Jako osoba, która poważnie zajmowała się fotografią w cyfrowym świecie, od czasu do czasu polecam ludziom, aby nauczyli się kręcić filmy jako doświadczenie edukacyjne.
Jakie powody można nauczyć się kręcenia filmów analogowych / filmowych po tym, jak został uznanym fotografem cyfrowym?
Odpowiedzi:
Nie sądzę, aby istniało coś takiego jak „nauka kręcenia filmu”, biorąc pod uwagę, że większość automatyzacji (automatyczna ekspozycja, autofocus, z wyjątkiem auto-ISO i automatycznego balansu bieli) była dostępna również w erze filmu. Możesz po prostu wskazać i nakręcić film również (pomyśl o lomografii).
Nauczysz się właściwości różnych emulsji. Wybór filmu to nie tylko ISO, ale przede wszystkim odwzorowanie kolorów (lub odwzorowanie odcieni szarości w przypadku filmów BW), ziarnistość, kontrast, zakres dynamiczny, balans bieli. Prawdopodobnie zajmie to dziesiątki, jeśli nie setki rolek, aby móc przewidzieć, w jaki sposób scena będzie renderowana na określonej emulsji.
Nie tylko musisz zaplanować techniczne aspekty ujęcia, musisz zaplanować emocje, które chcesz przekazać (Velvia i Portra mogą renderować tę samą scenę na bardzo różne sposoby). Jeśli coś zyskasz dzięki temu, jest to prawdopodobnie bardzo osobista sprawa, ale z pewnością nie pogorszy cię również. Dobre pytanie - kiedy o tym myślę, przychodzą mi na myśl tylko względy artystyczne, nic racjonalnego ani nie do udowodnienia.
Oczywiście istnieją ogromne różnice w mediach (film vs. czujnik), ale więcej doświadczenia w strzelaniu jest zawsze lepsze. Istnieje kilka ważnych aspektów nauki filmowania. IMHO, chcę uzyskać najwyższą wydajność (więcej „dobrych” zdjęć) z mojego doświadczenia w robieniu zdjęć, więc chcę myśleć o filmie z perspektywy kosztów i możliwości. Przetwarzanie filmu kosztuje pieniądze. Nie będzie okazji do przeglądu ujęcia. Musisz upewnić się, że jest to dobre, wykonując „wstępne przygotowanie” za pomocą oka, mózgu i aparatu.
Zatem wybierz i zablokuj ISO - bez mumbo-jumbo „Auto-ISO”. W przypadku filmu, ze względu na różnice w przetwarzaniu, naprawdę masz tylko jeden wybór ISO na rolkę (standardowy ISO, a może naciśnij jeden lub dwa stopnie), a będziesz kręcił całą rolkę przy tym ISO. Fotografując cyfrowo, możesz wybrać czułość ISO na ujęcie - chodzi mi o to , żeby aparat nie zrobił tego za ciebie.
Wybierz tryb aparatu. Priorytet przysłony? Priorytet migawki? "całkowicie automatycznie"? Podręcznik? Upewnij się, że ekspozycja jest prawidłowa, za pomocą miernika lub za pomocą wbudowanego miernika aparatu. nie ma już „HI” dla czasu otwarcia migawki na wyświetlaczu, gdy jesteś w trybie priorytetu przysłony.
Zwolnij. Myśleć. Komponuj ostrożnie. Spraw, by robienie tego zdjęcia było okazją do życia (nawet jeśli jest to Wieża Eiffla).
Ostrożnie ustaw ostrość lub sprawdź, czy AF wykonał „właściwą rzecz”. Czy chcesz zmienić punkt AF? Może coś po lewej stronie obrazu powinno mieć punkt AF? W razie potrzeby wyświetl podgląd głębi ostrości - może nie być konieczne wyświetlenie podglądu głębi ostrości, jeśli masz dobre wyczucie odległości od obiektu i zachowania obiektywu.
myślę, że nawet jeśli używasz aparatu cyfrowego i udajesz, że kręcisz filmy, poprawisz technikę, próbując żyć z ograniczeniami (i kosztami) filmu.
Pracuj nad zrobieniem tyle samo zdjęć, co teraz i staraj się uzyskać lepszą wydajność. Cyfrowy lub filmowy, myślę, że to dobry cel jako fotografa.
