Czy to prawda, że ​​„tylko fotografom zależy na hałasie”?

Ostatnio robiłem dużo badań, planując aktualizację do mojego starego D70. Jedna rzecz, która naprawdę mnie zaskoczyła, to to, że widziałem to samo ogólne zdanie powtarzane na trzech różnych stronach dyskusyjnych, od trzech różnych użytkowników, z okresów kilku lat. Wyrażenie to zawsze jest odmianą:

tylko fotografom zależy na hałasie; prawdziwi ludzie nawet tego nie zauważają

Pierwszą przygodę z fotografią miałam jako nastolatka z aparatem cyfrowym P&S 1996. Nauczyłem się nienawidzić fotografii, ponieważ każde zrobione przeze mnie zdjęcie było pełne hałasu i na pewno nie byłem wtedy fotografem. Od tamtej pory prowadzę krucjatę, aby za wszelką cenę zmniejszyć hałas. To powiedziawszy, przez lata nauczyłem się również ostrożnie w ekstrapolowaniu własnych doświadczeń życiowych na innych.

Chciałbym uzyskać odpowiedź możliwie jak najbardziej obiektywną. Jako taki chciałbym poprosić o jakąś formę wsparcia dla każdego roszczenia. Kilka przykładów w malejącej kolejności preferencji:

1. Badanie recenzowane
2. Dobrze zaprojektowana i stosowana formalna ankieta
3. Nieformalne badanie
4. Przypadkowa publiczna ankieta
5. Niepotwierdzone dowody

Jestem pewien, że hałas stanie się kiedyś problemem dla wszystkich. Pomocne może być również określenie, na jakim poziomie hałas staje się problemem dla fotografów w porównaniu z „zwykłymi widzami”.

I nie oczekiwać prace zostały wykonane na percepcję szumu budować modele percepcyjne do kompresji obrazów i porównać jakość obrazu. Nie znam jednak żadnych badań porównujących postrzeganie szumu na zdjęciach cyfrowych przez fotografa lub osobę niebędącą fotografem. Nie widziałem też żadnych na pierwszych kilku stronach wyników wyszukiwania Google Scholar.

tylko fotografom zależy na hałasie;

Fotografowie prawdopodobnie mają niższy próg hałasu z powodu takich czynników, jak podglądanie pikseli . Są również bardziej skłonni do edytowania obrazów, co może poprawić wygląd szumu, dlatego warto przede wszystkim zminimalizować szum. Mogą również różnicować rodzaje hałasu z powodu ekspozycji i treningu.

To, jak bardzo zależy na szumie, zależy od zdjęcia i rodzaju szumu. Na przykład mam niską tolerancję na szum chrominancji , ale więcej szumów Luma nie jest tak niekorzystna. Ponieważ mój obecny aparat ma dobrze kontrolowany szum chrominancji, nie mam nic przeciwko zwiększeniu czułości ISO do 12800. Pozwoliło to na uzyskanie większej liczby zdjęć przy słabym świetle niż w przypadku lustrzanki cyfrowej, która generuje mniejszy szum ogólny, przy czym większa jest barwa.

prawdziwi ludzie nawet tego nie zauważają

Nie-fotografów zrobić wypowiedzenia hałasu, ale może używać różnych słów, aby to opisać. Mogą narzekać na kolor, ostrość, plamki itp. Niektórzy mogą przypomnieć sobie dni filmu i nazwać to „ziarnem”. Inni mogą po prostu myśleć, że obraz wygląda dziwnie, ale nie potrafią wyjaśnić, dlaczego.

Jest takie powiedzenie: oczy nie widzą tego, czego umysł nie wie.  Wskaż odpowiednie szczegóły i terminologię laikowi, a on również będzie mógł go zobaczyć i opisać. To umiejętność, której można się nauczyć.

Jestem pewien, że hałas stanie się kiedyś problemem dla wszystkich.

Na podstawie moich nieformalnych badań preferencji klientów i niepotwierdzonych dowodów stwierdziłem, że niektórzy ludzie zauważają hałas.

