Czym dokładnie jest bokeh?

Rozumiem, że „bokeh” odnosi się do nieostrych obszarów obrazu - ale oczywiście jest w tym coś więcej. Co dokładnie oznacza ten termin? Jak dobrze rozumiany jest bokeh? Czy jest to czysto subiektywne, czy może być ocenione, zmierzone, sklasyfikowane? Jak można porównać i skontrastować efekt bokeh w różnych obiektywach?

Co najważniejsze: to nie tylko dyski renderowane ze źródła punktowego , nawet jeśli jest to najprostszy sposób na opisanie go i zobaczenie. Dysk jest tylko skrótem; cechy soczewek, które wytwarzają te dyski są zawsze obecne; to one decydują o wyglądzie obszarów nieostrych na każdym zrobionym zdjęciu!

Z jednej strony jest to całkiem zrozumiałe, ponieważ przyczyna i skutek są dość dobrze znane. Z drugiej strony, to, co czyni jeden typ „dobrym” lub „złym”, jest (jak w przypadku tak wielu rzeczy) wyjątkowo subiektywny i wrażliwy na kontekst. Ogólna zgoda jest taka, że ​​dobry bokeh zapewnia płynne tło bez artefaktów, ale podobnie jak wiele innych rzeczy, możliwe jest zrobienie dobrego zdjęcia z „złym” bokeh; może to być nawet dobre zdjęcie ze względu na „zły” efekt bokeh, jak na przykładach z otworami w kształcie.

Kształt: Kształt dysku zależy od kształtu otworu i jest dobrze opisany w innych odpowiedziach (choć patrz także uwaga na temat „zniekształceń” poniżej).

Jasność: Na jasność na dysku wpływają inne aspekty soczewki, przede wszystkim stopień aberracji sferycznej. Symulowane tutaj są trzy podstawowe sytuacje:

W centrum znajduje się to, co dostajesz od idealnie skorygowanego obiektywu (lub blisko niego): dysk równomiernie oświetlony od krawędzi do krawędzi - tak dzieje się w wielu nowoczesnych soczewkach.

Po lewej stronie znajduje się „gładki” bokeh: jasne centrum ze stopniowym opadaniem w kierunku krawędzi. Jest to ogólnie uważane za pożądane, ponieważ łączy się płynnie i eliminuje ostre krawędzie w tle.

Po prawej stronie znajduje się coś, co nazywam „jasną linią” bokeh; jasne nadwozie, które zanika w kierunku środka. Podkreślę, że podczas gdy otrzymujesz podobny kształt „pączka” z soczewek katadioptrycznych, możesz zobaczyć ten efekt jasnej linii w wielu innych soczewkach również w mniejszym stopniu. Klasycznie jest to mniej pożądany rodzaj bokeh, ponieważ podkreśli krawędzie w tle, czasami w stopniu do renderowania ich jako równoległych linii.

Kiedy otrzymasz każdy typ, zależy w dużej mierze od aberracji sferycznej, przy czym najważniejsze jest renderowanie tła:

• Niedostatecznie skorygowane obiektywy będą zazwyczaj wykazywać gładki efekt bokeh w tle, z jasnymi krawędziami na pierwszym planie. Wiele klasycznych obiektywów portretowych zaprojektowano w ten sposób, a to w dużej mierze odpowiada za bardzo gładki „kremowy” wygląd wielu starszych modeli soczewek, takich jak Zeiss Sonnar lub Voigtländer Heliar.

• Nadmiernie skorygowana aberracja sferyczna wytworzy coś przeciwnego; bardziej płynny efekt bokeh przed płaszczyzną ostrości, a ostrzejszy z tyłu. Jest to często charakterystyczne dla obiektywów, które są zarówno szybkie , jak i ostre, jak wiele konstrukcji 50 mm f / 1.4, a także niektórych projektów makro (w których ostrość jest priorytetem). Chociaż ten rodzaj bokeh może być klasycznie „zły”, efekt nie jest zwykle ekstremalny, a inne cechy obiektywu mogą go więcej niż zrekompensować.

Zniekształcenie : idealnie byłoby, gdyby wszystkie dyski były okrągłe i miały podobny kształt, ale różne inne aspekty soczewki rozciągają je na owale (astygmatyzm, skrzywienie pola), tworzą małe ogony (śpiączka), a nawet mogą istnieć mechaniczne przeszkody, które odcinają krawędzie Wszystkie te wydają się być o wiele bardziej oczywiste, gdy zbliżasz się do krawędzi ramki.

