Jakie są techniki stabilizacji obrazu z ręki?

Mój obiektyw zmiennoogniskowy (75–300 mm) jest dość wolny: 5,6 w najdalszym punkcie. (Myślę, że to 3.5-5.6 i nie jest to stabilizacja obrazu. Niestety mam budżet!) Niestety, moim podstawowym zastosowaniem są strzały z ręki: wydarzenia sportowe itp., Na których nie ma statywu, a nawet monopod to opłacalne.

Dodaj do miksu, że mam drżące ręce, a ponieważ to, co zwykle fotografuję, jest w ruchu, używam silnika automatycznego ustawiania ostrości AI Servo.

Jakich technik mogę użyć, aby poprawić jakość (szczególnie ostrość i ostrość) zdjęć, które robię tym obiektywem, gdy trzymany w ręce? (Mówiąc bardziej ogólnie, jakich technik możemy użyć wszyscy, aby poprawić jakość i ostrość obrazu podczas fotografowania z ręki?)

Jeśli to pomoże, używam korpusu Canon XTi.

1. Zwiększ ISO tak daleko, jak to możliwe, nie tracąc przy tym zbyt wysokiej jakości (aby uzyskać czas otwarcia migawki jak najbliższy regule 1 / ogniskowej).
2. Ćwicz i używaj stabilnej pozycji fotografowania, takiej jak jedna z tych, aby ustabilizować kamerę: http://blog.muddyboots.org/2009/04/avoiding-blur-due-to-camera-shake.html
3. Powoli i płynnie naciskaj spust migawki, nie dźgaj go. Większość ludzi porusza kamerą bardziej, niż zdają sobie sprawę po naciśnięciu przycisku - pomaga to również ćwiczyć wcześniej.
4. Oddychaj powoli podczas robienia zdjęcia (nie wstrzymuj oddechu).
5. Spróbuj przełączyć aparat w tryb zdjęć seryjnych. Jeśli naciśniesz przycisk migawki, przekonasz się, że gdy używasz serii i przytrzymujesz migawkę, drugi lub trzeci strzał wyjdzie ostrzejszy niż twój pierwszy.

Nie zapomnij wydychać powietrza tuż przed wyzwoleniem migawki. Działa dla snajperów!

Jedną rzeczą, o której słyszałem o ludziach, jest improwizowanie statywu za pomocą długości sznurka - chodzi o to, że można przywiązać go do pierścienia D na istniejącej płytce statywu, a następnie użyć naprężonego sznurka, na przykład przez zapętlenie pod stopą, aby uzyskać monopod ze sznurka, lub przywiązać do poręczy lub słupka, aby zwiększyć stabilność.

Istnieją inne proste kroki, takie jak ćwiczenie technik relaksacyjnych i wstrzymanie oddechu w kluczowym momencie. Praktyka czyni mistrza

Trzymaj aparat blisko ciała ... stań z zgiętymi łokciami i rękami na bokach. Przesuwając ciężar aparatu / obiektywu bliżej siebie i środka ciężkości, łatwiej jest utrzymać ten ciężar z mniejszymi wstrząsami niż w przypadku trzymania go dalej lub z rozłożonymi rękami.

Staraj się tworzyć trójkąty ze swoim ciałem . Na przykład, mógłbym siedzieć na podłodze z pośladkami i każdą stopą tworząc trójkąt na podłodze, a następnie kolana i łokcie na kolanach.

Tryb samowyzwalacza jest również przydatny, aby zatrzymać ruch aparatu po naciśnięciu spustu migawki. Niektóre aparaty mają w tym celu 2-sekundowy czas otwarcia migawki.

Również kubek obiektyw w lewej ręce tak, że palma jest skierowana w górę i kciukiem skierowanym do przodu zamiast palców na wierzchu z kciukiem do dołu.

• Spróbuj oprzeć soczewkę na ogrodzeniu lub czymś innym (użyj worka z fasolą)
• Oprzyj się o ścianę, aby ustabilizować swoje ciało

Moja rywalizacja w strzelaniu z wiatrówki była przydatną wiedzą na temat ograniczania ruchu aparatu. Oto kilka porad:

• Ciężki aparat pomaga. Im jaśniejszy aparat, tym łatwiej wibruje. (Karabin pneumatyczny waży 4-5 kg.)
• Stopy w odległości 30-40 cm, lewa stopa na obiekcie. Proste nogi, pochyl się do tyłu.
• Umieść aparat w lewej dłoni, lewy łokieć przy ciele. To da ci pozycję z prostą linią od kamery w dół lewego ramienia i lewej nogi.
• Znajdź pozycję, w której używasz możliwie najmniej mięśni, aby ją utrzymać.
• Oddychaj podczas celowania aparatem, wstrzymaj oddech tuż przed zrobieniem zdjęcia.
• Naciśnij spust, aby nie potrząsnąć kamerą.
• Ustaw aparat w trybie pojedynczego zdjęcia, abyś mógł przytrzymać spust podczas robienia zdjęcia. Jeśli musisz natychmiast zwolnić spust, spowodujesz ruch. Alternatywnie wystarczy przytrzymać spust i zrobić kilka zdjęć, niektóre będą ostrzejsze niż inne.
• Masz kilka sekund po wstrzymaniu oddechu na zrobienie zdjęcia, potem zaczniesz się trząść i lepiej trochę oddychać i spróbować ponownie.

