Jak uzyskać ręczne ustawianie ostrości za pomocą obiektywu z szybką przysłoną?

Mam stary obiektyw (f1.4), którego muszę używać tylko do ręcznego ustawiania ostrości na lustrzance cyfrowej. Cóż, trudno mi ustawić ostrość na obiekcie. Chociaż ostrość jest ustawiona zgodnie z wizjerem, rzeczywiste zdjęcie jest rozmyte lub ostrość jest nieco inna. Zwykle zmniejszam aperturę, aby tego uniknąć. Masz jakieś sugestie?

Dodano: Używam Pentax K10D.

Sprawdź, czy twój wizjer ma dioptryczne pokrętło regulacji - jest to niewielka regulacja w wizjerze, która umożliwia dostosowanie do twoich oczu. Może być ustawiony dla kogoś krótkowzrocznego.

Jeśli tak, upewnij się, że wyświetlacz w wizjerze jest widoczny, i dostosuj go, aby był ostry. Następnie spróbuj skupić się na innych rzeczach.

Możesz także sprawdzić, czy dla twojego aparatu dostępne są alternatywne ekrany ustawiania ostrości . Wymieniłem ekran ustawiania ostrości w moim Canonie 40D i to zrobiło dużą różnicę w ręcznym ustawianiu ostrości. Aparaty z wyższej półki mają na ogół dostępne oficjalne alternatywne ekrany ustawiania ostrości, ale możesz także przejść na stronę http://www.focusingscreen.com/ lub http://www.katzeyeoptics.com/ i zobaczyć, co mają do zaoferowania.

Należy również pamiętać, że niektóre alternatywne ekrany ustawiania ostrości są przeznaczone do szybkich obiektywów - powiedzmy f / 2.8 lub szybszych.

Trudno będzie Ci skoncentrować się na szerokim otworze z szerokim otworem bez podglądu na żywo z opcją powiększania. Dlatego:

• Wizjer ma stałą głębię ostrości, którą można dostrzec podczas oglądania przez niego. Matowy ekran stanowi ograniczenie. Ogólnie rzecz biorąc, jest on zbliżony do F / 2.8 pod względem głębi ostrości, którą tutaj widzisz, więc jeśli użyjesz szerszej apertury z bardziej ograniczoną głębią ostrości, po prostu nie ma możliwości zobaczenia, czy jest ona ostra , bez względu na to, jak dobre są twoje oczy. Możesz uzyskać specjalne matowe ekrany do niektórych aparatów, ale mają tendencję do przyciemniania obrazu w wizjerze.
• Czujnik AF może sprawdzić ostrość tylko w ograniczonym stopniu. Jest to również ograniczenie techniczne nie przez sam czujnik AF, ale przez otwór, który tworzy się między lustrem a czujnikiem AF. Możesz użyć szerszej przysłony dla obiektywu, ale czujnik AF nie zobaczy tej większej przysłony i dlatego może ustawić ostrość tylko na to, co widzi. Zwykle środkowy punkt AF w większości aparatów jest bardziej czuły niż w innych, ponieważ leży on na środku przysłony i ma mniejszy spadek światła, ale nawet w profesjonalnych aparatach nie radzi sobie znacznie lepiej niż F / 2.8, więc nawet jeśli system AF potwierdzi ustawienie ostrości, zostanie potwierdzone tylko to, na czym można ustawić ostrość.

Bez podglądu na żywo z powiększeniem najlepszym rozwiązaniem jest zrobienie zdjęcia, sprawdzenie go, wykonanie go jeszcze raz, sprawdzenie lub życie z ograniczeniami systemu, które mogą wymagać użycia światła (do fotografowania w słabym świetle) ) ostrość może nie być tak dokładna.