Kolor : Aberracje chromatyczne zabarwią dysk; boczne aberracje chromatyczne utworzą znajomą purpurowo-zieloną obwódkę, a podłużna aberracja chromatyczna spowoduje nieznaczne zabarwienie całej powierzchni dysku, która będzie miała inny kolor przed płaszczyzną ostrości niż za nią.

Przykłady i linki :

• http://www.rickdenney.com/bokeh_test.htm za bardzo dokładny test wielu różnych obiektywów i konstrukcji soczewek. Jeśli chcesz zobaczyć przykład klasycznie „dobrego” bokeh, jego przykłady Sonnar są warte sprawdzenia.

• http://jtra.cz/stuff/essays/bokeh/ to kolejny dobry artykuł z praktycznymi szczegółami i przykładami.

• Mike Johnson ma ciekawy esej na temat wprowadzenia terminu „boken” na angielski. Podaje także listę ocen różnych obiektywów [PDF] (niestety tylko z dwoma przykładami). Aby podkreślić subiektywną i zmienną naturę rzeczy, ten sam projekt Sonnara, który chwali Denney, otrzymuje 5/10 od Johnsona (który, jak sądzę, używa późniejszej wersji Contax SLR).

Myślę, że najlepszym sposobem na opisanie Bokeh jest pokazanie Bokeh:

Odniesienie: W centrum uwagi autorstwa Healzo

Rozmyte tło „kół” to coś, co zwykle nazywamy Bokeh, jednak ogólnie rzecz biorąc, po prostu odnosi się do jakości rozmycia tła. Powyższe zdjęcie ma naprawdę doskonały efekt bokeh, ponieważ koła są naprawdę okrągłe, ogólnie równomiernie zacienione w całym okręgu, obecne i widoczne, ale nie nadmiernie odwracają uwagę od tematu na pierwszym planie. Mniej pożądany efekt bokeh może mieć kształt wielokąta, jeśli przysłona obiektywu zostanie wystarczająco przymknięta. „Dobry” efekt bokeh występuje na ogół tylko na maksymalnym otworze lub prawie w ogóle.

Ostatecznie to Ty decydujesz, jaki rodzaj bokeh chcesz na swoim zdjęciu. Niektórzy artyści wolą, aby ich bokeh był gładki i kremowy, bez widocznych kół. Osobiście uwielbiam ten efekt w przypadku ujęć ptaków, ponieważ naprawdę uwypukla ten temat. Inni artyści lubią robić zdjęcia, w których wielokątny punktowych źródeł światła w tle jest kluczowym tematem ujęcia. Bokeh występuje w szerokiej gamie, od kół o miękkich krawędziach, do pełnych, pełnych kół, do kół z jasnym pierścieniem (lub dwoma) wokół nich, do różnych kształtów. Zasadniczo rodzaj i jakość rozmycia tła na zdjęciu to narzędzie artystyczne, które można wykorzystać w dowolny sposób, który Twoim zdaniem jest korzystny dla Twojego zdjęcia.

Nie wszystkie obiektywy są w stanie generować dobrej jakości tło bokeh. Mówiąc ogólnie, krótsza głębia ostrości pozwala na większy obszar nieostry, dlatego zwykle pomocne są szersze przysłony, szczególnie w przypadku krótszych ogniskowych. Każdy obiektyw makro wart swojej nazwy będzie miał co najmniej przysłonę f / 2.8. Teleobiektywy na ogół nie potrzebują tak szerokiej apertury, aby uzyskać świetny efekt bokeh, ponieważ lepiej kompresują głębię na początku. Rodzaj zastosowanych ostrzy przysłony i ich całkowita liczba również wpłyną na efekt bokeh. Więcej ostrzy generalnie generuje lepszy efekt bokeh, jednak więcej niż 8, a ty otrzymujesz malejące zwroty. Okrągłe ostrza są zaprojektowane w taki sposób, że mają zakrzywione krawędzie wokół swoich końców, co pomaga utrzymać okrągły otwór apertury przy szerszych otworach (jednak po zatrzymaniu się nadal możesz uzyskać wielokątne kształty). Możliwe jest również zastosowanie niestandardowych otworów w artystycznych kształtach, aby stworzyć ciekawe efekty bokeh. Lensbaby oferujeZestaw kreatywny przysłony z różnymi kształtami otworów.

