Czy można zrobić pojedyncze zdjęcie z filmu?

Pomysł pochodzi z faktu, że w astronomii (amatorial), to często do podjęcia wideo z teleskopu z kamery i przekształcić je w jeden obraz, mniej hałaśliwe.

Zasadą jest nadpróbkowanie , stosowane również w elektronice do konwersji analogowo-cyfrowej (co w jakiś sposób fotografia cyfrowa) w celu uzyskania wyższej rozdzielczości bitowej z mniej dokładnego sprzętu przy użyciu uśredniania większej liczby próbek.

To, co chciałbym zrobić, to nocne zdjęcie z kompaktowym aparatem, więc bez ręcznej kontroli czasu migawki, robienia długiego filmu i przetwarzania go, uzyskania - miejmy nadzieję - przyzwoitego zdjęcia, dla rozdzielczości i szumu.

czy to możliwe? Czy ktoś tego próbował?

Alternatywą może być zrobienie kilku zdjęć, które prawdopodobnie będą miały zbyt krótki czas otwarcia migawki, będą niedoświetlone i zaszumione, i wykorzystaj je do zrobienia porządnego zdjęcia. Czy to zadziałałoby lepiej?

Tak , jest i istnieje kilka sposobów, aby to zrobić.

Najłatwiejszym, który działa z dowolną kamerą (zdjęcie lub wideo) jest podzielenie pliku wideo na sekwencję zdjęć za pomocą oprogramowania takiego jak ffmpeg. Następnie przekaż obrazy do oprogramowania Exposure Fusion . Chociaż nie była to pierwotna intencja, funkcja Exposure Fusion działa naprawdę dobrze w celu łączenia obrazów, co skutkuje niższym szumem, zwiększonym zakresem dynamicznym i większą głębią ostrości (w zależności od ciężaru zespolenia).

Jeśli chcesz mieć bardziej bezpośrednie sterowanie, nie będzie trudno załadować wszystkich tych obrazów jako warstw w oprogramowaniu obsługującym tę koncepcję, taką jak Photoshop. Następnie wystarczy ustawić prawidłowy tryb mieszania . Domyślam się, że coś takiego zrobiłoby to Średnia .

Jak powiedział @Russell, można to również zrobić z obrazów przy użyciu funkcji redukcji szumów Multi-Frame. Sony jest na tym duże, podobnie jak Fuji w swoich aparatach opartych na CMOS (seria F i HS). Nazywają to trybem Pro Low-Light . @mattdm powiedział, że Pentax też to robi, ale z pamięci nie pamiętam, który z nich.

I podejrzewam, ale nie próbował go, że masz bardzo podobne wyniki przy użyciu trybu prezent wielokrotnej ekspozycji w większości Pentax, Nikon, Olympus ILCS (plus Canon 1D X i 5D Mark III). Zwykle jest to ograniczone do 2-9 zdjęć. Pamiętaj, że musisz włączyć Auto Gain w Nikon i Olympus oraz Auto EV Adjustment w Pentax, aby to mieszało, a nie dodawało ekspozycji.

Jeśli chcesz wykonać własną redukcję szumów na wielu klatkach, musisz użyć odpowiedniej ekspozycji, a nie niedoświetlonych zdjęć. Jest tak, ponieważ szum jest znacznie wyższy w ciemnych obszarach obrazu. Oczywiście, jeśli scena jest zbyt ciemna, aby można ją było odpowiednio eksponować, musisz pracować z tym, co możesz uzyskać. Dodanie wielu obrazów w celu uzyskania jaśniejszego nazywa się układaniem obrazów i jest używane do astrofotografii. Biorąc pod uwagę kontekst twojego pytania, może to być to, czego szukałeś.

Tak, to możliwe.

Moja Sony A77 i kilka najnowszych lustrzanek Sony ma tego wersję mini.

Są wyposażone w „tryb redukcji szumów wielu klatek” (MFNR), który wykonuje kolejno 6 zdjęć i łączy je. Wynik redukcji szumów w warunkach wysokiego ISO / słabego oświetlenia jest bardzo znaczący.

Kilka zdjęć porównawczych tutaj .

Jest to naprawdę najbardziej wartościowe przy wysokich czułościach ISO, które pozwalają na ręczne użycie, gdy w przeciwnym razie może być potrzebny statyw. Właśnie wypróbowałem około 6400 zdjęć ISO w mojej jadalni z oświetleniem jarzeniowym oświetlającym ją w odległości około 4 metrów ode mnie. Pojedyncza ekspozycja na ISO 6400 spowodowała zawijający się hałas. Książki na stole były tak zasłonięte hałasem, że nie mogłem odczytać tytułu na ich grzbietach. W trybie MFNR obraz był zaszumiony, ale akceptowalny, a grzbiety książek czytelne. Wynik końcowy był zauważalnie gorszy niż w przypadku pojedynczego strzału 6400 ISO, który dałby D700.