„Hałas” nie jest terminem znanym większości nie-fotografów, ale słyszałem, jak moi klienci mówią takie słowa, jak „kropki”, „szorstkość”, „pikselizacja” itp. Ci, którzy to zauważyli, nie lubili tego i powiedzieli mi, że mają nadzieję, że ja to zrobię upewnij się, że zdjęcia, które im dam, nie będą miały takich problemów.

Istnieją inne objawy złej fotografii, takie jak nieprawidłowy balans bieli, rozmycie / ostrość itp., Które zauważają niektórzy z moich klientów i które podświadomie wpłynęły na to, czy dane zdjęcie im się podobało, czy nie. Jest prawdopodobne, że robią zdjęcia na smartfonach jako referencje, jak powiedział @ Hueco.

Nie sądzę, że przekonasz się, że ten temat został przestudiowany w takim stopniu, w jakim szukasz.

Państwo może mieć trochę szczęścia w znalezieniu badanie dotyczące postrzegania w oparciu o jakiś namacalny wiedzy lub tła - ale co dokładnie to mieszanka tło / percepcja jest ... cóż, kto wie? Moja żona jest w szkole z powodu swojego PsyD i ma dostęp do większej liczby raportów, niż mogłabym kiedykolwiek przeczytać ... jeśli którekolwiek z nas znajdzie takie zdanie, zaktualizuję tę odpowiedź.

Tymczasem - moja anegdota jest podobna do komentarzy. To, co ludzie postrzegają, opiera się na ich istniejącej świadomości. Faktem jest, że większość konsumentów nakręciła folię jednorazowego użytku w ciągu dnia - co miało swoje problemy w słabym świetle. Kiedy pojawiła się technologia cyfrowa, no cóż, pamiętam, jak kołysałem Coolpix 4100 (4MP CCD) i była to najlepsza rzecz w historii - ponieważ była to jedna z pierwszych cyfrowych kamer na rynku i zastępowała jednorazową kamerę filmową.

Teraz ludzie najczęściej strzelają telefonami. Telefony robią ładne, czyste obrazy przy dobrym oświetleniu i absolutnie hałaśliwe, okropne zdjęcia w złym stanie. Jeśli przy tym samym złym oświetleniu zdjęcie w lustrzance cyfrowej ma nie tylko mniejszy hałas niż iPhone, ale obiekt jest zawieszony (brak ruchu lub rozmycie obiektu), oznacza to, że iPhone znacznie się przewyższył. Osoba przyzwyczajona do oglądania samych zdjęć iPhone'a zobaczy Twoje jako „czystsze” (mniej szumów) i wyjątkowo ostre (bez rozmycia).

Hałas, który widzisz, jest po prostu dlatego, że twój pasek mentalny jest wyższy i trudniejszy do usunięcia.

Inne powody mogą obejmować: podglądanie pikseli, podczas gdy większość ludzi nie; Patrzysz na obrazy artystycznym okiem i większość ludzi patrzy na tematy z charakterem boolowskim (dostałeś ten temat czy nie?); niektórzy ludzie (patrzą na ciebie, mamo) wciąż strzelają palcami, nawet przy pomocy iPhone'a ... hałas jest najmniejszym problemem na ich własnych zdjęciach, a tym bardziej twoich.

Częścią tego, że szum jest problemem w fotografii cyfrowej, jest ironicznie spowodowane redukcją szumów. Trawa „rozpuszczająca się” w oddali to jedna z rzeczy, na którą mam największy wpływ: redukcja szumów ma tendencję do tworzenia obszarów o średnim kolorze zgodnie z teorią, że różne kolory mogą być spowodowane hałasem, a wzory tworzone przez te skonstruowane obszary nie skala wraz z perspektywą. To sprawia, że ​​delikatna struktura trawy odbarwionej w tle odrzuca perspektywę, która bardzo mnie rozprasza. Imponująca wysoka wydajność ISO nowszych kamer jest w dobrym stopniu dzięki ulepszonym algorytmom redukcji szumów, które wykonują całkiem dobrą robotę na faktycznie podłączonych lub regularnych powierzchniach. W przypadku chaotycznego, ale specyficznego dla skali wkładu (jak trawa) wyniki zakłócają ludzkie widzenie.

