Teściowa sprawia, że ​​czujemy się winni za pieniądze

Mamy teściową, która zawsze nieprzyjemnie komentuje zakupione przez nas rzeczy, takie jak nasz telewizor. Jesteśmy rodziną o jednym dochodzie z dwójką dzieci mieszkających w mieszkaniu. Nie mamy zadłużenia i oszczędzamy na nasz pierwszy dom i kolegium naszych dzieci.

Te komentarze szczególnie zdenerwowały moją żonę, która ma problemy z winą, która musiała poradzić sobie z tym dorastaniem i nigdy nie chce wydawać pieniędzy na nic.

Chcę spróbować znaleźć sposób na poradzenie sobie z tym, aby nasze dzieci nie były dotknięte. Kiedy mówi coś krytycznego o naszych sprawach, jak powinniśmy zareagować?

Zakładając, że nie wydajesz poza swoje możliwości, chętnie wyjaśnię ci, w jaki sposób możesz sobie pozwolić na to, co robisz (np. Odkładając trochę każdej wypłaty, aby zaoszczędzić na dużych zakupach, budżetując swoje dochody na określone części przeznaczone na rodzaje zakupów, o których komentuje, po prostu zarabianie powyżej zwykłych wydatków, aby móc sobie pozwolić na sporadyczne wyłudzanie pieniędzy, uzupełniając dochód inwestycjami itp.).

Jeśli uczysz swoje dzieci konkretnych lekcji finansowych (jeśli nie, uważam, że ten blog zawiera fantastyczne sugestie), podziel się tym z MIL i wyjaśnij, w jaki sposób twoje zakupy są zgodne z lekcjami, których uczysz swoje dzieci.

Jeśli jednak nie skorzysta z podpowiedzi i nadal będzie wyrażać negatywne komentarze (całkowicie możliwe; niektóre zachowania, szczególnie krytyka dzieci, mogą stać się tak głęboko zakorzenione, że stają się niemal refleksyjne), być może będziesz musiał sprawić, by poczuła się niekomfortowo z twoimi odpowiedziami zanim będzie mogła ocenić, czy musi zmienić swoje zachowanie. Ważne jest, abyś robił to bez obrażania jej (lub swojej żony!), Jeśli chcesz utrzymać związek.

Aby to zrobić, możesz spróbować rzucić na nią domniemaną krytykę.

Wyjaśnij, dlaczego zakup nie był tak naprawdę problemem (jak wyżej), ale następnie pójdź o krok dalej, zakładając, że tylko rzutuje ona swoje problemy na twoją rodzinę, i zaoferuj jej nauczenie, jak stosować te same lekcje do własnych finanse.

Jeśli powie coś w stylu „ten telewizor musiał być zbyt drogi”, a nawet „nie mogę uwierzyć, że zmarnowałeś tyle pieniędzy na ten telewizor”, możesz odpowiedzieć coś w stylu „to naprawdę nie było takie trudne, ponieważ planowaliśmy z wyprzedzeniem na nasz zakup i zaoszczędziliśmy na tym. Uczę nasze dzieci o wartości odkładania trochę pieniędzy w ramach długoterminowego planowania dużych zakupów, a to jest dla nich konkretny przykład. chciałbym również dać ci kilka wskazówek, jak zarządzać swoimi finansami w ten sposób. ”

Z drugiej strony, jeśli jesteś na granicy lub na granicy tego, na co Cię stać, może być to nieco trudne do przedstawienia w ten sposób (i być może będziesz musiał poważnie przemyśleć, czy jej krytyka ma jakąś wartość). W takim przypadku możesz po prostu powiedzieć „zdecydowaliśmy, że ten zakup był opłacalny; jeśli się nie zgadzasz, znajdź inny sposób na wyrażenie tego, ponieważ okazujesz się bardzo krytyczny i denerwuje”.

Kiedy byliśmy nowożeńcami, moja żona również miała problemy z wydawaniem oszczędności. Rodzice wbijali w nią w kółko znaczenie oszczędzania, ale nigdy nie nauczyli jej, kiedy można wydawać, czy nie. Myślę, że dzieje się tak dlatego, że sami są nieco impulsywni i wydają się winni, więc rzutują to na swoje dzieci.

