Rozglądam się za tym, żeby kamera się dobrze bawić (tzn. Nie będę jej używać profesjonalnie)
Jaka jest różnica, jako amator, między używaniem średniego formatu i aparatu 35 mm (i otrzymywanych zdjęć)?
(Oprócz oczywistej różnicy wielkości)
Rozglądam się za tym, żeby kamera się dobrze bawić (tzn. Nie będę jej używać profesjonalnie)
Jaka jest różnica, jako amator, między używaniem średniego formatu i aparatu 35 mm (i otrzymywanych zdjęć)?
(Oprócz oczywistej różnicy wielkości)
Odpowiedzi:
W rzeczywistości istnieje spora różnica.
Rozmiar negatywu
Średni format jest dość obejmującym terminem. Gdy mówi się o 35 mm (film 135), najczęściej jest to aparat, który wykonuje kadr o wymiarach 36 mm x 24 mm. Istnieją specjalne aparaty, które używają formatu 135 do robienia zdjęć w innych rozmiarach, ale większość 135 aparatów fotografuje tę dość standardową ramkę.
Natomiast format średni może być typu 6x4,5, 6x6 lub 6x7. Wszyscy nagrywają film 120, ale wytwarzają obrazy o wymiarach odpowiednio 56 x 41,5 mm, 56 x 56 mm i 56 x 67 mm.
Powiedziałbym, że są to najczęściej, chociaż film był używany w aparatach, które strzelają do 6x24!
Dlaczego rozmiar ma znaczenie: długość boku 35 mm wynosi 36 mm. Długi bok 8x10 ma 254 mm. Aby się do tego dostać, trzeba podwoić rozmiar ujemny 3 osobno (36 -> 72 -> 144 -> 288). W przeciwieństwie do procesu wysadzania obrazu cyfrowego, w którym interpolacja dodaje więcej pikseli, wysadzenie negatywu oznacza po prostu rozłożenie grans na większy obszar. W pewnym momencie obraz po prostu się rozpada. (Natomiast format średni musi skakać tylko trochę więcej niż dwa razy [56 -> 112 -> 224].)
Możesz nie myśleć, że jedno podwojenie wielkości zrobi różnicę, ale pamiętaj, że każde podwojenie pogarsza jakość. Im większy format, tym mniej podwajania należy wykonać, aby wykonać duży wydruk.
Rozmiar kamery i rozdzielczość
Ponieważ 135 trzeba tak bardzo wysadzić w powietrze, projektanci aparatów i obiektywów zostali zmuszeni do poszukiwania obiektywów o niewiarygodnej mocy rozdzielczej. Naprawdę wydobywają jak najwięcej szczegółów ze świata i na film, jak to możliwe. Istnieją jednak ograniczenia dotyczące ilości szczegółów, które można rozwiązać na małej przestrzeni ramki 135.
Aparat średnioformatowy, który ma większy negatyw, jest oczywiście większy. Aparaty dalmierzowe typu 120 mają większy rozmiar ze względu na brak lustra, typy lustrzanek mogą być dość duże w porównaniu do 135 kamer.
Ponieważ jednak negatyw nie musi być wysadzany w tyle, obiektywy nie są opodatkowane aż tak bardzo, aby rozwiązać absolutnie wszystko. Nie zrozum mnie źle, obiektywy średniego formatu są doskonałe. Ale projekty optyczne mogą być nieco prostsze. (Weź to do końca i spójrz na konstrukcję optyczną obiektywu przeznaczonego do aparatu wielkoformatowego 8x10)
Jaka jest różnica, jako amator, między używaniem średniego formatu i aparatu 35 mm (i otrzymywanych zdjęć)?
Jako amator nabycie sprzętu może być dość kosztowne. Niektóre przedmioty średniego formatu, z powodu braku rynku, spadają bardzo daleko w cenie. Szczególnie Pentax 645 jest bardzo tani w zakupie.
