Jak powiedzieć swojemu dziecku, że jest w tym coś okropnego?

Moja 8 (prawie 9)-letnia córka gra w piłkę nożną. Nie jest zła, ale nie będzie ćwiczyć tak mocno, jak musi, ponieważ ma całkowicie wypaczone postrzeganie swoich umiejętności. Uważa, że ​​jest naprawdę dobra, ale w rzeczywistości jest albo najgorsza, albo na drugim miejscu w swoim zespole. Wszelkie porady na temat rozmowy z nią na ten temat?

Ponadto nie staram się być jednym z tych tatusiów, którzy popychają swoje dzieci, aby były najlepsze we wszystkim. Ona mówi, że chce być Mia Hamm . Gdyby powiedziała, że ​​chce po prostu grać i dobrze się bawić, po prostu zostawiłbym to. Ponadto wścieka się, że jej koledzy z drużyny jej nie przekażą i myśli, że to dlatego, że jej nie lubią, ale tak naprawdę opiera się na jej umiejętnościach (lub jej braku) i nie ma nic wspólnego z tym, jak bardzo ją lubią.

Wyjaśniłbym, że różne umiejętności wymagają pewnej praktyki i jeśli chce zobaczyć więcej akcji na polu, będzie musiała poświęcić więcej czasu na podniesienie poziomu umiejętności.

Nie mów tak: „Jeśli spróbujesz mocniej, ludzie podadzą ci piłkę”. Ponieważ jest to negatywne iw dużej mierze nieprawda. Piłka nożna polega na zaufaniu, a inni członkowie zespołu oczekują, że będziesz mieć zdolność (umiejętności) do kontynuowania po podaniu piłki.

Wyjaśnij, jak jej bohaterka Mia Hamm ćwiczyłaby codziennie, aby budować swoje umiejętności i zaufanie w zespole. Podobnie jak studiowanie matematyki, piłka nożna wymaga pewnych umiejętności, a niektórzy mają lepsze umiejętności podstawowe niż inni.

Możesz sprawić sobie radość, spędzając trochę czasu z nią, kopiąc piłkę na podwórku lub w lokalnym parku, wykonując kilka prostych ćwiczeń. Jeśli ich nie znasz, poproś jej trenera o odpowiednie ćwiczenia.

Gdy dzieci osiągną wiek około 12 lat, dzieci z dobrymi podstawowymi umiejętnościami zaczną rzucać się przeciwko tym, które lepiej rozumieją grę i z czasem rozwiną swoje umiejętności.

Możesz także przeczytać w Internecie kilka artykułów na temat teorii piłki nożnej i porozmawiać z córką.

Opowiedz o tym, jak rozwija się jako zawodniczka, i o jej przyszłości jako sprawnym piłkarzu, a nie o tym, jak próbuje się dopasować.

Jednym ze sposobów, aby sobie z tym poradzić, jest nie mówić nic negatywnego o jej występie. Rodzic, który mówi dziecku, że w czymś nie jest dobry, może być bardzo bolesny.

Jeśli ma pasję, to świetna rzecz; zachęcajcie go i starajcie się znaleźć sprytne sposoby, aby nakłonić ją do ćwiczeń, nie sprawiając, że będzie to „nudna praktyka”. Poproś jej o pomoc w szkoleniu młodszych dzieci lub sprawdź, czy inne dzieci chcą zagrać w mniejszą grę typu pick-up, w której zmuszona jest częściej zdobywać piłkę.

Kiedy przychodzi do ciebie narzekając na to, że nie dostaje piłki, możesz wziąć lekcję z książki Jak rozmawiać, aby dzieci słuchały i słuchały, aby dzieci mogły mówić i akceptować swoje emocje . Oznacza to, że nie mówisz rzeczy takich jak „och, potu, nie powinieneś czuć się przygnębiony”. Ten rodzaj reakcji w rzeczywistości odmawia im tego, jak się czują, i mówi, że nie powinni mieć negatywnych emocji. Dlatego tak naprawdę nigdy nie uczą się radzenia sobie ze swoimi negatywnymi emocjami. Zamiast tego powinieneś odpowiedzieć mówiąc: „Widzę, że jesteś zdenerwowany. Nie jest fajnie, gdy nikt nie podaje ci piłki”. To angażuje więcej rozmowy, sprawia, że ​​czuje się mniej defensywna, i uczy ją werbalizacji i pracy poprzez swoje negatywne emocje.

