Nie mogę zmotywować moich 13-letnich bliźniaków do oddania pracy w szkole

Próbowaliśmy ich uziemić, zabierając wszystkie ich przywileje, próbowaliśmy systemów nagród i nic nie działa. Zaczęli kłamać na temat wykonania pracy i zwrócili się, gdy wiedzą, że zobaczymy, że nie została wykonana. Byli uziemieni prawie przez cały rok szkolny i po prostu nie obchodzi ich to. Jakieś sugestie?

Czy to się robi, a nie oddaje, czy też nie jest robione i nie oddawane?

Myślę, że jest to dość normalna rzecz dla dzieci w tym wieku do wykonania w wieku od 12 do 14 lat, a jeśli nawyk nie zostanie powstrzymany, może przerodzić się w prawdziwy problem w szkole średniej.

Aby rozpocząć rozwiązywanie problemu (ponieważ będzie to proces), musisz dowiedzieć się, dlaczego Twoje dzieci przestały wykonywać swoją pracę. Istnieje wiele powodów, dla których mogło się to zdarzyć:

1. Niektóre dzieci po prostu nie mają motywacji zewnętrznej. Nie dbają o nagrody, kary ani nawet stopnie. Jeśli tak jest, powodem, dla którego nie wykonują swojej pracy, jest to, że prawdopodobnie nie widzą żadnej wartości w pracy, o którą zostali poproszeni - zwłaszcza jeśli już rozumieją materiał. Być może ich obecna szkoła nie jest dla nich najlepsza i potrzebują alternatywnej formy szkoły (edukacja domowa, szkoła Montessori, Waldorf, a nawet dobra, wymagająca szkoła prywatna).
2. Zwolnili się na początku roku szkolnego, opóźnili się i stworzyli dla siebie taką dziurę, że nie wiedzą, jak się wykopać. Widziałem to wcześniej u studentów. Zamiast prosić o pomoc (ponieważ nawet w tym wieku chcą być postrzegani jako dorośli), łatwiej jest po prostu robić to, co robią.
3. Widzą, jak inne dzieci w ich szkole nie wykonują swojej pracy, które nie otrzymują żadnej kary w szkole, więc nie widzą sensu w wykonywaniu pracy sami. Nie wiem, gdzie mieszkasz, ale w amerykańskich szkołach publicznych (zwłaszcza gimnazjach) wywiera się ogromną presję na nauczycieli, aby przekazywali dzieci do następnej klasy, nawet jeśli nie są biegli. Dzieci szybko to zrozumiały, a więcej niż jeden uczeń przyszedł do mnie jako student pierwszego roku w szkole średniej, który przestał pracować w gimnazjum i nadal był przekazywany każdego roku.
4. Mogą istnieć pewne rzeczy społeczne, które uniemożliwiają im wykonanie pracy. Może byli / są zastraszani w szkole i postanowili przestać wykonywać swoją pracę, aby wyglądać na „fajną”. Może grupa przyjaciół, z którymi się spotkali, jest nieco wątpliwa.

To tylko kilka powodów, dla których mogę wymyślić coś od głowy, mogą istnieć inne lub może to być kombinacja różnych rzeczy. Tak czy inaczej, dobra rozmowa z serca do serca jest w porządku. Z mojego doświadczenia wynika, że ​​nastolatki i nastolatki mogą węszyć nieszczerych ludzi szybciej niż pies węszący narkotyki może zlokalizować torbę bohaterki. Przygotuj się do spokojnego przedyskutowania z nimi dokładnie, dlaczego martwisz się ich odmową wykonania pracy. Sprawdź, czy możesz dojść do sedna odmowy. W ich wieku nie powinieneś siedzieć z nimi podczas odrabiania lekcji, ale może to być jedyna opcja, która Ci pozostała. Czasami, gdy dzieci buntują się w ten sposób, tak naprawdę mówią: „Potrzebuję uwagi mojej mamy i taty”. Mimo że w tym wieku są starsze i bardziej samodzielne, ”

Porozmawiaj ze swoimi nauczycielami i sprawdź, czy mogą nadrobić pracę - a nawet tylko część pracy. Postaraj się z nimi usiąść i upewnić się, że praca zostanie wykonana - nawet jeśli zajmie to cały weekend. Twoje dzieci będą wiedziały, że uważasz, że to ważne. Nie polubią tego. Oprzyj się pokusie powiedzenia: „Gdybyś wykonał pracę za pierwszym razem, nie byłabyś zmuszony do wykonywania tej pracy teraz”. W głębi duszy wiedzą o tym, a wskazanie go zbuduje tylko większą barierę między tobą.

