Co powoduje, że pies rzuca się na nieznane dziecko i jak właściciel powinien zareagować?

Mam 2,5-letnią mieszankę pitbull / bokser. Jest psem ratunkowym i jest wyjątkowo agresywny w stosunku do innych psów (i prawdopodobnie będę zadawał wiele pytań na ten temat). Jednak zawsze był bardzo dobry w stosunku do ludzi, zwłaszcza kobiet i dzieci. Świetnie dogaduje się z moimi siostrzeńcami i moimi siostrami.

Jednak kilka tygodni temu zdiagnozowano u niego dżdżownicę. Nie otrzymał jeszcze swojego pierwszego zastrzyku imobójczego, ale jest trzymany stosunkowo „cicho” na polecenie weterynarza.

Wydaje się, że to uczyniło go bardziej agresywnym. Teraz - na pozór losowy - rzuca się na ludzi i motocykle, kiedy wychodzimy na spacery. Właśnie dzisiaj młoda chodniczka (około 10 lat) szła obok nas chodnikiem i rzucił się na nią. Trzymałem go na krótkiej smyczy, a kiedy próbował znów skoczyć, pchnąłem go (raczej zdecydowanie, przyznaję) w klatkę piersiową, przewracając.

Nie toleruję przemocy wobec zwierząt, ale byłem zły, że byłby tak agresywny wobec małego dziecka. Więc moje pytanie jest dwojakie:

1. Czy to nowo agresywne zachowanie wobec ludzi jest wynikiem jego braku ćwiczeń itp., Czy też staje się dla mnie bardziej opiekuńczy?
2. Jak powinienem zareagować w tej sytuacji? Czy powinienem spróbować go uspokoić zwierzakami i chwalić? Czy powinienem „przysmaki deszczowe”? A może powinienem być stanowczy i zdecydowany, aby nie robić tego ponownie?

Drugie pytanie jest dla mnie bardzo ważne, ponieważ moim naturalnym instynktem jest ochrona drugiej osoby.

Rozproszenie uwagi, poprzez jedzenie, głos lub w inny sposób, jest zwykle dobrym sposobem radzenia sobie w krótkim okresie, ale moim osobistym zdaniem może minąć trochę czasu, zanim pies uzyska połączenie, jeśli używasz rozproszenia i polegasz na różnych sprawach. (tj. ilekroć dziecko przechodzi obok).

Inną krótkoterminową techniką, która może być pomocna, jest znalezienie niekompatybilnego zachowania, tj. Takiego, który, jeśli wykonuje to zachowanie, nie może jednocześnie wykazać zachowania problemowego.

Na przykład w twoim przypadku możesz poprosić swojego psa, aby usiadł i cię obserwował. Oba zachowania są niekompatybilne z rzucaniem, tzn. Nie mogą rzucać się i siedzieć jednocześnie. Ale musisz upewnić się, że jego motywacja do siedzenia jest większa niż jego lęk przed dzieckiem. Zdobądź więc nie tylko swoje przeciętne smakołyki, ale także bardzo, bardzo pyszne super kiełbaski, stek, cokolwiek lubi najbardziej. Różni się to od zwykłego rozproszenia uwagi, ponieważ prosisz swojego psa, aby aktywnie robił różne rzeczy, a on wie, że rzucenie się na dzieci będzie oznaczało utratę nagrody, o której wie, że otrzyma ją, jeśli tylko będzie trwać dłużej.

Długoterminowym rozwiązaniem jest tak zwane odczulanie i przeciwdziałanie. Krótko mówiąc, oznacza to stopniowe przyzwyczajanie psa do czegokolwiek, co wyzwala reakcję strachu (i to jest strach 99% czasu, a nie agresję), a jednocześnie wiąże wyzwalacz z pozytywnymi wynikami.

W praktyce oznacza to, że będziesz chciał zatrudnić czyjeś dziecko, aby ci pomogło, ponieważ dzieci wydają się być wyzwalaczem. Najważniejsze, aby to ćwiczenie było bezpieczne dla dziecka, psa i ciebie, dlatego najlepiej ustawić ogrodzenie między psem a dzieckiem, aby pies nie mógł dosięgnąć dziecka, nawet jeśli przegrasz kontrola smyczy.

