W jakim wieku mam wyjaśnić moim dzieciom, że nie wierzymy w Boga?

Zastanawiałem się nad tym. Ja i mój partner (jestem gejem) myślimy o adopcji wkrótce.

Nie mogę sobie wyobrazić, że uczenie dziecka, że Bóg nie istnieje to, co go za serce, inaczej niż uczy dziecko, że Bóg robiistnieć. Mam bardzo drogich przyjaciół, którzy nie wierzą w Boga. Naprawdę to prosta sprawa, że ​​nie chodzą do kościoła, obchodzą niektóre święta (takie jak Boże Narodzenie i Wielkanoc) z czysto świeckiego punktu widzenia (Święty Mikołaj, Zajączek itp.). Wyobrażam sobie, że w pewnym momencie może pojawić się pytanie od ich chłopców: „Dlaczego mój przyjaciel wierzy w Boga, a my nie?” lub coś z tej perspektywy, ale nie widzę, aby istniał powód, aby zwracać uwagę na sytuację, dopóki dziecko nie podejmie tematu w pierwszej kolejności. W tym momencie będziesz musiał dokładnie przemyśleć, jak odpowiedzieć na pytanie. Mam nadzieję, że nie chcesz sugerować swojemu dziecku, że osoby religijne są głupie lub ignoranckie z powodu swoich przekonań, musielibyście więc starannie dobierać słowa - w taki sam sposób, w jaki rodzic, który wierzył w Boga, może kiedyś odpowiedzieć na pytanie, dlaczego jeden z ich przyjaciół nie wierzy w Boga. Mam na myśli, czy naprawdę chcesz poświęcić osobistą przyjaźń lub przyjaźń syna z powodu różnicy poglądów? Nigdy nie chciałbym, aby moje dziecko uwierzyło, że jego przyjaciel lub rodzice jego przyjaciela są ludźmi złymi lub nieświadomymi, ponieważ nie wybierają systemu wiary mojej rodziny. przyjaźnie z powodu różnicy przekonań? Nigdy nie chciałbym, aby moje dziecko uwierzyło, że jego przyjaciel lub rodzice jego przyjaciela są ludźmi złymi lub nieświadomymi, ponieważ nie wybierają systemu wiary mojej rodziny. przyjaźnie z powodu różnicy przekonań? Nigdy nie chciałbym, aby moje dziecko uwierzyło, że jego przyjaciel lub rodzice jego przyjaciela są ludźmi złymi lub nieświadomymi, ponieważ nie wybierają systemu wiary mojej rodziny.

Myślę jednak, że w rzeczywistości, jeśli dziecko nie jest narażone na system przekonań skoncentrowany na Bogu, jest mało prawdopodobne, aby zbudował je samodzielnie. Mój najstarszy ma 5 lat, jesteśmy chrześcijanami, mamy przyjaciół i rodzinę, którzy nie są, a także dzieci w jego wieku. Grają razem i o ile mi wiadomo, nigdy nie dyskutowali o Bogu. Spodziewam się, że w końcu temat ten się pojawi (zwłaszcza z moimi siostrzenicami, które są wychowywane - cóż, prawdę mówiąc, nie wiem dokładnie, co się wychowuje), ale nie planuję tego podejmować, chyba że moje dzieci zrobić.

W zależności od różnorodności miejsca zamieszkania twoje dziecko może nigdy nie zapytać, dlaczego przekonania twojej rodziny różnią się od przekonań jego przyjaciół i znajomych. W innych obszarach, takich jak miejsce zamieszkania, przekonania są nieco bardziej jednorodne, co może zwrócić większą uwagę na różnice między dzieckiem. Może to spowodować, że on / ona będzie zadawać pytania wcześniej niż później. Tak czy inaczej, nie sądzę, aby pytanie dotyczyło tego, jak nauczyć ich, że Bóg nie istnieje, ale raczej, jak odpowiesz, gdy zapytają, dlaczego ich wierzenia różnią się od innych.