Przy niskim ISO przyrosty prawdopodobnie nie będą warte utraty definicji, która może wystąpić. Wiele opinii i zdjęć testowych w Internecie.

Jedną z rzeczy, które wkrótce stają się oczywiste, jest to, że NIE są one po prostu uśrednianiem ramek. Zdjęcie w wysokiej ISO, np. Billboardu oświetlonego przednimi reflektorami w nocy, zapewni wystarczająco wyraźny obraz tablicy eBillboard i poprawę w słabszych obszarach oświetleniowych. W niektórych ostatnich testach okazało się, że druga ramka MOŻE być używana jako ramka odniesienia w celu poprawy, gdy scena szybko się zmienia, ale może to wynikać z okoliczności testowych. Cokolwiek się dzieje, stosuje pewną inteligencję i działa lepiej, niż się spodziewałam. Ale nie tak dobrze jak D700 :-).

Tak więc, w odpowiedzi na twoje pytanie, metoda działa na zasadzie ogólnej.
Jeśli obiekt jest względnie statyczny, lepiej użyć aparatu z tak dużą szybkością klatek, jak to możliwe, aby poprawić megapiksele. Dolne kamery z funkcjami wideo będą miały małe czujniki i zwykle uzyskają imponujące pole widzenia przy słabym oświetleniu przez skrócenie czasu otwarcia migawki. W niektórych aparatach przy bardzo słabym świetle liczba klatek na sekundę zostanie utrzymana, ale rzeczywista zawartość obrazu może ulec zmianie przy np. 3 Hz, aby uzyskać wystarczającą długość obrazu. W takich przypadkach użycie głównego czujnika przy najniższej rozdzielczości może być lepsze. Lub kup Sony A33 :-).

Wiele lat temu pracowałem w studiu animacji i opracowałem dla nich oprogramowanie do przechwytywania poklatkowego, które wykorzystało tę technikę do radykalnej poprawy jakości klatek animacji. Kamera była tylko małą kamerą wideo o standardowej rozdzielczości, używaną do bezpieczeństwa i monitorowania, podłączoną do komputera wyposażonego w kartę przechwytywania wideo (pamiętaj, że minęły lata zanim istniały lustrzanki). Gdy animator poinstruował oprogramowanie, aby sfotografować klatkę, przechwyciłbym krótkie nieskompresowane wideo sceny, a następnie podzieliłem je na pojedyncze klatki i wykonałem zwykłą średnią wszystkich klatek piksel po pikselu, aby uzyskać pojedynczy połączony obraz. Różnica w jakości była jak w dzień iw nocy.

Możesz to zrobić za pomocą zwykłej kamery wideo:

• zamontuj aparat na statywie, ustaw stałą ekspozycję i sfotografuj scenę statyczną.

• Aby podzielić wideo na pojedyncze klatki, możesz użyć ffmpeg (bezpłatny) lub jeśli masz edytor wideo, może to zrobić. Jeśli podano tę opcję, użyj nieskompresowanego formatu obrazu dla poszczególnych zdjęć, obrazy są już skompresowane z wideo, więc nie trzeba ich jeszcze bardziej degradować. TIFF to dobry wybór formatu. JPEG byłby tym, którego należy unikać, jeśli to możliwe.

• Do łączenia zdjęć możesz użyć Photoshopa, GIMP, Paint Shop Pro lub dowolnej innej aplikacji do edycji zdjęć, która obsługuje warstwy z kryciem. Zacznij od załadowania zdjęć jako warstw pojedynczego obrazu. Ustawienie właściwej krycia w celu wykonania uśredniania jest jednak trudne. Jeśli masz tylko dwie warstwy, krycie powinno być ustawione na 100% na dolnej warstwie i 50% na górnej warstwie. W przypadku trzech zdjęć użyj wartości 100%, 50% i 33%, od dołu do góry. Dla czterech byłoby to 100%, 50%, 33% i 25%. Jestem pewien, że już rozumiesz. Ogólny wzór na krycie N-tej warstwy to 100/N. Niestety tej metody nie można zastosować do wielu zdjęć ze względu na ograniczoną rozdzielczość suwaka krycia, który ma tylko 100 ustawień. Konfigurowanie warstw zajmuje również dużo czasu.

• Lepszym rozwiązaniem dla przeciętnego kroku byłoby napisanie małego skryptu do wykonania operacji. Wygląda na to, że ktoś już wpadł na ten pomysł .

Mam nadzieję, że to pomoże!