Jaka wartość megapikselowa jest równoważna z jakim filmem ISO?

Czy istnieje jakaś tabela lub formuła równoważności, która wyraża, jakiego rodzaju pikseli potrzebujesz w aparacie cyfrowym, aby mieć mniej więcej tę samą jakość, co konkretny film z oceną ISO? Jakie inne zmienne wpłynęłyby na to (ogniskowa, czas ekspozycji itp.)?

Pamiętam, że liczba 22 MP była „tak dobra” jak rozdzielczość 35 mm (oczywiście w przypadku filmu to nie tylko ISO, ale producent i wiek filmu, umiejętności programistów itp.)

Wyższa folia ISO zwykle miała więcej ziarna; a zdjęcia cyfrowe o wyższej ISO wykazują więcej szumów - podobna przyczyna, ale wygląd jest inny.

Szum cyfrowy ISO jest związany z rozmiarem każdego piksela, ponieważ szum jest na piksel (więc im więcej pikseli, tym mniej oczywisty szum występuje przy oglądaniu tego samego rozmiaru). Jedną z analogii, z których korzystałem w przeszłości, by to zademonstrować, jest poproszenie kilku osób o czas ze stoperem, jak długo samochód jedzie po parkingu, a następnie o to, ile czasu zajmuje ta sama podróż - ponieważ osoba jest wolniejsza, margines błędu jest mniejszy proporcjonalnie do ogólnej liczby, nawet jeśli różni ludzie podadzą czas w odstępie kilku sekund od siebie.

Myślę, że artykuł Film kontra cyfrowy autorstwa Rogera N. Clarka odpowiada dokładnie na to pytanie. Pozwól mi zacytować tabelę z jej streszczenia

Chodzi przede wszystkim o to, że czujniki cyfrowe mają stałą rozdzielczość i zmienną czułość, podczas gdy filmy mają stałą czułość i zmienną rozdzielczość. Ogólnie rzecz biorąc, przy wysokim ISO (> 400) większość nowoczesnych czujników zapewnia wyższą rozdzielczość, a aby dopasować Velvia 50, potrzebujesz co najmniej 16 megapikseli.

Nie. Ponieważ różne filmy z tym samym ISO mogą mieć różne aspekty jakości, a aparaty cyfrowe o tej samej liczbie megapikseli mogą mieć różne aspekty jakości. Istnieje również wiele potencjalnych zmiennych w przetwarzaniu / rozwoju i druku, zarówno w przypadku filmów, jak i cyfrowych, które wpłyną na jakość obrazu.

Możesz omówić bardzo konkretne przykłady. Na przykład, jak się to porównuje: srebrny żelatynowy wydruk 12 "x 18" z Pentax Spotmatic w / Super Takumar 50 mm f / 1.4 załadowany 35 mm Kodak TX-400 o ISO 1250 i opracowany w Diafine, 2 wanny, wywoływacz kompensujący i wydrukowany z filtrem kontrastowym 3,5 za pomocą powiększacza kondensatora w porównaniu z drukiem atramentowym 12 "x 18" z pliku pobranego aparatem Canon 5D z aparatem EOS L 24-70 f / 2.8 fotografowanym w jakości ISO 1600 i przetworzonym w programie Adobe Camera Raw z {specyficznymi ustawieniami przetwarzania} i drukowany za pomocą drukarki Epson {określony model, określone atramenty, określony papier, oprogramowanie drukarki itp.}.

Moim zdaniem końcowa jakość obrazu będzie miała o wiele więcej wspólnego z doświadczeniem i umiejętnościami fotografa w zakresie wybranych narzędzi, materiałów i procesów. Kiedy dostałem swoją pierwszą 8-megapikselową lustrzankę APS-C, nie mogłem dorównać jakości obrazu, do którego przywykłem z filmu BW 35 mm, który rozwijałem w mojej ciemni. Kilka lat nieprzetworzonej obróbki i druku cyfrowego później nie było wątpliwości, że przekroczyłem poziom jakości, do którego byłem przyzwyczajony do uzyskiwania filmu 35 mm tym samym aparatem 8mp. Teraz, gdy patrzę na duże odbitki z mojego Hasselblada 500c / m wiszące obok dużych odbitek z mojego 5DII, myślę, że dla większości widać, że przewyższam jakość techniczną, jaką uzyskiwałem z filmu średnioformatowego. Jednak są oczywiście ludzie, którzy nie osiągają tego poziomu jakości dzięki tej samej lustrzance cyfrowej i oprogramowaniu do przetwarzania.