Proponuję kilka sztuczek, które można zastosować w przypadku obiektywów z mechanicznym sprzężeniem z pierścieniem ostrości (cokolwiek w tej odpowiedzi nie dotyczy ustawiania ostrości przez obiektywy druciane, takie jak obiektywy Zuiko Digital, które wymagają zasilania z korpusu aparatu w celu ustawienia ostrości):

Rock the Focus

• Krok 1: Po prostu staram się skupić jak najszybciej, a następnie ponownie zlokalizować palce na pierścieniu skupiającym, próbując przyjąć „neutralne uczucie”
• Krok 2: Celowo przesuń pierścień nieostry, aż wyraźnie zobaczę, że jestem nieostry, zauważając, jak bardzo przesunąłem palce, ale bez utraty punktu kontaktu z pierścieniem (jest to bardzo ważne, nie zwalniaj pierścień ostrości).
• Krok 3: powtórz krok 2, ale w przeciwnym kierunku, zawsze bez zwalniania pierścienia w dowolnym momencie. Zwróć uwagę, jak bardzo poruszasz palcami. Spróbuj także osiągnąć taką samą „nieostrą ostrość”, jaką zaobserwowałeś w kroku 2.
• Krok 4: Prawdziwy punkt skupienia będzie w przybliżeniu „średnią” z dwóch punktów skupienia obliczonych w krokach 2 i 3. Za każdym razem przesuwaj pierścień ostrości w tę iz powrotem na mniejszą odległość, próbując wyliczyć „wielkość rozmycia” na każdym krańcu, aż znajdziesz średnią (pomyśl o marmurowej kuli na wklęsłej powierzchni, toczącej się swobodnie, aż znajdziesz odpoczynek w środku lub niższym punkcie).

Wszystko to należy zrobić bez zwalniania pierścienia skupiającego w dowolnym momencie, kluczowym elementem „metody” jest to, że trzeba być świadomym wielkości przesunięcia pierścienia skupiającego przez cały czas i nauczyć się odczuwać go palcami. (Zakłada się, że trzymasz aparat, opierając jego ciężar na dłoni, aby nie poruszać ręką względem aparatu, a tylko palcami). Nie trzeba powtarzać zbyt wiele razy, wystarczy od czterech do sześciu ruchów.

Skale Zoom

Inną alternatywą jest użycie skali ogniskowania. Jest to funkcja, którą miały prawie wszystkie stare (ręczne) obiektywy. To oznaczenia na tubusie obiektywu pozwoliły ustalić odległość, na którą ustawiał się obiektyw. Możesz stworzyć skalę ogniskowania dla swojego obiektywu w prosty sposób:

Pierwsza uwaga, jeśli pierścień ostrości przesuwa się o stałą część tubusu obiektywu. Umieść małą naklejkę i narysuj na niej linię wzdłuż osi obiektywu. Teraz zmierz, ile znak „podróżuje” wokół beczki. Teraz przyklej do beczki naklejkę, która pokrywa pełny skok znaku (myślę o tych długich i wąskich etykietach do naklejania na grzbietach skrzynek CD, ale wystarczy każdy ładny, odpowiedni, samoprzylepny, wycięty papier). Teraz przymocuj aparat do statywu, skieruj go poziomo (nie przechylaj w górę ani w dół) i wybierz obiekt, który możesz umieścić przed kamerą w różnych odległościach. Krzesło, inny statyw, wysoka lampa itp. Teraz umieść obiekt w różnych zmierzonych odległościach: 1, 2, 3, 5, 10 metrów lub 3, 6, 9, 15, 18 stóp. Dla każdej odległości Użyj autofokusa, aby obiektyw ustawiał ostrość na centralnym punkcie ostrości, i zaznacz naklejkę beczkową w punkcie, w którym pokrywa się ona z oznaczeniem na pierścieniu ogniskowania, oznacz odległość ogniskowania. Teraz masz obiektyw ze skalą ostrości.

Następnym razem, gdy będziesz musiał skupić się na trudnej sytuacji, takiej jak scena / obiekt o niskim kontraście, słabe światło, choć szkło itp., Biorąc pod uwagę, że możesz zmierzyć lub oszacować odległość, możesz ją wstępnie wybrać za pomocą skali obiektywu. Jeśli ćwiczysz, będziesz dobrze zgadywać odległości ...

Ta metoda (tworzenia własnej skali ogniskowania) działa najlepiej na obiektywach o stałej ogniskowej, ale niektóre obiektywy zmiennoogniskowe nadają się do tej operacji, jednak niektóre obiektywy zmiennoogniskowe ustawiają ostrość w innym położeniu pierścienia przy innej długości ogniskowej w tej samej odległości, dzięki czemu skalowanie o wiele bardziej skomplikowane (ale nie niemożliwe).

Focus Bracketing (rodzaj)

Działa to najlepiej w przypadku scen statycznych i aparatu na statywie.