ETA: Przyszło mi do głowy po tym, jak powiedziałeś, że myślisz o przyjęciu, co może nadać sytuacji zupełnie nowy wymiar. Jeśli adoptujesz starsze dziecko, może wystąpić pewne oduczeniedo zrobienia. W takim przypadku ważniejsza będzie możliwość wyraźnego artykułowania małemu dziecku (np. Wieku przedszkolnego), dlaczego ty i twój partner nie wierzyliście w Boga. Na początku może to być prosta rzecz, aby nie chodzić do kościoła, ale jeśli dziecko pamięta uczęszczanie do kościoła / mszy / świątyni / itp. w pewnym momencie, on / ona może w końcu zapytać, dlaczego nie. Nie znam twoich osobistych powodów, ale krótko mówiąc jest to prawdopodobnie najlepszy sposób na rozwiązanie tej sytuacji: „Nie wierzymy w Boga, ponieważ nie możemy Go zobaczyć, rozmawiać z Bogiem ani dotykać Boga” ani z innych powodów . Możesz zająć się innymi bardziej metafizycznymi i metapoznawczymi dyskusjami na ten temat, gdy twoje dziecko jest starsze. Tak podchodzimy do nauczania naszych dzieci o Bogu - w ich wieku koncepcje są bardzo proste,

Po pierwsze, uważam, że ważne jest, aby pomyśleć o tym, czego tak naprawdę chcesz uczyć. Ateizm nie jest sam w sobie systemem przekonań, jest to pozycja metafizyczna. Teizm nie jest także systemem przekonań. „System” potrzebuje więcej niż jednego punktu metafizycznego.

Jaki system wierzeń chcesz uczyć swoje dziecko? Będziesz musiał ich czegoś nauczyć, nawet jeśli chodzi o to, że „ludzie wierzą w różne rzeczy z różnych powodów i osobiście nie mam nic przeciwko, ponieważ ludzie mają prawo wierzyć w różne rzeczy”. Jest to znacznie bliższe systemowi wierzeń niż ateizmowi, ponieważ obejmuje idee dotyczące praw i tolerancji oraz inne rzeczy, które są poza jednym metafizycznym punktem tego, czy bóg (bogowie) lub bogini (-y) istnieją dla określonej definicji bogów i boginie.

Więc jeśli twój system wierzeń przypomina coś w rodzaju świeckiego humanizmu, uczysz swoje dziecko zasad - bądź życzliwy dla innych, okazuj empatię, kłamstwo rani ludzi, kradzież rani ludzi itp. - i daj im świeckie uzasadnienie humanistyczne, w zależności od wieku . W pewnym momencie uświadomią sobie pytanie, czy rzeczy nadprzyrodzone są rzeczywiste, czy nie, co jest innym pytaniem.

Na przykład, gdy dziecko uświadamia sobie śmierć, może zapytać, co dzieje się z ludźmi po ich śmierci. Naprawdę trudno jest uniknąć pytań o to, czy istnieje bóg, czy nie, kiedy dyskutuje się o możliwościach życia pozagrobowego. Myślę, że w takim przypadku należy być uczciwym i wrażliwym oraz wyjaśnić, co myślisz, i że inni ludzie myślą inaczej. Tak naprawdę, moje dzieci nie ścigały mnie, dlaczego inni ludzie myślą inaczej. Moja córka, która ma 4 lata, wzięła to za pozwolenie, by pomyśleć o czymś innym i zdecydowała, że ​​kiedy ludzie umrą, wrócą jako dzieci. Teraz zdecydowała, że ​​dzieje się to tylko „w opowieści”, chociaż ta historia może być dla mnie niejasna.

Kwestia Boga pojawia się także wtedy, gdy chrześcijanie mający dobre intencje - przepraszają chrześcijan, ale po prostu nie byłem aktywnie nawrócony przez żadną inną grupę religijną - powiedzcie swoim dzieciom, że powinny wierzyć w Boga i dać im materiały religijne do obejrzenia . W takim przypadku, jeśli są bardzo młodzi, pomaga to traktować tak, jak traktujesz historie o Świętym Mikołaju lub innych mitycznych postaciach. Kiedy moje dzieci poproszony o Santa, zawsze okazało się pytanie dookoła ( "No, co ty chyba) i że pracował całkiem dobrze - ich zdaniem przez rok lub tak, a potem zdecydował, że Mikołaj nie był prawdziwy oni. nigdy nie pytał o Jezusa, być może dlatego, że nie przynosi prezentów i dlatego jest mniej bezpośredni.