Analiza, rozpoznawanie i opisywanie problemów wymaga umiejętności, ale to nie znaczy, że na postrzeganie ludzi nie mają wpływu rzeczy, których nie potrafią wskazać.

Z tego powodu ankiety, takie jak te, które sobie wyobrażasz, grożą niedoszacowaniem znaczenia artefaktów obrazu dla typowego odbioru i uznania przez widza.

Wielu nie-fotografów doceni ostry, realistyczny obraz z widocznym wysokim stopniem szczegółowości.

Osoby niebędące fotografami nie zawsze są w stanie rozróżnić różne przyczyny braku szczegółów na zdjęciu (np. Słaba ostrość lub ograniczona głębia ostrości, drgania aparatu, zniekształcenie obiektywu, szum, nadmierne nasycenie lub ograniczona liczba pikseli) . Mogą jednak cieszyć się obrazem, który nie pokazuje tych problemów. W tym sensie nie-fotografowie dbają o hałas.

(Jako kontrapunkt do tego zgadzam się również z twierdzeniem Stana, że ziarno filmu może być przyjemne estetycznie - nawet dla tych, którzy nie rozpoznają przyczyny technicznej na ostatecznym zdjęciu. Czy szum czujnika cyfrowego jest równie przyjemny, może być inne pytanie! )

Piękno jest w oczach patrzącego.

Kiedyś popularne było kręcenie filmu Kodak Royal Pan X oznaczonego jako „ASA” 1200 (To było szybkie w ciągu dnia.) I „zupa” w Dektol (twórca papieru Kodak D-72), aby uzyskać ziarno wielkości popcornu praktycznie bez rozszerzenia.

Hałaśliwy wzór ziarna był tym, czego szukaliśmy jako wyrazu estetyki.

Próbowalibyśmy tego samego z tym, co moglibyśmy zastrzelić, i zupy, aby uzyskać ten „pilny” wygląd - - jeszcze lepiej z kolorem.

Wtedy to nie był hałas. To był efekt, do którego dążyliśmy.

Myślę, że liczy się nie to, kto patrzy na zdjęcie, ale na czym ono polega. Jeśli mówimy o fotoreportażu lub zdjęciu specjalnej chwili - czegoś trudnego do zrobienia - hałas nie będzie ważny. To nie znaczy, że nie zostanie to zauważone, każdy może zobaczyć ziarna. Tyle, że obiekt jest tak silny, że hałas - wraz z innymi parametrami kompozycji - będzie miał mniejszą wagę.

Jeśli, z drugiej strony, masz jedno z tych krajobrazów, na których wszystko jest nadal, światło jest idealne i tak dalej, ludzie zauważą - a przez to naprawdę zauważę - wszystko. Nie tylko hałas, ale także ostrość, jeśli aparat jest wypoziomowany, jeśli aparat był nieruchomy, jeśli dzień był czysty itp. Itp.

Więc chodzi bardziej o to, co chcesz pokazać ze swoim zdjęciem. Jeśli Twój obiekt jest czymś, co może się zdarzyć tylko raz lub w krótkiej chwili, to jest on ważniejszy niż idealne ustawienie. W takim przypadku wybierasz wysoką czułość ISO i robisz zdjęcia w tym rzadkim momencie. Ale jeśli chcesz mieć zdjęcie, na które ludzie będą go oglądać, wchodząc w zdjęcie i eksplorując każdy jego zakątek, powinieneś zainwestować w kompozycję i światło.

Na przykład możesz łatwo zobaczyć szum na poniższym zdjęciu, ale nie zauważysz go, jeśli go nie szukasz: