Jak zrezygnować z 2-latka z konieczności trzymania ręki do snu?

Czasami moja żona trzymała dłoń mojej 2-letniej córki podczas snu, aby ją uśpić. Ostatnio, kiedy budzi się w środku nocy, płacze i prosi o naszą rękę, aby mogła się uspokoić.

Tej nocy obudziła się wiele razy i doprowadza do szału. Nalegałaby, by trzymać się za ręce, nawet gdybyśmy usiedli obok łóżeczka i zapewniali, że jesteśmy dla niej.

Niedawno sprowadziliśmy nowe dziecko do domu i nie wiem, czy przyczyna tej sytuacji jest niepewna. Mama spędza dużo czasu z nowym dzieckiem z powodu karmienia piersią. Jednak nie woła o rękę mamy, próbując się uspokoić.

Co ja robię?

Dzieci wierzą w to, co mówią im ich rodzice. Dałem małym dzieciom to, o co prosili (pocieranie pleców, trzymanie ręki, muzyka, światło nocne itp. - żadne z nich tak naprawdę nie potrzebowało tego wszystkiego), jednocześnie mówiąc im, że jestem absolutnie pewien, że nie będą musieli tego szybko zasnąć . Zwróciłem uwagę, że gdy dzieci się starzeją, potrzebują coraz mniej pomocy do spania i że kiedy będą starsze - może za kilka dni, cokolwiek - nie będą potrzebować tej pomocy. Powiedziałem to z całkowitym przekonaniem i przypominałem sobie tyle, ile ich przewidywałem.

Ilekroć próbowałem powiedzieć to o szczególnym rodzaju pomocy, którą być może chciałbym przestać dawać, zawsze byłem w stanie przestać jej udzielać w ciągu kilku dni lub tygodni. Sam też mniej stresowałem się tym, ponieważ byłem zmęczony i byłem przekonany, że to tylko tymczasowa sprawa.

Czy twoje dziecko ma przedmiot komfortowy? Jeśli nie, wprowadzenie koca, ukochanej lub wypchanego zwierzęcia może pomóc uspokoić dziecko. Moje siostrzenice mają wypchane króliczki, które mieszkają w swoich łóżkach. Śpią z nimi i odwiedzają ich w ciągu dnia, kiedy potrzebują wygody. Pomaga im spać, a także zapewnia uspokojenie w ciągu dnia.

Głosowałem za pocieszającą i pełną szacunku odpowiedzią @Chrys, ale chciałem dodać pomysł do tego, co Chrys musiał zasugerować. W okresach zmian dzieci często muszą po prostu wiedzieć, że coś pozostaje bez zmian . Dla twojej córki być może rzeczą, do której musi się teraz przylgnąć w celu „identyczności”, jest to, że może trzymać rękę podczas snu.

Dzieci zmieniają rzeczy - to część umowy, a nauka radzenia sobie z tymi zmianami jest dobrą rzeczą dla dzieci. Prawdopodobnie jednak oczywiste jest, że utrzymanie tak dużej ilości jej rutyny, jak to możliwe, jak na razie, może być ogromną pomocą. Polecam na początek i pozwól jej trzymać palec na chwilę.

Kiedy jednak zdecydujesz się oddzielić ją od tego szczególnego obiektu komfortu, pokaż jej, jak może nawet trzymać własny palec, gdy cię nie ma. Będzie miał podobny (choć mniejszy) charakter do twojego. Może nawet nauczyć się chwytać za rękę w środku nocy, nie zdając sobie sprawy z tego, co robi, i dzięki temu może znów się uspokoić. Zacznij od trzymania jej palca i własnego. Następnie zdejmij palec, ale usiądź z nią i potrzyj ją po plecach lub czole, gdy odpływa, a następnie spędzić kilka nocy po prostu siedząc z nią (podczas gdy ona trzyma własny palec) i tak dalej, aż nie będziesz już musiał być w środku pokój w ogóle.

Powodzenia!

Ogólny konsensus wydaje się przebiegać w sposób coraz trudniejszy i konsekwentny, pozostawiając dziecko w spokoju na dłużej, dopóki nie nauczy się samodzielnie spać.

Nadal musisz okresowo sprawdzać, czy nie ma nic naprawdę złego - brudna pielucha, zbyt gorąca, zbyt zimna, spragniona, chora itp. Po ustaleniu, że jest to po prostu „Jestem samotna i nie mogę spać”, możesz delikatnie zachęć ją do samodzielnego snu. Jedną z popularnych technik jest kontrolowany płacz . Z naszego doświadczenia wynika, że ​​jest to ciężka praca w krótkim okresie, ale warto w dłuższej perspektywie.

Zobacz także: Zasypianie 2-latka w nocy