Uczy cię uważniejszego przemyślenia swoich ujęć i przemyślenia wszystkich elementów ujęcia przed naciśnięciem przycisku.
W przeciwieństwie do technologii cyfrowej, w której każde ujęcie jest zasadniczo bezpłatne i można je przeglądać w trakcie podróży, dzięki filmowi można uzyskać film w rzucie (około 30 zdjęć, myślę, że wcześniej), należy wcześniej wybrać ISO, koszt jednego zdjęcia jest wyższy, i czekasz na wyniki, dopóki nie wyjdziesz.
Pomijając wszystkie różnice techniczne, ponieważ jest ich wiele, uważam, że jedną z największych korzyści, jakie zyskałby przede wszystkim cyfrowy fotograf, jest nauka spowolnienia i myślenia o wykonywanych ujęciach. Ważną rzeczą jest nauczenie się, jak skomponować dobry obraz. W przypadku filmu nie masz luksusu patrzeć na ujęcie, które właśnie zrobiłeś, i decydować, czy chcesz go zachować. Musisz mieć pewną zdolność przewidywania.
Świetnym ćwiczeniem poleconym mi przez przyjaciela jest zdobycie jednorazowej kamery filmowej i wyjście i napełnienie całej kamery.
EDYCJA, aby być całkowicie jasnym
Nie powinieneś uczyć się kręcić filmy.
Zamiast tego powinieneś zadać sobie pytanie przed każdym ujęciem: „Czy komuś zależy na tym zdjęciu?”
Odpowiedź brzmi: w większości nie. Nikt nie dba o twoje zdjęcia, tak jak nikt nie dba o moje. Musisz sprawić, by się nimi przejmowali, i sprawiaj, że będą dbać, robiąc zdjęcia, które będą rezonować z widzem. Niektórzy widzowie nadal nie przejmują się tym, co robisz, podczas gdy inni mogą znaleźć świetny urok. Częścią tajemnicy tworzenia sztuki jest osiągnięcie tego wyczynu. Technologia pozwala ci to zrobić, technologia informuje o decyzjach podjętych podczas tego, ale ostatecznie rezonans pochodzi z twojej własnej wizji świata i twojej zdolności do urzeczywistnienia twojej wizji.
Wszystkie argumenty innych plakatów sprowadzają się w zasadzie do „Zwolnij, cyfrowy pozwala szybko przejść bez zastanowienia się nad konsekwencjami twoich działań”. I do pewnego stopnia to prawda. Zastanów się jednak nad wadami filmu:
Myślę, że najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić, aby osiągnąć te same wyniki, o których wszyscy mówili (myślenie o kompozycji, zamykanie się na przysłonie / migawce / iso itp.), To uzyskanie obiektywu podstawowego i odrobina dyscypliny i myślenie o strzał, który chcesz wykonać. Zaangażowanie się we wszystkie techniczne trudności związane z filmem jest po prostu droższym sposobem na zrobienie tego samego.
Meta : Mam już dwie opinie negatywne dotyczące tej odpowiedzi, ale myślę, że stanie się to jedno z najczęściej zadawanych i dyskutowanych pytań na tej stronie. Myślę też, że będzie graniczył z religijnymi. Nie pozwólcie mi mielenia słów, ponieważ wolę teraz stracić punkty powtórzeń na odpowiedź na pytanie (lub przynajmniej na serię odpowiedzi, na które należy wskazać), aby powtarzające się pytania mogły po prostu przejść tutaj.
Poprzednia odpowiedź (2 opinie): Dla mnie pytanie brzmi, czy robisz to jako hobby, czy zawodowo. Jako osoba, która zrobiła profesjonalną fotografię, wady filmu są po prostu zbyt świetne, aby go kręcić w porównaniu z cyfrowym. Zastanów się, że w przypadku technologii cyfrowej, kiedy robię zdjęcie panny młodej, pana młodego, siedmiu druhen, siedmiu drużbów i dwuletniego dzierżawcy pierścienia, spamowanie tego zdjęcia jest niezwykle ważne. Ktoś zawsze odwraca wzrok w najgorszym momencie, więc uzyskanie od trzech do pięciu serii oznacza, że nie muszę się o to martwić. Mogę też szympansować tymi strzałami i upewnić się, że dostałem coś rozsądnego.
