Co to jest obiektyw portretowy?

Słyszę ten termin używany dość często. Czy odnosi się do określonej ogniskowej? Czy bardzo niska liczba F? Co musi mieć obiektyw, aby można go było uznać za „obiektyw portretowy”?

Ogólnie rzecz biorąc, portret jest umiarkowanym teleobiektywem (dla filmu 35 mm, może coś w zakresie od 85 mm do 135 mm) z umiarkowanie szeroką przysłoną (znowu dla filmu 35 mm, f2 lub więcej).

Co do teleobiektywu, dłuższy obiektyw pozwala fotografowi wypełnić kadr twarzą / ramionami fotografowanej osoby bez widocznego zniekształcenia cech, jakie można uzyskać, będąc blisko fotografowanego obiektu za pomocą obiektywu szerokokątnego. Teleobiektyw i szeroki otwór również pomagają zmniejszyć głębię ostrości.

Uwaga - do robienia portretów nie jest niczym niezwykłym używanie obiektywów 180 mm i 200 mm (film 35 mm), co nieco spłaszcza cechy, co może być przyjemnym efektem.

Obiektywy, które widzę najczęściej używane są do „portretów” (a przez to mam na myśli te tradycyjne bez zwariowanych, dramatycznych efektów szerokokątnych): 85 mm, 100 mm i zoom 70–200 mm. Szybkie soczewki często działają lepiej, ale jest to obosieczne ostrze: musisz się skupić, jeśli się otworzysz, więc uważaj na to. Dodatkowo, jeśli jesteś przyzwyczajony do średnio szerokiego lub nieco teleobiektywu, takiego jak 24-105 mm lub coś takiego, musisz przyzwyczaić się do ilości miejsca potrzebnego do fotografowania teleobiektywem.

Termin „obiektyw portretowy” nie definiuje wyraźnie określonego rodzaju obiektywu. Oznacza to, że obiektywy na ogół nie są wymienione jako „soczewki portretowe”. Przeciwnie, obiektywy portretowe to podgrupa obiektywów, które wszystkie mają i wytwarzają pożądane cechy, gdy są używane do fotografowania portretów.

Jak wspomnieli inni, większość obiektywów należących do kategorii „portret” ma szerokie przysłony i znajduje się w średnim zakresie ogniskowej (24–105 mm) (choć nierzadko zdarza się używać teleobiektywów z większej odległości i powiększania). Poza tym, to, co może wytworzyć obiektyw, jest naprawdę na łasce własnej kreatywności fotografa.

Wszystko zależy od tego, co próbujesz osiągnąć na portrecie. Najlepsze obiektywy (stała ogniskowa) o niskiej liczbie F (szerszy otwór) są fantastyczne do ujęć głowy i ujęć środkowych (nazywam je popiersiami ... pośrodku klatki piersiowej i do góry). Teleobiekty świetnie nadają się do robienia zdjęć całego ciała (z dala od obiektu, powiększanie).

Istnieje szeroka gama niedrogich obiektywów do fotografii portretowej, przy czym najbardziej popularnym i niedrogim jest „Nifty 50”, o którym wspominali niektórzy i który jest tutaj ulubionym. Jest to obiektyw o wartości 120 USD, czyli 50 mm f1,8, co pozwoli uzyskać fantastyczną głębię ostrości podczas zbliżeń i popiersi. Jeśli szukasz do portretowania, na początek jest to fenomenalny obiektyw.

Prawie każdy obiektyw może być używany jako obiektyw portretowy, ale atrybuty, których zwykle szukasz, obejmują:

• [ed] Ogniskowa od normalnej do prawie tele (w zależności od współczynnika przycięcia) - pomaga to ludziom wyglądać podobnie pod względem kształtu i proporcji do tego, jak je widzimy.
• Dobry efekt bokeh - pomaga to oddzielić obiekt od tła.
• Klarowność i ostrość - chociaż niektórzy fotografowie preferują miękki wygląd, zawsze miło jest mieć możliwość celowego kontrolowania tego, zamiast mieć go jako „funkcję” obiektywu.

Te atrybuty sprawiają, że obiektywy stało się popularnymi kandydatami do portretów. Tak długo, jak kontrolujesz ustawienie swojego zdjęcia i nie musisz szybko zmieniać ogniskowych, nie potrzebujesz elastyczności obiektywu zmiennoogniskowego, a ciężko jest pokonać prędkość optyczną i ostrość obiektywu stałoogniskowego (szczególnie jeśli weźmiesz pod uwagę budżet).

Moim osobistym faworytem jest Sigma 28-105mm f2.8, łatwa w użyciu, z krótką głębią ostrości do wykonywania zgrabnych portretów.

Z technicznego punktu widzenia istnieje również korzyść między długością obiektywu, zniekształceniem obiektu i przestrzenią wymaganą do pracy.

Krótki obiektyw użyty blisko obiektu może wytworzyć zniekształcony obraz z dużym nosem. Długi obiektyw zapewni bardziej płaski obraz, ale kosztem odległości od obiektu dzięki minimalnej odległości ustawiania ostrości, a więc większej przestrzeni do pracy.

Dlatego podoba mi się 28-105, ponieważ moje studio (pokój frontowy AKA) ma ograniczony rozmiar, co uniemożliwia korzystanie z obiektywów 200 mm. Stała przysłona oznacza, że ​​podczas powiększania nie ma większej głębi ostrości, co daje ładne, ostre obrazy.