Dlaczego koty nie lubią jeździć samochodami?

Ilekroć musimy zabrać jednego z naszych kotów do samochodu (zwykle do weterynarza, ale nie zawsze), dramat w samochodzie jest dość intensywny, z rykiem, a nawet wymiotami (rzadkie przez krótki czas). Dlaczego koty, w przeciwieństwie do psów, nie lubią jeździć samochodami? Czy istnieje sposób, aby uczynić to dla nich lepszym doświadczeniem?

Anegdotycznie muszę najpierw powiedzieć, że nie wszystkie koty nienawidzą jeździć samochodem. Znałem co najmniej jednego kota, który był całkowicie zadowolony z jazdy samochodem. Ten kot zaczął jako kotek jadący na przejażdżki do różnych miejsc, co prawdopodobnie ma bezpośredni związek z tym, co następuje w tej odpowiedzi.

Uważam, że główna różnica między kotami i psami w tym względzie polega na różnicach w sposobie zapamiętywania informacji przez oba gatunki.

Chociaż nie byłem w stanie znaleźć konkretnych badań na ten temat, moje własne doświadczenia i niektóre niewystarczająco przywoływane artykuły wskazują, że koty mają potencjał do pewnego stopnia pamięci długoterminowej, która działa w sposób zasadniczo podobny do ludzi .

Z drugiej strony psy wydają się mieć ogólnie mniejszą zdolność do zapamiętywania określonych rzeczy lub wydarzeń .

Być może najbardziej istotne jest to, że koty mają znacznie lepszą retencję, zarówno krótko-, jak i długoterminową, niż psy:

Naukowcy odkryli, że nie ma dużej różnicy między tym, jak mózg kota, człowieka lub innego zwierzęcia wykorzystuje pewne wskazówki, aby pomóc w tworzeniu krótkich i długoterminowych wspomnień. Funkcjonowanie mózgu kota porównano z mózgiem dziecka w wieku od dwóch do trzech lat, a w porównaniu z psem pamięć kota jest prawie 200 razy bardziej trwała. Bez powtarzanego i wzmocnionego treningu pamięć psa wynosi około 5 minut. Z drugiej strony koty miały średnio około 16 godzin, tylko JEŚLI aktywność przyniosła korzyść.

Źródło

Tak więc, chyba że jazda samochodem do weterynarza i oczekiwanie na zobaczenie weterynarza trwa mniej niż 5 minut, Twój pies prawdopodobnie zapomniał o serii wydarzeń:

1. Wsiąść do samochodu
2. Napęd
3. Przyjazd do weterynarza
4. Poczekaj, aż zobaczysz weterynarza
5. Daj się szturchać, szturchać, powstrzymywać i być może dźgnąć jedną lub kilkoma igłami
6. Wracaj do samochodu
7. Idź do domu

W szczególności nr 4 ogólnie zapewnia psu wiele rozrywek, takich jak nowe środowisko wypełnione nowymi zapachami lub wiele innych zwierząt.

Z drugiej strony wydaje się, że koty dobrze pamiętają ten krok 1, dostają się do klatki, najprawdopodobniej prowadzą do kroku 6, zostają szturchnięte, szturchnięte i prawdopodobnie dźgnięte jedną lub więcej igłami.

Z pewnością niektóre psy mogą tworzyć skojarzenia z przejażdżkami samochodowymi i wyjazdami do weterynarza, ale dla większości psów wycieczka do weterynarza wydaje się mniej przerażająca i nieprzyjemna niż dla kota (kot jest znacznie mniej prawdopodobne niż kot psa, który spojrzy na pokój pełen nowych zapachów i dziwnych zwierząt jako pozytyw).

Ponadto psy częściej doświadczają podróży, które nie obejmują podróży do weterynarza (np. Przejażdżka do parku dla psów, pójście do sklepu zoologicznego przyjaznego zwierzętom, piesze wędrówki, polowanie, a nawet rodzinne wakacje), oraz mniej prawdopodobne jest, że podczas jazdy ograniczą się do klatki (a wśród psów, które jeżdżą w klatce podczas jazdy samochodem, wiele z nich prawdopodobnie zostało specjalnie przeszkolonych w zakresie skrzyń ).

Jeśli chodzi o sposób, w jaki możesz poprawić wrażenia dla swojego kota:

Możesz spróbować ograniczyć negatywne skojarzenia, które Twój kot ma już z byciem w samochodzie (i prawdopodobnie umieszczeniem go w bagażniku przed jazdą samochodem). Z pewnością łatwiej jest to zrobić, gdy są młode, zanim stworzą negatywne skojarzenia (takie jak kotek, o którym wspominałem wcześniej w mojej anegdocie), ale możesz mieć szczęście, biorąc swojego kota na „przejażdżki radości”.

Zacznij od wyprowadzenia kota do samochodu i pozwól mu zbadać (pod ścisłym nadzorem! Nie chcesz, aby kot wsunął się pod siedzisko, w którym nie można go wyciągnąć) z samochodu, gdy siedzi zaparkowany, z silnikiem poza.

Rób to co kilka dni (a nawet codziennie), dopóki kot nie będzie się czuł dobrze w samochodzie.

Następnie przejdź do krótkich podróży wokół bloku.

Jeśli twój kot radzi sobie z dziwnymi zwierzętami (szczególnie psami) w miarę dobrze, możesz w końcu spróbować wycieczki do sklepu zoologicznego przyjaznego zwierzętom, ale dla większości ładnego spokojnego parku, w którym mogą chodzić na uprzęży, byłby lepszym wyborem.

