Czym różni się elastyczne ISO od fotografowania cyfrowego od filmu?

Myślałem o różnicach między lustrzanką a DLSR (w trybie ręcznym). W obu przypadkach można zmienić przysłonę i czas otwarcia migawki w zależności od potrzeb. Ale z lustrzanką utkniesz w ISO filmu, który akurat masz w aparacie, podczas gdy w lustrzance cyfrowej możesz również zmieniać ISO, jak chcesz.

Być może pytanie jest naiwne, ale jak sobie z tym poradzić w praktyce?

Wyobrażam sobie, że wymaga to więcej planowania: chcesz dziś kręcić w tym konkretnym świetle i wybierasz konkretny film, a nie inny. Co zrobić, jeśli trafisz na dobre ujęcie, ale jest cień, który zmienia światło: możesz odzyskać ekspozycję, zmieniając inne parametry, ale oczywiście nie jest to pozbawione skutków ubocznych.

Jakie są skutki tej „wolności” zapewnianej przez lustrzanki cyfrowe? Czy to sprawia, że ​​jestem (kompletnie początkujący) leniwy, ponieważ nie jestem zmuszony o tym myśleć? Czy uwalnia mnie od ciężaru poprzez usunięcie niepotrzebnego ograniczenia?

W przypadku filmu na ogół nie myślisz o czułości jako zmiennej swobodnej. Często twoja ulubiona emulsja jest dostępna tylko w jednym lub dwóch ISO. Musisz więc uzyskać odpowiednią ekspozycję, dostosowując przysłonę, czas otwarcia migawki i / lub oświetlenie. Ponadto film negatywny jest ogólnie uważany za wybaczający w przypadku niedoświetlenia lub prześwietlenia .

W wersji cyfrowej masz większą swobodę wyboru innych zmiennych, ale powinieneś pamiętać prostą prawdę, że posiadanie większej ilości światła na czujniku da ci mniej szumów na zdjęciu, więc to właśnie powinieneś wziąć pod uwagę przed zwiększeniem czułości ISO. Ale to nie oznacza, że nigdy nie powinieneś używać wyższych wartości ISO - szum byłby nadal znacznie łatwiejszym problemem niż nadmierne rozmycie lub niedoświetlenie.

W rzeczywistości w przypadku filmu można zmienić czułość ISO, zamieniając film - zanotuj, w której klatce był film, przewiń do tyłu, a przy ponownym użyciu zrób tyle klatek (plus jedna lub dwie, aby mieć pewność) z założoną osłoną obiektywu. Niektóre zaawansowane korpusy (takie jak Pentax MZ-S) również oferują nakręcanie filmu do wybranej klatki. W średnim formacie wiele aparatów wykorzystuje wymienne tylne folie. Folia wielkoformatowa jest obsługiwana jako arkusze, a nie folia rolowana, więc zawsze możesz ją zmieniać między klatkami.

Czy to sprawia, że ​​jestem (kompletnie początkujący) leniwy, ponieważ nie jestem zmuszony o tym myśleć?

Przeciwnie, myślę, że posiadanie zawsze dostępnego wyboru ISO zachęca do częstszego myślenia o tym. W przypadku filmu czułość ISO jest zasadniczo stała, więc możesz zmienić tylko jedną rzecz: równowagę między migawką a przysłoną. Dzięki technologii cyfrowej musisz teraz wziąć pod uwagę cały trójkołowy ekspozycję i mieć teraz dwa stopnie swobody dla danego poziomu ekspozycji.

Zamiast tylko rozważać równowagę przysłony, musisz teraz zastanowić się, czy warto zmienić czułość ISO, aby uzyskać krótszy lub dłuższy czas otwarcia migawki, większą lub mniejszą głębię ostrości. Zamiast utknąć z pewną ilością ziarna, możesz (i powinieneś) podjąć decyzję przed każdym strzałem, ile hałasu chcesz zaakceptować.

Jak sobie z tym poradzić w praktyce? W wielu aparatach, szczególnie starszych lustrzankach, na które duży wpływ miały lustrzanki filmowe, ISO jest kontrolowane tylko za pomocą menu lub programowalnego przycisku funkcyjnego. Nawet nowe aparaty, takie jak Finepix X100

W końcu zaczniemy widzieć tryby programu na pokrętłach trybów, które dotyczą ISO. Niektóre aparaty Pentax mają już TAv (automatyczne ISO, ręczna migawka / przysłona), a większość aparatów powinna mieć możliwość wybrania ISO z ustawieniami auto-ISO, chociaż ustawienie może być zakopane w menu. Skonfigurowałem jeden z trybów zdefiniowanych przez użytkownika jako rodzaj trybu TAv i używam go, gdy jestem w umiarkowanie ciemnym miejscu i wszystko jest dość szybko - Miło jest móc ustawić np. 1/60 @ f / 4 i pozwól ISO sięgać tak wysoko, jak potrzebuje, ale spada, gdy światło jest dostępne, w przeciwieństwie do korzystania z migawki lub priorytetu przysłony, gdzie musiałbym ustawić wysoką czułość ISO na początek, aby uzyskać migawkę / apertura, której potrzebuję w ciemniejszych obszarach.

Dzięki technologii cyfrowej powinieneś pomyśleć o tym, co się stanie, jeśli zmienisz ISO. Podczas gdy możesz zmienić balans bieli w postprodukcji, ustawiasz jako ISO to sposób, w jaki czujnik rejestruje dane. Po co o tym myśleć? Ponieważ możesz mieć więcej swobody w poznawaniu twórczego aspektu związku między czasem otwarcia migawki a przysłoną, jeśli możesz zmienić ISO.

Na przykład, jeśli wiem, że nie mogę uzyskać wystarczająco długiego czasu otwarcia migawki, aby sfotografować coś innego niż szeroko otwarte, często zwiększam czułość ISO. Jeśli szukam małej głębi ostrości, często zmniejszam ISO. Różnica nie polega na tym, czy planujesz, ale na tym, kiedy planujesz strzelać. Możesz zaplanować sekwencję zdjęć w formie cyfrowej i różnicować czułość ISO zamiast planować rolkę filmu (lub zamianę filmu z powrotem).

Pamiętaj, zanim staniesz się zbyt nonszalancki w związku ze zmieniającymi się ISO, wyższe ISO wytwarzają więcej szumu cyfrowego. To, ile więcej zależy od czujnika i długości ekspozycji, ale najniższe ISO zawsze zapewni najlepszą jakość obrazu. Z perspektywy purysty.

Mogę tylko powiedzieć, że zablokowanie ISO po załadowaniu aparatu to jeden z głównych problemów z tyłu podczas kręcenia mojego słodkiego filmu Leicas w porównaniu do mojej cyfrowej bestii Canon 1Ds2. Cała reszta w Leicas jest świetna, tak naprawdę nie jest. To poważnie ogranicza elastyczność; jeśli jest tam film ze 100 ISO, mogę zapomnieć o fotografowaniu w nocy lub w pomieszczeniu. I odwrotnie, jeśli załadowany zostanie negatyw kolorowy ISO 800, wiem, że ujęcia w ciągu dnia będą zachwycające, chyba że zmienię filmy. Jednym z rozwiązań jest noszenie dwóch Leic z innym filmem ... co w pewnym sensie nie ma sensu posiadania takiego aparatu zamiast dużego Canona.