Jak zmaksymalizować efekt „rozmytego tła, ostrego obiektu” (bokeh)?

Wiem, że ten efekt występuje, gdy występuje płytka głębia ostrości.

Moje pytanie brzmi: jakie są różne sposoby zwiększenia tego efektu na moich zdjęciach podczas ich robienia?

Pamiętaj, że nie pytam, jak użyć programu do edycji, aby osiągnąć ten efekt po postprodukcji lub po przechwyceniu obrazu.

Oto lista rzeczy, które najbardziej wpływają na głębię ostrości (w tej kolejności):

1. Odległość od obiektu, im bliżej znajduje się obiekt, tym płytsza jest głębia ostrości (pomyśl o makro)
2. Ogniskowa, im więcej milimetrów, tym płytsza jest głębia ostrości
3. Przysłona, im mniejsza liczba f, tym płytsze DOF

Podczas gdy używanie płytkiej głębi ostrości jest najczęstszą techniką uzyskiwania rozmytego tła, istnieją inne sposoby:

• używając zwykłego tła, aby nie wymagało rozmycia
  • skonfiguruj własne tło - będziesz mieć pełną kontrolę nad kolorem i wzorem
  • strzelaj na tle nieba lub innej płaskiej powierzchni (dłuższy obiektyw pomoże ci, mając mniejszy segment tła w kadrze)
• strzelanie ze zmniejszoną widocznością
  • strzelać pod wodą
  • strzelaj podczas silnego deszczu lub śnieżycy
  • mglista pogoda (będziesz mieć najlepsze szanse i światło rano o wschodzie słońca)
  • wytwarzać dym lub mgłę za obiektem (np. maszyna do mgły lub ognisko pod wiatr)
  • skonfiguruj ustawienia oświetlenia i aparatu, aby podczas prawidłowej ekspozycji obiektu tło było niedoświetlone - szczegóły w ciemnych obszarach są mniej widoczne dla ludzkiego oka

• za pomocą rozmycia ruchu

  • użyj lampy błyskowej, aby rozjaśnić fotografowany obiekt (unikaj rozlewania światła na tło), celowo poruszaj aparatem podczas pozostałej ekspozycji (nie będzie to dobrze działać w przypadku ciemnych obiektów)
  • strzelaj z dłuższą ekspozycją na ruchomym tle (pojazd, poruszająca się woda, przelatujące ptaki itp.)

  • z poruszającym się obiektem, użyj dłuższej ekspozycji i przesuń go z tym obiektem

  • lub zmieniaj role - poruszaj aparatem, celując w nieruchomy obiekt

• przy użyciu specjalistycznej optyki
  • filtr Soft Spot
  • obiektyw z kontrolą rozmycia
  • Lensbaby

Ostatecznie chcesz płytkiej głębi ostrości, co oznacza niską liczbę fstop (na przykład f / 2.8). Im niższa liczba fstop, tym więcej światła dostaje się do środka, więc aby uzyskać prawidłową ekspozycję, musisz zwiększyć czas otwarcia migawki (1/1000 jest lepszy niż 1/25), obniżyć iso (100 jest lepsze niż 400), a jeśli to wszystko nie wystarczy, dodaj filtr neutralnej gęstości, aby zredukować światło z otoczenia, abyś mógł dalej otworzyć aperturę.

Jest to bardziej skomplikowane niż głębia ostrości. Możesz mieć dwa zdjęcia o identycznej głębi ostrości, ale jedno może mieć więcej rozmycia tła niż drugie. Oprócz rozmycia tła istnieje również „bokeh”, który opisuje, jaki rodzaj rozmycia jest. Zapoznaj się z tym artykułem, który szczegółowo go opisuje i zawiera narzędzie do obliczania różnych parametrów.

Oczywiście, mniejsza przysłona oznacza krótszą głębię ostrości, więc nie idę tam.

Istnieje kilka rzeczy, które możesz zrobić: 1) Usuń obiekt z tła tak bardzo, jak to możliwe. Ile będzie zależeć od obiektywu i przysłony, których możesz użyć. 2) Użyj dłuższego obiektywu. Dłuższe soczewki mają bardziej wąską głębię ostrości.

Mam nadzieję, że to pomaga.

Podczas robienia zdjęcia użyj dużej przysłony (małej liczby F). Im większa wartość przysłony, tym węższa będzie głębia ostrości (zrekompensuj ją krótszym czasem otwarcia migawki). Ponadto możesz spróbować zmienić odległość między aparatem a obiektem. Im mniejsza odległość, tym mniejsza będzie DOF.

