Jak uchwycić skalę sceny?

Moje kadrowanie na poniższym zdjęciu kompletnie nie uchwyciło samej wysokości wodospadu. Jeśli nie wiesz, że stałem u szczytu wodospadu, a „drzazgi” u dołu to pełnowymiarowe pnie drzew o średnicy 2 stóp, nie miałbyś pojęcia, jak wysoka jest wysokość. Wygląda to jak mniejszy, krótszy ujęcia wodospad z dłuższym czasem otwarcia migawki.

Moje pytanie nie dotyczy w szczególności tego zdjęcia lub wodospadów, ale kadrowania w celu uchwycenia ogólnej skali obiektu. Jakie techniki pokazują, jak duże jest naprawdę coś? Lub odwrotnie, coś naprawdę małego? Zwłaszcza rzeczy takie jak skały lub woda, które wyglądają mniej więcej tak samo w każdym rozmiarze.

Przechwytujesz skalę z perspektywą . W opublikowanym przez Ciebie zdjęciu próbnym jest to dość dziwna perspektywa i nie tylko trudno jest określić jego skalę, ale także trudno jest określić kształt i głębokość całej sceny. Opis skali i głębokości sceny polega głównie na uchwyceniu jej z właściwej perspektywy, w której bliski i daleki są odpowiednio ze sobą powiązane, aby mogli opisać głębię i skalę.

Perspektywa jest elementem kompozycji, ale o innej formie niż klasyczne formy, takie jak umieszczenie obiektu w dwuwymiarowej rzutowanej przestrzeni sceny, którą faktycznie rejestruje kamera. Perspektywa polega na rozmieszczeniu elementów sceny w pełnej trójwymiarowej przestrzeni. Może to wiązać się z rozmiarem obiektu bliskiego z rozmiarem obiektu dalekiego, przechwytywaniem zarówno bliskich, jak i dalekich części pojedynczego obiektu oraz przechwytywaniem obiektów z odpowiednim polem widzenia, aby odpowiednio przedstawić te relacje.

Głębia ostrości może również pomóc w przedstawieniu perspektywy i odległości, jednak często uzyskanie cienkiej głębi ostrości może być trudne przy rozsądnej cenie obiektywu, a ograniczenia kadrowania mogą po prostu sprawić, że uzyskanie cienkiej głębi ostrości może rozmazać bliskie lub dalekie elementy sceny niemożliwy. To znów pozostawia relacje bliskie / dalekie jako podstawową metodę przedstawiania poczucia skali, wielkości, głębokości itp. Jeśli pieniądze nie są przedmiotem (lub nie są wielkim problemem), niektóre soczewki oferują „kontrolę perspektywy” poprzez dodatkowe regulacje obiektywu : przechylenie i przesunięcie. Większość obiektywów przechylnych / przesuwnych dostępnych w nowoczesnych lustrzankach kosztuje około 2000–3000 USD, jednak są one najlepszym narzędziem do rozwiązania problemu.

Wszystkie obiektywy oferują perspektywę sceny, a Ty możesz kontrolować perspektywę zdjęcia, wybierając odpowiedni obiektyw i fotografując z odpowiedniej odległości. Możesz kadrować w pobliżu elementów sceny identycznie z soczewkami o różnej ogniskowej i zmieniać stosunek tych bliskich elementów do odległych elementów sceny. Kąt perspektywy fotografii może kontrolować, które bliskie i dalekie elementy sceny są ze sobą powiązane.

Przykładem może być sfotografowanie bardzo wysokiego budynku z obiektywem szerokokątnym, stojącego blisko dna budynku i uchwycenie całej wysokości od ziemi do dachu. Taki strzał generuje imponującą perspektywę budynku. Zależność odległości między piętrami tych, którzy znajdują się blisko ziemi, a tych, które znajdują się pod dachem, może wiele powiedzieć o tym, jak naprawdę budynek jest naprawdę wysoki. Innym podejściem byłoby powiązanie czegoś dużego z czymś małym lub znanym. W przypadku ogromnego wodospadu , kontrastowanie upadku z mostem , który z kolei może być związany z wielkością człowieka, może ukazać właściwe poczucie skali.

Chodzi o perspektywę ... relację między bliskim a dalekim, dużym i małym.

Jeśli chodzi o skład, możesz uwzględnić przedmioty o znanej skali (osoba, samochód, miasto itp.), Ale może nie zawsze jest to możliwe lub pożądane, gdy twoim celem jest naturalny wygląd.