• Krok 1: Skomponuj i szybko ustaw ostrość najlepiej, jak to możliwe, a następnie przesuń pierścień ostrości w jednym kierunku, aż lekko się nie wyostrzy.
• Krok 2: Zrób strzał i przesuń pierścień nieco w przeciwnym kierunku niż w kroku 1.
• Krok 3: Powtarzaj, dopóki nie zauważysz, że znów jest nieostry.
• Krok 4: Przejrzyj (prawdopodobnie później na komputerze) swoje zdjęcia przy powiększeniu 100%, aby wybrać prawidłowo ustawione.

Alternatywą do tego, podczas fotografowania statycznych subjetcs bez statywu, jest: Jak zwykle, szybko ustaw ostrość, najlepiej jak to możliwe, odchyl się do tyłu, strzel, „trochę odchyl”, strzel, powtarzaj, aż w rzeczywistości pochylisz się do przodu. Wszystko to bez zmiany ogniskowej i przesunięcia pierścienia ostrości. Przejrzyj i wybierz ten z właściwym ustawieniem ostrości. (Ten ostatni jest jedynym, który może działać na ogniskowanie za pomocą soczewek drutowych, zakładając, że możesz wyłączyć autofokus)

brzmi to bardzo staromodnie, ale jedyny sposób, w jaki znam się na ręcznym ustawianiu ostrości, to ćwiczenie. Dużo tego. To wymaga czasu i pracy.

Możesz użyć AF, aby zrozumieć, co aparat uważa za ostrość w przypadku „łatwych” zdjęć, a następnie nauczyć się dopasowywać to za pomocą ręcznego ustawiania ostrości. Rób to tak długo, dopóki nie poczujesz się swobodnie i nie zrozumiesz swojego sprzętu oraz tego, jak szybko uzyskać skupienie, którego szukasz.

Tutaj nie ma wielu skrótów. musisz poświęcić czas na naukę umiejętności. AF może pomóc ci się tam dostać, ale ostatecznie musisz poświęcić kilka godzin.

Na przykład mój aparat Canon EOS 450D ma taką funkcję do ręcznego ustawiania ostrości: po naciśnięciu przycisku spustowego, tak jak w przypadku korzystania z automatycznego ustawiania ostrości (bardzo lekki dotyk) i rozpoczęciu dostosowywania obiektywów w celu znalezienia właściwej ostrości - ciało emituje sygnał dźwiękowy, gdy procesor uważa, że ​​temat jest ostry. Dzięki temu dźwiękowi „beep” zdecydowanie mogę powiedzieć, że znalazłem przynajmniej prawie właściwe skupienie.

Chociaż zdaję sobie sprawę, że nie wszystkie lustrzanki mają go (K10D niestety jest jednym z nich), odkryłem, że powiększony podgląd na żywo jest bardzo przydatny do ręcznego ustawiania ostrości, gdy inne asysty zawodzą lub nie są odpowiednie. Odkryłem, że jest to główny powód, dla którego używam Live View w moim aparacie.

Nowsze lustrzanki z automatycznym ustawianiem ostrości (D) mają słabe ekrany ustawiania ostrości, które pokazują wszystko w jednym momencie, zamiast nie pokazywać niczego, gdy jest nieostre. Te stare ekrany ustawiania ostrości umożliwiały ręczne ustawianie ostrości nie tylko możliwe, ale również łatwe. Zaletą nowszych, ale mniej przydatnych ekranów jest to, że obraz jest jaśniejszy od krawędzi do krawędzi i nie było przeszkody blokującej pole widzenia. Jest to prawidłowe, ponieważ AF jest podstawową metodą ustawiania ostrości.

W zależności od aparatu można ustawić ekran ustawiania ostrości na ekran z dzielonym pryzmatem. Katz-eye oferuje lepsze ekrany ostrości dla wielu lustrzanek cyfrowych.

Oto przykład ekranu podzielonego pryzmatu (zaczerpnięty z tego artykułu w EpicEdits - proszę go przeczytać, to dobry artykuł):

Problem polega na tym, że nowe obiektywy i aparaty nie są tak naprawdę zaprojektowane do tego celu. W erze przedautofokusa to, co fotograf mógł zobaczyć w wizjerze, było w jakiś sposób pomocne w ustawieniu ostrości. Na przykład to:

W przypadku dokładnego ogniskowania te dwie pionowe linie spotkałyby się na linii poziomej. Ale w dzisiejszych czasach prawie nigdy nie widzisz czegoś takiego w wizjerze!