Przede wszystkim zacznij od zignorowania wszystkich odpowiedzi, które mówią o głębi ostrości. Masz do czynienia z rozmyciem tła, które, choć nieco powiązane, w rzeczywistości nie jest tym samym, co głębia ostrości . Pamiętaj, że większość ludzi łączy te dwa pojęcia.

Dwa główne czynniki wpływające na rozmycie tła to:

1 - Kadrowanie

Im ściślej kadrujesz (im większy obiekt w wizjerze), tym więcej rozmycia tła masz. Jeśli oprawisz dwa razy w ciasną ramkę, dwukrotnie zwiększysz rozmycie tła.

2 - Średnica źrenicy wejściowej

Otrzymujesz to, dzieląc ogniskową przez liczbę F. Na przykład 85 mm f / 1.4 (w przypadku 1.4) ma źrenicę wejściową 61 mm (co jest wystarczającą ilością). Im większy źrenica wejściowa, tym więcej rozmycia tła. Podwojona średnica i znów dwukrotnie rozmyte tło.

Odległość do tła nie ma tak naprawdę znaczenia, gdy tylko będzie znacznie większa niż odległość od obiektu. Jeśli ten warunek nie jest spełniony, zacznij się martwić o głębię pola. Inne czynniki, takie jak długość ogniskowej, odległość obiektu, współczynnik kadrowania itp. ... nie działają, o ile porównujesz zdjęcia zrobione z tą samą ramką i tą samą średnicą źrenicy wejściowej.

Aby zwiększyć efekt „rozmycia bokeh” przy małej głębi ostrości, można wykonać szereg czynności w aparacie.

• Oczywiście, szersze otwarcie przysłony zmniejszy głębię ostrości, ale przejście od typowych szybkich pierwszych ogniskowych f / 1.4-f / 2 do rzadszego f / 0.95-f / 1.2 będzie miało znaczący efekt, jeśli możesz sobie pozwolić na szkło, po prostu dlatego, że niewiele osób strzela tak szybko ze szkła . Przygotuj się jednak na duży, ciężki obiektyw, miękkość, winietowanie i efekt bokeh.

• Zbliż się do swojego tematu . Im mniejsza odległość ogniskowania, tym cieńsza staje się wartość DOF. To dlatego aparaty P&S nadal mogą uzyskać rozmycie tła podczas fotografowania makr.

• Zwiększ odległość między obiektem a tłem . Zwiększa to stopień rozmycia tła.

• Użyj dłuższej ogniskowej . Dłuższe obiektywy faktycznie dają cieńszą głębię ostrości, chociaż efekt może nie być szczególnie wyraźny, szczególnie w porównaniu do fotografowania z bliskiej odległości.

• Użyj większego formatu . Fotografowanie przy użyciu większego formatu czujnika / filmu powoduje albo fotografowanie z mniejszej odległości, albo użycie dłuższego obiektywu w celu komponowania podobnego do tego, co zrobiłbyś przy mniejszym formacie. Oba z nich mogą tworzyć cieńszą głębię ostrości. Jest to jeden z powodów, dla których średni format jest tak ceniony przy pracy portretowej.

• Skorzystaj z zasady Scheimpfluga z soczewką o zmiennym nachyleniu . Zmiana kształtu DoF, aby nie była już prostopadła do obiektywu przez przechylenie soczewki (lub płaszczyzny obrazu) w górę, może również stworzyć fałszywie cienki efekt DoF. Użytkownicy obiektywu z funkcją odchylania i kamery widoku często używają tego do tworzenia efektu „zabawki / modelu” i fotografowania ujęć krajobrazowych z góry, dzięki czemu wyglądają jak małe modele.

• Fotografuj z szybkim obiektywem, lampą błyskową i szybkimi synchronizatorami lub filtrami ND. To wciąż pozwala uzyskać cienką głębię ostrości podczas fotografowania na zewnątrz w świetle dziennym, ale może „wyskoczyć” jeszcze bardziej z tła, pozwalając na dwa różne poziomy oświetlenia: jeden dla fotografowanego obiektu i drugi dla tła (zobacz to zdjęcie Jasona Lee na Flickr ).

Dzięki przetwarzaniu końcowemu możesz także wykonać następujące techniki:

• Użyj metody Brenizer, aby wykonać panoramę „bokeh” . Fotografowanie sceny z długą szybką liczbą pierwszą w wielu klatkach, a następnie wykonanie panoramy skutkuje sfałszowaniem czujnika o większym formacie. W ten sposób można naśladować aparat średnioformatowy z kadrowaniem lub kamerą pełnoklatkową.