Zamiast jednego konta oszczędnościowego podzieliliśmy je na kilka kategorii: emerytury, dzieci, ubrania, wakacje, prezenty, zdrowie, auto serwis, utrzymanie domu i święta. Mamy również indywidualne „ulgi”, które możemy zaoszczędzić, aby wydać na to, co chcemy, bez konieczności pytania drugiej osoby. Stąd pochodzą rzeczy takie jak telewizory, artykuły hobbystyczne i nowe telefony komórkowe. To ogromnie pomogło mojej żonie poczuć się lepiej w kwestii wydawania pieniędzy, po pierwsze dlatego, że planowaliśmy to przez cały czas, a po drugie, ponieważ wiedziała, że ​​nie poświęcamy przyszłych rzeczy, na które musimy oszczędzać.

Pamiętaj więc, że twoja teściowa nie widzi całego planu, który robisz za kulisami, aby móc sobie na coś pozwolić. Zwłaszcza, jeśli sama wydaje impulsywnie, może założyć, że twój zakup był impulsywny, i martwi się o konsekwencje, które nieuchronnie wynikają z wydatków przekraczających twoje możliwości. Rzucenie nieco światła na twoje plany może pomóc uspokoić jej obawy, jeśli zechcesz zrezygnować z prywatności.

Może być również tak, że ma ona inne priorytety niż ty lub martwi się, że twoje są niewłaściwe. Może myśli, że gdybyś mógł sobie pozwolić na nowy telewizor, to już byś przeprowadził się do domu, kupiłby większy samochód lub inny koszt, który uważa za ważniejszy. Jeśli podejmie takie priorytety, być może pomogłoby to wyjaśnić w kategoriach względnych, takich jak: „Oszczędziliśmy 100 USD miesięcznie na zakup telewizora, ale potrzebowalibyśmy 500 USD więcej na miesiąc, aby dostać się do domu, którego chcemy.” nie poświęcają domu na zakup telewizora ”.

Biorąc to pod uwagę, wolę podejście „żaden z twoich interesów”: „Mamy się dobrze. Nie musisz martwić się o nasze finanse. Mamy je pod kontrolą i wolimy zachować szczegóły dla siebie. „

Twoja teściowa przekracza granice. Najlepszym sposobem ustalenia granic jest odpowiedzenie kilkoma słowami (skrypt) i staranie się ich nie odwracać. Wypróbuj prawdziwe „Dzięki za wkład, mamo” lub „Dzięki za martwienie się o nas” lub po prostu „Hmmmm”. Potwierdza to, że stara się być pomocna, nie broniąc twojego stanowiska ani nie przypisując żadnej wartości swoim komentarzom. Trzymaj się swojego skryptu - za pierwszym razem, gdy to zrobisz, spróbuje cię zmęczyć, ale trzymaj się swojego skryptu. Ona się nauczy.

Istnieje wspaniała książka o zmianie wzorców w związkach autorstwa Harriet Lerner, zatytułowana The Dance of Anger . Jest to klasyk - Twoja lokalna biblioteka prawdopodobnie go ma lub może pożyczyć dla ciebie z innej biblioteki (ponad 3000 egzemplarzy znajduje się w katalogu światowym). Opisuje, w jaki sposób każdy związek jest tańcem, a jeśli nie podoba ci się, jak idzie taniec, musisz zmienić swoje kroki. Książka jest rzekomo napisana dla kobiet (ponieważ być może kobiety mają trudniejsze granice), ale jest przydatna dla każdego. W książce, którą czytałem, najbardziej doceniałem to, że dawała ci przykład za przykładem, więc pod koniec naprawdę poczułaś, że możesz to zrobić.

Chociaż byłoby to bardzo pomocne w twoich stosunkach z teściową, ustalenie granic poprawi również relacje, jakie twoje dzieci mają z nią (będą miały z nią również problemy graniczne, jeśli nie będziesz mógł inaczej sterować). Pomoże ci również w ustaleniu granic ze swoimi dziećmi, które obiecuję, że przejdziesz przez etapy dokuczania, aby uzyskać to, czego chcą!

Wiem, że moja odpowiedź jest spóźniona, ale i tak ją tu przedstawię.