To trudna sytuacja ... jak obudzić ją w twardej prawdzie, nie zniechęcając jej. Ale jeśli poważnie myśli o tym, że chce być naprawdę świetna, to chyba twoja praca tutaj.

Jedną z możliwości jest próba kwantyfikacji niektórych aspektów działania (coś, co nie jest tak subiektywne, by po prostu się z nimi kłócić) ... podania ukończone, podania otrzymane, obrońcy przekazane, zabrane rzeczy ... coś, co można policzyć z boku i istotne dla tego, co musi poprawić. Następnie razem moglibyście porównać jej statystyki z niektórymi lepszymi graczami, więc jej wiara w jej wyniki nie jest fantazją. Mam nadzieję, że sama wyciągnie niezbędny wniosek bez potrzeby mówienia czegoś w stylu „to pokazuje, że tak naprawdę nie jesteś tak dobry ...”

Prawdopodobnie nie chcesz porównywać jej z kimś, z kim nie mogłaby konkurować, ale kimś, kto jest nieco powyżej jej poziomu, więc ma jakiś osiągalny cel do osiągnięcia. (I możesz nie chcieć wymieniać, kogo porównujesz ... może to być średnia kilku lepszych graczy lub nieznana osoba grająca jej pozycję w drugiej drużynie). Mam nadzieję, że ty i / lub jej trener możecie jej pomóc ćwicz te konkretne umiejętności, dopóki jej się nie uda. Następnie wyznacz kolejny cel. Statystyki niskich częstotliwości mogą być bardzo skaczące z gry na grę, więc jeśli w ogóle jesteś matematycznie skłonny, lepiej wykreślić jej średnią i skupić się na podwyższeniu jej średniej bieżącej, a nie konkretnego celu na grę.

Z czasem możesz korzystać z różnych statystyk i porównań. Kiedy dojdzie do punktu, w którym nie potrzebuje zimnej wody bezpośredniego porównania i jest gotowa popracować nad poprawą statystyk, możesz przestać robić wyraźne porównania i po prostu podać jej statystyki celów (za kulisami określ, jakie powinny być te liczby).

Dużo trudniej jest dzieciom niż dorosłym wyobrazić sobie, jak można poprawić sytuację, gdy ktoś jest lepszy od ciebie. Nie możesz tak po prostu powiedzieć dziecku, żeby „spróbowało ciężej”, ponieważ to tak naprawdę nie działa ... jeśli zajmie to dodatkową godzinę mijania tygodniowo, treningów dla większej siły fizycznej lub zmiany techniki, wtedy ty i trener musicie być dość konkretni w tym, co musi zrobić, aby poprawić umiejętność, a następnie upewnić się, że odniesie sukces, aby mogła się nauczyć. Czasami dzieci opierają się wszelkim rozmowom o potrzebie poprawy, ponieważ po prostu nie widzą, jak to zrobić.

Kiedy moje dzieci wpadają w takie sytuacje, zwykle staram się podkreślić dwie rzeczy:

1. Dla większości ludzi (prawdopodobnie włączając innych w jej zespole) otrzymanie piłki jest uważane bardziej za nagrodę za ciężką pracę niż za konieczność oddania piłki najlepszemu zawodnikowi.

2. Podanie piłki nie zależy tak bardzo od jej rzeczywistego poziomu umiejętności, jak od tego, jak jej koledzy z drużyny postrzegają jej poziom umiejętności. Bez względu na to, jak dobra jest, musi spędzać z nimi czas na ćwiczeniach, zanim zdadzą sobie sprawę z jej umiejętności.

Przynajmniej z mojego doświadczenia, oba są całkowicie prawdziwe ¹ , więc to nie tak, że okłamujesz ją lub coś takiego. Po prostu podkreślasz niektóre części prawdy nieco (lub dużo) bardziej niż niektóre inne.

¹ Nie tylko w piłce nożnej - w życiu w ogóle.