• Użyj masek gradientu i / lub masek głębi i rozmycia, aby stworzyć efekt modelu zabawki w poście. Zobacz: Jak uzyskać efekt miniatury na zdjęciach bez specjalnego sprzętu? oraz specjalistyczne oprogramowanie, takie jak DOF Pro .

Jeśli chcesz zwiększyć ten efekt podczas robienia zdjęć, zrób zdjęcie na najdłuższym końcu ustawiania ostrości i przy możliwie najmniejszej wartości przysłony (liczba F).

Jeśli mówisz o postprodukcji, to w Photoshopie możesz użyć warstwy z maską gradientu, skopiować główną warstwę, zastosować do niej dowolny filtr rozmycia, a następnie użyć gradientu dla maski. Oto lekcja tej techniki. Jeśli masz ujęcie z góry, możesz zastosować 2 gradienty u góry iu dołu, pozostawiając środek obrazu skupiony i ostry, aby wyglądał jak model zabawkowy.

Możesz także zastosować „metodę Brenizera”. Jest to rozwiązanie hybrydowe, które pozwala uzyskać znakomite płytkie obrazy DOF. Zobacz samouczek na stronie ryanbrenizer.com . Nadal potrzebujesz przetwarzania końcowego (i Photoshop działa naprawdę dobrze w tym celu), aby osiągnąć końcowy wynik.

Oto jak sprawić, by tło było tak rozmyte, jak to możliwe, jednocześnie utrzymując ostrość obiektu.

Ten kontrast wyróżnia ten kontrast między ostrym obiektem a bardzo rozmytym tłem. Po prostu ustawienie szerokiej przysłony i uzyskanie małej głębi ostrości nie jest tym sposobem uzyskania tego efektu, ponieważ wtedy obiekt może nie być w pełni ostry. Rozmycie tła zależy nie tylko od ustawienia przysłony, ale także od położenia aparatu, obiektu i tła, a także od ogniskowej obiektywu.

Najpierw zdecyduj, jak duży obiekt powinien pojawić się w ramce. To jest powiększenie (w stosunku do rozmiaru ramki, ignorując różnice między formatami). Powiększenie jest ważnym aspektem kompozycji, który prawdopodobnie zastąpi wszelkie inne rozważania dotyczące ostrości i rozmycia, dlatego w tej procedurze założono, że względne powiększenie zostanie ustalone jako pierwsze i utrzymane na stałym poziomie.

Następnie znajdź największą przysłonę (najmniejszą liczbę f), która utrzymuje ostrość na obiekcie całkowicie. Oznacza to, że pole ostrości musi być na tyle głębokie, aby obejmowało obiekt od przodu do tyłu, bez ostrych przedmiotów przed lub za obiektem. Ostrość musi być również ustawiona dokładnie, aby obejmowała cały obiekt. Zwróć uwagę, że obiekt wyglądający ostro na ekranie (lub na wydruku) zależy od jego widoku. Jeśli oglądasz obraz na ekranie w zmniejszonej rozdzielczości lub z dużej odległości, większa część obrazu będzie ostra (tzn. Pole ostrości będzie głębsze). Spróbuj więc jak najlepiej emulować końcowe warunki oglądania. Jeśli chcesz, aby obraz był ostry zgodnie z ograniczeniem rozdzielczości aparatu, użyj funkcji powiększenia ostrości w aparacie, aby powiększyć obraz w trakcie dostosowywania przysłony i ostrości. Dla danego powiększenia i formatu głębokość pola ostrości zależy w dużej mierze od liczby f i jest w dużej mierze niezależna od odległości między aparatem a obiektem oraz od ogniskowej. Po ustawieniu przysłony od tego momentu nie powinno to wymagać dużej regulacji. (Chociaż obiekt jest bardzo blisko aparatu i bardzo szerokim obiektywem, pole ostrości jest głębsze dla danej liczby f i formatu).

Przy powiększeniu i wartości f ustawionej teraz i utrzymywanej na stałym poziomie, rozmycie tła jest maksymalizowane poprzez maksymalizację odległości między aparatem a obiektem oraz odległości od obiektu do tła. Dłuższe ogniskowe pozwalają przesunąć aparat dalej od obiektu i zwiększyć rozmycie tła przy zachowaniu pożądanego powiększenia.