Bokeh, w swojej najbardziej technicznej definicji, to kształt wytworzony przez zrobienie nieostrego zdjęcia pojedynczego punktu światła. Zachodzące na siebie bokeh ze wszystkich niezliczonych punktów światła tworzących scenę powoduje rozmycie w obszarach nieostrych.

Ludzie mogą mieć różne preferencje, ale tak naprawdę istnieje tylko kilka różnych mierzalnych cech bokeh.

• Jaki ma podstawowy kształt? Sześciokątny? Heptagonalny? Czy krawędzie są płaskie lub zaokrąglone? (ten kształt jest wytwarzany przez ostrza przysłony.)
• Czy krawędzie są ostre lub rozmyte?
• Czy dysk ma jednolitą jasność, czy jest jaśniejszy na środku lub na krawędziach?

Obszary nieostre są zamazane w kształcie pasującym do otworu obiektywu. Ostateczny kształt jest zwykle okrągły podczas fotografowania szeroko otwartego, ale po zatrzymaniu ostrza przysłony modyfikują kształt, na przykład za pomocą 6 ostrzy bokeh prawdopodobnie będzie heksagonalny.

Jeden przykład okrągłego bokeh:

Aby naprawdę pokazać ten efekt, możesz użyć techniki tworzenia „kształtowego bokeh” . W ten sposób możesz nawet sprawić, że obszary pokażą dobrze rozpoznane kształty, takie jak choinki lub gwiazdy.

Oto jeden przykład kształtu Bokeh.

Technicznie, Bokeh (lub rozmycie) jest związane z kołem pomieszania kombinacji obiektyw / czujnik.

Dobrym ludziom w Zeiss udało się napisać doskonały artykuł na ten temat, liczący nie mniej niż 45 stron. (oczywiście, mówi też o DoF)

Bokeh jest trochę jak ocena wina, jest pewna ocena techniczna i subiektywna ocena tego wina.

Z czysto subiektywnego, będzie to, czy podoba się tobie i widzowi, a dla wielu to subtelna rzecz. Sukces bokeh zależy od tego, jak dobrze obiekt wyskakuje z tła oraz od tego, czy naprawdę widzisz tło jako część obrazu.

Istnieją jednak pewne techniczne strony, które można zmierzyć, aby ustalić, czy obiektyw osiągnie dobry efekt bokeh. Na przykład soczewki lustrzane są często oskarżane o słabe bokeh z powodu wynikającego z tego kształtu pączka do światła, ludzie uważają to za rozpraszające. W przypadku zwykłych obiektywów zdolność do uzyskania dobrego efektu bokeh zależy od jakości obiektywu. Nieostre światło nabierze kształtu apertury, zwykle okrągłej i, w zależności od aberracji sferycznych soczewki, rozkład światła może być równomierny, do krawędzi lub do środka. Możesz także zobaczyć, że zachowuje się inaczej przed płaszczyzną ogniskowania lub z tyłu.

Wspomniałem o kształcie przysłony. W tradycyjnym sensie im bardziej zaokrąglony otwór, tym delikatniejszy efekt bokeh. Jeśli otwór przybiera bardziej sześciokątny wygląd, może tworzyć twarde krawędzie, które są postrzegane jako mniej przyjemne. Jednak ta funkcja została wykorzystana przez fotografów, którzy kształtują przysłonę za pomocą zestawów lub filtrów DIY. Zasadniczo wycinasz mały kształt, powiedz serce i umieszczasz go przed obiektywem. Bokeh przyjmie kształt serca i potencjalnie stworzy ciekawy efekt. Pamiętaj, że możesz to zrobić i przejąć obraz, zasadniczo przestając być bokeh.

