Pytanie jest dość podstawowe (i należy zadać je w celach informacyjnych): w jaki sposób mogę stwierdzić, czy mój film był nadmiernie lub słabo rozwinięty? Jakie są znaki?
Pytanie jest dość podstawowe (i należy zadać je w celach informacyjnych): w jaki sposób mogę stwierdzić, czy mój film był nadmiernie lub słabo rozwinięty? Jakie są znaki?
Odpowiedzi:
Po pierwsze, pewne tło: Deweloper działa poprzez obrócenie kryształów halogenku srebra na podstawie filmu, które zostały wystawione na działanie światła, w metaliczne srebro. Po włożeniu folii do utrwalacza halogenek srebra (nienaświetlony) rozpuszcza się, a każde srebro metaliczne (odsłonięte) pozostawia się w spokoju. Będąc procesem analogowym, kryształy poddane działaniu większej ilości światła będą reagować z wywoływaczem szybciej niż te, które są wystawione na działanie mniejszej ilości. Istnieją inne czynniki, które mają wpływ na szybkość reakcji, w szczególności temperatura i ilość roztworu, ale załóżmy, że pozostają one stałe.
Jeśli nie pozostawisz filmu w programatorze wystarczająco długo, mniej kryształów halogenku zmieni się w srebro, a więcej z nich rozpuści się podczas utrwalania. Rezultatem będzie „cienki” negatyw, który w większości będzie przezroczysty. Skrajną wersją tego byłoby przetworzenie kawałka złomu w utrwalaczu bez uprzedniego opracowania go. Ponieważ żadne z halogenków srebra nie stało się metaliczne, wszystkie zostaną usunięte, a Ty pozostanie tylko podstawa filmu.
Pozostawienie filmu w wywoływaczu dłużej daje mniej narażonym kryształom większą szansę na reakcję, w wyniku czego więcej metalicznego srebra pozostaje na podstawie, która nie rozpuszcza się podczas utrwalania. Wynikowy negatyw będzie „gruby” i trudniejszy do przejrzenia. Pozostaw film w deweloperze wystarczająco długo, a otrzymasz czarne negatywy, gdy wyciągniesz je z utrwalacza.
W obu przypadkach wyraźną oznaką nadmiernego lub niedostatecznego rozwoju jest brak szczegółów negatywnych, ponieważ detale nie są na ogół narażone na ekspozycję lub nie. Bycie po złej stronie „poprawnego” rozwoju będzie oznaczać, że te części zareagują i zostaną zmiecione w poprawce lub nie pozostaną w bazie.
Jeśli znasz pojęcia „push” lub „pull”, oznaczają one celowe użycie nadmiernego rozwoju, aby wydobyć obraz z niedoświetlonego filmu i celowe niedorozwoju, aby zapobiec prześwietleniu filmu. Większość z nas robi to w pewnym stopniu, drukując papier w bezpiecznym świetle, obserwując zadowalający poziom rozwoju i zatrzymując go, aby zatrzymać proces.
Oto trochę „Ansel Adamsy” (istnieją założenia dotyczące cech „właściwego” negatywu), ale to właśnie robiłem, kiedy pracowałem w ciemnym pokoju z czarno-białym filmem negatywowym:
W przypadku filmu czarno-białego normalnym procesem jest wykonanie wydruku kontaktowego. Najpierw uruchom pasek testowy, aby znaleźć minimalną ekspozycję, która sprawia, że „pusty” obszar negatywu jest całkowicie czarny, używając papieru o średnim kontraście. Następnie użyj tej ekspozycji, aby wykonać kontaktowy wydruk całego negatywu (lub paska negatywów). Następnie możesz ocenić niedoświetlenie / prześwietlenie na podstawie wydruku kontaktowego.
Po wielu doświadczeniach w tworzeniu odbitek kontaktowych powinieneś być w stanie odróżnić niewłaściwie naświetlony film negatywowy od samego oglądania. Ale druk kontaktowy jest nadal lepszym narzędziem.
Oprócz migawek, nigdy nie robiłem wielu kolorowych negatywnych filmów, więc nie wiem, czy proces byłby inny. Ale wydruki z apteki z niedoświetlonego kolorowego filmu negatywowego wydają się być mało kontrastowe i ziarniste (jeśli pamięć służy mi poprawnie).