Czy teleobiektyw stały lub zoom byłby lepszy do nauki?

Moja córka ma korpus aparatu Nikon D-90 i dwa podstawowe obiektywy f1.4 50 mm i 35 mm. Jest zainteresowana zdobywaniem dodatkowych informacji, a ja jestem ciekawy, który z zoomów lub stałych teleobiektywów pomógłby jej najlepiej? Czy uzyskanie teleobiektywu wymaga uzyskania obiektywu z niskim stopniem przysłony?

To zależy od tego, gdzie ona odczuwa ograniczenia. Mam zestaw składający się z obiektywów stałoogniskowych 15 mm, 40 mm i 70 mm (na lustrzance cyfrowej o tym samym formacie 1,5 × co Nikon D90), a dla mnie to w porządku. (Prawdopodobnie zamieniłbym 40 mm na 35 mm, gdy zacząłem zbyt ostro .) W moim stylu wcale nie brakuje mi zoomu.

Ponieważ ma (i przypuszczalnie dobrze się jej czuje) dwa podstawowe obiektywy, może czuć się tak samo i chciałaby po prostu zwiększyć zakres ogniskowych, jakie ma do dyspozycji. Do tego dobrze pasowałaby kolejna przysłona obejmująca szerszy kąt lub więcej teleobiektywów.

Z drugiej strony może chcieć odkryć wygodę powiększenia. Elastyczność kadrowania może usunąć jeszcze jedną kwestię do zmartwienia z procesu uczenia się i wyeliminować potencjalną potrzebę zmiany obiektywu w środku akcji.

Z drugiej strony istnieje szkoła myślenia, która twierdzi, że soczewki podstawowe mają nieodłączne zalety w nauce kompozycji. Sprawa Mike'a Johnstona przeciwko powiększeniom dobrze wyraża ten pogląd. Chodzi o to, że poprzez poznanie nieodłącznego punktu widzenia określonego obiektywu podstawowego ograniczenie to faktycznie staje się swobodą.

Ponieważ najczęściej używam mojego aparatu 40 mm, mogę to potwierdzić: dzięki temu, że robiłem tysiące zdjęć w ciągu kilku lat, mogę wiedzieć, jakie zdjęcie zrobi mój aparat, bez konieczności rzucania mi go w oczy. Jest to bardzo przydatne i pomaga mi skoncentrować się na robieniu zdjęć, które chcę zrobić z widokiem, który chcę mieć.

Jeśli interesuje Cię nauka określonego rodzaju fotografii, np. Obserwowanie ptaków, to właśnie teleobiektyw byłby tym, czego szukasz. Jeśli masz już obiektywy stałoogniskowe ogólnego zastosowania, zoom ogólnego przeznaczenia osiąga podobny cel, tylko z wygodniejszym pakietem.

Mówiąc wprost, jeśli Twoim celem jest uczenie się, wystawienie się na tak wiele różnych rodzajów soczewek, jak to możliwe, może być najlepsze. Możesz wypróbować makro 100 mm, zoom 70–200 mm lub 18–55 mm. Wszystkie są dość standardowe i dają możliwości, których nie pozwala twój obecny zestaw.

Kiedy się uczyłem, użyłem 50 mm f / 1.7 na lustrzance Minolta. Z wielu powodów był to świetny obiektyw do nauki.

Pomogło to w nauce kompozycji, ponieważ musiałem myśleć podczas fotografowania - zbliżałem się do przedmiotów lub oddalałem od nich, a nie tylko powiększania i pomniejszania.

Było jasne i szybkie, dzięki czemu mogłem łatwo fotografować w ciemnych miejscach

Byłem zmuszony skoncentrować się na ustawianiu ostrości, szczególnie podczas fotografowania przy szerokich przysłonach

Mógłbym przywołać płytką głębię ostrości, coś trudnego do zrobienia na „wolniejszym” obiektywie

Zdjęcia zawsze wyglądały tak ostro i kontrastowo, ponieważ główny obiektyw zapewniał tak dobrą jakość obrazu

Teraz jestem bardzo wybredny w kwestii obiektywów, a częściowo dlatego, że dowiedziałem się, jak słaba może być jakość zoomu szerokiego zakresu. Poleciłbym naukę na ogniskowej 50 mm każdego dnia tygodnia.

Czy teleobiektyw stały lub zoom byłby lepszy do nauki?

Tak.

Są lekcje na temat perspektywy, pola widzenia, wąskiej głębi ostrości, kadrowania i kompozycji, których można się najlepiej nauczyć, pracując z obiektywem stałoogniskowym i biorąc czynnie pod uwagę najlepszą pozycję fotografowania, aby uzyskać planowany ujęcie. Stała ogniskowa zmusza Cię do zmiany kadrowania obiektu, ale nie oznacza to, że musisz, a nawet powinieneś przestać się poruszać, aby zmienić kompozycję, jeśli dodasz soczewkę zoom do miksu.

Istnieją inne lekcje na temat perspektywy, pola widzenia, kadrowania i kompozycji, których najlepiej można się nauczyć za pomocą obiektywu zmiennoogniskowego. Zoom daje możliwość, na przykład, zbadania, jak ten sam obiekt wygląda w stosunku do tego samego pierwszego planu / tła, gdy jest fotografowany z różnych odległości przy różnych długościach ogniskowej, przy użyciu tego samego kadrowania głównego obiektu. W takim ćwiczeniu przybliżasz stopami i obiektywem w przeciwnych kierunkach i porównujesz wyniki!

Porady, które wielu udziela, by nauczyć się „przybliżać stopami” przed użyciem obiektywu zmiennoogniskowego, to przede wszystkim ostrzeżenie, aby nie stać w jednym miejscu i przestać badać kąty i perspektywy fotografowania, jeśli obiektyw ma być zamontowany na aparacie. Ale tylko dlatego, że używasz obiektywu zmiennoogniskowego, nie oznacza to, że nadal nie możesz zmieniać kompozycji zdjęć za pomocą stóp!

Czy możesz nauczyć się dużo jako początkujący, używając tylko liczb pierwszych (lub tylko zoomów)? Absolutnie. Ale nie będziesz tak dobrze zaokrąglony jako fotograf. Ostatecznie uważam, że będąc dobrze zaokrąglonym fotografem, musisz mieć umiejętności pozwalające na używanie zarówno obiektywów stałoogniskowych, jak i zmiennoogniskowych w odpowiednich sytuacjach, a także umiejętność oceny, kiedy każdy z nich jest lepszym wyborem. Niezależnie od tego, czy fotografujesz przy użyciu obiektywów stałoogniskowych, czy zmiennoogniskowych, kluczem jest uniknięcie utknięcia w koleinie (lub w jednym miejscu), ale raczej odkrywanie nowych sposobów patrzenia na świat przez wizjer.