To, co osobiście robię dla ręcznego ustawiania ostrości (jeśli nie korzystam z podglądu na żywo), to zwracanie uwagi na linie i globalny kontrast. Dobrym przykładem jest skupienie się na źródle światła. Jeśli nie będziesz się skupiać, wokół tego źródła światła pojawi się poświata. Zmień ostrość, dopóki nie zminimalizujesz blasku. Linie mogą być również przydatne, ale czymś lepszym jest powierzchnia z najlepiej małym wzorem / teksturą. Jeśli jest mały wzór, powinieneś być w stanie zobaczyć ten wzór tylko w skupieniu. Przykładem fotografii ulicznej jest próba skupienia się na asfalcie. Weź pod uwagę, że wiele aparatów używa metody wykrywania kontrastu, a to, co zasugerowałem powyżej, jest mniej więcej takie samo, jak autofokus aparatu.

Jeśli korzystasz z wyższej klasy korpusów firmy Nikon, możesz użyć wbudowanego elektronicznego dalmierza do wspomagania ustawiania ostrości. Ta funkcja jest dostępna tylko w trybie „A” (priorytet przysłony).

Aparat potwierdzi ostrość, nawet z obiektywem ręcznym, cały czas używam obiektywów manualnych na moim K20. Jedną sztuczką, z którą możesz chcieć eksperymentować, jest funkcja „catch in focus” w twoim aparacie, jest to w zasadzie sposób, w jaki Pentax robi autofocus z obiektywem manualnym. Aby to zrobić, na K10:

1. Ustaw poziom autofokusa w aparacie na AF-S
2. Ustaw ostrość nieco za lub przed obiektem, utrzymując rozmycie
3. Naciśnij spust migawki do końca
4. Ustaw ostrość ręcznie, aż obiekt stanie się wyraźny, aparat wyzwoli migawkę po uzyskaniu ostrości (zobaczysz sześciokąt ostrości i usłyszysz sygnał dźwiękowy).

K20 ma opcję menu, aby włączyć lub wyłączyć, ale nie sądzę, że K10 ma to. W każdym razie działa tylko z obiektywami z ręcznym ustawianiem ostrości.

Myślę, że korekta dioptrii, o której wspomina Hamish, powinna być twoim pierwszym krokiem. Jeśli zostanie to nieprawidłowo ustawione, będziesz mieć wiele problemów.

Jednak jedną z technik, których użyłem, szczególnie w przypadku obiektywów makro, jest zbliżenie ostrości na obiektyw, a następnie przesunięcie całego aparatu bliżej lub dalej od obiektu w celu dokładnego dostrojenia, zamiast próby uzyskania idealnego pierścienia ostrości . Pociągnij aparat do tyłu a, aż zauważysz, że nie jest ostry, a następnie zbliż się, aż zobaczysz, że przestaje być ostry na drugim końcu zakresu, a twój cel powinien znajdować się gdzieś pośrodku.

Jeśli zauważysz, że obiektyw jest nieostry z regulacją dioptryczną na granicy, możesz użyć tej techniki, aby przesunąć aparat nieco bliżej lub dalej, w zależności od tego, w którym kierunku zwykle nie jesteś ostry, z większą kontrolą niż próbowanie ręcznie wyreguluj pierścień ostrości i pamiętaj, który kierunek i jak daleko należy wyregulować.

Ten wątek na innym forum może Cię zainteresować. Jeden plakat sugeruje konkretną metodę treningu, aby szybko uzyskać ostre ręczne ustawianie ostrości. Chociaż tego nie próbowałem, brzmi interesująco.

Jeśli masz problemy z ustawieniem ostrości i jesteś pewien, że Twój sprzęt jest właściwie skalibrowany, możesz spróbować użyć ekranu ustawiania ostrości. Oto przykład ich działania oraz porównanie różnych ekranów ustawiania ostrości:

http://www.focusingscreen.com/privacy.php

Niedawno się o nich dowiedziałem i zamówiłem jeden dla siebie, ponieważ mam również problemy z ustawieniem ostrości za pomocą małego ekranu mojego lustrzanki cyfrowej.