Film skanowany i oglądany przez „filtr” mediów cyfrowych (czyli film pikselizowany i oglądany na monitorze) zawsze będzie w gorszej sytuacji niż plik cyfrowy pierwszej generacji. Prawdziwym porównaniem byłby slajd oglądany w optymalnych warunkach obok odpowiednio zorientowanego graficznie monitora (high end). Do pracy z kolorami zobaczysz dodatkową gamę filmów, głębsze kolory i doskonałą ostrość (wszystkie rzeczy są równe, aparat, obiektyw, technika). Mówiąc o ekwiwalentach, musimy wymyślić ekwiwalenty „informacyjne” dla filmu i techniki cyfrowej, uznając, że w przypadku różnych filmów, sprzętu do skanowania, technik itp. Wyniki mogą się znacznie różnić.

Moje doświadczenie? Pracując z filmami, które dobrze skanują (Fuji NPH, Kodak Portra, chromogenne filmy BW) na wysokiej klasy skanerze biurkowym (Minolta Multi Pro - 4800 PPI), film może łatwo przewyższyć cyfrowy na następujące sposoby: gładkość tonów, ostrość (NIE ostrość , który jest cyfrowy z zastosowanym maskowaniem nieostrym, co po prostu zwiększa kontrast sąsiednich krawędzi pikseli) i wierność kolorów w przypadku niektórych obiektów, takich jak obiekty skóry i krajobrazu (niekoniecznie dokładność we wszystkich kolorach!).

Nie jest łatwo porównać ocenę ISO z rozdzielczością czujnika, ponieważ nie są one powiązane. Bardziej związany jest stosunek szumów do ziarnistości filmu, ale nie jest to takie proste.

Ziarno filmu zachowuje się inaczej niż szum czujnika. Tam, gdzie szum czujnika powoduje utratę szczegółów, hałas ogranicza zdolność do postrzegania szczegółów. Film ma ziarna o różnych rozmiarach, a czasem więcej szczegółów można znaleźć w mniejszych ziarnach jaśniejszych obszarów (na przykład w filmie negatywowym) niż w większych ziarnach ciemniejszych obszarów.

Jest więcej problemów z porównywaniem rozdzielczości filmu do rozdzielczości czujnika cyfrowego.

Jednym z problemów jest to, że ziarno, które widzisz, w rzeczywistości nie jest elementem tworzącym obraz, ale formą szumu. Rzeczywiste elementy są znacznie mniejsze.

Ma to również znaczenie, jeśli spojrzysz na film czarno-biały lub kolorowy; obraz w folii czarno-białej składa się z cząstek srebra, podczas gdy większość procesów kolorystycznych wykorzystuje barwniki sprzężone z cząstkami srebra, a następnie usuwa rzeczywiste cząstki; skutkuje to „chmurami” koloru, które są mniej więcej wyśrodkowane na pozycji (teraz usuniętej) cząstki, ale są znacznie większe.

Dobrym źródłem charakteru ziarna i rozdzielczości filmu jest:

http://vitaleartconservation.com/PDF/film_grain_resolution_and_perception_v24.pdf

Całkiem technicznie i nie będę udawał, że wszystko rozumiem, ale jeśli chcesz wiedzieć na ten temat, z pewnością ci to pomoże.

Wiele zależy od zastosowanego dewelopera. 35 mm Adox CMS 20II dev. w Adotech IV daje rozdzielczość około 500 MPix! http://www.adox.de/Photo/adox-films-2/cms-20-ii-adotech-ii/

Za pomocą 510-Pyro mogę wysadzić 35 mm Kentmere 100 @ ISO 50 w odległości kilku stóp z wysoką ostrością i prawie zerowym ziarnem.

Jaka wartość megapikselowa jest równoważna z jakim filmem ISO?

To zależy od tego, jaki konkretny film rozważasz. Jednak wartości mieszczą się w zakresie od 6mp i więcej . Do powszechnie stosowanych , miniaturowych formatach cyfrowych został przekroczony film.

Według Wikipedii: Circle of Confusion ,

Wspólnym kryterium „akceptowalnej ostrości” na ostatecznym obrazie (np. Wydruku, ekranie projekcyjnym lub wyświetlaczu elektronicznym) jest to, że plamka jest nierozróżnialna od punktu.

Typowym rozmiarem wybranym dla CoC jest ramka po przekątnej / 1500. Aby uwzględnić limit Nyquista , podwój i dodaj trochę, więc mamy coś wokół 3605. Następnie, aby uzyskać wymiary x, y w pikselach równoważnego obrazu, rozwiąż dla n: (3n) ² + (2n) ² = 3605 ² . Powoduje to, że n = 1000, więc obraz o rozdzielczości 3000x2000 ( 6mp ) jest wystarczający do uchwycenia szczegółów na obrazie, gdy weźmie się pod uwagę CoC = d / 1500.

Zgodnie z dyskusją na forum Fuji Astia 100F ma około 140 l / mm ( 17mp ), a Fuji Velvia 50 ma około 160 l / mm ( 22mp ).

Rozważając film taki jak Kodak Panatomic-X, o wartości około 200 l / mm, jak opisuje Olin Lathrop , potrzebujesz około 35mp .

Ruediger Hartung wspomina o filmie o wydajności 800 l / mm, który wymagałby około 553mp .