Jednym ze sposobów, aby wszystko wydawało się większe, jest strzelanie w górę. (odwróć kąt MySpace, jeśli chcesz) Obiekt może nie wyglądać na większy, ale może wywoływać inne reakcje emocjonalne - strzelając w dół ma inny charakter. („Ludzie na dole wyglądają jak mrówki”)

Kolejny problem polega na tym, że ponieważ obraz jest dwuwymiarowy, brakuje w nim sygnałów głębi, które normalnie uzyskujesz, gdy widzisz go na własne [dwoje] oczu.

Jedną z możliwości jest otwarcie apertury i wydobycie części z pól ostrości na szerokim lub bliskim końcu.

Ponieważ zdjęcia nie dostarczają żadnych informacji o głębi, nasz mózg próbuje odtworzyć głębię oryginalnej sceny, wykorzystując to, co wie o podobnych scenach. Na przykład, jeśli scena zawiera drzewo, użyjemy kierunku drzewa, aby określić, co jest w górę i w dół, i zorientować wszystko inne na tej podstawie.

Twoje zdjęcie ma bardzo niewiele wskazówek na temat tego, jakie są poziomy i pionowy. Wodospad daje pewien pomysł, ale to nie wystarcza, ponieważ pień drzewa, który jest tuż przed nim, tak naprawdę nie zmienia kształtu z dołu do góry, a pod nim nie widzimy ziemi. Wierzę, że drzewo częściowo wpływa na postrzeganą głębię twojego obrazu, przez co wydaje się zbyt płaskie.

Myślę, że obraz zostałby ulepszony, gdyby pokazał nieco więcej sceny. Górny poziom gruntu byłby lepiej ustalony, gdybyś pokazał więcej po prawej stronie kadru, a na niższym poziomie skorzystałoby trochę więcej po lewej stronie kadru. To drzewo przed wodospadem jest twoim wrogiem, miałbyś lepszy obraz, gdybyś przesunął się nieco na bok, aby go uniknąć, lub gdybyś mógł w jakiś sposób objąć go ziemią wokół niego.

Bardzo pomogłyby sugestie innych osób dotyczące posiadania obiektu o znanej wielkości na zdjęciu. Biorąc pod uwagę, że jesteście w dziczy, drzewo na niższym poziomie byłoby czymś, co chciałbym umieścić w ramce w celach informacyjnych.

To prawdopodobnie fragment odpowiedzi, ale w takich przypadkach, a kiedy miałem ochotę eksperymentować, miałem względny sukces, robiąc zdjęcie stereo, które lepiej oddaje głębię. W zwykłym aparacie robisz to, robiąc dwa zdjęcia aparatem poruszającym się około 2 cali w poziomie. Ten rodzaj symuluje nieco inne perspektywy, które uzyskujemy z naszych dwóch oczu. Następnie te dwa zdjęcia można skomponować w komputerze w obraz stereo i istnieje wiele technik tworzenia i przeglądania tych zdjęć. Podstawowe informacje na ten temat można znaleźć na stronie http://en.wikipedia.org/wiki/Stereogram .

Musisz dołączyć znajomy obiekt, aby zapewnić widzowi ramkę odniesienia. Zazwyczaj widzimy ludzi wykorzystywanych w ten sposób, gdzie na twoim obrazie potrzebujesz osoby stojącej na dole lub w pobliżu szczytu wodospadu.

Myślę, że odpowiedź jest prosta ...

1. Jeśli chcesz pokazać, że coś jest ogromne, aparat powinien być ustawiony nisko i skierowany w górę. Perspektywa podświetli lub wyolbrzymia wysokość obiektu.

2. Jeśli chcesz pokazać, że coś jest małe, zrób to odwrotnie, skieruj w dół. Alternatywnie głębia ostrości może również pomóc, ponieważ mały, skupiony obiekt z bardzo rozmytym tłem może stworzyć wrażenie odległości, a im większa odległość, sprawia wrażenie, że przedmiot jest mniejszy.

W obu sytuacjach pomoże to obiektyw szerokokątny, który zasadniczo uchwyci więcej perspektywy. Konwergencja perspektywy mówi mózgowi, jak powiązać przedmioty ... to, a także dlatego, że intuicyjnie spoglądasz na duże obiekty i na małe przedmioty, pomaga wygenerować odpowiednie wskazówki dla umysłu, aby docenił to, co widzi.