Co to jest blokowanie lustra i jaka jest jego podstawowa funkcja?

Moja lustrzanka jest wyposażona w funkcję blokady lustra. Co to robi i kiedy miałbym zastosować taką funkcję?

Blokowanie lustra służy do redukcji drgań przy dłuższych czasach ekspozycji.

Po złożeniu lustra aparat trzęsie się nieco. W przypadku krótkich czasów ekspozycji nie ma to znaczenia, ale przez kilka sekund spowoduje rozmycie ruchu.

Po uprzednim zablokowaniu lustra aparat będzie nadal naświetlany.

Blokowanie lustra może działać na kilka różnych sposobów, w zależności od aparatu:

• Blokowanie lustra z samowyzwalaczem - po naciśnięciu spustu migawki lustro natychmiast zamyka się. Zdjęcie zostanie zrobione po upływie czasu timera (zwykle około 2–10 sekund, często konfigurowalnego w aparacie).
• Blokowanie lustra bez samowyzwalacza - po naciśnięciu spustu migawki lustro zaczyna się trzepotać, ale obraz nie jest widoczny, dopóki ponownie nie naciśniesz spustu migawki.

Zastosowanie blokady lustra służy do oddzielenia zdarzenia otwarcia lustra - które może powodować pewne wibracje w aparacie - od ekspozycji. Wibracje te mogą powodować rozmycie ruchu. Efekt zależy w bardzo dużym stopniu od czasu otwarcia migawki, ale zwykle osiąga maksimum przy czasach otwarcia migawki dłuższych niż 1/15 sekundy, ale krótszych niż kilka sekund. Gdy czas otwarcia migawki przekracza kilka sekund, krótki czas wibracji klapy lustra jest tak krótki w stosunku do pełnego czasu ekspozycji, że efekt staje się nieistotny.

Oczywiście, gdy korzystasz z blokady lustra bez samowyzwalacza, powinieneś użyć jakiegoś zdalnego wyzwalania, aby nie trzeba było dotykać aparatu, aby nacisnąć spust migawki.

Na stronie Boba Atkinsa znajduje się artykuł wyjaśniający go bardziej szczegółowo, wraz ze schematami i wszystkim.

Po pierwsze, prawdopodobnie masz przed strzelaniem do lustra, a nie prawdziwą blokadę lustra. Tylko nieliczne aparaty kiedykolwiek miały prawdziwą blokadę lustra i nie znam niczego, co by to robiło.

Przy prawdziwym zablokowaniu lustra zamykasz lustro i pozostaje ono w górze, dopóki go nie odblokujesz. To może być stosowane w tych samych przypadkach jak lustro sprzed pożaru w celu zmniejszenia drgań aparatu. Jest to również przydatne w kilku innych przypadkach. Na przykład Nikon stworzył kiedyś obiektyw 6 mm, który wymagał prawdziwego zablokowania lustra - tył obiektywu utknął tak daleko w aparacie, że lustro nie mogło się nim uchylić. Aby z niego skorzystać, trzeba było zamknąć lustro, a następnie zamontować obiektyw. Pozostawiłeś zamknięte lustro przez cały czas montowania obiektywu. Oznaczało to, że nie można w ogóle używać wizjera z obiektywem. Na szczęście w przypadku obiektywu 6 mm tak naprawdę go nie potrzebujesz - jego pole widzenia wynosiło około 220 stopni, więc wszystkow ogólnym kierunku, w którym to wskazałeś (i więcej poza tym) był na zdjęciu. W rzeczywistości soczewka jest owinięta wokół całego przodu aparatu, więc zwykle trzymasz ją prawie za koniuszki palców na długości ramion (i celujesz nieco w górę, aby trzymać stopy z dala od obrazu). Alternatywą było zamontowanie go na końcu patyka, aby trzymać go z dala od ciała.

Jeśli chodzi o preferencje lusterek, warto zauważyć, że jego głównym zastosowaniem jest tak naprawdę ekspozycje w ogólnym sąsiedztwie od jednej dziesiątej sekundy do około sekundy lub dwóch. W przypadku dłuższych ekspozycji, takich jak 30 sekund, nie ma to istotnej różnicy, ponieważ wibracje dość szybko się tłumią, więc większość czasu ekspozycji jest względnie wolna od wibracji.

Blokowanie lustra spowoduje odsunięcie lustra, zatrzymanie (często około 2 sekund), a następnie naciśnięcie spustu migawki. Zmniejszy to drgania w aparacie jako funkcję uderzenia lustra i może znacznie pomóc w wyostrzeniu bardzo długich obiektywów, makrofotografii i długich ekspozycji, w których drgania z uderzenia mogą stać się widoczne.

Blokowanie lustra jest najbardziej przydatne, gdy używa się bardzo długiego teleobiektywu lub podczas wykonywania makr przy dużym powiększeniu. Ponieważ pole widzenia w tych przypadkach jest ograniczone do bardzo małego kąta, są to dwie sytuacje, które najprawdopodobniej powodują wibracje powodowane przez lustro widoczne w ekspozycji. Jak wspomnieli inni, aparat powinien być zamontowany na statywie i należy użyć zwolnienia kabla, bezprzewodowego pilota lub samowyzwalacza, aby zapobiec drganiom spowodowanym naciśnięciem spustu migawki.

Jedną z aplikacji, której używam, jest robienie zdjęć nocnego nieba. Nawet przy czasach otwarcia migawki wynoszących od 1/125 do 1/250 sek. Dla księżyca uzyskuję ostrzejsze wyniki, blokując lustro przy efektywnej ogniskowej 640 mm. Super teleobiektywy Canon zawierają tryb stabilizacji obrazu, który jest przeznaczony do użycia podczas montażu na statywie, co kompensuje wibracje lustra.

Ogólnie rzecz biorąc, gdy czasy ekspozycji przekraczają 1-2 sekundy, uderzenie lustrem staje się znacznie mniejszym problemem, ponieważ czas trwania wibracji jest znacznie niższym procentem całkowitego czasu ekspozycji. Zwróć uwagę, że na trwałość wibracji będzie miała wpływ wytrzymałość uchwytu kamery. Solidny statyw zabije wibracje znacznie szybciej niż mniej wytrzymały statyw.

Ale blokowanie lustra może być również przydatne w przypadku ekspozycji dłuższych niż jedna sekunda, jeśli istnieją jasne źródła światła w dość ciemnej ramce. Gwiazdy na nocnym niebie, latarnie uliczne nad ciemną ulicą itp. Mogą pozostawić zawiłe smugi światła z powodu jednej sekundy wibracji lustra, nawet przy 30 sekundowej lub dłuższej ekspozycji.