Mamy teściową, która zawsze nieprzyjemnie komentuje zakupione przez nas rzeczy,

I wtedy . . .

Te komentarze szczególnie zdenerwowały moją żonę, która ma problemy z winą, która musiała poradzić sobie z tym dorastaniem i nigdy nie chce wydawać pieniędzy na nic.

Więc ... w oparciu o to, brzmi to jak TWOJA teściowa (mil), która byłaby jej matką.

Twoje przeszłe żony? Twoja matka żony?

Tak, słyszę bagaż. Wszyscy mamy pewien poziom bagażu u naszych rodziców. Częścią tego bagażu dla wielu osób jest to, że chęć nie wkurzania rodzica w jakiś sposób jest silniejsza niż chęć pokazania, że ​​„jestem pieprzonym dorosłym z moim własnym rachunkiem czekowym, więc przestań mnie wyśmiewać z powodu moich nawyków wydawania! ! ”

Sposób, w jaki radzimy sobie z żoną, polega na tym, że pozwalam jej radzić sobie z moimi rodzicami, a ja z nią. Przeciwnie, nie ma tego samego pragnienia i jest im znacznie łatwiej powiedzieć wprost, co należy powiedzieć.

To, co ty, zięć, powiedziałbyś taktownie MiL, wypadłoby zupełnie inaczej, gdyby powiedział je córka. Powiedz swojej żonie, że następnym razem, gdy się pojawi, powinna po prostu pozwolić ci na rozmowę, a następnie powiedz jej, nie mów ...

Było to w naszym budżecie. Jesteśmy dorosłymi i to są nasze pieniądze i naprawdę byłbym wdzięczny, gdybyś po prostu zostawił to wszystko w spokoju.

Jeśli MiL nie jest w stanie przyjąć tak prostego, taktownego stwierdzenia bez zniechęcenia, twoje problemy są znacznie inne niż tylko jej wścibstwo.

Jak moi rodzice radzą sobie z tego rodzaju problemem, nigdy nie mów im prawdziwej ceny zakupu. Ze względu na różnicę wieku między moimi rodzicami a rodzicami ich wartości wydatków są bardzo różne i moi rodzice to wiedzą. Nie są skłonni do zmiany wartości swoich rodziców, ani nie oczekują, że w pełni zaakceptują swoje wartości. Więc kiedy ich rodzice pytają o cenę nowo zakupionego przedmiotu, moi rodzice zawsze dają niższą wartość, mówiąc, że przedmiot był z wielką zniżką, aby uniknąć negatywnych komentarzy / krytyki na temat zakupu.

Więc jeśli twoje MIL nie uczestniczyło w zakupie dokonanym przez ciebie i twoją żonę, możesz spróbować użyć tej metody. Naprawdę nie uważam, że to kłamstwo. Twoja sytuacja finansowa jest sprawą rodzinną, a nie teściami, chyba że wykorzystałeś ich pieniądze na zakup. Więc twoi teściowie nie muszą znać dokładnej ceny każdego zakupu. I nie masz obowiązku powiedzieć im lub pokazać pokwitowania.

Co więcej, kiedy twoi teściowie pytają o cenę, prawdopodobnie nie chcieli prosić cię o krytykę. To może być zwykłe pytanie postawione na widok nowego przedmiotu w domu. Chcę powiedzieć, że prawdopodobnie nie obchodzi ich, ile wydałeś na ten telewizor. To tylko zwyczajne pytanie, a jak ktoś zauważył, krytyka może być również ich odruchem.

W moim przypadku moja mama zawsze komentuje jakość lub niską cenę tego, co kupujemy. Uważa, że ​​powinniśmy móc kupować ładniejsze (droższe) rzeczy. W moim przypadku problem polega na tym, że przykłada zbyt dużą wagę do rzeczy.

Po wielu latach dowiedziałem się, że odpowiedź jest; „tak, możemy sobie pozwolić na droższe rzeczy, ale cieszymy się, że mamy zdrowe konto oszczędnościowe na wypadek, gdyby coś poszło nie tak”.

Ponadto niektóre minimalistyczne czytanie może pomóc w uzyskaniu innych odpowiedzi. http://www.theminimalistmom.com/

Powodzenia