Na podstawie badań, o których czytałem ze źródeł takich jak Greater Good Science Center , chciałbym podkreślić, jak dumny jesteś z niej, kiedy ćwiczy i ciężko pracuje, i jak mało ważne jest dla ciebie, jak jej poziom umiejętności różni się od poziomu umiejętności innych - przynajmniej jeśli chodzi o twoją zgodę.

Jeśli chce być Mią Hamm, możesz zauważyć, że Mia Hamm ćwiczyła każdy dzień swojego życia przez dziesięciolecia i nigdy nie była zadowolona z tego, jak dobrze już była. Sprawdź, czy możesz zabrać ją na uczelnię lub na profesjonalną praktykę piłkarską, aby mogła zobaczyć, jak ciężko pracują kobiety na szczycie gry, aby nieco się polepszyć.

Zapytaj ją, czy jest całkowicie zadowolona z każdego aspektu swojej gry ... czy uważa, że ​​mogłaby poprawić rzuty rożne? Czy może na przykład umieścić piłkę w siatce z rogu? Ponieważ Mia Hamm mogłaby (prawdopodobnie nadal może).

Jak długo może żonglować piłką? Czy myśli, że mogłaby nauczyć się żonglować piłką jeszcze trochę, jeśli spróbuje?

Konkretne cele i konkretne rzeczy, nad którymi należy popracować, mogą pomóc jej skupić się nie na tym, co jej zespół myśli o jej poziomie umiejętności, ani o tym, co myślisz o jej poziomie umiejętności, ale na tym, co według niej może nauczyć się robić, czego nie może teraz zrobić. .

Mam 9yo, która gra w koszykówkę od 2,5 roku. Szczerze mówiąc, przez pierwsze 2 lata ssała. Powinna być świetna (w wieku 9 lat ma już prawie 5'2 "), ale była powolna, bała się piłki i starała się być dokładnie tam, gdzie była akcja przed 3 sekundami. Wiele gier było dla nas po prostu krępujących. Nie zrobiłem tego Nie obchodzi ją, że nie mogła grać, moim problemem było to, że nie spróbuje.

Moja żona i ja zajęliśmy się tym na kilka sposobów:

• powiedzieliśmy jej, że jej gra nie jest do zera i dlaczego. Możemy się jej mocno napracować.

• powiedzieliśmy jej, że jeśli nie chce grać, nie musi. Zaproponowaliśmy przeniesienie jej do innego zespołu, ponieważ miała problemy z osobowością z innymi graczami.

• ćwiczyliśmy z nią, aby pokazać jej, co powinna robić

• wysyłamy ją na obozy treningowe koszykówki (2 lub 3 dni) co święta
• wytrwaliśmy
• powiedzieliśmy jej, że nie musi być najlepsza, musi po prostu być najlepsza, jaką może być.

Teraz gra dobrze. Nie jest najlepsza w drużynie, ale nie jest najgorsza. Co ważniejsze, gra na około 80% swoich możliwości. Po prostu pójdziemy dalej.

Czy możesz znaleźć coś napisanego przez Mię Hamm lub nakręconego przez nią w miejscu takim jak Youtube? Być może trener twojej córki znałby takie zasoby. Alternatywnie, ty lub twoja córka możecie napisać do niej e-mail lub list z pytaniem, jak ćwiczy / przygotowuje się do gier. Możesz również spytać ją, jak ocenia swój poziom gry - może mieć jakieś sugestie podobne do sugestii Kilo i sposobów śledzenia statystyk.

Nie mów jej, że jest zła, powiedz jej, że ciężka praca bije talent, a nawet najlepsi sportowcy stale pracują, aby utrzymać się na najwyższym poziomie.

Zaletą jest to, że istnieje wiele dowodów na poparcie tego pojęcia. Byłbym bardzo zaskoczony, gdybyś nie mógł znaleźć filmów o Mii Hamm mówiących o tym, jak ciężko pracuje.

Kiedy byłem młody, chciałem robić tylko te rzeczy, w których uważałem, że jestem utalentowany. Dokładam wszelkich starań, aby przekazać moim dzieciom wiadomość, że ciężka praca jest ważniejsza i bardziej efektywna w perspektywie długoterminowej.