Odkrywanie, jak oszukiwać, jest powszechne u dzieci w wieku przedszkolnym, ponieważ często jest to punkt, w którym rozwijają Teorię umysłu (zrozumienie, że różni ludzie mogą inaczej rozumieć to samo wydarzenie - link zawiera artykuł na temat rozwoju tego w Dzieci Aspergera, ale myślałem, że zawarte w nich bajki są jednymi z najlepszych do pokazania, jak działa teoria umysłu). Myślę, że jest mało prawdopodobne, aby twoje dziecko naprawdę kłamało, mając pełne zrozumienie tego, co robi. Może przenosi inne doświadczenie i po prostu naśladuje inne doświadczenie w sposób zagmatwany i nieodpowiedni dla ciebie, kto tak naprawdę wie. Możesz wypróbować „test” oferowany w kreskówce z linku Teoria umysłu, aby upewnić się, czy Twoje dziecko kłamie, czy też jest mylące.
Większość dzieci nie osiąga w pełni zdolności do kłamstwa aż do trzeciego roku czwartego roku życia, ale ponieważ jest to kamień milowy rozwoju, a nie znacznik wieku - to naprawdę zależy od dziecka, kiedy to się naprawdę zacznie. Ponieważ nie są jeszcze w pełni logiczne, przedszkolakowi naprawdę trudno jest zrozumieć długoterminowe konsekwencje i korzyści czegokolwiek, nie mówiąc już o tym, gdy jest to coś, co wydaje się korzystne w krótkim okresie, co utrudnia dyscyplinę za kłamstwo. Jeśli zdecydujesz, że możliwe jest, że twoje dziecko celowo cię okłamuje i nadal pojawia się lub stanowi problem, zamieściłem dla ciebie dodatkowe pomysły.
Przedszkolaki i inne małe dzieci (małe dziecko - wczesne dziecko) zwykle nie mają dużego doświadczenia w porównaniu z zaufaniem lub brakiem zaufania. Mamy nadzieję, że większość ludzi, z którymi się spotykają, jest przez większość czasu godna zaufania. Idea wiarygodności w porównaniu z brakiem zaufania jest zwykle dla nich nowością. To było coś, z czym naprawdę zmagaliśmy się z Alice (moją córką) przez jakiś czas w wieku od trzech do czterech lat - i chociaż jest ona szczera przez większość czasu, wciąż są chwile, kiedy z pewnością jest kuszona.
Z pewnością przeciętny ośmiolatek powinien być w stanie zrozumieć podstawowe pojęcia oszukiwania i wiarygodności. Jednak w wieku dwóch lat, jeśli celowo chwytają dokładnie to, co robią, prawdopodobnie nie rozumieją rzeczywistych konsekwencji swojego wyboru i naprawdę eksperymentują z nowymi umiejętnościami - co jest częścią tego, jak się o tym dowiadują. Często uważam, że najlepiej jest, gdy w „młodym wieku” pojawia się „nowy problem”, aby rozmawiać o koncepcji poprzez postacie w opowieściach, aby usunąć ją ze zbyt osobistej bliskości i dowiedzieć się, dlaczego zachowanie jest problemem przed linkowaniem bezpośrednio do własnych wyborów dziecka.
Dla dziecka, które uczy się słuchu i dobrze odnosi się do historii, dwie klasyki do obejrzenia to: „The Boy Who Cried Wolf” i „Pinnochio”. Mój własny maluch wciąż nie był w stanie wyjaśnić, dlaczego inne postacie w różnych współczesnych postaciach wcielają się w „Chłopca, który płakał wilka”, a także oryginał nie pomagał chłopcu pod koniec historii aż do wieku około pięciu lat .
Aby nauczyć się pojęcia „wiarygodności” i tego, jak łatwo stracić status bycia godnym zaufania, znalazłem sugestię, w której członkowie rodziny biorą się za „spacery zaufania” online i śmieją się z siebie, że o tym nie pomyślałem mój własny, ponieważ robiłem to prawie co roku z moimi gimnazjalistami. Wiesz, łączysz się w pary, a jeden członek ma zasłonięte oczy, a następnie handlujesz. Wykonaj ćwiczenie i bądź godny zaufania, ale zapytaj dziecko (dzieci): „jak byś się czuł, gdybym miał ...”, a następnie wypełnij niewiarygodne działanie. Państwo moglipróbując rzucić jedną niewiarygodną akcję podczas drugiej rundy z aktywnością, jeśli uważasz, że naprawdę potrzebują ciężko prowadzonego do domu punktu. Kiedy w końcu wykonaliśmy tę czynność kilka lat temu, różnica między okresem przed zaufaniem a później była ogromna. To naprawdę wysłało wiadomość do domu w odniesieniu do tego, co jej tata i ja próbowaliśmy jej już wiele razy wyrazić.
Kiedy pojęcia wiarygodności i uczciwości zostaną w pełni zrozumiane w bardziej osobisty sposób, wiele rodzin, w tym nasza, stosuje taktykę „drugiej konsekwencji”. Chodzi o to, że do każdej oryginalnej konsekwencji, która istniałaby bez kłamstwa, dodawana jest druga konsekwencja. Kiedy dzieci wiedzą, że to nadchodzi, może to być dobry środek odstraszający od kłamstwa. W dalszym ciągu dyskutujemy o tym, jak ważne jest zaufanie i przypominamy o naturalnej konsekwencji „utraty zaufania”, ilekroć trzeba zastosować tę „drugą konsekwencję”. Tak często, jak to możliwe, istnieje trzecia „konsekwencja”, która doprowadza ten punkt do domu wkrótce po sytuacji, w której zastosowano kłamstwo. Na przykład: „nie, nie możesz iść do domu swojego przyjaciela, ponieważ nie mogę ufać, że posprzątasz swój bałagan bez mojej opieki.
Wydaje mi się, że im więcej sposobów prowadzenia dyskusji i poruszenia tematu, tym szybciej i pełniej zrozumiemy znaczenie wiarygodności i sposobu jej utrzymania. Wiem, że będzie to ciągła dyskusja w każdym domu, ponieważ pokusy stają się coraz większe w miarę, jak się starzeją.
Ponieważ mieliśmy kłopoty z kłamstwem, pracowaliśmy także nad książką Iana Jamesa Corletta „ E is for Ethics ”. Jest to cudowna książka, w której jest dużo więcej tematów niż uczciwość i zaufanie (ale te dwa tematy są również traktowane jako osobne przedmioty). Każdy rozdział rozpoczyna się historią, która jest w zasadzie dziecinną zagadką na temat tego, co należy zrobić. Książka przedstawia historię, a następnie zawiera wskazówki, jak porozmawiać z dziećmi o najlepszym wyniku.
Pamiętaj tylko, że kłamstwo jest dla dzieci czymś naturalnym do wypróbowania kilka razy. Fakt, że kilka razy kłamali, nie czyni z nich złego dzieciaka - jest to tylko okazja do nauki i ćwiczenia lepszych wyborów i nawyków. To, co najbardziej pomoże Twojemu dziecku, to zachowanie spokoju, nie przejmuj się tym zbytnio, ale stosuj odpowiednie konsekwencje i konsekwentnie je stosuj.