Fotografowanie w pomieszczeniach zamkniętych z ograniczoną odległością aparatu od tła maksymalizuje rozmycie tła, umieszczając aparat jak najdalej od tła i umieszczając obiekt w połowie drogi. Jeśli najdłuższy obiektyw nie zapewnia wystarczającego powiększenia, przesuń obiekt bliżej, aż uzyskasz odpowiednie powiększenie.

Fotografując na zewnątrz, gdzie odległość do tła jest duża, użyj najdłuższego obiektywu i cofnij aparat wystarczająco daleko od obiektu, aby uzyskać pożądane powiększenie. Bardziej odległe tło będzie rozmazane, ale efekt rośnie wolniej, gdy odległość zbliża się do nieskończoności, więc nie martw się, że spróbujesz naprawdę zwiększyć odległość między obiektem a tłem.

Pamiętaj, że cofnięcie aparatu również zmienia perspektywę, dzięki czemu obiekty w tle wydają się większe w stosunku do obiektu.

Uwaga na temat formatów i obiektywów: Jeśli fotografujesz z dużym powiększeniem, pole ostrości będzie płytkie, nawet przy umiarkowanych wartościach przysłony, dlatego posiadanie szybkiego obiektywu nie jest ważne. W rzeczywistości ustawienie ostrości na całym obiekcie może być niemożliwe, nawet przy najmniejszym ustawieniu przysłony obiektywu. Aparaty mniejszego formatu mają obiektywy o mniejszych przysłonach, które mogą rozwiązać ten problem. W przypadku fotografowania w niskim powiększeniu (obiekt znajduje się daleko lub kąt widzenia jest szeroki) pole ostrości może być głębsze niż chcesz, nawet w przypadku szybkiego obiektywu. Aparaty o większym formacie mogą rozwiązać ten problem, mając obiektywy z większymi przysłonami.

Głębia ostrości (DOF), rozmycie tła i bokeh są powiązane, ale różne koncepcje.  Istnieje również izolacja / separacja podmiotu-tła .

• Głębia ostrości zależy od ogniskowej, apertury, odległości i wstępnie określonego dopuszczalnego poziomu ostrości. Dotyczy to tego, które części obrazu powinny być ostre , a nie jakie części obrazu będą rozmazane, lub jak rozmyte będą nieostre części obrazu.

• Rozmycie tła - jak rozmyte jest tło? Uważam to za coś, co można określić ilościowo. Jak duże są kule bokeh w danej odległości od obiektywu? Różne obiektywy o tej samej ogniskowej, otworach i odległościach mogą tworzyć różne, choć podobne, rozmycia z powodu różnych zniekształceń, aberracji i krzywizny pola. (Jest też rozmycie pierwszego planu, ale ludzie są mniej zainteresowani.)

• Bokeh to jakościowy opis wytwarzanego rozmycia. Czy kule bokeh są okrągłe? Czy różnią się kształtem w całej ramce? Czy są gładkie? Czy mają wyróżnienia krawędzi? Czy są rozmazane? Niektóre osoby odnoszą się do tego, w jaki sposób obiektywy „renderują” obrazy.

• Izolacja podmiot -tło odnosi się (subiektywnie) do tego, jak dobrze obiekt wyróżnia się na tle. Można to osiągnąć dzięki głębi ostrości i rozmyciu tła, a także odpowiedniemu oświetleniu (np. Oświetleniu krawędzi i kreatywnemu wykorzystaniu „jarzenia”). Powszechną formułą jest próba użycia wąskiej głębi ostrości z dużym rozmyciem tła. Jednak niektóre rodzaje bokeh mogą uzyskać dobrą izolację obiektu przy dużej głębi ostrości i niskim rozmyciu tła. Na przykład soczewki Sonnar tworzą kulki bokeh z podświetleniem krawędzi w kierunku środka kadru, ale rozmazem w kierunku krawędzi ramki. Podkreśla to ostrość obiektu w stosunku do środka, jednocześnie podkreślając rozmycie tła w kierunku peryferii.

Głębia ostrości i rozmycie tła są zwykle odwrotnie powiązane. Aby zminimalizować DOF i zmaksymalizować rozmycie tła:

• Użyj dłuższej ogniskowej.
• Użyj większej apertury.
• Użyj mniejszej odległości między obiektem a aparatem (lub większej odległości od obiektu).

Aby zilustrować DOF w porównaniu do bokeh, rozważ zdjęcia wykonane przy F2,8 na czterech różnych obiektywach: 35 / 2.8 (x2), 35 / 1.4 i 35 / 1.7. Zostały zabrane z tej samej pozycji stojącej. DOF jest w przybliżeniu taki sam na wszystkich obrazach, co można zobaczyć, badając kwiat pod kątem ostrości. (Spróbuj zignorować poświatę, która wpływa na postrzeganą ostrość).