Dla mnie, ponieważ większy negatyw jest mniej wysadzany, niektóre kombinacje filmów i twórców otwierają się przed tobą. Na przykład, nie sądzę, aby ktokolwiek przy zdrowych zmysłach użyłby Delta3200 z Rodinalem - ale zastrzelony przy niższym ISO (około 800) w 120 - struktura ziarna jest dla mnie bardzo przyjemna.
Rozwijanie tego jest łatwiejsze. Nie można pęknąć, a szpula nie wymaga nożyczek do odcięcia filmu. Po prostu zrelaksuj się, usuń papier podkładowy i załaduj.
Otrzymasz mniej ramek na rolkę, co ma zarówno zalety, jak i wady. Niektóre aparaty średnioformatowe mają możliwość zamiany filmów w trakcie filmu - co stanowi wyraźny plus ponad 135, IMO.
Ale być może największą różnicą, jaką zobaczysz, jest jakość obrazu powiększonych odbitek. Jest różnica na poziomach 8x10, ale średni format, bez użycia rąk, bije 135 powyżej. Jeśli nie drukujesz większych niż 4x6 lub 5x7 - nie zauważysz różnicy.
To me, because the larger negative is blown up less, some film and developer combos open up to you. For example, I don't think anyone in their right mind would use Delta3200 with Rodinal - but shot at a lower ISO (around 800) in 120 - the grain structure, to me, becomes very pleasing.to coś, czego tak naprawdę nie rozumiem. Masz na myśli to, że Delta3200 wygląda źle jak film 135, ale że wersja 120 jest dobra, gdy jest używana jak film ISO800?
Myślałem, że mógłbym rozważyć ten temat.
Jako amator, ty i ja możemy wybierać tańszą opcję. Bez wątpienia można uzyskać (początkowo) 35 mm tańszy niż średni format. Mój pierwszy aparat filmowy (Canonet QL19) kosztował 25 USD i wciąż go używam! To mój ulubiony aparat.
Zauważyłem jednak, że wywoływanie może być drogie, szczególnie gdy trzeba wysłać swój film za granicę, aby uzyskać czyste skany.
Z tego powodu postanowiłem sam zacząć rozwijać film (na razie czarno-biały). Aby to zrobić, zdałem sobie sprawę, że potrzebuję porządnego skanera. Dostałem V500 i szybko zdałem sobie sprawę, że jego skanowanie 35 mm jest mniej niż idealne. Po nakręceniu i zeskanowaniu 120 filmów zdałem sobie sprawę, że będzie to najtańsza opcja; 120 skanów było lepsze niż akceptowalne po drobnych poprawkach.
Nadal fotografuję dużo 35 mm, ale moja bardziej „poważna” praca jest zawsze na średnim formacie. Robię też dużo zdjęć nocnych; Naprawdę polubiłem szeroki i jasny wizjer mojego aparatu średniego formatu. Mogę też uzyskać znacznie więcej szczegółów w średnim formacie w nocy.
Na zakończenie powiedziałbym, żeby zacząć od 35 mm i zobaczyć, dokąd zmierza; zobacz, co chcesz wyciągnąć z praktyki. Uważam, że rozwijanie go w domu i nie muszę czekać na żaden proces ani płacić żadnych dodatkowych, jest bardzo satysfakcjonujące, a ja rozwijam za mniej niż 1 $ za rzut!
Myślę, że największą różnicą będą wybory kamery. Średni format to głównie to, czego używają lustrzanki z podwójnym obiektywem (TLR). Oba formaty są obsługiwane przez dalmierze i lustrzanki jednoobiektywowe (SLR), ale za pomocą TLR najczęściej fotografujesz kwadratowy średni format (120/220), a nie 35 mm (135).
