Zauważyłem, że niektórzy z moich przyjaciół naturalnie bawią się z każdym dzieckiem, w tym moim: nie mają trudności ze znalezieniem czegoś zabawnego, co mogliby z nimi zrobić lub z nimi i rozśmieszyć i dobrze się bawić. Z drugiej strony walczę o to.
Przeszukałem trochę w Internecie strony internetowe, które pomagają uzyskać tę „umiejętność” bezskutecznie. Być może ktoś tutaj może pomóc?
Odpowiedzi:
Nie przyzwyczajaj się do porównywania siebie z innymi, zawsze znajdziesz kogoś, kto jest lepszy w pewnym aspekcie rodzicielstwa, którym jesteś, a porównanie się z nimi sprawi, że poczujesz się źle z powodu siebie.
Nie oznacza to, że nie powinieneś obserwować, co robią inni rodzice, i naśladować tego, co uważasz za dobre (i unikać tego, co nie jest dobre), to dobry sposób na naukę.
Zabawa z dziećmi polega na tym, aby płynąć z prądem, pozwalając im bawić się z tobą, a nie z nimi. Dzieci mogą bawić się praktycznie ze wszystkim, liczy się to, jak się to robi. Zamiast myśleć, jak sprawić, by wszystko działało, pozwól im przejąć inicjatywę. Jeśli cię ścigają, uciekaj, a potem ich. Są szanse, że dzieci dadzą ci wszystkie wskazówki, których potrzebujesz, po prostu nie próbuj zbyt mocno i nie udawaj.
Nie denerwuj się również, jeśli nie działa tak dobrze, jak inne osoby. Niektórzy ludzie mają talent, inni nie. Niektórzy będą odnosić się lepiej do niektórych dzieci niż do innych. Nie przejmuj się tym, to tylko życie!
Kiedy byłeś dzieckiem, w jakie gry lub zabawki lubiłeś się bawić? Być może granie w te gry lub z zabawkami z dziećmi pozwoli ci poczuć się bardziej komfortowo. Im więcej ćwiczysz, tym lepiej będziesz w tym ćwiczyć.
Spędzam coś, co wydaje się DUŻO czasu, siedząc z moim 2-latkiem, po prostu obserwując go, jak się bawi, dając mu od czasu do czasu trochę otuchy, pozwalając mi wręczać mi zabawki, a czasem trochę „bawię się” w sposób, który wolałbym, bawi się zabawką (cicho, lol).
Zabawa z dziećmi innych ludzi może być nieco trudniejsza, cały czas pracuję z moim dzieckiem, zbierając go i przepychając się, wydając odgłosy potworów i tym podobne. Nie robię tego z innymi dziećmi, chyba że mam bardzo dobre relacje z rodzicami, co w tej chwili jest dokładnie żadne. Z drugiej strony, moje siostrzenice, mogę je rzucać, kiedy babci nie ma w pobliżu.
Podsumowując, spróbuj znaleźć gry i zabawki, którymi możesz się cieszyć, i być elastycznym w sposobie ich grania.
Rzeczywiście może czuć się bardzo samotny, obserwując, jak ktoś inny bawi się z dziećmi w sposób, który wyraźnie ich uszczęśliwia, gdy ty siedzisz na uboczu zignorowany. Nie interpretuj tego źle.
Jeśli jesteś bardziej pokojowym typem (jak ja), po prostu poczekaj spokojnie na uboczu. Któregoś dnia wkrótce zobaczysz, jak jeden z twoich dzieci wychodzi z zestawu bawiących się dzieci, spokojnie podchodzi do ciebie i siedzi na kolanach, wyraźnie szukając tego, co masz, pokoju.
Inne typy znajdą podobne momenty. Opowiadacze, słuchacze, łzy do płaczu, każdy będzie miał swoje chwile, musisz być cierpliwy.
Nigdy nie udawaj swoim dzieciom, że jesteś kimś, kim nie jesteś. Będą natychmiast wiedzieć, że kłamiesz i będą traktować cię jako nierzetelnego. Bądź sobą za wszelką cenę.
Playful Parenting to książka z mnóstwem dobrych pomysłów. Zapewnia nie tylko różne techniki, ale także pomaga zrozumieć, dlaczego gra jest ważna i pomaga budować więź z dziećmi.
Postępowałem zgodnie ze wskazówkami i odniosłem wielki sukces w budowaniu więzi z moimi dziećmi.
Możesz także spojrzeć na tę książkę The Art of Roughhousing, którą IMO jest świetne!
Nie masz zbyt wiele do dodania do innych dobrych rad.
Nie pamiętam, gdzie to przeczytałem (gdzieś blog), ale coś uderzyło we mnie, o czym zawsze myślę podczas zabawy - musisz nauczyć się być dziecinnie z dziećmi. Zejdź na ich poziom. Stwarzać pozory. Być głupim. Żartuj z nimi. Śpiewaj głupie piosenki. Odrzucenie na bok swoich zaadaptowanych zahamowań dla dorosłych ma długą drogę.
Wiek i szczególny temperament dziecka / dzieci, z którymi bawisz się, będzie kluczowym elementem ich reakcji na ciebie. Nie tylko z tego powodu, GdD ma fantastyczny sens, pozwalając dzieciom przejąć inicjatywę, ale może być też kilka przydatnych rzeczy, o których warto wiedzieć. Po pierwsze, wyobrażam sobie, że mówisz o dzieciach - około 2–9 lat, jeśli tak, to uwielbiają nieoczekiwane i głupie (a czasem obrzydliwe). Niektóre dzieci również potrzebują czasu na rozgrzanie, więc z wyjątkiem dzieci, rozważ spowolnienie. To, co robisz, aby rozśmieszyć jedno dziecko, może całkowicie przerazić inne. Nie bierz tego do serca.
Zabawne jest to, że wszyscy mamy grupę wiekową, z którą mamy talent. Ogólnie jestem całkiem dobry z dziećmi w każdym wieku (jestem jednym z tych „knack” ludzi). Jednak najbardziej utalentowany jestem w odniesieniu do dzieci w gimnazjum. Mogę wskoczyć i zrozumieć ich w sposób, w jaki inni dorośli po prostu nie potrafią - nawet inni dorośli, którzy również mają „talent” dla dzieci. Mogę nawet żartować, że NIE są one seksualne, rozśmieszyć je i pohukiwać i uwierzcie mi, że to osiągnięcie. Jednak mój mąż może wywoływać DOWOLNE 8-letnie chichotanie, dopóki ich oczy nie zaczną łzawić - użyję dokładnie tych samych żartów, ale trochę jak, wychodząc ode mnie, dzieciaki tylko trochę drgnęły. Pochodzące od niego żarty są bardziej skuteczne.
Słuchaj własnych dzieci. Dowiedz się, co ich pasjonuje i pozwól im o tym porozmawiać (tak, dopóki nie opadną ci uszy), a wtedy nie będzie miało dla nich znaczenia, czy jesteś, czy nie jesteś najśmieszniejszym / najśmieszniejszym facetem na bloku.
Dla innych - przeczytaj Shel Silverstien (ien / ein - nie jestem pewien) wiele się nauczysz. Możesz również sprawdzić mój blog na temat bycia najfajniejszym rodzicem w mieście , ma kilka „nawyków” i jak je zaszczepić, w tym nawyk „bądź głupi” i kilka pomysłów dla ciebie.