Jak pogodzić ogólnie pozytywne komentarze użytkowników z negatywnymi komentarzami w recenzji?

Moje pytanie wynikło z przeglądu DPReview Nikona DX 18 ~ 200 mm , w którym na stronie 3 autor ujawnia pewne znaczące problemy z ostrością i zniekształceniem, prowadzące do końcowej oceny

Wyraźne zniekształcenie w dużej części zakresu

i

Niezwykle miękki przy 135 mm

Wydaje się, że są to poważne problemy dla moich początkujących oczu ... a jednak w Internecie można znaleźć wielu, wielu zadowolonych właścicieli, patrz strona sklepu B&H, aby podać jeden przykład.

Te dwie rzeczywistości - dokładnie przetestowanego przeglądu i skumulowanego doświadczenia mas - wydają się dość trudne do pogodzenia w tym konkretnym przypadku.

Jeśli założymy, że recenzent jest kompetentny, a testowany obiektyw jest reprezentatywny dla wydajności całego modelu ...

• czy standardy recenzenta są poza kontaktem ze wszystkimi, oprócz najpoważniejszych fotografów?
• czy też to subtelne, powszechne (być może nawet podprogowe) wyrzuty sumienia związane z wydajnością kupującego oparte na stosunkowo wysokich kosztach (dla DX) tego obiektywu?
• coś jeszcze całkowicie?

• Recenzent mógł użyć próbki jednego. Soczewki będą się różnić.

• Recenzent mierzy naukowo w laboratorium, podglądając piksele za pomocą wykresów testowych i kompilując krzywe MTF. Właściciele obiektywu robią zdjęcia z wakacji i zdjęcia psa rodzinnego.

• odkrywca ma doświadczenie z wieloma innymi obiektywami, w tym z obiektywami pro. Właściciele 18-200 mm? To może być jedyny obiektyw, jaki posiadają.

• recenzent mierzy 1% zniekształcenia, którego większość użytkowników nie zobaczy na prawdziwych zdjęciach. Większość nie wiedziałaby, czym jest zniekształcenie poduszkowate, ani nie zauważyłaby tego, chyba że zwrócił na to uwagę. Mam obiektyw, a zniekształcenie jest dla mnie zauważalne tylko na ujęciach ceglanych ścian lub wieżowców, a photoshop i tak to poprawia!

• recenzent używa kart testowych, które mają na celu ujawnienie słabości obiektywu. Właściciel obiektywu po prostu robi zdjęcia w rzeczywistych sytuacjach i prawdopodobnie nie jest w stanie powiedzieć, które zdjęcia zostały wykonane przy użyciu obiektywu 18–200 mm, a które z obiektywem stałoogniskowym 50 mm. Nie mogę, nie pod względem ostrości i zniekształceń.

• recenzent ocenia jakość obiektywu w funkcji kosztu, aby osiągnąć ogólną wartość w stosunku do innych obiektywów. Bez wątpienia pomyśli, że jest to drogie i może sądzić, że można uzyskać lepszą wartość (ostrzejszą lub tańszą). Ale właściciel soczewki już zapłacił (lub przepłacił) i zapłacił rachunek za kartę kredytową i nie martwią się tym, jak porówna się to na karcie testowej z innym obiektywem. Robią zdjęcia i mogą powiększać do 200 mm lub oddalać do 18 mm i robić zdjęcia, których nie dostaliby, gdyby musieli zmienić obiektywy lub zostawić inne obiektywy w domu.

• Postawiłbym również na ponad 90% fotografów amatorów, którzy nie wiedzą ani nie dbają o winietowanie lub aberrację chromatyczną. Nawet modny bokeh nie jest prawdopodobnie w słowniku większości ludzi :)

Kupiłem obiektyw, spodziewając się, że będzie dość ostry, ale przede wszystkim wszechstronny i wygodny, na spacer po soczewce. To niesamowite, że istnieją super zoomy IMO, a tym bardziej, że są dość ostre. Gdybym miał doświadczenie w korzystaniu z profesjonalnych obiektywów, czułbym, że ten obiektyw jest nieco miękki lub wolny. Ale hej, to w zasadzie obiektyw kitowy. Większość osób, które je kupują, nie są zawodowcami i nie są zainteresowane tabelami testowymi.

