Ograniczanie niemowlęcia w prawie każdym ruchu

W większości przypadków ograniczam swoje 10-miesięczne dziecko do robienia rzeczy, które moim zdaniem miałyby na niego negatywny wpływ. Na przykład mówię „NIE” głośniej, gdy desperacko próbuje położyć rękę na luźnych kablach w domu, kiedy próbuje trzymać buty lub gdy próbuje zaciągnąć rolety, ale potem się zatrzymuje.

Ta sama praktyka jest stosowana przez mojego małżonka. Ale czasami zachowujemy się jak dobry tata-zła-mama, dobra-mama-zła tata.

Moje pytanie brzmi, czy jest to dobra praktyka ograniczania niemowląt / małych dzieci? Uważamy, że narzucamy naszemu synowi autorytet w prawie wszystkim, co w przyszłości miałoby na niego niekorzystny wpływ. Rozwinąłby ten sam strach przed wszystkim. Bałby się również, że ktoś powie NIE na czymkolwiek, co próbuje zrobić?

Po 10 miesiącach niektóre dzieci zaczynają rozumieć słowo „nie”, ale wielu teoretyków rozwoju dziecka, wychowawców i innych „ekspertów” w dziedzinie opieki i wychowania dzieci zaleca ograniczenie jego używania. Oto jedna perspektywa nie mówienia „nie”, co sugeruje stosowanie wspólnych technik zamiast tego.

• Główną taktyką, którą należy zastosować, jest przeredagowanie. Na przykład zamiast „Bez rzucania jedzeniem” spróbuj „Jedzenie pozostanie na tacy lub w ustach”. Zamiast „Nie uderzaj”, powiedz „delikatny dotyk”, jednocześnie pomagając dziecku delikatnie dotknąć własnej twarzy w celu ilustracji.

• Inną częstą rzeczą jest nauczenie kilku alternatywnych słów zamiast zdecydowanego „NIE!” Wiele rodzin używa „niebezpieczeństwa” i „gorąca!” na rzeczy takie jak piec lub piekarnik.

• Inną przydatną taktyką, jeśli dziecko nadal próbuje czegoś sprzecznego z regułami, jest skupienie się na swojej roli w zapobieganiu. Na przykład możesz delikatnie oderwać dziecko od rolet, mówiąc: „Niebezpieczeństwo! Mamusia / tata nie mogą pozwolić ci dotknąć tych rolet. Sznur może cię zranić”.

• Bardzo dużą rzeczą do zrobienia jest również próba zminimalizowania niebezpiecznych przedmiotów poprzez zabezpieczenie przed dziećmi. Trzymaj ślepe sznurki z daleka za pomocą skracacza sznurka lub zawiązując węzeł, do którego mogą dotrzeć tylko dorośli. Trzymaj dzieci z dala od kuchni, gdy piekarnik jest włączony. Trzymaj uchwyty garnków odwrócone do tyłu. Istnieje wiele innych sugestii na tej liście zabezpieczającej przed dziećmi dla maluchów, a wiele więcej można znaleźć w wyszukiwarce internetowej. Jeśli trzymasz swoje ślepe kable z dala od drogi, połóż luźne przewody za meblami i tak dalej, daj dziecku więcej miejsca na eksplorację za pomocą mniejszej liczby nosków.

To powiedziawszy, granice są niezwykle ważne dla małych dzieci. Pragną ich. Muszą wiedzieć, czym rządzą i że ich rodzice mogą spokojnie, wyraźnie i konsekwentnie je egzekwować. Dr Frans Plooj, autor The Wonder Weeks dobrze opisuje tę potrzebę w swoim podsumowaniu rozwoju malucha około 17 miesięcy tutaj .

Kiedy wkroczył w świat zasad, pragnie reguł. Szuka szans, aby się z nimi zapoznać. Tak jak twoje dziecko zasługuje na jedzenie każdego dnia, tak samo zasługuje na zasady. Większość zasad może odkryć tylko wtedy, gdy je podasz. Ważne są zwłaszcza zasady społeczne. Musisz mu pokazać, co jest prawidłowe, a co niewłaściwe. Ustanawianie prawa nie szkodzi. Wręcz przeciwnie, jesteś mu to winien, a kto lepiej to zrobić niż ktoś, kto go kocha? ...

Tak więc teraz jest dobry czas, aby upewnić się, że uczy się dobrego zachowania, ponieważ to, czego uczy się w tym wieku, „przylgnie” i trudno go zmienić w późniejszym życiu.