Fotografia amatorska pochodzi z 1888 roku, kiedy George Eastman sprzedał aparat z elastycznym filmem. Poprzednie aparaty powszechnie akceptowały szklane płytki. Wkrótce ludzie rozdawali i wyświetlali na papierze fotografie oparte na chemikaliach. Na początku profesjonaliści i poważni fotografowie amatorzy wybrali duże aparaty fotograficzne. Były ciężkie i niezręczne. Duże aparaty fotograficzne były koniecznością, ponieważ technika wykonywania powiększeń musiała być jeszcze udoskonalona, dlatego większość fotografii na papierze została wykonana za pomocą druku kontaktowego, co dało wydruk o takim samym rozmiarze jak obraz na oryginalnym filmie. Później, gdy maszyny powiększające stały się powszechne, możliwe były duże wydruki, ale często wyniki były poniżej normy. Środkiem zaradczym było użycie dużego aparatu z dużymi rozmiarami filmu, który mógłby tolerować powiększenie.
Do pierwszej ćwierci XIX wieku przemysł filmowy prosperował. W segmencie filmowym zastosowano perforowaną folię rolkową o szerokości 35 mm. Dostępność filmu 35 mm skłoniła do wprowadzenia miniaturowych kamer. Filmy z tej epoki były w porządku, ale nie było cygara, jeśli chodzi o tworzenie dużych odbitek na papierze.
Mówię wam, poważni fotografowie używali aparatów załadowanych filmem o wymiarach 8X10 lub 5x7 lub 4x5 cali. Wraz z nadejściem lat czterdziestych film rolkowy uległ poprawie i wielu poważnych fotografów dodawało do swojego arsenału narzędzi kamery filmowe w rozmiarze 120. Teraz rozpocznij postępy w projektowaniu aparatu. Cały czas postępy w produkcji filmów pozwoliły na zmniejszenie rozmiaru aparatu. Innymi słowy, ergonomia stała się siłą w projektowaniu aparatu. Nadal mam odciski na palcach z pasków mojej kamery prasowej 4X5.
W latach 50. aparatem średniego formatu był King. Zastosowaliśmy film 120 rolkowy, który daje obrazy 2 ¼ X 3 ½ lub 2 ¼ X 2 ¼ cala. Mogą one tolerować powiększenie do rozmiaru plakatu lub nawet billboardu. W latach 50-tych wprowadzono lustrzankę 35 mm, która rozwiązała problem ergonomiczny, a konstrukcja lustrzanki toleruje zamienność obiektywu. Średni format i format 35 mm to rywale. Ponownie większy jest lepszy! Wszystko zależy od tego, co myślisz. Rzeczywistość jest taka, że obie mogą wykonać świetną robotę.
Nadchodzi nowa era; kamery i kamery filmowe wkrótce będą w muzeach na wystawie w pobliżu wczesnego fotela dentystycznego z wypełnieniami z amalgamatu srebrno-rtęciowego. Mówię, że nostalgia jest szlachetna, patrzenie w przyszłość może być lepsze, jeśli chodzi o aparat do robienia zdjęć.
Średni format
Skanowanie jest łatwiejsze, ponieważ nie potrzebujesz rozdzielczości lub powiększenia, aby być zbyt wysokim.
Film kosztuje więcej.
Miniaturowy format
Tutaj masz dobrą odpowiedź, ale chciałem zwrócić uwagę na kilka drugorzędnych różnic:
Obiektywy średniego formatu są zazwyczaj wolniejsze. Trudno byłoby znaleźć obiektyw MF szybszy niż f / 2.8, podczas gdy obiektywy 35 mm mogą sięgać nawet niektórych wyjątkowych f / 0,95, przy dość powszechnych obiektywach f / 1.8. Ułatwia to fotografowanie z ręki przy słabym świetle przy 35 mm.
Powyższe wynika z faktu, że większy ujemny wymusza płytszą głębię pola. F / 2.8 dla negatywu 6x7 jest odpowiednikiem f / 1,4 w 35 mm, o ile idzie głębia ostrości. To by uczyniło hipotetyczną soczewkę f / 1.4 MF (jak dotąd nieistniejącą) koszmarem do skupienia, z irytująco cienką głębią ostrości.
Większy ujemny oznacza subtelniejsze ziarno. Rozmiar cząstek srebra pozostaje taki sam między formatami, a jeśli wartość ujemna jest większa, cząsteczki srebra wydają się mniejsze w porównaniu.