Kiedy czarno-biały może poprawić obraz?

Niedawno miałem okazję przekonwertować niektóre obrazy na czarno-białe, aby zobaczyć, jak to zmieniło obraz. Niektóre zdjęcia dzieci wyszły szczególnie dobrze, podczas gdy inne próbowałem wydawały się mniej interesujące, gdy były czarno-białe.

Zastanawiam się, co powoduje, że rzeczy wyglądają mniej lub bardziej interesująco w czerni i bieli. Czy są jakieś obiekty, które ogólnie wyglądają lepiej w czerni i bieli? Czy są jakieś szczególne cechy zdjęcia, które mogą sprawić, że pomyślisz, że coś będzie wyglądać lepiej w czerni i bieli?

Rzeczy, o których myślałem z własnej zabawy:

• Czarno-białe obrazy zapobiegają rozpraszaniu oka przez obiekty o różnych kolorach, dzięki czemu oko może być bardziej przyciągane do zamierzonego obiektu.
• Kiedy kolory są mocną częścią obrazu (być może na festiwalu lub na rynku), raczej nie będą wyglądać lepiej jako czarno-białe.

Czy istnieją ogólnie przyjęte kryteria (lub ogólne zasady), czy jest to wyłącznie subiektywna ocena?

Mam nadzieję, że nie rozpocznę świętej wojny - jestem naprawdę zainteresowany, czy istnieją jakieś praktyczne zasady, kiedy czarno-biały może być przyjemną transformacją.

Tak naprawdę nie mam ustalonych zasad (choć założę się, że niektóre istnieją) dla konwersji B&W, ale dla mnie genral to:

• Gdy kolor naprawdę nie dodaje niczego do obrazu. Na przykład masz scenę, w której większość dźwięków jest wyciszona.

• Gdy chcę, aby obraz dotyczył przestrzeni, kształtów lub przestrzeni ujemnej

• Dla efektu artystycznego Jest to trochę chwytliwe, nie mam technicznej umiejętności opisania, dlaczego wybrałem B&W, tylko że pomyślałem, że będzie dobrze wyglądać w B&W.

Rzadko robię zdjęcia czarno-białe, ale robiłem kilka w przeszłości i podobały mi się. Jest to interesujące ćwiczenie do nagrywania przy użyciu filmu czarno-białego lub zmuszenia aparatu do robienia zdjęć czarno-białych (nie pozwala na odzyskanie danych kolorów). W ten sposób myślisz więcej o obrazie w kategoriach czarno-białych „negatywów” zamiast konwersji kolorów na czarno-białe.

Kodak ma serię porad dotyczących wyboru zdjęć czarno-białych, które naprawdę obejmują wszystko.

Osobiście wolę korzystać z czerni i bieli, gdy próbuję przekazać teksturę obiektu, gdy kolory odwracają uwagę od historii, którą próbuję opowiedzieć, lub gdy na zdjęciu jest silny kontrast oświetlenia.

Dość dużo czasu, o wiele więcej niż myśli większość ludzi. Radzę spróbować przekonwertować prawie wszystko i zobaczyć, jak lubisz wyniki. Po zrobieniu tego przez jakiś czas odkryłem, że teraz mam konkretny wybór (kolor lub czarno-biały) właśnie podczas komponowania i zwykle mam rację. To fajne uczucie.

Również (i to nie do końca odpowiada na twoje pytanie, ale myślę, że jest to niemądre): zamyśl w czarny i biały sposób. Oczywiście jest na to wiele sposobów. Moją preferowaną metodą jest użycie symulatora filmu, takiego jak wtyczka open source iNDA dla Bibble (co sprawia, że ​​wypróbowanie obrazu w trybie czarno-białym jest niezwykle szybkie, około 2 sekund). Ale chodzi o to, że konwersję należy wykonać zgodnie z konkretną metodą wybraną z rozwagą, a nie po prostu ustawiając nasycenie na zero.

Uważam również, że energiczne użycie kontrastu i / lub krzywych często daje o wiele bardziej interesujące zdjęcie.

Zwykle decyzja jest podejmowana przed zrobieniem zdjęcia. Mógłbym długo mówić o tym, co robi dobre czarno-białe zdjęcie, ale zamiast tego wskażę ci kierunek artykułu, który o nim napisałem , który może ci pomóc.

Podczas gdy w żadnym wypadku nie jest to jedyny obiekt, który często wygląda dobrze w czerni i bieli, obiekty, dla których tekstury są głównym przedmiotem zainteresowania, często działają lepiej w czerni i bieli. Na przykład sękate korzenie i kora często wyglądają lepiej w czerni i bieli.

Większość pozostałych odpowiedzi wydaje się dotyczyć walorów artystycznych.

Na nieco bardziej przyziemnym poziomie użyłem czarno-białego, aby uratować zdjęcia w następujących okolicznościach:

• piękne zdjęcie mojej córeczki, z żółtą plamą na różowych ubraniach: B&W nie całkowicie wyeliminowało plamę, ale sprawiło, że stała się niczym niezwykłym.
• Seria ujęć naszej rodziny: jedyna, w której wszyscy patrzyli w kamerę, nie mrugając, nie mrużąc oczu ani nie wygłupiając się, była cała ziarnista. B&W nadało mu „artystyczny wygląd”.