W tym okresie rozpoczyna się rozwój sumienia, które jest systemem norm i wartości. Jeśli zasady nie zostaną ustalone teraz i we właściwy sposób, negatywne konsekwencje będą widoczne w najbliższej przyszłości, zaczynając od „Strasznych Dwóch”. Choć może to wydawać się trudne, a nawet niepraktyczne, poświęcić tyle czasu i wysiłku na tym wczesnym i zmiennym etapie życia Twojego dziecka, to stanowi dogłębną inwestycję na przyszłość. Oszczędzi ci, Twojemu dziecku i wszystkim wokół niego wielu cierpień.

Nie możesz zepsuć dzieci, ale możesz maluchów! Rozumiejąc, co dzieje się w tej małej głowie twojego nowo powstałego malucha - i pamiętaj, że są bardzo bystre - możesz kształtować przyszłe zachowanie swojego malucha i wyznaczyć wartości i normy, które będą go prowadzić przez całe życie

Pamiętaj tylko, że przy egzekwowaniu granic spokój jest ogromny. Mój maluch zaczął bić, gryźć i kopać dla zabawy. Jest za młoda, żeby to zrobić, bo to boli. Staram się dawać jej konsekwencje (trzymając ją za ręce lub nogi) z odrobiną talentu. Ponieważ powstrzymuję się od bólu po ugryzieniu lub frustrację po tym, jak zostałem uderzony po raz dziesiąty tego dnia, będę trochę głośno. Mówię: „Ponieważ zdecydowałeś się uderzyć Mamusię, Mamusia będzie trzymać twoje ręce, dopóki nie będziesz w stanie dokonać właściwego wyboru, jak z nich korzystać”. Jednak mój dramatyczny sposób powoduje, że moje dziecko śmieje się i robi cokolwiek innego, co może myśleć, wbrew zasadom, aby uzyskać dobrą reakcję. Mój mąż zbliża się do jej głowy i szepczejego wyjaśnienie całkowicie niezmąconym głosem. „Wiesz, że nie powinieneś ciągnąć za włosy tatusia. Nie mogę ci na to pozwolić.” W odpowiedzi na całkowity spokój mój maluch sam się uspokaja i natychmiast słucha. Dowiedziała się, że trafienie tatusia nie jest śmieszne, ponieważ nie ma dużej reakcji. Więcej informacji na temat tego, jak wzmacniasz granice, znajdziesz w punkcie 3 tego postu na blogu od trenera rodzicielstwa Janet Landsbury. Jak mówi

Sposób, w jaki udzielamy wskazówek, określi, czy nasze dzieci będą ich przestrzegać. Niektórzy rodzice potrzebują pomocy w udoskonaleniu ich pewnej, rzeczowej dostawy, pamiętając o umieszczeniu kropki (zamiast pytania typu „w porządku?”) Na końcu zdania.

10-miesięczny ma ograniczone rozumienie „nie” i chciałbym zgodzić się z tobą, że słuchanie go głośno jest prawdopodobnie negatywne, a słuchanie go często jest mylące. Możesz spróbować bardziej miękkiego podejścia - kiedy sięgnie po coś, czego nie powinien, powiedz „Nie” łagodnym, ale stanowczym głosem, a następnie podnieś go i przenieś w bardziej odpowiednie miejsce lub podaj mu bardziej odpowiednią rzecz do gry.

W tym wieku powinieneś dużo z nim rozmawiać w ramach przygotowań do rozwoju języka, abyś mógł praktykować mówienie czegoś takiego: „Nie. Nie bawimy się kablami. Bawmy się czerwonym samochodem”. W naszej rodzinie używaliśmy nieco głośniej „Nie” dla rzeczy, które były naprawdę niebezpieczne, ale zakończyliśmy tę samą myśl: „NIE, nie dotykamy pieca. Oto łyżka do zabawy”.

Pamiętaj tylko, że im więcej powtórzysz swojemu dziecku „nie”, gdy jest ono małym dzieckiem, tym bardziej powtórzy ci to, gdy będzie miało 2-3–4 lata.

Rodzice, którzy spędzają dni krzycząc „Nie, nie dotykajcie, bądźcie ostrożni, to niebezpieczne” u ich potomstwa i nie podążając za nimi są moimi pupą. Staram się przyjąć dwutorową strategię:

1) Oprzyj się pokusie powiedzenia „nie” , nawet jeśli robią coś wyraźnie głupiego i / lub niebezpiecznego . Zaraz będą żuć but? Niech żują but, to go nie zabije, a w końcu zdadzą sobie sprawę, że smakuje źle i przestaną go jeść. Sięgają po książkę na skraju stołu i zaraz spadnie im na głowę? Niech sięgną po niego i spadną mu na głowę. Może uderzą, upadną i płaczą, ale w ten sposób uczą się nie sięgać po rzeczy, których nie mogą złapać.