To, co mówi o zniekształceniu, jest prawdopodobnie prawdziwe dla wszystkich próbek. Nie jestem pewien co do miękkości na 135mm, ja nie zauważyłem go, a inni recenzenci, jak Thom Hogan nie wspominając go. Szczerze mówiąc, używam obiektywu głównie między 18-50 mm, a czasami pomniejszam do 200 mm, aby uzyskać trochę szczegółów. Rzadko używałbym 135 mm.

Zrobiłem podstawowe testy mojego 18-200 przy 50 mm f / 8 i porównałem z moim głównym 50 mm przy f / 8. Nie użyłem właściwego wzorca testowego, ale gazetę. Moim zdaniem były prawie takie same. Podstawa miała nieco większy kontrast i nieco ostrzejszy. Gdyby to był normalny obraz krajobrazu, nie wiem, czy mógłbym ich rozróżnić, żeby być szczerym.

Mimo że uwielbiam mój obiektyw stałoogniskowy 85 mm i kilka innych, to gdybym mógł mieć tylko jeden obiektyw, to pewnie trzymałbym się obiektywem 18–200 mm, by uzyskać wszechstronność. Za tę wszechstronność warto zapłacić IMO. Dałbym mu więc dobrą recenzję, ale gdybym pracował dla dpreview i miał cały sprzęt do zmierzenia go w bazie danych innych obiektywów, w mojej ocenie byłbym bardziej letni.

Dużo tutaj sprowadza się do prostego faktu, że większość tego, co mierzy się w typowym teście obiektywu, nie ma prawie nic wspólnego z tym, jak ten obiektyw zachowuje się w prawdziwym życiu.

Przede wszystkim większość testów obiektywów podkreśla rozdzielczość. Daje to wyobrażenie o największym wydruku, jaki można wydrukować ze zdjęcia i nadal ma ostry wygląd - ale nie mówi wiele (jeśli w ogóle) o tym, jak będzie wyglądać po zmniejszeniu, aby zmieściło się na ekranie komputera lub tablet - i ostatnio słyszałem, to podstawowy sposób oglądania dużej (i rosnącej) większości zdjęć.

Po drugie, dla większości ludzi prawie nic z tego nie ma znaczenia. Testowanie obiektywu odbywa się zwykle przy najniższym ISO obsługiwanym przez aparat. Wiele (większość?) Osób rutynowo stosuje czułość ISO znacznie wyższą, natychmiast zmniejszając swoją najlepszą rozdzielczość do nieco gorszej niż to, co testerzy oceniliby jako naprawdę słabą wydajność.

Po trzecie, nawet gdy / jeśli filmujesz z minimalną czułością ISO, większość ludzi i tak nie planuje zbliżyć się nawet do rozdzielczości testu. Ani systemy autofokusa, ani ręczne ustawianie ostrości nie zbliżą cię nawet do rozdzielczości pokazanej w teście obiektywu. Ponieważ testerzy nie mogą wystarczająco dokładnie ustawić ostrości, nawet nie próbują - zamiast tego po prostu ustawiają ostrość, wykonując wiele zdjęć (przesuwając aparat dokładnie od jednego do drugiego) i wybierając najostrzejsze.

Oprócz tego robią (oczywiście) sporo, aby zapewnić możliwie najostrzejszy obraz - mocowanie aparatu wyjątkowo solidnie, wstępne wyzwalanie (lub blokowanie) lustra, korzystanie ze zwolnienia kabla itp. Wiele osób kupi aparat fotograficzny, używaj go przez lata i odrzuć go, nawet raz, robiąc jedno zdjęcie z prawie ostrożnością, która jest uważana za absolutne minimum w przypadku testu obiektywu.