Ostatnią rzeczą, o której należy wspomnieć, jest głębia ostrości. Na głębię pola wpływa zarówno obiektyw, jak i czujnik. Teleobiektywy i makro obiektywy mają bardzo płytką głębię ostrości, dlatego zazwyczaj mają większe rozmycie tła. Obiektywy szerokokątne mają tendencję do głębokiej głębi ostrości i dlatego często mają mniej rozmycia, a nawet wcale nie są hiperfokalne. W przypadku czujnika ważna jest wielkość, małe czujniki punktu i zdjęcia będą miały problem z tworzeniem bokeh, czujniki przycinania dSLR mogą być dobre, ale czujniki pełnoklatkowe będą najlepsze w swojej klasie. Częściowo jest to gęstość zdjęć i kąt widzenia, ale są to również obiektywy, większość punktów i zdjęć po prostu nie może wystarczająco otworzyć przysłony.

W każdym razie Wikipedia zawiera ładny opis, ale już tutaj streściłem aspekty techniczne.

Bokeh to słowo, którego używamy do opisania wyglądu rozmycia nieostrego .

Pochodzi od japońskiego zwrotu boke-aji (ボ ケ 味), co dosłownie oznacza „smak lub smak rozmycia”. W języku angielskim frazę skrócono, dodając „h”, aby ułatwić wymowę .

Prawie wszystkie zdjęcia mają efekt bokeh - nie tylko obrazy o małej głębi ostrości. Ponieważ obiektywy mogą ustawiać ostrość tylko z jednej odległości, wszystkie zdjęcia obiektów innych niż płaskie mają rozmycie nieostre, nawet jeśli przy wąskich otworach i niewielkich rozmiarach oglądania może to nie być bardzo oczywiste. Bokeh opisuje wygląd i estetykę tego rozmycia. To nie jest sama rozmycie ani kształt rozjaśnienia nieostrego (chociaż oczywiście one przyczyniają się do bokeh).

Odpowiedzi techniczne już tutaj są bardziej szczegółowe (i są doskonałe), ale być może ten schemat rozwiąże pewne nieporozumienia dla innych, pokazując wiele różnych rodzajów rozmycia, które mogą wystąpić na obrazie, oraz sposób ich grupowania:

Oczywiście elementy takie jak „filtr antyaliasingu” mają również inne właściwości, ale wykres stawał się wystarczająco skomplikowany; weź te, które mają więcej szczegółów jako przykłady.

Niektórzy użytkownicy słowa „bokeh” faktycznie oznaczają wszystkie aspekty nieostrego rozmycia, w tym jakość, ale także inne rzeczy. To prowadzi do komentarzy typu „to zdjęcie ma dużo bokeh”; jest to technicznie błędne * , ponieważ ściśle mówiąc bokeh może być mniej lub bardziej widoczny (w zależności od stopnia rozmycia tła), ale sam nie jest czymś, co ma pewną ilość - po prostu jest .

Argument ten prawdopodobnie opiera się na tłumaczeniu samego japońskiego słowa „boke”. To rzeczywiście oznacza po prostu „rozmycie” - ale to ignoruje sposób, w jaki to słowo pojawiło się w języku angielskim. Zastanów się, jak „niepokój” oznacza po prostu „przestraszony” w języku niemieckim, ale ma silne konotacje głębokiego niepokoju, a nawet egzystencjalnego strachu w języku angielskim. Argumentowanie, że oznacza to w ogóle jakikolwiek strach w języku angielskim, nie ma sensu. Albo, odwrotnie, rozumiem, że „sprzęt” w języku niemieckim oznacza po prostu sprzęt komputerowy , co prowadzi do rozrywki wchodzącej do sklepu sprzedającego elementy złączne, młotki i puszki z farbą. W każdym razie prawdopodobnie nie warto się z tym kłócić. Zamiast tego, komunikując się, pamiętaj, że niektóre osoby będą miały na myśli różne definicje.

Z drugiej strony słyszałem (choć nie ostatnio), że ludzie mówią, że bokeh należy traktować wyłącznie jako jakość rozmycia na pierwszym planie , a nie rozmycie tła. Ale nie sądzę, że to rozróżnienie jest w ogóle powszechne; Myślę, że można śmiało powiedzieć, że byłby to także krok, skoncentrowany.

Możesz także zobaczyć „kulki bokeh”. Przez to ludzie mają na myśli wyjątkowo nieostre odbłyski w kształcie apertury - zwykle okrągłe dla szeroko otwartego obiektywu, a więc „kule”. Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe, uważam, że jest to zły termin i unikałbym go, ale ... zdecydowanie jest to język dyskusji online na temat fotografii.