Jeśli ŻADEN z nich nie działa, być może będziesz musiał po prostu pozwolić im nauczyć się trudnej lekcji. Będzie to dla was wszystkich bolesne, ale dla niektórych dzieci jedynym sposobem, w jaki się nauczą, jest porażka i samodzielne wykopanie się.

Czy twoje bliźniaki są na IEP lub 504? (Bardziej szczegółowe śledzenie edukacyjne / specjalne zakwaterowanie dla dzieci ze specjalnymi profilami edukacyjnymi).

Powinny być?

Moja córka zaczęła przejawiać takie zachowanie w gimnazjum (klasa 6); nie była to kwestia blokująca, dopóki nie trafiła do liceum - w którym to momencie stało się NAJWAŻNIEJSZĄ kwestią - rozbił się i spalił swój pierwszy rok studiów.

Patrząc wstecz, moją radą dla każdego rodzica, którego dziecko stale odmawia odrabiania lekcji, jest potraktowanie go jak czerwoną flagę i natychmiastowe zaangażowanie psychologa szkolnego, konsultanta ds. Edukacji specjalnej - może wystąpić odmowa pracy domowej, ponieważ Twoje dziecko doświadcza (i sygnalizowanie) „to nie działa dla mnie; staram się i konsekwentnie nie udaje mi się; to boli zbyt mocno”, w takim przypadku może on potrzebować specjalnych udogodnień (nie oznacza to, że są głupi lub upośledzeni; to po prostu oznacza, że ​​uczą się inaczej , a szkoły w USA muszą uczyć inaczej u dzieci, które uczą się inaczej). Przygotuj się na długi dystans, jeśli zdecydujesz, że twoje dziecko potrzebuje pomocy - SPED stanowi poważny wydatek dla szkół, a one odpychają. To naprawdę duży temat, więc nie mogę się tutaj zagłębiać.

BTW, zachęcam rodziców, aby domagali się, aby nauczyciele odrabiali zadania domowe podczas gimnazjum, i nalegam, aby dzieci były w stanie zrobić to mniej więcej same do końca siódmej klasy. Jest to najbardziej skuteczny sposób na usunięcie tego problemu z drewna i doprowadzenie systemu szkolnego do rozwiązania problemu.

Wyrzucę kilka bzyczących słów, które są wysoce skorelowane z potrzebą IEP - jeśli którekolwiek z nich zostało przypisane twoim bliźniakom, to prawie na pewno to, czego doświadczasz, zdecydowanie NIE jest problemem behawioralnym, ale raczej problem fizjologiczny / psychologiczny, co oznacza, że ​​potrzebujesz pomocy dla dzieci, a nie dyscypliny: ADHD , upośledzona pamięć robocza, problemy z funkcją wykonawczą , zaburzenia lękowe, depresja, przewlekły lęk , zespół alkoholowy płodu, spektrum alkoholu płodu [ inny niż FAS]. (A w szczególności dla dziewcząt z gimnazjum, z niską samooceną.) Istnieje wiele innych możliwości, ale te, o których wiem, są skorelowane z odmową pracy w domu.

Przez kilka miesięcy przeszedłem tę fazę w liceum. Myślę, że było to połączenie rozwodu moich rodziców i ogólnego sprzeciwu. Kilku moich nauczycieli zauważyło i zapytało moich przyjaciół, co się dzieje, i powiedzieli mojemu nauczycielowi, że moi rodzice się rozwiedli. Moja nauczycielka zadzwoniła do mnie i delikatnie powiedziała, że ​​zauważyła, że ​​nic nie robi w szkole, a moi rodzice rozwiedli się nie powinni być tego powodem i chciałaby zobaczyć mnie z powrotem na dobrej drodze. To było jak przerzucony przełącznik. Wróciłem do bycia wydajnym dzieckiem.

Czasami martwi się tylko ktoś (inny niż najbliższa rodzina).