Znajdź odległość, przy której Twój pies nadal czuje się komfortowo z dzieckiem, tj. Na długo przed tym, zanim zacznie on rzucać się lub pokazywać inne sygnały ostrzegawcze (warczenie, uniesione piegi itp.). Kiedy znajdujesz się w wygodnej odległości, za każdym razem, gdy pies patrzy na dziecko, nagradzaj go pochwałami i jedzeniem (lub zabawką, jeśli to motywuje twojego psa). Naprawdę młotkuj w domu, że dobre rzeczy dzieją się, gdy patrzy na dziecko i nie reaguje. Najlepszym sposobem na to (jeśli twój pies jest zmotywowany jedzeniem) jest zapewnienie mu specjalnej uczty, najmilszej, jaką możesz znaleźć, którą dostaje tylko wtedy, gdy jest w pobliżu dzieci i zachowuje się. Nie używaj tego rodzaju smakołyków do niczego innego!

Gdy twój pies będzie zadowolony z dziecka z pewnej odległości i zda sobie sprawę, że z dzieckiem dzieje się coś dobrego, zbliż się o krok. Naprawdę iść powoli, ponieważ popełnienie błędu spowoduje cofnięcie dużo pracy do tego momentu.

Kiedy popełnisz błąd, a Twój pies zareaguje na dziecko, poprowadź go na bezpieczną odległość i zacznij od nowa. Nie karaj psa! Jesteś tym, który zbyt szybko pchnął go w sytuację, w której pies nie czuje się dobrze. Po prostu wróć na odległość, z którą pies jest w porządku, i zacznij od nowa.

Zrób to przez 5-10 minut, a następnie poczekaj do następnego dnia. Stopniowo buduj odporność swojego psa na dzieci i powoli kojarz je jako dobre.

Należy pamiętać, że może to być długi i powolny proces z tego prostego powodu, że kiedy jesteś na spacerze, a Twój pies jest zmuszony do sytuacji, nie jest to wygodne (dzieci mają niefortunną tendencję do chęci pogłaskania nawet najbardziej przerażające i agresywnie wyglądające psy) i rzuca się, dziecko prawdopodobnie ucieknie, co oznacza, że ​​reakcja psa właśnie się wzmocniła i musisz to cofnąć.

Dog is scared of kid, dog lunges, kid runs away => dog achieves desired outcome.

1. Może to być wiele rzeczy. Brak ćwiczeń odgrywa dużą rolę w zachowaniu twojego psa. Jeśli mają dużo niewykorzystanej energii, są bardziej skłonni do działania.

2. Dawanie mu smakołyków lub pochwał zachęci do zachowania, któremu próbujesz zapobiec. Chcesz powstrzymać się od smakołyków lub pochwał, dopóki nie zrobi tego, co chcesz, żeby zrobił.

W międzyczasie wyjaśnij mu, czego chcesz. Chcesz być w centrum jego uwagi, gdy natrafisz na dziecko lub innego psa. Możesz to zrobić, trzymając go tuż obok siebie (nigdy przed sobą), używając krótkiej smyczy. Jeśli spróbuje pociągnąć, przechyl smycz do góry. Takie postępowanie powoduje niezwykły nacisk na szyję, powodując, że podnosi wzrok i widzi, co się dzieje. Jeśli nadal nie zwróci na ciebie uwagi, możesz mocno szturchnąć go bokiem nogi, dopóki się nie podda. Czasami stwierdziłem, że z psem muszę stanąć przed nią i trzymać pysk, zmuszając ją do patrzenia na mnie.

Ważne jest również zachowanie spokoju. Łatwo się denerwować, a psy potrafią czytać nasze emocje. Jeśli jesteś spięty i zły, zacznie cię stroić.

^{Źródło: osobiste doświadczenia z moim czarnym laboratorium kierowane przez wgląd Cesara Millana}

Nie sądzę, że o tym tutaj czytałem. Nie posiadam psa, ale zawsze byłem miły i nigdy nie okazywałem mu strachu. Posiadłość, w której mieszkam, ma sporo psów, ponieważ hodują niektóre na sprzedaż.

Psy, o których mowa, to psy starsze i różnej wielkości należą do tej rezydencji. Co się stało za pierwszym razem, gdy przechodziłem obok jednego z naszych posesji bardzo mały pies przywiązany na smyczy, była noc i miałem zapaloną głowę, myśląc, że pies myślał, że jestem intruzem. Rzucił się i ugryzł mnie w kostkę. Teraz, gdy o tym myślę, pies już znał mój zapach.

