Jak mogę uczyć mojego niesłyszącego szczeniaka łask społecznych

Mamy jamnika, który ma już około roku. Dowiedzieliśmy się po około 2 lub 3 miesiącach, że był głuchy, ponieważ był podwójnym patykiem. Staraliśmy się towarzyszyć mu tak bardzo, jak to możliwe, a on naprawdę dobrze sobie radzi z większymi psami. Ma jednak wiele problemów z odebraniem wskazówek społecznych od innych psów. Chce się bawić, ale warczący szczekający pies, którego nie słyszy, nie chce.

Czy są jakieś najlepsze praktyki pomagające głuchoniememu szczeniakowi zrozumieć, kiedy inny pies po prostu nie jest zainteresowany zabawą? Ma też raczej zezowate spojrzenie, więc zastanawiam się, czy ma on problemy z czytaniem mowy ciała.

Byłbym ciekawy, skąd masz jamnika (żeby dowiedzieć się o jego wczesnej hodowli) i jak długo miałeś go u siebie w domu. Jeśli twoja doxie z powodzeniem spotyka się z większymi psami - fantastycznie. Tylko upewnij się, że nikt nie gra zbyt ostro i naraża go na obrażenia (pleców).

Nie wspominałeś o tym, jak dobrze jest wyszkolony ten pies, ale jeśli wytrenowałeś swojego jamnika, aby niezawodnie reagował na sygnały wzrokowe lub dotykowe - prawdopodobnie prawdopodobnie nauczysz go przypominać sobie z interakcji pies-pies, dość łatwo. Dzięki powtarzalności i znacznemu wzmocnieniu może nauczyć się, że oderwanie od innego psa to świetna zabawa! Wiele będzie zależeć od relacji roboczych z psem - i świadomości tego, co jest dla niego szczególnie motywujące. Jeśli chodzi o twoje pytanie dotyczące zezowania i jego ostrości widzenia, rozważ rozmowę z okulistą weterynarii. możliwe, że niespecjalista może przeprowadzić jakieś testy, ale nie jestem pewien. Jakąkolwiek zdolność wizualną ma do tego, do czego był przyzwyczajony, więc załóżmy, że prawdopodobnie dobrze sobie radzi, ponieważ wydaje się, że porusza się w interakcjach społecznych z większymi psami,

Twój jamnik prawdopodobnie dobrze sobie poradzi z wybraną, podstawową grupą psów, z którą jest zaznajomiony. Być może nigdy nie będzie psem, który można wcisnąć w hałaśliwą, bardziej zmienną grupę, którą można znaleźć w przeciętnym parku dla psów. jeśli ma jednego lub dwóch kumpli, może to po prostu pasować do rachunku.