Kiedy twój kot przyzwyczai się do tych przyjemnych (lub przynajmniej nie nieprzyjemnych) podróży, powinieneś (miejmy nadzieję) zmniejszyć lęk podczas podróży samochodem.

Pewnego dnia skończyłem rozmawiać o tym z moim weterynarzem (jedna z dziewcząt przeszła operację i przestała jeść, więc włożyliśmy rurkę do karmienia, aby ją karmić, aż poczuła się lepiej. Podnieśliśmy ją od weterynarza, dostaliśmy lekcję karmienia i poszła do domu, wymiotowała w drodze do domu, więc musieliśmy wrócić i upewnić się, że wszystko jest nadal na swoim miejscu).

W przekonaniu mojego weterynarza koty nie przetwarzają ruchu drzew i tak dobrze, i robią to lepiej, jeśli położysz ręcznik na nosidełku lub ułożysz rzeczy tak, aby nie mogły widzieć przez okna.

Myślę, że może to być częściowo słuszne, ale także, że koty niepokoją się z różnych powodów, a najlepszym sposobem na ułatwienie podróży dla twojego kota jest ustalenie, co powoduje niepokój u twojego kota i potraktowanie go jak najlepiej.

W przypadku tej konkretnej dziewczyny niepokoi ją fakt, że w ogóle ludzie nią opiekują oraz nieznane sytuacje. Niewiele mogliśmy zrobić, poza tym, że byliśmy tak spokojni, jak tylko mogliśmy i szybko załatwiliśmy wszystko. Zwykle, kiedy nie jest tak chora, próbujemy połączyć jej wyprawy z jednym z chłopców (dobrze się dogadują), a obecność kumpla pomaga jej zachować spokój.

Kiedyś mieliśmy kolejnego kota, który tylko chciał być głaskany. Płakał, płakał i płakał, a my wreszcie ustąpiliśmy, a ktokolwiek nie prowadził, pozwoliłby mu usiąść na kolanach, a on był cichy i spokojny.

Nasz najmłodszy chłopiec ma dużą energię i nudzi się, dlatego staramy się dać mu zabawkę, porozmawiać z nim lub w jakiś sposób odwrócić jego uwagę, a to mu pomaga.

Te przykłady mogą, ale nie muszą, działać, ale są to przykłady tego, jak spojrzeliśmy na osobowość każdego kota i opracowaliśmy plan pomocy każdemu z nich.

Wreszcie, w przypadku dłuższych podróży lub ekstremalnego stresu (kot sam się krzywdzi) możesz porozmawiać z weterynarzem o lekach uspokajających. Twój weterynarz powinien wyjaśnić ryzyko i korzyści związane z tymi lekami.

Myślę, że są tu świetne odpowiedzi, ale chciałem zasugerować jeszcze jedną rzecz. Wierzę, że dzieje się tak po prostu dlatego, że wystawiasz swojego psa na dużo więcej niż swojego kota. Wyprowadzasz swoje psy na spacery, zabierasz je na przejażdżki samochodem, aby bawić się w miejscach takich jak rzeka, przedstawiasz je ludziom w pozytywny sposób itp.

W przypadku kotów zwykle są trzymane w środku, rzadko są zabrane na zewnątrz w towarzystwie ludzi (z wyjątkiem ludzi, którzy chodzą na smyczy) i mogą uciec i ukryć się, gdy tylko napotkają sytuację lubię. W połączeniu z faktem, że koty nie mają tak silnej ochoty do bycia w grupie i możesz zobaczyć, gdzie reagują zupełnie inaczej.

Myślę, że jeśli jakikolwiek kot zostanie narażony na młode i / lub powoli dojdzie do jakiejś sytuacji, to przestaną się bać. Myślę, że jest całkowicie zrozumiałe, że denerwują się, gdy są wpychani do skrzyni, umieszczani w głośnym poruszającym się pojeździe, a następnie umieszczani w głośnym, śmierdzącym biurze weterynarza, gdzie są tylko wyciągani, aby zostać szturchanym i szturchanym.

Sugeruję, że zrobiłbyś tak jak z psem. Przyzwyczaj je do przewoźnika w domu, umieszczając w nim smakołyki. Jeśli wejdą, zamknij drzwi na kilka sekund i zwiększaj czas trwania. Podnieś go i przesuń o kilka stóp. Albo smycz swojego kota, albo jeśli jest to kot wewnętrzny / zewnętrzny, zostaw drzwi samochodu otwarte i połóż smakołyki na siedzeniu. Sprawdź, czy uda ci się zmusić go do pozostania w środku, jeśli go włączysz.

Myślę, że możesz zobaczyć, gdzie idę z tym. Uważam, że jest to głównie kwestia ekspozycji, szkolenia i oczekiwań. Mój własny kot, w początkowych latach, mieszkał w domu, który nie pozwalał kotom, więc kiedy właściciel przyszedł, wszystkie jego rzeczy zostały schowane w szafie i był zamknięty w tylnej sypialni, w wieku 11 lat, chowa się, kiedy ktoś podchodzi, chyba że widział go pół tuzina razy. Z drugiej strony. Byłem kiedyś na imprezie, która była obrzydliwie głośna, z ludźmi palącymi, pijącymi i wrzeszczącymi, a kot wyszedł ocierając się o nogi ludzi i skacząc im na kolana. Inni ludzie mają koty, które jeżdżą z nimi po całym kraju w przyczepach kempingowych.