Rzucił się na mnie, myśląc, że nie zrobi tego, ale tak się stało. Potem drugi raz był to bardzo stary, pełnowymiarowy pit bull, martwy śpiący leżący na podłodze w salonie mieszkańca. Dzieci bawiły się w tym pokoju, gdy szedłem do kuchni, żeby zobaczyć coś do naprawy w lodówce, byłem tam tylko przez kilka sekund, gdy przechodzę obok niego, by wyjść, budzi się z martwego snu rzuca się na mnie, blokując kostkę.

W pobliżu nie było nikogo, kto mógłby mi pomóc, miałem szczęście, że mogłem z nim porozmawiać, nie dotykając go, krzycząc, żeby odpuścił. Nadal gryzł mocniej, zaczynam panikować, bo nie wiedziałem, co robić. Na ułamek sekundy puścił, pozwalając mi rzucić się na drzwi ledwo wychodzące z pokoju, a on ciągnął mnie za sobą, ponownie trzaskając przesuwanymi drzwiami za mną. Pomyślałem, że nawet pies potrzebuje czasu.

Ten sam pit bull w przeszłości, gdy właściciel tuż obok mnie rozmawiał, rzucił się i zablokował moje ramię, przy dwóch różnych okazjach. Był w stanie ściągnąć go z mojego ramienia. To też nie było dla niego takie łatwe. On też jest dużym facetem.

Kiedy wychodziłam z pojazdu, ten pierwszy pies szczekałby jak szalony, kiedy przejeżdżałem obok. Od tamtej pory zmarł. Drugi pies został później uśpiony. Trzeci pies do dziś, zupełnie niespodziewanie, wiedząc, że tak długo przebywam w posiadłości, wciąż będzie na mnie warczał, jakby chciała krwi.

Dzisiaj sprawdzałem oponę na poboczu drogi w dzielnicy mieszkalnej, przykucnąłem, by spojrzeć na moją oponę, gdy jakaś kobieta szła bardzo blisko mnie z psem średniej wielkości. Być może poruszałem się zbyt szybko jak na psa, ale zbyt rzucał się na mnie, warcząc, jakby chciał krwi. Pani powiedziała, że ​​jest naprawdę dobra i rzadko się zdarza, żeby nigdy tego nie robiła, ale raz zrobiła to innej kobiecie. Nieznajomy.

Ten nieznajomy zmusił mnie do myślenia. Niektóre osoby, nawet dziecko, mogą wywierać taki wpływ na psy. Dziecko nie leczy ani ja nie jestem tymi psami. Coś o nas jest wyczuwane przez nich, których po prostu nie wiemy. Może byłem zły dla psów w innym życiu, nie jestem pewien, ale to mnie zakłopotało.

Czasami, gdy przechodzę obok psów w klatkach, wszystkie zaczynają wariować z agresją, tak jakbym kogoś atakował. ty

Dodam to, ponieważ nie mam pojęcia, co osobiście mogę zrobić, aby psy reagowały w ten sposób. W świecie duchów wokół nas są jasne i ciemne istoty. Jasne istoty są przewodnikami duchowymi, które pomagają niektórym ludziom nawigować przez życie.

Możliwe, że wyczuwają blisko mnie ciemną istotę. Ciemne istoty żywią się naszymi negatywnymi emocjami. Nie musisz w to wierzyć, ale wierzę w to i może być przyczyną tego zachowania. Nieświadomość rzeczy, których nie znasz, nie oznacza, że ​​nie są one prawdziwe.

To prawda, że ​​niewiedza nie powoduje, że coś nie jest prawdziwe. Ale także wiara w coś też nie czyni tego realnym. Chociaż możemy nie wiedzieć, czy to duchy, warto rozważyć inne rzeczy. Przede wszystkim ludzie, którzy twierdzą, że ich pies nigdy nie jest agresywny, kiedy na ciebie rzuca, kłamią, aby uniknąć kłopotów. Psy mogą wąchać coś, co je wywołuje, jak niektóre wody kolońskie. Nie przestraszyć cię, ale niektóre psy mogą wyczuć raka skóry. Jeśli zawsze jest skierowany w stronę kostki, warto sprawdzić. Znałem kobietę, której sznaucer szczypał jedno miejsce i na pewno, i kazała lekarzowi to sprawdzić i tak było. Psy patrzą na mowę ciała inaczej niż my. Chodzi o to, że może to być wiele rzeczy.