Po czwarte, istnieją raczej konkretne przyjęte zasady dotyczące przeprowadzania testów obiektywu, z których niektóre uniemożliwiają testom wiele wspólnego z tym, jak obiektyw będzie działał w prawdziwym życiu. Na przykład, ogólnie przyjmuje się, że ustawiasz ostrość dla maksymalnej ostrości w środku kadru, a następnie mierzysz wyniki dla reszty kadru z tym samym ustawieniem ostrości. To pokaże soczewkę, która ma krzywiznę pola jako posiadającą wyjątkowo „miękkie” krawędzie / narożniki. Kiedy robisz prawdziwe zdjęcia trójwymiarowego obiektu, możesz łatwo zobaczyć wyniki, które są dokładnie przeciwne do tego, co wydaje się wskazywać test (tj. Obiektyw, który źle wygląda w teście, świetnie wygląda na prawdziwych zdjęciach, a ten, który wygląda ładnie dobre w teście nie wygląda tak dobrze na prawdziwych zdjęciach).

Podsumowując: nie jest to tylko kwestia subiektywnej opinii kontra obiektywne pomiary, różnice w standardach lub cokolwiek w tym rodzaju. W rzeczywistości większość tego, co widzisz w typowym teście obiektywu, nie mówi prawie nic o tym, jak dobre zdjęcia da ten obiektyw podczas rzeczywistego użytkowania.

Większość czasu, gdy ludzie robią zdjęcia, które nie są ostre, jest to spowodowane brakiem ostrości lub ruchem aparatu (lub jednym i drugim). Rozmyte zdjęcia z obiektywu 18–200 najprawdopodobniej wynikają z faktu, że te obiektywy są dość powolne (mała maksymalna przysłona). Jeśli nie masz dość jasnego światła, doprowadzi to do zwiększenia czułości ISO lub trzymania ręki przy zbyt długim czasie otwarcia migawki. Każda z nich zwykle traci znacznie większą ostrość niż brak rozdzielczości obiektywu.

Myślę, że widzisz tutaj różnicę między obiektywną recenzją a recenzjami subiektywnymi. Recenzja DPreview zawiera wysoce techniczny interaktywny schemat pokazujący dokładnie, jak zmienia się jakość obrazu wraz z ogniskową i przysłoną, a rzeczywiste zdjęcia wykonane obiektywem, aby to wykazać. Cytaty, które przytaczasz, są stwierdzeniami opartymi na faktach, a nie opiniach.

Wszystkie opinie na temat B&H są bardzo subiektywne i wykorzystują niewiele faktów lub ich brak, aby uzasadnić ich komentarze. Nie mogłem spekulować na temat przyczyn poszczególnych pozytywnych recenzji, ale mogą one różnić się od potrzeby uzasadnienia wydatków do niskich oczekiwań, które są spełniane lub przekraczane przez obiektyw.

Myślę, że to połączenie dwóch rzeczy.

Recenzent w szczególności zwróci uwagę na problemy związane z produktem i dostrzeże najdrobniejsze szczegóły.

Przeciętny użytkownik, zwłaszcza ci, którzy kupują takie (śmieszne) obiektywy 18–200 mm (i podobne), nie mają przede wszystkim bardzo wysokich oczekiwań. Każdy projekt, który obejmuje taką ogniskową, będzie wyjątkowo kompromisowy w porównaniu do używania 2 lub 3 obiektywów.

Dlatego też profesjonalne obiektywy często nie pokrywają dużego zakresu zoomu. Około „4x” jest zwykle największym asortymentem wśród profesjonalnych obiektywów, na przykład 70-300 mm L od Canona i 100-400 mm.

Biorąc pod uwagę, że można by się spodziewać, że recenzent będzie poważnie zainteresowany fotografią, najprawdopodobniej byłby właścicielem jednego z lepszych obiektywów i użyłby go również do porównania, co również negatywnie wpłynęło na opinię o obiektywie 18–200 mm. I wreszcie prawie każdy obiektyw lustrzanki daje lepsze wyniki niż aparat kompaktowy. Wiele osób, które kupują takie obiektywy 18–200 mm, prawdopodobnie nie użyje lustrzanki jako czegoś innego niż fantazyjny automatyczny aparat w trybie „auto”.