Należy jednak pamiętać, że:

• Różnią się rozmyciem tła (kule bokeh różnej wielkości).
• Jeden ma wyraźnie krótszą ogniskową niż inne.
• Trzy z nich wykazują „wirowanie” (bokeh w kształcie owalu wzdłuż krawędzi ramki).
• Jeden ma jednostronne podświetlenie krawędzi.
• Dwa mają podświetlenia przyśrodkowe.
• Jeden ma boczne zanikanie.
• Jeden ma łagodny boczny „rozmaz”.
• Jeden jest bardzo gładki.

Soczewki: Focal / Cimko 35 / 2.8; Hansa 35 / 2.8; FujiFilm XF 35 / 1.4; Fujian 35 / 1.7 (montaż typu C)

Oto FujiFilm XF 35 / 1.4 i Fujian 35 / 1.7 szeroko otwarte:

Im szersza apertura, tym mniejsza będzie głębia ogniskowej. Jeśli więc możesz strzelać szybkim obiektywem i zastosować priorytet przysłony, aby użyć najbardziej otwartego ustawienia przysłony, zwiększysz ten efekt.

Zakładając, że już zrobiłeś zdjęcie i wszystko jest ostre, możesz użyć oprogramowania, takiego jak Photoshop, aby wybrać wszystko na obrazie, które chcesz rozmyć i zastosować filtr rozmywania. Możesz pójść o krok dalej i stworzyć warstwę alfa, aby różnicować rozmycie w zależności od głębi obrazu. Trwa to dłużej, ale daje bardzo ładny efekt.

Oprócz przysłony i ogniskowej głębia ostrości zmniejsza się również wraz z odległością między obiektem a aparatem. Zbliż obiekt tak blisko aparatu, jak to możliwe.

Istnieją również specjalne obiektywy, które w rzeczywistości nie mają dużej apertury, ale mają bokeh, który wygląda tak, jak miał. Są one specjalnie zaprojektowane, aby rozmazać tło.

Jednym z nich jest Sony 135mm f / 2.8 [T / 4.5] STF: http://www.photozone.de/sony-alpha-aps-c-lens-tests/390-sony_135_28

Po pełnym otwarciu ilość światła wpadającego do obiektywu jest równa przysłonie f / 4.5, ale efekt bokeh jest podobny do f / 2.8.

Możesz znaleźć małe narzędzie na http://howmuchblur.com, które może dać ci dodatkowe poczucie tematu. Za pomocą tego narzędzia możesz porównać różne obiektywy, aparaty i rozmiary obiektów oraz zobaczyć wizualne porównanie ich możliwości rozmycia tła.

• Używanie długiej ogniskowej
• Używając bardzo szerokiej apertury
• Utrzymywanie dużej odległości między obiektem w tle a tłem
• Korzystanie z czujnika dużego formatu (r)
• Korzystanie z techniki Brenziera

W mniejszym stopniu:

• Używanie obiektywów zaprojektowanych z myślą o szybkim spadku ostrości (np. Obecnie produkowane obiektywy Zeiss 35 mm)
• Używanie obiektywów zaprojektowanych z myślą o płynnym rozmyciu tła, np. Soczewki z niedopasowaną aberracją sferyczną (jak Zeiss Sonnar 50 / 1,5, większość obiektywów Leica zaprojektowanych przez Waltera Mandlera ), filtr apodyzacji (Minolta STF 135mm f / 2.8) itp.
• Wykorzystanie rozmycia ruchu (panoramowanie, powolna ekspozycja ze statywem ...)

...

Bokeh jest kontrolowane przez głębię ostrości, im płytsza głębia ostrości, tym większy efekt bokeh uzyskasz. Jak uzyskać płytką głębię ostrości? Najszybszym sposobem jest odsunięcie obiektu dalej od tła. Połącz to z obiektywem zmiennoogniskowym, który odsunie cię od fotografowanego obiektu i zaczniesz widzieć więcej bokeh. Idealnym sposobem jest jednak zakup obiektywu o większej aperturze (pomyśl f / 1.2 - f / 1.8). Jeśli kręcisz Nikona i masz ograniczony budżet, gorąco polecam Nikona 50 mm f / 1.8D.

W przypadku płytszej głębi ostrości zwiększ odległość między obiektem a tłem. Im większa odległość między obiektem a tłem, tym większy będzie efekt rozmycia - ostry obiekt.