Przykład:

Myślę, że będzie się to znacznie różnić! Jednak dla mnie zwykle dzieli się na:

• Kolor na obrazie rozprasza. Często zdarza mi się to, gdy patrzę bardziej na lekki wzór, który chcę przekazać, niż na sam przedmiot (y).

• Obraz przedstawia poczucie wieku, a czerń i biel poprawiają tę jakość. Kiedyś zrobiłem zdjęcie bardzo starego aparatu z kurzem i kolbami. Wyglądał dobrze w kolorze, był tam wiek, ale wyglądał o wiele bardziej staro w czerni i bieli, ponieważ tak właśnie by go uchwycił.

• Kiedy wydaje się to właściwe. Co, podobnie jak w przypadku Alana, jest tylko efektem artystycznym, którego ja też nie potrafię wyjaśnić. Czasami jest to zdjęcie portretowe, czasem sposób, w jaki światło naturalne oświetla fotografowany obiekt, czasem po prostu dlatego!

W każdym razie, to tylko moje powody dla czerni i bieli. Ja też jestem ciekawy, co sądzą o tym inni.

Niedawno czytałem, że bardzo mi się podobało, a mianowicie:

„Kolor jest wrogiem kształtu”

Wiele B&W dotyczy kształtu (definiowanego częściowo tonem), więc użycie B&W może być dobre, gdy aspekty te są bardzo ważne dla obrazu.

Nie zgadzam się jednak z koncepcją „ulepszenia” zdjęcia B&W, wydaje mi się, że albo zdjęcie jest czarno-białe, albo nie.

Jeśli BW poprawi twoją wizję, poprawi również twój obraz.

Myślę, że konwersja BW powinna zaczynać się od pomysłu, od historii, którą chcesz opowiedzieć, od skojarzeń, które chcesz stworzyć w głowach widzów.

BW zwykle kojarzy się ze starymi, starymi, mistycznymi, ponadczasowymi, ponurymi, ponurymi, noirowymi, dramatycznymi itp. Kojarzenie BW z negatywnymi emocjami nie jest regułą, ale prawdopodobnie częściej używasz BW do takich celów. Dodaj tutaj swoje przemyślenia.

BW można z powodzeniem łączyć z technikami takimi jak niski klucz , wysoki klucz i światłocień .

Praca Michaela Kenny jest warta sprawdzenia, czy BW jest interesujące.

Wystarczy przeczytać dobry post: Siedem elementów, które pomagają stworzyć wspaniałe czarno-białe zdjęcie autorstwa Scotta Bourne'a. Fajne, zwięzłe.

Oooh bardzo subiektywnie! Ponieważ ostatnio zajmowałem się czarno-białymi obrazami, uważam, że najlepsze zdjęcia czarno-białe to te, w których chcesz, aby widz poczuł dodatkowy stopień oddzielenia od fotografowanego obiektu; Myślę, że to sprawia, że ​​czujesz się bardziej obserwatorem niż empaterem (szczególnie podczas strzelania do ludzi). W przeciwnym razie myślę, że najlepiej działa tam, gdzie są naprawdę interesujące tekstury i kontrasty. Warto również spróbować, z edukacyjnego punktu widzenia, ponieważ sprawia, że ​​myślisz więcej o każdym zdjęciu, więc jeśli / kiedy wrócisz do koloru, możesz wziąć to, czego się nauczyłeś i zastosować go do wszystkich swoich zdjęć.

Myślę, że powinieneś rozważyć czarno-biały za każdym razem, gdy nostalgia lub faktura są znaczącymi składnikami twojej kompozycji. Moją ulubioną sesją czarno-białą była młoda para, którą sfotografowałem na skałach na lokalnej plaży. Są to zdjęcia, które będą przechowywać i prawdopodobnie będą wyświetlane przez długi czas (czynnik nostalgii), a także kontrast szorstkich skał, a ich skóra naprawdę pojawiła się w czerni i bieli. Zapytałem parę, czy chcą B&W, ale ona chce koloru, powiedziałem, że pozwolę sobie nakręcić każdy z nich. Kupiła osiem zdjęć z tego zdjęcia, wszystkie czarno-białe. Kolejnym plusem było to, że mogłem zrobić powiększenie wielkości plakatu jednego ujęcia i wyświetlić je przy wejściu do recepcji. Zostawiłem kilka znaczników dla gości, aby zostawili „życzenia” na plakacie. Wybieram ujęcie o dużej powierzchni piasku,

Gdy na obrazie występują odcienie kontrastu, czarno-biały może naprawdę dodać mu dobrego efektu. Głównie, gdy obraz ma grę światła i cienia, możesz spróbować zrobić go monochromatycznym.

Gdy chcesz zasugerować, że coś jest stare

(od końca XIX do połowy XX wieku)

Być może ktoś w stroju edwardiańskim, udający GI z II wojny światowej lub modelujący garnitur w stylu lat czterdziestych z kapeluszem.