I dość często będziesz zaskoczony, jak wiele rzeczy mogą zrobić, gdy nie mówisz im „Nie!”. cały czas. Na przykład, na krótko przed swoimi 2. urodzinami, nasz syn nauczył się skakać z platformy na placu zabaw na dwie stopy, chwytać się i zsuwać - a potem przestał to robić, ponieważ zdał sobie sprawę, że było to zbyt trudne dla mu zrobić dobrze.

2) Kiedy musisz powiedzieć nie, nie mów tak po prostu, zrób to. Jeśli starają się zrobić coś poważnie niebezpieczne, dać im ostry „Nie!” a następnie fizycznie usuń je z pokusy. Chodzi o to, aby wyjaśnić, że „Nie!” nie jest bezczynnym dźwiękiem ani prośbą do negocjacji, to czerwona linia, której nie można przekroczyć. I spróbuj usunąć te pokusy, jeśli jest to wykonalne: na przykład druty z zasłon okiennych, które mogłyby spowodować, że całe urządzenie spadnie na jego głowę, jeśli wystarczająco mocno szarpnięte, można łatwo owinąć wokół haka, bezpiecznie poza zasięgiem.

Dziękuję za pytanie.

Twoje dziecko jest bardzo małe. Jego obowiązkiem nie jest dostosowanie się do świata przyjaznego dorosłym. Naszym obowiązkiem jest, aby ich środowisko było bezpieczne, dopóki nie zrozumieją. Jeśli ciągle ograniczasz swoje dziecko, do tego mózg się przyzwyczai. Podobnie jak szkoły uczą terroru błędu, który szkodzi kreatywności. Zobacz, jak Ken Robinsons Ted rozmawia na ten temat.

Po prostu zadaj sobie jedno pytanie. Czy pomimo najlepszych intencji chciałbym być w pobliżu kogoś, kto traktuje mnie tak, jak traktuję moje dziecko? Bądź tam bardzo szczery. Wielu rodziców zwykle się skarci i nigdy nie zdaje sobie sprawy, że sami nie chcieliby być traktowani w ten sposób. Jeśli chodzi o szacunek, miłość i zrozumienie, dziecko ma dokładnie takie same potrzeby jak każdy dorosły. Tam powinieneś dać mu prawa osoby dorosłej. Jeśli chodzi o gorący piec, nadszedł czas, aby potraktować go jak dziecko, wiedząc, że piec nie jest czymś, z czym można go bezpiecznie obchodzić, upewniając się, że nie może go obsługiwać ani zbliżać się, gdy jest włączony.

Przez kilka dni weź ze sobą notatnik i policz pozytywne i negatywne reakcje na swoje dziecko. Zrób to mierzalne. Nie możesz poprawić tego, czego nie możesz zmierzyć. Kiedyś istniała statystyka, że ​​dzieci słyszą 17 „nie” za każde tak. Chociaż dokładne liczby nie mają znaczenia, tendencja jest wyraźna. Czy chcesz ludzi, którzy odrzucają twoje zachowanie przez większość czasu? Jak uspokaja to dziecko?

Mam w pobliżu rodzinę, która używa imienia dziecka, by go skarcić. Dziesiątki razy dziennie. Jak myślisz, co to dziecko kojarzy z jego imieniem? Niepowodzenie. Błąd. Źle. Co to będzie kojarzyło się z matką, która ciągle go ogranicza?

Dzieci muszą być ciekawe i popełniać błędy. Ktokolwiek działa przeciwko tej potrzebie, zaczyna zwalniać młody mózg.

Usiądźcie więc razem i zadajcie sobie pytanie: Jaka część twojego zachowania służy Twojemu dziecku, a która najbardziej służy Tobie? Wspomniano o zabezpieczeniu przed dziećmi. Ile nie jest NAPRAWDĘ potrzebne?

Jestem pewien, że chcesz wychować inteligentnego, bystrego i szczęśliwego dzieciaka, który ma siłę woli i siłę moralną, aby być dobrym człowiekiem. I możesz.

Jednym ze sposobów na osiągnięcie tego jest poświęcenie określonej ilości czasu na tydzień i zdobycie wiedzy o tym, jak dzieci i ludzie tykają. Jedna książka na tydzień. Następnie zacznij ćwiczyć pomysły, które mają sens. Ciągła i niekończąca się poprawa.