Innymi słowy, krótka odpowiedź brzmi: rozmawiaj ze swoimi dziećmi na głębokie tematy, kiedy o to pytają, i na tyle, na ile możesz odpowiedzialnie, pozwól im to rozgryźć.

Wszystko, czego potrzebujesz, to nie uczyć ich, że Bóg istnieje. Jeśli (kiedy) usłyszą o Bogu skądinąd, powiedzą coś takiego: „Niektórzy wierzą w tę rzecz Boga, ale my nie. Kiedy się zestarzejesz, będziesz mógł podjąć decyzję i spojrzeć na nią bardziej, jeśli chcę. Ale my w to nie wierzymy, więc nie zmusimy cię do pójścia do kościoła lub czegokolwiek. ”

Myślę, że to lepsze podejście niż głoszenie ateizmu, jeśli rozumiesz, co mam na myśli. Na początek, gdy dziecko dorośnie, będzie chciało się zbuntować. Czy jest lepszy sposób na zirytowanie taty niż umawianie się z katolikiem (muzułmanie, Hindusi wstawiają wiarę odpowiednio)

Myślę, że swoje najlepsze kłamstwa zakład w nauczaniu dzieci, co nie wierzą lub myśleć, a nie to, czego nie robić. Nie chodzi o to, że nie ma czasu, kiedy trzeba wyjaśnić, że coś jest nieprawdą, ale generalnie jest to bardziej skuteczne, aby dać dziecku narzędzia, których potrzebują, aby ustalić, co jest prawdą.

Dzieci są wspaniałymi naukowcami z powodu ich ciekawości. Pielęgnuj to. Nie zadowalaj się udzielaniem im odpowiedzi typu „tak po prostu jest”, a kiedy ci coś powiedz, spróbuj poprosić ich o wyjaśnienie, dlaczego tak jest lub skąd wiedzą, że to prawda. Kiedy możesz wyjaśnić brak wiary w boga tymi samymi znanymi terminami, będzie to dla nich sensowne.

Staraj się unikać uprzedzającej krytyki, takiej jak „chrześcijanie są głupi”. Pewnego dnia Twoje dziecko spotka miłego, inteligentnego chrześcijanina i zda sobie sprawę, że skłamałeś. Zamiast tego użyj uzasadnionej, konkretnej krytyki. Mów o tym, z kim się nie zgadzasz, dlaczego się nie zgadzasz. Daj dziecku możliwość zadawania pytań lub zgłaszania sprzeciwu i poważnego rozwiązywania ich.

W szkole naszego dziecka uczą ich o wielu różnych religiach (islamie, chrześcijaństwie, hinduizmie, sikhach itp.) I chociaż sama szkoła jest nieco chrześcijańska, wspierają dzieci w uczeniu się, dlaczego ich przyjaciele mogą mieć inne przekonania niż oni, więc mój syn , który jest ateistą / agnostykiem, ma wśród swoich przyjaciół kilku muzułmanów, jednego Hindusa, kilku chrześcijan i niektórych innych, którzy nie wierzą w żadną religię.

Nie uważają tego za dziwne - tak po prostu jest, tak jak niektórzy mają imbirowe włosy, a niektórzy nie. Niektóre mają inną seksualność. Niektórzy mają 1 rodzica, inni 2 tej samej płci itp.

Zaczynają przynosić te nauki w wieku około 5 lat (dopiero po kilku latach) i nie zaczyna się tak naprawdę od religii - zaczyna się od tolerancji i zrozumienia, że ​​każdy jest inny.

Nauczanie ich, że Bóg istnieje lub nie istnieje, nie jest konieczne w tym wieku - wystarczy dać im strukturę tolerancji i wystarczającą ilość informacji, aby działali po swojemu. Jestem zdecydowanie ateistą, ale daję moim dzieciom wystarczająco dużo miejsca, aby mogły zdecydować, kiedy będą starsze.

Najpierw rozważ metody.

Aby nauczać o istnieniu określonego boga, zazwyczaj wychowuje się dziecko jako członka określonego kościoła.

Aby nauczyć, że „bóg” nie istnieje, widzę dwie podstawowe opcje:

1. Nie zawracaj sobie głowy dołączaniem do kościoła. W końcu sami wymyślą różne rzeczy.
2. Naucz teologii. Szerokie zrozumienie religii na planecie prawdopodobnie doprowadzi ich do wniosku, z którego byłbyś szczęśliwy (nawet jeśli nie jest to ateizm).

