co chcesz zrobić i dlaczego . Podobnie, nakręć kilka rolek filmu różnych typów lub wybierz zestaw ustawień i trzymaj się go przez chwilę. (Jeśli jest to zbyt bolesne, zawsze możesz przejść z RAW + JPEG, więc masz „out”, jeśli dostaniesz jednorazowe zdjęcie, które naprawdę, naprawdę nie powinno było zastosować tej zielonej obsady.) po wykonaniu tego ćwiczenia prawdopodobnie nie będziesz chciał kontynuować pracy w ten sposób na zawsze, ale myślę, że pomoże ci to zrozumieć, jak sobie radzisz chcesz, aby Twoje zdjęcia wyglądały.

Ważniejsze niż sposób, w jaki oceniasz kolory, jest to, że masz spójność w gradacji kolorów w serii. Zasadniczo będziesz chciał upewnić się, że seria zdjęć dobrze się przepływa, chociaż mogą się zdarzyć sytuacje, w których chcesz, aby były bardzo różne.

Jak wspomnieli inni, nie ma tu żadnych zasad poza ogólną estetyką. Albo masz na to oko, albo nie. Wykorzystaj odpowiednio swój zmysł artystyczny i kolor. Jeśli próbujesz rozwinąć swoje umiejętności, poświęć czas na oglądanie ulubionych dzieł i ich równowagę, a następnie spróbuj je powtórzyć.

Po chwili zobaczysz, które części obrazu są nie do zniesienia z miejsca, w którym chcesz, i staje się prostą kwestią dostosowania, gdy uznasz to za stosowne, aby uzyskać pożądany wygląd.

Nie obawiaj się też iść z tym swoją drogą. Sposób, w jaki ludzie oceniają kolory, jest prawdopodobnie bardziej informujący o tym, kim jest fotograf, niż o jakimkolwiek innym aspekcie fotografii. Ludzie zdecydowanie rozwijają wygląd, który im się podoba, a jeśli są dobrzy w gradacji kolorów, wiele ich zdjęć będzie miało podobny ogólny wygląd. Musi się nieco różnić od jednego zdjęcia do drugiego, ponieważ obiekty różnią się, a zatem estetyka może wymagać niewielkich różnic w stylu, ale zwykle są rzeczy, które sprawiają, że jest rozpoznawalny.

Osobiście mam tendencję do tego, by trochę tak lekko kontrastować, szukając bogatego czarnego punktu, szczegółowych, ale dość mocnych cieni, podświetleń tuż przed osiągnięciem maksymalnego poziomu i ogólnie dobrze nasyconego (ale nie przesyconego) i silnie kolorowego obrazu. Czasami dodam trochę szczegółów, aby przesadzić z najważniejszymi atrakcjami, ale zazwyczaj staram się tego w większości unikać.

Niektórzy ludzie wolą ciemniejsze, niektóre jaśniejsze, niektóre surrealistyczne poziomy kontrastu, niektóre bardziej wyblakłe i wyblakłe. Po skrajnej artystycznej stronie, niektórzy nawet zniekształcają kolor do tego stopnia, że ​​stają się nierozpoznawalni w oryginalnej scenie. Artysta decyduje, co lubisz.

W rzeczywistości nie ma żadnych wytycznych. Musisz nauczyć się pozycjonowania, kadrowania, pozycjonowania. Ruchy artystyczne mają wytyczne, które nie są tak surowe w kwestii tonowania i podejścia. W przypadku fotografii możesz przejrzeć i szukać lotników lub pionierów stylu, który chcesz ćwiczyć. od początku do dziś. Jako przykład od Richarda Avedona do Patricka Demarcheliera dla fotografii mody. I jako rada od profesjonalnego fotografa - siebie: D - zawsze masz czarno-białe zdjęcie, jeśli nie zbliżasz się do produktów pocztowych o kontrastowym kontraście.