Co to jest Lead Room?

Kontynuując edukację na temat podstawowych technik kompozytorskich,

1. Co to jest „Lead Room?”
2. Dlaczego podczas robienia zdjęć należy wziąć pod uwagę Lead Room?
3. Kiedy zastosuję to do mojej fotografii?

Co to jest Lead Room?

Lead Room (zwany także inaczej wiodącym, nosowym lub wiodącym) jest podstawową techniką kompozytorską, często stosowaną w sztukach wizualnych, takich jak zdjęcia, malarstwo i oczywiście fotografia. Zasadniczo „zasadą” ołowiu jest to, że podczas kadrowania obiektu dobrze skomponowane ujęcia będą zawierać „białą przestrzeń” w kierunku, w którym obiekt jest skierowany, lub w przypadku obiektów ruchomych, przed kierunkiem, w którym obiekt przeprowadza się.

Dlaczego pokój ołowiu jest ważny?

Ołowiany pokój jest ważną techniką kompozycyjną, o której należy pamiętać, nawet jeśli zdecydujesz się złamać wytyczne i nie dać zdjęcia ołowiowego pokoju, ponieważ zmiana ołowiu może potencjalnie zmienić nastrój lub „odczucie” zdjęcia. Na przykład w tym portrecie prowadzono pokój ołowiu w kierunku ciała modelki, w wyniku czego portret wydaje się otwarty i zrelaksowany.

Ale jeśli zrobimy to samo dokładne zdjęcie i przesuniemy model na drugą stronę ramki, nagle wydaje się, że model jest ciasny w ramce.

Efekty ołowiu mogą być jeszcze bardziej wyraźne, gdy fotografowany obiekt jest w ruchu. Na poniższym obrazie samolot ma wrażenie, że porusza się po ramce od lewej do prawej, ponieważ wydaje się, że ma miejsce na ruch ...

Podczas gdy to samo zdjęcie jest przycinane, więc biała przestrzeń fotografii jest nagle za samolotem, nagle wydaje się, że czegoś brakuje. Usunięto poczucie ruchu, ponieważ wydaje się, że nigdzie nie ma samolotu!

Jak mogę zastosować ołów do mojej fotografii

Jak większość rzeczy w fotografii, nie jest to reguła „twarda i szybka” ... a dokładniej jest to reguła praktyczna. Mówiąc ogólnie, przestrzeń ołowiu można zastosować do żywych obiektów (np. Ludzi, zwierząt itp.) I obiektów w ruchu. Nieożywione obiekty, które nie są w ruchu, nie mogą tak naprawdę skorzystać na ołowiu. Ale ważne jest, aby zrozumieć wpływ na postrzeganie obrazów, które może mieć miejsce w ołowiu podczas komponowania zdjęć, aby skorzystać z (lub zanegować przewagę) tej ogólnej zasady.

UWAGI:

_{Oryginalny obraz samolotu dzięki uprzejmości Alvaretz . Wykorzystywane przez Creative Commons Uznanie autorstwa.}

Chciałbym dodać kilka drobiazgów do doskonałej odpowiedzi @ Jaya ...

1. Kiedy zaczynałem, myślałem tylko o pokoju wiodącym (chociaż zawsze nazywałem to „pokojem na nos”) jako czymś, co stało się po lewej stronie ramy lub odwrotnie. Dopiero po kręceniu przez chwilę przyszło mi do głowy, że przestrzeń na nos może również zdarzyć się w pionie lub po przekątnej przez ramę. Klasycznym przykładem jest zdjęcie ładnej dziewczyny leżącej na trawie. Nie chciałbyś przyłożyć jej nosa do górnej krawędzi ramy (chyba że masz ku temu dobry powód!) ... Daj jej trochę miejsca na nos!
2. Zasady mają być łamane! Jest wiele razy, kiedy nie przestrzegam zasady pokoju z nosem i chociaż Jay mówi to w swojej odpowiedzi, to trzeba powtarzać ... Dobrze jest zrozumieć ogólne zasady, aby lepiej zrozumieć, jaki będzie rezultat, jeśli złamiesz ale kiedy zrozumiesz zasadę (kciuka), nie daj się tym związać, a zwłaszcza nie bój się eksperymentować!

Wydaje mi się, że odpowiedź na pytanie, co to jest pokój wiodący, dodam tylko jedną rzecz. Podobnie jak zasada trzeciej części, złoty podział i inne wytyczne dotyczące składu, przestrzeń ołowiu jest po prostu kolejnym narzędziem w arsenale kompozycji. Czasami ma to zastosowanie, czasem nie ma potrzeby prowadzenia pokoju (np. Twarz osoby wypełniającej 90% kadru na portret).

Pokój ołowiany powinien być naturalnie występującym elementem kompozycji, tak jak reguła trzecia i tym podobne. Powinny powstać w wyniku poczucia potrzeby większej przestrzeni po określonej stronie kadru, a nie w wyniku myślenia „och, tak, potrzebuję„ miejsca wiodącego ”.

Kiedy komponuję zdjęcie (nawet jeśli jest ono w szybkim tempie), „czuję” swoją drogę do kompozycji, która wydaje się właściwa, a następnie klikam migawkę. Rzadko zdarza mi się w mojej głowie sprawdzać w pamięci listę „zasad” kompozycji.

Mam nadzieję, że mam sens.