W przypadku opcji 1 oczywiście można zacząć od „nie-nauczania” w dniu 1. W przypadku opcji nr 2 nie sądzę, aby była tam jakaś odpowiedź. To naprawdę zależy od ciebie.

Zrobiliśmy to (delikatnie), gdy tylko zaczął pytać o Jezusa - po części poszedł do religijnego przedszkola, abyśmy mogli wcześniej usunąć ten nonsens. Wiesz: Każdy ma inne przekonania, ale mama i tata wierzą w to z tych powodów. Czy uważasz, że Święty Mikołaj jest prawdziwy czy udajesz?

Nie wierzę w to, że nauczam moje wierzenia mojemu dziecku. Wierzę w mówienie o tym, co interesuje moje dziecko, w sposób dorosły. Kiedy mój syn zapytał mnie: „Czym jest„ religia ”?”, Próbowałem wyjaśnić mu swoje postrzeganie tej sprawy. Wie o Wielkim Wybuchu, więc kiedy powiedziałem, że niektórzy ludzie wierzą, że Bóg stworzył wszechświat, odpowiedział: „Ale to nieprawda, że ​​został stworzony przez Wielki Wybuch”. Powiedziałem, że się z nim zgadzam i że wydaje mi się to najbardziej prawdopodobną teorią, ale tego nie wiemy na pewno, ponieważ nikt tam nie był i nie był świadkiem. Zazwyczaj nie poruszam tematów, którymi obecnie nie interesuje się mój syn. Staram się przekazać mu wszystkie fakty, które mam, omawiając ich względne zalety i dając mu możliwość wyboru własnej interpretacji. W końcu nie potrzebuję, żeby był sceptykiem takim jak ja. Jeśli chce wierzyć w Boga, dlaczego nie? Ale sądzę, że ta praktyka uczyni go sceptycznym ;-)

Oczywiście wybierzesz własne przesłanie, które chcesz przekazać, a powyższe miało być jedynie ilustracją tego, co byłoby najlepszym sposobem dla wszystkich rodzajów rodziców, niezależnie od ich przekonań:

• mów o tym, co interesuje twoje dziecko, kiedy to je interesuje i nie narzucaj im tematów, które są dla nich nieistotne i nie dotrą do nich
• rozmawiaj z nimi tak jak z dorosłym ; używaj słów, które zna twoje dziecko, ale nie upraszczaj sprawy - dzieci są w stanie poradzić sobie z niezrozumieniem wszystkiego na raz i wrócą, prosząc o więcej szczegółów, gdy będą gotowe

Po prostu nie chodziliśmy do kościoła, nie modliliśmy się ani nie rozmawialiśmy dużo o Bogu w naszym domu, ponieważ cóż, bycie ateistami, Bogiem i religią nie jest problemem, na którym spędzamy czas.

Około drugiej klasy wymyślił naszą najstarszą. Zapytała, czym jest kościół i dlaczego ludzie tam poszli. Myślę, że to denerwujące, że tak wielu jej przyjaciół było niedostępnych w niedziele. Powiedzieliśmy jej, że niektórzy ludzie wierzą, że istnieje potężna istota zwana „Bogiem”, która stworzyła wszystko i czuwa nad wszystkimi, ale ta mama i ja nigdy nie widzieliśmy żadnego powodu, aby wierzyć, że to prawda, i że jej przyjaciele poszli do kościoła modlić się i śpiewać do Boga.

Nigdy tak naprawdę się nie powtórzyło, dopóki nie uświadomiła sobie politycznie i nie była zniesmaczona tym, jak fundamentaliści wprowadzają swoje przekonania w politykę publiczną.

(Tak, próba zmuszenia wszystkich do życia w biblijnym stylu życia zmusza przekonania religijne do prowadzenia polityki publicznej. Żyj zgodnie z własnymi przekonaniami i pozwól innym robić to samo).

Wydawało się, że młodsza siostra to rozgryzła, a może zapytała starszą siostrę, ponieważ nigdy nie rozmawiała z nami. Jest czwartym frajerem nauk przyrodniczych po mnie (matematyka / fizyka), mama (biologia / chemia / medycyna) i starsza siostra (biologia ochrony przyrody).