Rozerwanie jest konieczne tylko dla pierwszego pocałunku, przekazania itp. Te rzeczy nie przychodzą dwa razy, a próba snajpera jeden strzał jeden zabójca tego typu oznacza, że mam nadzieję, że mój drugi dostanie zastrzyk. Oczywiście czas odgrywa ważną rolę i jest duży, ale milisekundy między wyrazem twarzy mogą opowiadać różne historie.
Teraz, jeśli robisz to, aby uczyć się, jako hobby, to inna historia. Uczenie się filmu jest jak wykonywanie każdego innego ćwiczenia, które zabierze Cię ze strefy komfortu, zmuszając cię do zrozumienia, co robisz (a może nawet zapisujesz dziennik wykonanych zdjęć, aby po przywróceniu Będę wiedział, co zrobiłeś).
Rozważać:
Dzięki technologii cyfrowej nadal musisz:
Osobiście uważam, że jeśli zamierzasz chwycić lustrzankę 35 mm, lepiej skorzystasz z technologii cyfrowej. Jeśli jednak chcesz się dobrze bawić przy filmie, wybierz coś w rodzaju dużego formatu 4x5 lub średniego formatu TLR Rolleiflex 6x6. IE wypróbuje coś zupełnie innego.
Oba dają zupełnie inne wrażenia z fotografowania. Aha, a jakość, którą można uzyskać z chromu 4x5, jest niesamowita! Duży format nauczy Cię także spowalniać i nie spiesz się.
Hej, może się okazać, że uważasz, że to dobra zabawa.
Nauka (manualna) film przede wszystkim wyostrza twoje poczucie ustawień (ISO, przysłona, ekspozycja itp.), Ponieważ sprawia, że robisz dużo prognoz. Dzieje się tak zwłaszcza dlatego, że marnujesz pieniądze , robiąc mnóstwo zdjęć tego samego i wybierając najlepsze, powszechny zwyczaj fotografów cyfrowych (niekoniecznie zły we wszystkich sytuacjach).
Nie chodzi też o naukę, ale starsze kamery filmowe są zbudowane jak czołgi! Szczególnie przydatne, jeśli dużo podróżujesz w trudnych warunkach (lub jeśli regularnie upuszczasz większość aparatów, takich jak ja: D)
Powiedziałbym, że jednym z najważniejszych powodów, dla których warto nauczyć się fotografii od pierwszego kręcenia filmu, jest to, że dowiadujesz się, że ISO (ASA dla techniki cyfrowej) nie jest kulą do właściwej ekspozycji. Niezbędna jest nauka pracy w zakresie parametrów ASA rolki filmu. ( I jak manipulować ekspozycją i rozwojem, aby osiągnąć najlepsze wyniki w sytuacjach, w których jedyny ASA, który masz, nie jest najlepszy w danej sytuacji )
Moim zdaniem ASA nie powinno być stosowane jako parametr „ekspozycji”, powinno to być ( tak jak w filmie ) ustawienie informujące światłomierz aparatu, jak mierzyć ilość światła w scenie, a NIE jako inne ustawienie obok czas otwarcia migawki i wartość przysłony w celu dostosowania ekspozycji.
Wydaje mi się, że koncepcja „trójkąta ekspozycji” w erze cyfrowej błędnie uczy, że ISO to ustawienie kontrolujące ekspozycję, a nie ustawienie regulujące czułość czujnika ( ekspozycja efektu ). Wiem, że wielu z was nie zgadza się z moimi poglądami na temat „trójkąta narażenia”, ale nie zamierzam o tym dyskutować, po prostu chcę, aby każdy zainteresowany pytaniem PO zrozumiał, że nie wszyscy uważają, że stosowanie ISO jako ustawienia ekspozycji jest właściwą techniką.
Uważam też, że nauka o filmie zmusza cię do dokładniejszego zastanowienia się nad ustawieniami i kompozycjami ze względu na ograniczenia związane z kosztami filmu i rozwoju. Musisz robić notatki (fizyczne lub psychiczne) i porównywać je z negatywami i wydrukami ( bez natychmiastowej odpowiedzi ) Wiele można się nauczyć z natychmiastowej informacji zwrotnej, ale może również wywoływać lenistwo i brak myślenia o zrobieniu tego z minimalną liczbą klatek lub rolek filmu, które w innym przypadku są potrzebne.