Czy 17-latek naprawdę może docenić humor / ironię?

Od co najmniej kilku tygodni nasza 17-miesięczna córka lubi bawić się misiami i lalkami, zwłaszcza w sytuacjach, których doświadcza. Na przykład będzie chciała umyć zęby lub zmienić pieluchę.

Uważamy, że to dobra zabawa, więc przyłączamy się do tego. Czasami bawimy się, gdy lalka rzuca wściekłość z powodu czyszczenia zębów, wraz z naszymi naśladującymi odgłosami płaczu - tak jak nasza córka rzuca furię podczas czyszczenia zębów. Muszę przyznać, że częściowo dlatego, że to robimy, to rodzaj ironicznej zemsty na naszej czasami nieudolnej córce.

To, co nas zaskoczyło, to to, że nasza córka uważa, że ​​lalka lub misia rzucające napady złości są przezabawne , zawsze się śmieje.

Trudno mi uwierzyć, że naprawdę rozumie ironię sytuacji, ponieważ wydaje się, że jest przeciętnie rozwinięta jak na swój wiek. Czy to tylko rodzaj humoru, którym można się cieszyć na wielu poziomach?

Nie, maluch nie rozumie ironii.

Masz rację co do poziomów: ironia sprawia, że ​​sprawia ci to przyjemność, ale po prostu akcja sprawia jej przyjemność. Bawisz się z nią, bawisz się lalką, robisz dużo hałasu.

Aby to zweryfikować, spróbuj następnym razem: Nie zmieniaj swojego zachowania, ale zmień temat (przyczyna „furii” lalki). Zamiast rzucać lalką i nie chcieć myć napadu złości, rozśmiesz ją i skręć, ponieważ szczoteczka do zębów ją łaskocze. Byłbym skłonny się założyć, że dostaniesz dokładnie taką samą reakcję od swojej córki. Twoja teatralność sprawia, że ​​staje się przezabawny, niezależnie od słów i znaczenia.

Nie sądzę, aby na twoje pytanie była jednoznaczna odpowiedź. Myślę, że byłoby kilka teorii, ale nikt nie jest tego pewien. Mózgi dzieci są mniej rozwinięte, a część humoru jest zdecydowanie wyuczona, jednak surowe poczucie humoru, które pojawia się genetycznie, wciąż istnieje. Może odbiera od ciebie swoją wskazówkę, zdając sobie sprawę, że robisz coś śmiesznego, ponieważ uważasz, że to jest zabawne, lub może myśli, że to zabawne samo z siebie.