• Monopod są świetne
• Zmień ustawienia ekspozycji, jeśli nie zaszkodzi to kompozycji. Szybsza migawka może zapobiec wyświetlaniu efektu mniejszego drgania.
• Jeśli to możliwe, oprzyj aparat o ramię. Możesz wyglądać trochę śmiesznie, ale to może pomóc.
• Krótsze teleobiektywy zapewniają również mniej widoczny „wstrząs”. Jest to zasada odwrotna - zazwyczaj można przytrzymać odwrotność ogniskowej jako czas otwarcia migawki. np. jeśli jesteś powiększony do 300 mm, musisz mieć migawkę 1/300 lub lepszą. Ponieważ mówisz, że twoje ręce się trzęsą, możesz z reguły dodać do tego jeden lub dwa stop. Więc jeśli masz ogromny czujnik, na przykład 25,6 megapiksela lub czymkolwiek z tych potworności, być może będziesz w stanie cofnąć trochę zoomu, a następnie „cyfrowo powiększyć” w poście.

• Stań z nogami rozstawionymi na szerokość barków, lekko zgiętymi (pomyśl o postawach zapaśniczych lub karate, chcesz być najbardziej odporny na powalenie).

• Użyj lewej ręki do oparcia dolnej części aparatu / obiektywu. W przypadku dłuższych soczewek trzymaj dalej soczewkę (istnieją również odmiany, takie jak trzymanie ramienia i oparcie soczewki na łokciu: http://digital-photography-school.com/how-to-avoid-camera-shake )

• Oprzyj łokcie o klatkę piersiową i siebie nawzajem.

• Podnieś lewe ramię.

• Trzymaj aparat płasko na twarzy / policzku (lekko wykręć twarz)

• Nie napinaj mięśni ramion lub dłoni. Bądź luźny i delikatny.

• Oddychaj powoli 3 razy. Zaraz po trzecim wydechu delikatnie pchnij migawkę, a następnie wdech.

• Przytrzymaj migawkę chwilę po zrobieniu zdjęcia. Możesz także użyć trybu ciągłego i zrobić dwa, często pierwszy z nich będzie najbardziej wstrząsany, ponieważ wywołujesz wstrząs obrotowy przez naciśnięcie migawki.

• Jeśli coś jest w pobliżu, oprzyj się na nim.

• Jeśli możesz zbliżyć się do ziemi, użyj kolana jako podparcia jak statyw.

• Jeśli możesz dostać się na ziemię, połóż się.

Nigdy nie rób zdjęć przy czasach otwarcia migawki dłuższych niż 1 / f, gdzie f to efektywna długość ogniskowej. Byłoby to (1,6 x wybrana ogniskowa), ponieważ współczynnik przycięcia dla XTi wynosi 1,6. Powiedzmy, że zdecydowałeś się strzelić z odległości 100 mm. Oznacza to, że czas otwarcia migawki powinien wynosić co najmniej 1 / 160s. Dostosuj czułość ISO i / lub przysłonę, aby w tym pomóc.

To tylko boisko; Rzeczywiste niezbędne ograniczenia różnią się w zależności od indywidualnej zdolności do pozostania w bezruchu.

Może to być nieco mniej istotne w przypadku takich sportów, ale często, gdy jestem w sytuacji, w której ważne jest ręczne trzymanie ręki, po prostu robię garść zdjęć w trybie zdjęć seryjnych, a niektóre z nich są niezmiennie lepsze od innych. Nie tak dobrze uchwycić konkretny moment, ale lepiej niż nic w innych sytuacjach.

Niewielką odmianą sztuczki sznurka Rowlanda Shawa jest owinięcie paska na szyję aparatu wokół łokcia ręki, w którą wyzwalasz migawkę i regulowanie, aż pasek będzie napięty.

Połącz to z trybem zdjęć seryjnych i myślę, że na pewno dostaniesz dużo zdjęć wolnych od drgań - nawet z obiektywem o długości 75-300.

Zwiększ ISO, aż uzyskasz czas otwarcia migawki, którego możesz użyć: szum jest lepszy niż rozmycie.

Pamiętaj też, że czas otwarcia migawki może być ograniczony przez akcję, a nie drgania. VR nie pomaga w rozmyciu spowodowanym ruchem obiektu.

Joe McNally napisał fajny post na blogu o „Da Grip”, którego używa. Wiele dobrych informacji.

http://www.joemcnally.com/blog/2008/03/10/da-grip

Wdech (lub wydech) podczas robienia zdjęcia.

Uważam za przydatne, aby korpus aparatu dotykał mojej twarzy.

Zamiast unosić go przede mną, mam nos z tyłu ciała.

Alternatywnie, mój błysk spoczywa na moim czole.

Wiele świetnych odpowiedzi na temat techniki trzymania aparatu, ale niestety brak pewności ręki sprawi, że Twoje zdjęcia sportowe będą mniej rozmyte. Jak sugerują inni, poprawienie czułości ISO jest najlepszym wyborem. Często, gdy trzymasz się za ręce, moje ISO jest ustawione na 800 - znacznie lepiej głośniej niż rozmazane, jak wspomnieli inni. Jeśli zabraknie ISO, kolejną sztuczką jest po prostu przejście do trybu ręcznego lub priorytetu migawki i ustawienie minimalnego czasu otwarcia migawki, w którym czujesz się komfortowo (powiedzmy 1 / f). Ujęcie będzie niedoświetlone, ale można to naprawić w przetwarzaniu końcowym, kosztem jeszcze większego hałasu. Nadal lepsze niż rozmyte ujęcie.

Właśnie znalazłem stronę, która zawiera pewne informacje na ten temat. Zwróć szczególną uwagę na wskazówkę „Użyj sznurka”. Jest to trochę elementarne, ale działa zgodnie z reklamą.